ตอนที่ 13

คิมหันต์ตามหาตัวออยเฟ่ย์อย่างร้อนใจแต่เช้า จนกระทั่งตอนเที่ยงก็ยังไม่เห็นเงาของออยเฟ่ย์

เพื่อนในห้องของออยเฟ่ย์บอกว่า เธอมาโรงเรียนอย่างแน่นอน ทำให้คิมหันต์มั่นใจว่าออยเฟ่ย์คงหลบหน้าเขา

ชายหนุ่มค่อยๆ ใช้ความคิดว่าหญิงสาวน่าจะไปอยู่ส่วนไหนของโรงเรียน แล้วเขาก็นึกขึ้นได้ว่าเธอเคยบอกเขา...

“เวลาฉันไม่สบายใจ ฉันจะชอบมานั่งดูดอกไม้ที่สวนแห่งนี้ล่ะ เพราะมันจะทำให้รู้สึกว่า อะไรที่หนักหนาอยู่ ก็สามารถผ่อนคลายและหาทางแก้ปัญหาได้”

ออยเฟ่ย์เคยบอกกับคิมหันต์เมื่อคราวที่เธอเคยทะเลาะกับเหมันต์ และเขาก็เป็นคนคอยปลอบโยนเธอเองที่สวนพฤกษศาสตร์ของโรงเรียน

เมื่อคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็เร่งฝีเท้าไปยังสวนพฤกษศาสตร์ทันที และเขาก็ไม่ผิดหวังเมื่อเห็นออยเฟ่ย์กำลังนั่งเหม่อมองไปทางสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกเยอร์บีร่าสีเหลือง ผสมปนเปไปกับดอกไม้พันธุ์อื่นๆ

ชายหนุ่มรู้สึกโล่งอกเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ที่ม้าหิน ผมยาวสลวยของเธอด้านหลังสะบัดปลิวตามแรงลมที่พัดโชยมาอย่างเอื่อยๆ ดูสวยงามและน่ารักเป็นอย่างยิ่ง ทำให้เขาต้องคอยข่มความปรารถนาที่อยู่ในใจเอาไว้เป็นอย่างมาก และก้าวเท้าเดินเข้าหาออยเฟ่ย์ที่นั่งเหม่ออยู่

“ออยเฟ่ย์”

คิมหันต์เดินไปยืนด้านหลังและเรียกชื่อของเธอเบาๆ แต่นั่นก็ทำให้เธอสะดุ้งและหันมามอง เมื่อพบว่าเป็นคิมหันต์ หญิงสาวก็หน้าแดงทันที และรีบลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งหนีไป

แต่คราวนี้คิมหันต์ไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปได้อีกแล้ว ชายหนุ่มฉุดข้อมือออยเฟ่ย์เอาไว้ แม้เธอจะพยายามสะบัดก็ไม่สามารถหลุดออกจากมือที่แข็งแรงของคิมหันต์ได้

“ฉันขอโทษ!”

คิมหันต์เอ่ยปากขอโทษอย่างรวดเร็วกับออยเฟ่ย์ ทำให้หญิงสาวหยุดชะงักและหันมามองเขาทั้งๆ ที่ใบหน้าของเธอยังแดงระเรื่ออยู่

“ฉันขอโทษที่จูบเธอเมื่อวานนี้”

“แต่ฉันไม่รู้สึกผิดหรอกนะ เพราะสิ่งที่ทำลงไป เป็นความรู้สึกของฉันจริงๆ คำพูดที่ฉันพูดกับเธอเมื่อวานเป็นความจริงทุกประการ”

คิมหันต์บอกความรู้สึกของเขาให้รับรู้ นั่นทำให้ออยเฟ่ย์รู้สึกอึ้ง แม้เธอจะรู้ว่าเขาเป็นคนตรงไปตรงมา และพูดจริงทำจริง แต่คนที่เธอชอบคือเหมันต์

“ฉัน…ฉัน…”

ชายหนุ่มพอจะมองออกถึงความลำบากใจของเธอ เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่ทำการใดๆ ให้เธอต้องลำบากใจ

“ออยเฟ่ย์ ฉันรู้ว่าเธอชอบใคร เธอไม่ต้องตอบสนองความรู้สึกของฉันหรอก สำหรับฉันแค่ได้อยู่ใกล้เธอและเป็นเพื่อนเธอแบบนี้ ก็เพียงพอสำหรับฉันแล้ว”

“เธอน่ะ ไม่ต้องมากังวลกับความรู้สึกของฉันหรอกนะ ให้เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมต่อไปเถอะ”

คิมหันต์ก้มลงเอาหน้าเข้าใกล้กับออยเฟ่ย์ นัยน์ตาจริงจัง ทำให้หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งใจที่เขาเข้าใจเธอ

“ฉันขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้นล่ะ ขอให้เธอสนใจฉันบ้างเพียงเท่านี้จะได้มั้ย?”

