บทที่ 12 เธอเป็นใคร

เขาจ้องนิ่งที่องค์พระพุทธรูป แสงพุ่งออกมาด้านหลังองค์พระประธานองค์ใหญ่ ห้องถัดจากห้องนี้เป็นห้องทำงานของเขา ผนังห้องเป็นผนังเดียวกัน แสงพุ่งออกมาจากไหน เท้าก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องพระ ประตูห้องปิดลงช้าๆ เขาหันไปมองแล้วหันกลับมาที่พระพุทธรูป

ลือสายเป็นชายหนุ่มสมัยใหม่แต่สนใจเรื่องเร้นลับเป็นพิเศษ ไม่ใช่เชื่อแต่อยากพิสูจน์ทุกอย่างที่มีคนพูดถึงผี เรื่องเครื่องรางของขลัง เรื่องเวทย์มนตร์ต่างๆ รวมทั้งความศักดิ์สิทธิ์ขององค์พระด้วย

พระพุทธรูปองค์นี้เป็นพระปางสมาธิธรรมดา รูปทรงงดงามตามแบบล้านนา เท่าที่เขาเคยศึกษาเกี่ยวกับพระพุทธรูปในแต่ละสมัยช่วงระยะเวลาสั้นๆ ตอนที่เรียนอยู่เมืองไทย พอจะเดาอายุพระองค์นี้ได้

“ไม่ต่ำกว่าสองร้อยปี น่าจะไม่ผิด”

เขาพึมพำขณะทรุดนั่งบนพื้นพรมสีน้ำเงินแล้วก้มลงกราบ แสงที่เขาเห็นเป็นสีรุ้งใสดั่งสายแก้วเรียงเจ็ดสีเหมือนรุ้งกินน้ำแต่สดใสกว่า พระพุทธรูปองค์นี้ต้องการให้เขารับรู้ถึงปาฏิหาริย์ของท่านอย่างนั้นหรือ ชายหนุ่มคิดอยู่ในใจ

ความต้องการอยากรู้ว่าองค์พระมีอะไรซ่อนอยู่ใต้ฐานหรือไม่ เขาเดินอ้อมไปทางด้านหลังโต๊ะหมู่บูชายกมือขึ้นจรดหน้าผากแล้วยกองค์พระลงจากโต๊ะบนสุด เอียงองค์พระดูใต้ฐาน ไม่มีอะไรแปลกปลอมอยู่ในนั้น ฐานโปร่งโล่งมีเพียงหยากไย่อยู่เท่านั้น

เขาพลิกองค์พระพุทธ กวาดสายตาไปรอบๆ ไม่มีอะไรติดอยู่แล้วแสงสีรุ้งเกิดขึ้นได้อย่างไร เขาวางองค์พระไว้ที่เดิมยกมือไหว้แล้วถอยออกมานั่งด้านหน้าแท่นบูชา มองพระทุกองค์แล้วลุกเดินรอบๆ ห้อง เคาะฝาผนังก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ครู่ใหญ่จึงออกจากห้องพระเดินไปที่ห้องทำงาน

ความสงสัยไม่จางหายไปจากใจ เขาต้องรู้ให้ได้ว่าแสงที่พุ่งเข้าใส่เขานั้นคือแสงอะไร มาจากไหนและทำไมต้องทำให้เขาเห็น

ผนังห้องทำงานไม่มีรอยเจาะหรือปุ่มโปนเป็นสัญลักษณ์ให้สังเกตได้ เขาเดินมาหยุดมองตู้เอกสารทำด้วยไม้สักทั้งหลัง บ้านหลังนี้เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นทำจากไม้เกือบทั้งหมด ตู้ก็เรียบๆ แกะสลักลวดลายขอบบานใส่กระจก 4 มุมทุกบานตั้งแต่ชั้นบนสุดถึงชั้นล่าง ด้านหลังตู้แนบติดกับผนังห้อง

ลือสายเดินมาเอียงคอมองไปตามซอกที่เป็นช่องว่างระหว่างผนังกับหลังตู้ ความมืดทำให้เขามองไม่ชัดแต่ก็ไม่มีอะไรน่าสงสัย เขาเดินมานั่งเก้าอี้ตัวใหญ่ เปิดคอมพิวเตอร์เปิดไฟล์บัญชีของสวนลือสาย ตัวเลขเรียงจากด้านบนลงด้านล่างอย่างเป็นระเบียบ

เขาเพลินกับการเช็คยอดส่งออกและรับออร์เดอร์จากหลายบริษัททั้งในกรุงเทพฯและต่างประเทศ ความเงียบภายในบริเวณบ้านทำให้เขามีสมาธิทำงานนั่งได้นาน ครึ่งชั่วโมงจึงลุกไปเลือกแฟ้มที่ต้องการมานั่งหน้าจอคอมฯต่อ เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาสะดุ้งเล็กน้อยแล้วคว้ามาแนบหู

