CHAPTER 5

ข้าวหอมเดินไปเคาะประตูห้องสองสามที แล้วเปิดประตูเข้าไปเหมือนเช่นทุกครั้ง สิงหราชกำลังนั่งกดโทรศัพท์พร้อมกับเสียงเกมที่ดังคิวๆ อะไรสักอย่าง อย่างเมามัน

“เอ่อ เอกสารของฝ่ายการเงินได้เซ็นหรือยังอ่ะ”

ในเมื่อไม่ให้พูด คะ ค่ะ ขา ก็ลงท้ายแบบนี้ก็แล้วกันนะ

“ฝ่ายการเงินอะไร” เลโอถามทั้งทีไม่เงยหน้าขึ้นมาจากเกม

“ก็ที่วางอยู่บนโต๊ะ...” ข้าวหอมชี้ไปยังเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะเล่มเดียวและมันดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้สนใจจากเจ้านายคนใหม่เลย

“เฮ้อออ” สิงหราชถอนหายใจออกมาเสียงยาว หลังได้ยินคำว่า Game over เขาเหลือบสายตาขึ้นมามองข้าวหอมอย่างไม่สบอารมณ์แล้วกางเอกสารนั่งอ่าน ไม่นานก็ลงลายเซ็นในเอกสารดังกล่าว

“อะ เอาไป”

สิงหราชยื่นเอกสารให้ข้าวหอม เธอเอื้อมมือไปรับ แต่เขากลับปล่อยเอกสารร่วงลงพื้น ข้าวหอมมองหน้าเขาก็เห็นว่าเขาทำสีหน้าดูพึงพอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ

“ขอตัว” ข้าวหอมก้มลงไปหยิบเอกสาร แล้วกระแทกส้นเท้าเดินออกจากห้องทำงานของเขาทันที

‘ไม่น่าเชื่อว่าลูกชายคนเดียวของตระกูล จะต่างจากคุณพ่อคุณแม่ได้ขนาดนี้ ...คนอะไรไร้มารยาทที่สุด อยู่ในที่ทำงานก็ยังจะเล่นเกม นี่ถ้าเจ้าชู้คงจะควงผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้าด้วยแน่นอน พ่อเจ้าประคุ๊ณ คงจะสุดยอดความร้ายกาจเลยทีเดียว’