ตอนที่ 8

“มิยาเกะ เซร่า!!!!!!”

เสียงเรียกปนตื่นเต้นของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังเซร่ากับฮิเดกิ หญิงสาวผมสั้นบ๊อบสีทอง เดินยิ้มร่าเข้ามาหาเซร่า ท่าทางตื่นเต้นและดีใจมากที่เห็นเธอ

“มาเรียนได้แล้วหรือ? ”

“เธอคือ? ”

“โธ่! จำฉันไม่ได้รึเนี่ย ฉันเอริโกะไงเล่า ตอนปี 1 ไง”

เอริโกะร้องออกมาอย่างผิดหวังที่เห็นเซร่าจำเธอไม่ได้ แต่เธอกลับจำเซร่าได้อย่างแม่นยำ หญิงสาวจ้องมองเอริโกะอย่างทบทวนความทรงจำเมื่อตอนปี 1

“เอริโกะ โรลมานเซียร์”

เอริโกะ โรลมานเซียร์ ลูกครึ่งญี่ปุ่น-อังกฤษ เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของเซร่าเมื่อตอนปี 1

เนื่องจากเซร่าเป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอ และป่วยบ่อยมาก ทำให้เอริโกะต้องคอยพาเซร่าไปยังห้องพยาบาลเสมอ

ทั้งคู่คุยกันอย่างถูกคอ และในที่สุดก็กลายเป็นเพื่อนซี้กัน แต่เมื่อขึ้นปี 2 ทั้งคู่โดนจับแยกห้องเรียนกัน ประกอบกับเซร่าโดนคำสั่งห้ามมาโรงเรียน ทำให้ทั้งคู่ไม่ได้พบเจอกันอีกเลย จนกระทั่งวันนี้

“แหม!! ไม่เจอกันตั้งสองปี เธอสวยขึ้นเยอะเลยนะเซร่า”

“บ้าเหรอ!”

เซร่ายิ้มให้และตีมือเอริโกะอย่างหยอกล้อก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา ฮิเดกิมองทั้งคู่แล้วก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยเซร่าก็มีเพื่อนที่รู้จักอยู่ภายในห้องด้วย เขาจึงหมดห่วงเซร่าเพราะเขาเรียนกันคนละห้อง และคนละตึกเรียน

------- ออด ออด -------

เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นเพื่อให้นักเรียนทุกคนเข้าห้องเรียน ทำให้ทั้งสองคนหยุดการสนทนา

“ถ้าอย่างนั้นผมขอฝากเซร่าด้วยนะครับ”

“ได้ค่ะ!!!”

เอริโกะรับคำและยิ้มให้ฮิเดกิอย่างร่าเริง ชายหนุ่มจึงโค้งหัวให้อย่างสุภาพและหันหลังกลับไปเพื่อเดินไปยังตึกเรียนของเขา

“เซร่าไปดูที่นั่งของเธอสิ”

เอริโกะบอกเซร่าพร้อมกับจูงมือเซร่าเข้าไปในห้องเรียน โดยไม่สนใจสายตาของนักเรียนที่จ้องมองมายังเซร่าอย่างแปลกใจ

เอริโกะพาเซร่าไปยังที่นั่งของเธอ พร้อมกับบอกเซร่าว่าไว้ตอนพักกลางวันค่อยคุยกัน ก่อนจะเดินกลับไปนั่งยังที่นั่งของเธอซึ่งอยู่ด้านขวาติดกับประตูห้องเรียน

เซร่ามองตามหลังเอริโกะก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะเรียนและพิจารณามองโต๊ะเรียนของเธอ พร้อมกับเอามือลูบไปตามโต๊ะเรียนอย่างคิดถึง

อา...นานแล้วสินะ ที่เราไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งของภายนอกแบบนี้

เซร่านิ่งคิดอยู่ภายในใจอย่างดีใจ โดยที่เธอไม่ทันสังเกตเห็นชายหนุ่มที่ยืนกอดอกมองเธออย่างแปลกใจอยู่ตรงหน้าต่างด้านข้างของโต๊ะที่ติดกับเธอ

ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองด้านข้างของเซร่าอย่างสงสัย เพราะตั้งแต่เขาเข้าเรียนมา ก็ไม่เคยเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนี้มาก่อน ทำให้เขารู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก แถมมานั่งติดกับเขาเสียอีก

“เอ้า!! นั่งที่ให้เรียบร้อย”

เสียงอาจารย์คลอเดียซึ่งเป็นอาจารย์สอนวิชาวิทยศาสตร์ดังเข้ามาในห้องเรียน เมื่อเห็นว่านักเรียนยังไม่นั่งที่ ชายหนุ่มคนนั้นจึงเดินกลับมานั่งที่โต๊ะของเขา โดยที่เซร่าก็ยังคงไม่สนใจเขาอยู่ดี เพราะเธอมัวแต่มองอาจารย์ที่เดินเข้ามาในห้องเรียน

“เอาล่ะ วันนี้เราคงไม่มีชั่วโมงโฮมรูมนะ เราจะเริ่มเรียนวิชาวิทยาศาสตร์กันเลย”

อาจารย์คลอเดียขยับแว่นกรอบทองของเธอหลังจากที่วางหนังสือไว้บนโต๊ะเรียน และมองกราดไปยังนักเรียนทั่วห้อง

“เอาล่ะ! เปิดหนังสือเรียนได้ หากนักเรียนคนไหนยังไม่มี ก็ดูกับเพื่อนข้างๆ ไปก่อนแล้วกัน”

เซร่านั้นยังไม่มีหนังสือเรียนของปี 3 เพราะฮิเดกิบอกว่าจะพาไปซื้อวันนี้ ทำให้เธอหันมองรีหันขวางอย่างไม่รู้จะทำเช่นไร ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เห็นอาการของเซร่าจึงเลื่อนหนังสือมาไว้ยังกลางโต๊ะ เพื่อให้หญิงสาวสามารถมองเห็นได้

“ดูกับฉันก่อนก็ได้”

เสียงนุ่มหูของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้เซร่าเพิ่งนึกได้ว่าเธอมีเพื่อนนั่งอยู่ด้านข้างด้วย จึงหันไปหาชายหนุ่มเพื่อขอบคุณในความมีน้ำใจของเขา

เมื่อชายหนุ่มและเซร่าหันมามองหน้ากัน ทั้งคู่ต่างขมวดคิ้วมองกันอย่างคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอกันมาก่อนที่ไหนซักแห่ง แต่นึกไม่ออก ทั้งคู่จึงมองดูหนังสือร่วมกันและฟังที่อาจารย์สอนไปอย่างเงียบ ๆ แต่ภายในใจทั้งคู่ต่างพยายามนึกว่า พวกเขาเคยเจอกันมาก่อนที่ไหน

“อ๊า!!!!!!!!! นายบ๊องตื้น”

“ยัยเจ๋อ!!!”

“ทำไมนายมาอยู่ที่นี่ได้!!!!”

“เธอนั่นล่ะ!!! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้!!!!!!!!”

“ก็ฉันเรียนที่นี่!!!”

“ฉันก็เรียนที่นี่เหมือนกัน!!!!”

ชายหนุ่มก็พูดใส่หน้าเซร่าอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน ทังคู่จ้องมองกันอย่างไม่ชอบขี้หน้า แต่ต้องมานั่งติดกัน

“อะแฮ่มๆ คิมหันต์ คุณ....เอ่อ..คุณมิยาเกะ”

อาจารย์คลอเดียซึ่งมายืนอยู่ใกล้ๆ กับทั้งคู่กระแอมเสียงดัง และเรียกชื่อคิมหันต์ก่อนจะมองดูรายชื่อในสมุดรายชื่อนักเรียน เพราะเธอนึกชื่อเซร่าไม่ออก

“อย่ายุ่ง!!!!!!!!!”

เซร่ากับคิมหันต์พร้อมใจกันหันมาตะคอกใส่อาจารย์อย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันไปมองหน้ากันอย่างไม่ยอมแพ้

“นี่พวกเธอ!!! ฉันเป็นครูนะ!!!”