“ครับคุณแม่ คุณแม่ไปไหนกันครับไม่ชวนผมเลยนะครับ”

“แม่เขามาดูสวน พรุ่งนี้ลูกค่อยมา แม่จะให้ผู้ช่วยแม่เป็นคนนำทาง ลือหิวข้าวรึยังลูก แม่บ้านมาถึงรึยัง”

“แม่บ้านไหนครับ บ้านเราเหรอครับ ยังไม่ม่เลยครับ คุณแม่สั่งอาหารมาจากบ้านเราทำไมครับ ทำไมไม่สั่งบ้านนี้ เราเป็นเจ้าของบ้านแล้วนะครับ”

“พรุ่งนี้ค่อยสั่ง วันนี้แม่ว่าพวกเขาทำอะไรไม่ถูกหรอกแค่เห็นเจ้าของบ้านคนใหม่ก็อึ้งในความหล่อของลูกชายแม่แล้วมั้ง รอแม่แป๊บเดียวนะ เดี๋ยวไปจ้ะ”

เขายิ้มเมื่อแม่วางสาย เขาคือเจ้าของบ้านคนใหม่ เจ้าของบ้านหลังสวยหลังนี้จริงหรือ รอยยิ้มผุดบนใบหน้าอีกคำรบหนึ่ง เขาชอบบ้านหลังนี้เสียแล้วสิ...

เงาวูบหายเข้าไปในห้องนอนปีกซ้ายด้านตะวันออกของบ้านคุ้มเคียงดาว ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่กำลังเดินออกจากห้องปีกขวาชะงักเท้าที่เพิ่งก้าวพ้นห้อง เขาหยุดยืนเหลียวไปมองบานประตูห้องที่เปิดเผยออยู่ เขาเปลี่ยนความคิดจะเดินลงไปดูคนจัดสวนด้านล่างทันที

ร่างบางของหญิงสาวกำลังก้มเงยอยู่หลังโต๊ะไม้ตัวโตซึ่งเป็นโต๊ะทำงานของเจ้าของคุ้มเคียงดาวคนใหม่ เขาเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ปรับเปลี่ยนบ้านจัดแต่งห้องทุกห้องใหม่ทั้งหมดรวมทั้งเตรียมจัดสวนใหม่ตามที่เขาชอบ

ลือสายไม่รู้ว่าหญิงสาวในชุดผ้าซิ่นฝ้ายสีเขียวเชิงปลายผ้าซิ่นสลับลายสีขาว เหลือง ส้มพาดขวางตัวผ้า เสื้อผ้าฝ้ายสีขาวแขนสั้นเอวลอยกำลังทำอะไรกับโต๊ะทำงานของเขาและหล่อนเข้ามาในห้องหวงห้ามนี้ได้อย่างไร เขาก้าวเท้ายาวๆ ไปหยุดหน้าโต๊ะทำงาน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องเขม็งไปที่มวยผมสีน้ำตาลท้ายทอยลำคอเนียนน่ามอง ปลายผมลุ่ยลงละลำคอ เขาหยุดหายใจชั่ววินาที เพียงแค่เห็นลำคอของหล่อนเขารู้สึกใจเต้นแรงได้อย่างไร เขากลืนน้ำลายลงคอแล้วเอ่ยเสียงเครียด

“ทำอะไร”

เสียงทุ้มห้วนดังมาจากหน้าโต๊ะ หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรง ไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบเช่นนี้ เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมหล่อนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตู หล่อนงับประตูไว้หากคนเปิดเข้ามาต้องได้ยินบ้างแต่เขาเข้ามายืนจ้องหน้าหล่อนตาเขียวปัดอย่างนี้ เขาหายตัวเข้ามาหรืออย่างไร

“เอ่อ..มา..ทำความสะอาดค่ะ”

“ใครอนุญาต”

น้ำเสียงยังห้วน ดวงตาที่จ้องมายังนิ่ง ไม่มีรอยยิ้มจากใบหน้ารูปไข่ คิ้วเข้มย่นเข้าหากันเล็กน้อย จมูกโด่งปลายจมูกเหมือนจมูกสิงห์ ริมฝีปากกระจับสีชมพู ผิวขาวทำให้ใบหน้าของเขาน่ามองมากยิ่งขึ้น ผู้ชายคนนี้หล่อสมรูปร่าง สมาร์ทอย่างที่หญิงสาวหลายคนใฝ่ฝันหา

“แม่เลี้ยงลัลนาค่ะ”

“โกหก คุณแม่ไม่ยุ่งห้องทำงานของฉัน เธอเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ทำไม เธอกำลังค้นหาอะไร”

เขาสาวเท้าอ้อมโต๊ะมาถึงตัวหล่อนคว้าต้นแขนนุ่มบีบจนเจ้าตัวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ หล่อนแกะมือเขาพัลวัน