คิมหันต์ถามออยเฟ่ย์เสียงจริงจัง เขาไม่ต้องการเร่งรัดเธอ แต่เขาก็อยากให้ตัวเองอยู่ในสายตาของเธอบ้าง แม้ซักนิดเดียวก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

ออยเฟ่ย์นิ่งอึ้งไป คิมหันต์ ชายหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าผู้ชายเย็นชา และไม่สนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน

แต่ผู้ชายคนนี้กลับมาชอบเธอ โดยที่เธอไม่เคยรู้สึกตัวสักนิด

“ฉันขอโทษนะคิม ที่ไม่เคยมองเห็นถึงความรู้สึกของเธอมาก่อนเลย”

“ตอนนี้ฉันยังตอบอะไรไม่ได้ ดังนั้นขอให้เราเป็นเพื่อนกันไปก่อนแบบนี้จะได้มั้ย?”

คิมหันต์นิ่งอึ้งไป แม้คำตอบที่เขาได้รับจะไม่ใช่อย่างที่เขาต้องการ แต่เขาก็รู้สึกดีใจที่อย่างน้อยออยเฟ่ย์ก็คิดที่จะมองเขาบ้าง ถึงแม้จะเป็นการตอบแบบรักษาน้ำใจก็ตาม

“หึหึ ทำไมจะไม่ได้ล่ะยัยบ๊องส์ อย่างเธอน่ะ ถ้าไม่มีฉันเป็นเพื่อนซักคน เวลาซุ่มซ่ามใครจะช่วยเธอล่ะ”

ออยเฟ่ย์นั้นได้ชื่อว่าเป็นคุณหญิงจอมซุ่มซ่ามแห่งห้องเรียนปี 4 B คำพูดของคิมหันต์ทำให้หญิงสาวหน้ามุ่ย และจ้องมองชายหนุ่มที่ยังคงหัวเราะไม่หยุด

ทั้งคู่ยืนหยอกล้อกันอยู่โดยที่ไม่เห็นคนสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของพุ่มไม้ด้านขวา และคนสองคนนั้นก็ได้ยินสิ่งที่ทั้งคู่พูดกันอย่างชัดเจน

เซร่าเหลือบตามองดูชายหนุ่มคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ สีหน้าของเขานิ่งเฉย และไร้อารมณ์สิ้นเชิง

ช่างบังเอิญเสียเหลือเกินที่พวกเขาอยู่ที่นี่นานแล้ว ก่อนที่คิมหันต์จะมา พวกเขาไม่รู้เลยว่าออยเฟ่ย์ได้มาอยู่ในบริเวณเดียวกัน

จนกระทั่งได้ยินเสียงคิมหันต์เรียกชื่อออยเฟ่ย์ นั่นทำให้การสนทนาระหว่างพวกเขาหยุดชะงักลง และหันมาสนใจต้นเสียงเรียกแทน และสิ่งที่พวกเขาได้ยินจากการสนทนาทำให้ทั้งคู่นิ่งอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด

อะไรกันเนี่ย…อีตาบ้องตื้นไร้อารมณ์คนนั้น ดันจูบกับแฟนของพี่ชายตัวเอง….

แล้วแบบนี้ พี่ชายเขาจะทำยังไงล่ะเนี่ย…

ดูท่าสถานการณ์แบบนี้ไม่ค่อยดีเลยแฮะ………..

สงสัยต้องรีบไปจากที่นี่ก่อนที่จะเป็นเรื่องดีกว่ามั้งเรา……….

เซร่าคิดอยู่ในใจอย่างไม่สบายใจ เพราะสีหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างเธอ ทำให้เธอเดาใจเขาไม่ถูกว่า ขณะนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

เหมันต์มีสีหน้านิ่งเฉย แววตาที่อยู่ภายใต้กรอบแว่นสีเงินกำลังมองดูออยเฟ่ย์กับคิมหันต์ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

“เอ่อ….คุณเหมันต์คะ ฉันว่าเราไปจากที่นี่กันเถอะ”

“หืม? ทำไมล่ะ?”

“ก็เอ่อ………. น้องคุณกับ….”

“อ้อ…ไม่จำเป็นนี่ เราก็อยู่ของเราก่อนพวกเขาจะมาเสียอีก ทำไมต้องหลบพวกเขาด้วยล่ะ?”