อาจารย์คลอเดียขึ้นเสียงเข้มไม่พอใจเมื่อเห็นคิมหันต์กับเซร่าหันมาตะคอกใส่เธอ ทำให้ทั้งคู่นึกขึ้นได้ จึงหันมามองอาจารย์ด้วยสีหน้าเจื่อนๆ

“หนูขอโทษค่ะ อาจารย์”

“ขอโทษครับ”

“พวกเธอจะทะเลาะกัน ก็ไปทะเลาะกันเวลาอื่น นี่มันเวลาเรียน เข้าใจมั้ย? ”

อาจารย์คลอเดียดุเซร่ากับคิมหันต์อย่างไม่พอใจที่ทั้งคู่ทำเหมือนเวลาเรียนไม่มีความสำคัญ

“ครับ/ค่ะ”

“เอาล่ะ เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างของนักเรียนคนอื่น ครูจะทำโทษพวกเธอ หลังเลิกเรียนวันนี้ตอนเย็น เธอสองคนยังไม่ต้องกลับบ้าน ไปทำความสะอาดห้องทดลองวิทยาศาสตร์ที่ตึก C เข้าใจมั้ย? ”

อาจารย์คลอเดีย มองทั้งสองคนด้วยสายตาเฉียบคมผ่านแว่นกรอบทองของเธอ และออกคำสั่งเสียงเข้ม

“ครับ/ค่ะ”

เซร่ากับคิมหันต์รับคำเสียงอ่อยๆ เพราะโดนทำโทษ อาจารย์คลอเดียพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนจะหันกลับไปสอนวิชาวิทยาศาสตร์ต่อ โดยเซร่ากับคิมหันต์ต่างหันมามองหน้ากันและโทษกันเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้ถูกทำโทษ

12.00 น. โรงอาหาร

เวลาพักกลางวันของโรงเรียน Saint Helena นั้นแบ่งเป็นรอบเวลา เพื่อป้องกันการแออัดของนักเรียนที่ต่างพากันมารับประทานอาหาร โดยแบ่งเป็น 2 รอบ คือ นักเรียนชั้นปีที่1-2 จะได้พักเวลา 11.00 น. ส่วนนักเรียนชั้นปี 3-4 จะได้พักเวลา 12.00 น. ดังนั้นเวลาเที่ยงจึงคลาคล่ำไปด้วยเด็กนักเรียนชั้นปี3-4 คละกันเต็มไปหมด

ฮิเดกิซึ่งเรียนอยู่คนละตึกได้เดินมาหาเซร่าที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่กับเอริโกะและดูเหมือนกำลังบ่นอะไรบางอย่างให้เอริโกะฟังอย่างหน้าดำคร่ำเครียด

“สวัสดีตอนบ่ายครับ สาวๆ”

“สวัสดีค่ะ” เอริโกะทักทายฮิเดกิยิ้มๆ มีเพียงเซร่าที่ยังคงหน้าตาบูดบึ้งอยู่

“อ้าว! เป็นอะไรอีกล่ะ เซร่า? หน้าตายังกับไปกินรังแตนที่ไหนมางั้นล่ะ”

“ไม่ตลกเลยนะ ฮิเดกิ”

เซร่าค้อนควับให้กับฮิเดกิ สีหน้าบูดบึ้ง

“เอ๋า! ถามดีๆ ดันมาค้อนใส่เราซะได้”

ฮิเดกิหัวเราะออกมาตามหลังประโยคที่พูดจบ ยิ่งทำให้เซร่าหน้างอมากยิ่งขึ้น

“ฮิฮิ คือเซร่าน่ะ เขาอารมณ์ไม่ดีเพราะว่าดันไปทะเลาะกับคนในห้องน่ะค่ะ”

เอริโกะหัวเราะคิกคักก่อนจะรีบหยุดเมื่อเห็นสายตาดุของเซร่า

“เอ? ใครกันที่ทำให้เซร่าหน้างอได้ขนาดนี้นะ”

“จะมีใคร!! ก็นายบ้องตื้นที่เราเจอเมื่อวานยังไงเล่า! ไม่อยากจะเชื่อเล้ย ว่าต้องมาอยู่โรงเรียนเดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน แล้วที่สำคัญนะ นั่งข้างๆ กันอีก!!! โอย!!! อยากจะบ้าตาย!!!”

เซร่าบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งก่อนจะร้องอย่างโอดครวญออกมาในสิ่งที่เธอต้องเจอ