CHAPTER 9
สิงหราชขับรถมาถึงสถานที่นัดกับเพื่อน ก็ลงจากรถและเดินนำไปโดยไม่พูดอะไร แต่เลขาอย่างต้นหอมก็แทบจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเขาไป
“ไงครับคุณชายสิงหราช ได้ข่าวว่าไปรับหน้าที่ประธานคนใหม่แทนท่านเจ้าสัวแล้วเหรอครับคุณเพื่อน”
เพื่อนคนหนึ่งพูดทักเขา ขณะที่เขากำลังเดินเข้ามาที่ร้าน เพื่อนของเขานั่งรอกันอยู่แล้วมีผู้ชาย 3 คน แต่ละคนมีเด็กนั่งดริ๊งก์ข้างๆ ทั้งซ้ายและขวา ข้าวหอมเห็นแบบนั้นก็ยิ้มแห้งๆ ออกไป
....คงเพลย์บอยไม่ต่างกันซินะ เล่นซะคนละสองเชียวนะ
“เออ แต่งานน่าเบื่อฉิบหาย ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยว่ะ”
สิงหราชตอบเพื่อนกลับไป ก่อนจะนั่งลง โดยไม่สนใจข้าวหอมเลยแม้แต่น้อย ว่าเธอจะต้องนั่งตรงไหน เพราะดูท่าทางจะไม่มีที่ให้เธอนั่ง
“แล้วนั่นแกพาสาวคนใหม่มาด้วยเหรอวะ สวยใสกว่าที่ผ่านๆ มาอีกนะเนี่ย” ชายหนุ่มมองข้าวหอมที่ยืนอยู่ตาเยิ้ม
สายตาที่มองมาทำให้ข้าวหอมรู้สึกเหมือนเธอกำลังโดนเขาเปลื้องผ้าทางสายตา ทำให้เธอยกมือขึ้นมากอดตัวเองไว้อย่างลืมตัว
“เลขาฉันเอง” สิงหราชตอบกลับแบบไม่ใส่ใจ แต่มือเขากลับดึงแขนเธอให้นั่งลงข้างๆ เขาแทน จนเด็กนั่งดริ้งที่กำลังเดินเข้ามาชะงักไป
“โอ้โห เลขาสวยขนาดนี้ ถ้าไม่ว่าอะไร เพื่อนคนนี้ขอจีบได้ไหมครับ สวัสดีครับคนสวย” พอบอกว่าจะจีบ เพื่อนเขาทักทายทันทีจนเด็กนั่งดริ๊งก์ที่นั่งข้างชายหนุ่มส่งสายตาตวัดอย่างไม่พอใจ
“อยากจีบก็เชิญ “สิงหราชเอ่ยกับเพื่อนอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึก ข้าวหอมสักนิด ว่าพอใจให้เพื่อนเขาจีบไหม
“ชื่ออะไรเหรอครับ” เพื่อนเขาเมื่อได้รับการเปิดทางก็เริ่มต้นจีบ
“ข้าวหอมค่ะ” เธอก็ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเหมือนกัน
“ยินดีที่รู้จักนะครับ ผมชื่อณัฐครับ โสด มีงานทำครับผม 5555”
ผู้ชายคนนั้นว่าพร้อมยกแก้วเหล้าส่งมาให้ข้าวหอม แต่มือสิงหราช คว้าแก้วนั้นแล้วกระดกหมดแก้วทันที
“เห้ย! ไรวะ แค่นี้ทำหวงนะ ไหนว่าจีบได้” คุณณัฐมองหน้าเพื่อนตัวเองและบ่นทันที...เขามองหน้าเพื่อนเหมือนจับผิด...เลขาจริงๆ ป่ะวะ
สิงหราชยักไหล่และตอบอย่างเฉยชาออกไป
“ยายนี่ห้ามดื่ม เพราะต้องขับรถกลับให้ฉัน แกมีปัญหาอะไรไหม”
“เหรอ... เชื่อก็ได้ งั้นรับน้ำอะไรดีครับ เดี๋ยวผมจัดการให้”
ณัฐคนโสดตอบเพื่อนและหันกลับมาถามต้นหอมอีกครั้ง
“น้ำเปล่า” เป็นสิงหราชที่ตอบแทน โดยที่ข้าวหอมได้แต่อ้าปากค้าง
....เจ้านาย ข้าวหอมอยากกินน้ำนางเอกบ้างได้ไหมเนี่ย...
ข้าวหอมคิดในใจ แต่ภาพที่ทุกคนเห็นคือเธอยิ้มแล้วตอบว่า
“ค่ะ ข้าวหอมชอบดื่มน้ำเปล่าค่ะ”