เหมันต์พูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย สายตามองไปยังทางทั้งสองคนด้วยความรู้สึกที่เซร่ายากจะคาดเดาได้ถูกว่าชายหนุ่มรู้สึกเช่นไร

“เออ…ออยเฟ่ย์ เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นเลิกเรียน เราไปร้านเชอร์แตมกันมั้ย? เห็นเขาบอกว่าวันนี้มีโปรโมชั่นลดราคา 40 % นะ”

คิมหันต์ชวนออยเฟ่ย์ให้ไปดูร้านขายของกระจุกกระจิกหลังเลิกเรียน เนื่องจากร้านนี้มีของน่ารักเป็นกิฟเซ็ทมากมาย รวมไปถึงโบว์สำหรับผูกผมสวยๆ ก็มีเยอะเช่นกัน

“อืม..ไปสิ ดีเหมือนกัน เราก็ชักอยากได้โบว์ผูกผมอันใหม่อยู่น่ะ” ออยเฟ่ย์ยิ้มให้กับคิมหันต์อย่างน่ารัก

“เอ้า..งั้นเรากลับเข้าห้องเรียนกันเถอะ นี่ก็ใกล้เวลาเรียนแล้ว”

คิมหันต์ชวนออยเฟ่ย์ให้กลับเข้าชั้นเรียน โดยออยเฟ่ย์พยักหน้าตกลงเห็นด้วย และพากันเดินตรงไปยังอีกด้านของพุ่มไม้

“เหม!!”

ออยเฟ่ย์อุทานออกมาอย่างตกใจที่เห็นเหมันต์กำลังยืนอยู่กับสาวน้อยหน้าตาแฉล้มคนที่เธอเจอเมื่อวานในห้องวิทยาศาสตร์

คิมหันต์อึ้งที่เห็นเซร่ากับเหมันต์ยืนอยู่ด้วยกัน โดยที่พวกเขาเองไม่รู้ว่าทั้งสองคนมาอยู่ตรงนี้นานมากแค่ไหนแล้ว และจะได้ยินที่พวกเขาพูดคุยกันหรือไม่

“เอ่อ…มาทำอะไรที่นี่รึ?”

“ก็มาคุยกับมิยาเกะซัง เหมือนที่เธอกับคิมหันต์มายืนคุยกันน่ะล่ะ”

เหมันต์ตอบเสียงเรียบๆ ใบหน้าไร้ความรู้สึก ทำให้เซร่าถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก

คิมหันต์กับออยเฟ่ย์นิ่งอึ้งไป รู้ว่าเหมันต์กำลังไม่สบอารมณ์ เพราะปกติเขาจะไม่เคยเรียกชื่อของคิมหันต์ออกมาชัดเจนแบบนี้ ยกเว้นที่เวลาที่เขาโกรธ

“เอ่อ…เหม..อยู่ตรงนี้นานแล้วรึ”

“ก็นานพอที่จะได้รับรู้เรื่องอะไรดีๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวานน่ะ”

“เอ่อ..คือ..ฉันอธิบายได้นะ”

“เธอจะไปจูบกับใคร มันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”

“เหม!”

ออยเฟ่ย์มีสีหน้าตกตะลึง เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มคนที่เธอหลงรักพูดออกมาอย่างไร้เยื่อใยแบบนี้ น้ำตาเริ่มคลอขึ้นมาเต็มดวงตาของเธอ

“ระหว่างเราไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกันอยู่แล้ว เธอจะคบกับใครเป็นสิทธิ์ของเธอ”

เหมันต์กลั้นใจพูดอย่างตรงข้ามกับใจของเขาเอง โดยที่เขาก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาถึงได้พูดจาแบบนี้

เพียะ!!!!!!!!!!!

ออยเฟ่ย์ฟาดฝ่ามือไปที่แก้มของชายหนุ่มเต็มแรง หน้าของเขาสะบัดไปตามแรงมือของออยเฟ่ย์ จนกระทั่งแว่นที่เขาใส่อยู่นั้น กระเด็นตกลงไปที่พื้นตรงที่เซร่ายืนอยู่

ออยเฟ่ย์เม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาไหลผ่านลงมาตามแก้มของเธอ สายตาจ้องมองไปที่เหมันต์อย่างเจ็บช้ำใจ ก่อนจะหันหลังและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“ออยเฟ่ย์!!!!!!!!!!”

คิมหันต์ตะโกนเรียกออยเฟ่ย์ที่วิ่งหนีไป ก่อนจะหันมามองเหมันต์ด้วยสายตาอย่างโกรธแค้น

ผัวะ!!!!!!!!!!

คิมหันต์ต่อยเหมันต์อย่างแรง ทำให้ชายหนุ่มเซไปชนกับต้นไม้ เลือดไหลซิบๆ ออกมาที่มุมปากของเขา

คิมหันต์จ้องมองเหมันต์ด้วยความรู้สึกโมโห และผิดหวังที่เขาคิดว่าออยเฟ่ย์น่าจะมีความสุขกับคนที่เธอรัก

“ฉันจะดูแลออยเฟ่ย์เอง!!!!!!!!!!!!!!!”

คิมหันต์ประกาศก้องกับเหมันต์ด้วยเสียงที่แข็งกร้าว ก่อนจะหันหลังและรีบวิ่งตามออยเฟ่ย์ไปทันที โดยทิ้งเหมันต์ที่มองตามด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย และเซร่าที่ยืนตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น