10 โชคชะตา 30 กำหนดเอง 70

“จะไปทำให้เขาเกลียด แต่ดันมานั่งบ่นก่นเกลียดเขาซะเอง” น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายของหมอดูชื่อดัง เอ่ยออกมาได้เสียทีเมื่อเพื่อนรักนั่งหน้าหงิกจดอะไรยิก ๆ ลงบนกระดาษ ปากก็พร่ำบ่นว่าให้ใครสักคนอยู่ไม่ขาดปาก

หลังจากที่ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ที่ร้านอาหารให้เพื่อนสาวฟังจนหมดเปลือก

“ก็มันจริงนี่นา ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเขาจะเฉยเมยได้ขนาดนี้ อุตส่าห์พูดกระทบให้รู้สึก ดันไม่รู้สึกอะไรซะงั้น”

“เขาอาจจะรู้สึกแหละ แต่แกอย่าลืมว่าคนอย่างคุณอัฑฒ์เนี่ยเป็นคนยังไง เขาคงจะยอมเผยความรู้สึกตัวเองออกมาได้ง่าย ๆ หรอก”

เหมือนคิดได้ ไวชญานีก์ค่อย ๆ พยักหน้าเล็กน้อย มองรูปในมือที่ตัวเองกำลังต่อว่าอยู่ด้วยความรู้สึกเง้างอน

“แต่จะว่าไป พลังแห่งเนื้อคู่ของแกกับเขาก็แรงอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะ แกดูแบบคุ้นชินกับเขาได้ง่าย ๆ เขาดุแกเหมือนเห็นแกเป็นคนรู้จัก นี่แหละที่เขาเรียกว่าเส้นบาง ๆ ของคนเกือบได้เป็นแฟนกัน มันจะมีอิทธิพลบางอย่างกับใจเราแบบยุกยิก ๆ ไม่ว่าอิทธิพลนั้นจะเป็นทางดีหรือร้ายก็ตาม”

วิเคราะห์เรียบเรื่อยเหมือนเล่าให้ฟังตามทฤษฎีที่ ร่ำเรียนมาในศาสตร์ตรวจชะตาขั้นสูง

ยิปซัมมีบิดาเป็นหมอดูสัญจรที่เลิกรากับมารดาไปตั้งแต่ที่เธออายุยังไม่ถึง 6 ขวบ ความทรงจำเรื่องบิดาพอจะมีบ้าง รู้ว่าท่านทำอะไร...และพอท่านเสียชีวิตอุปกรณ์เกี่ยวกับการดูหมอก็ถูกส่งตรงมาถึงบ้าน

และที่เธอได้เรียนการดูหมอก็เพราะจากเพื่อนบิดา ที่เธอมักจะเรียกท่านว่าอาจารย์ ผู้รู้ทุกศาสตร์ของการเป็นหมอดูเลยก็ว่าได้

“ก็อยากจะฟินอยู่หรอก แต่ฟินไม่ออกจริง ๆ แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาดุฉัน”

ว่าอย่างเด็ก ๆ ซึ่งคนที่รู้จักกันมายาวนานรู้ดี ก่อนจะส่ายหน้าให้แบบไม่ถือสา

“แล้วจะเอาไง เลิกไปยุ่งเกี่ยวมั้ย ดวงชะตาก็แค่ 30 กำหนดเองตั้ง 70 ต่อให้เขาจะเป็นเนื้อคู่แกแค่ไหน แกไม่เอาซะอย่าง...ดวงก็ดวงเถอะ ฝืนได้”

“โนว ๆๆๆ คนอย่างอีไวน์เจอแบบนี้แล้วถอย มันก็ไม่ใช่อีไวน์แล้ว!”

“แล้วจะเอายังไงต่อ ทำให้เขาเลิกกันให้ได้งี้เหรอ” หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ พยายามทบทวนกิริยาของเขาที่มีต่อสิ่งที่ตัวเองพูด จากที่ได้เก็บข้อมูลมา

“คือแกหยุดพูดอะไรที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเลวได้มะ เขาจะเลิกกันหรือไม่เลิกกันฉันไม่รู้หรอก เรื่องนั้นฉันปล่อยให้มันเป็นเรื่องของโชคชะตา ถึงแกจะบอกว่าโชคชะตา 30 กำหนดเอง 70 ก็เหอะ”

“ฉันมั่นใจเว้ย ว่าโชคชะตาของฉันจะทำงาน 70 แต่ฉันแค่จะต้องลงมือทำอะไรแค่บ้างสัก 30 เพื่อให้มันเร็วขึ้นก็เท่านั้นเอง”

“ข้ออ้างของพวกมือที่สาม ก็แบบนี้แหละ” ว่าอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่ แค่อยากจะเย้าเพื่อนเล่น

“อียิป กูจะไม่ไหวละนะ!” แล้วเธอก็กระโจนเข้าใส่เพื่อนรัก กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียงแบบที่ชอบ ๆ ทำกันมาเสมอ ในเชิงหยอกเอินตามประสาคนสนิทและไว้ใจกันที่สุดมานับ 10 กว่าปีได้

Yon: ส่งรูปภาพแล้ว

“จำได้แล้วค่ะ จำได้แล้วว่าเคยเห็นหน้ามันที่ไหน”สาวงามที่สุดในประเทศ เอ่ยขึ้นขณะที่นั่งข้างคนขับบนรถสปอร์ตสีดำด้านคันหรู

เธอหันไปมองใบหน้านิ่งทรงพลัง ที่แทบจะไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลยในร้านอาหาร ด้วยแววตาแอบจะขุ่นเคืองเล็กน้อย

ไม่สนใจเราเลย

“มันคือผู้หญิงคนที่นีไปยืนรับช่อดอกไม้ แล้วมันเบียดมาจนนีล้มไปกับมันไงคะ นีว่าวันนี้มันจงใจมาแกล้งนีแน่ ๆ มันไม่ได้นั่งผิดโต๊ะอย่างที่มันบอกหรอกค่ะ”

เผลอพ่นคำไม่สุภาพออกมาแบบไม่ได้ไตร่ตรองหรือเอะใจเลยแม้แต่น้อย จนลมหายใจสม่ำเสมอของคนที่ตั้งใจขับรถอยู่นั้น ขาดห้วง

“นี” เตือนเสียงเรียบ แต่เธอก็ยังไม่ได้รู้สึก

“พี่อัฑฒ์คะ หัดสนใจความรู้สึกนีบ้างสิคะ พี่อัฑฒ์ปล่อยให้ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ มายืนพูดจาแย่ ๆ ใส่แฟนตัวเอง พี่อัฑฒ์ทนได้ยังไงคะ” ใบหน้าสวยหวานหงิกขึ้น พร้อมสะบัดหันไปมองข้างทาง กอดอกแสดงกิริยาที่เธอไม่ค่อยจะทำสักเท่าไหร่

แต่เพราะความโกรธและเก็บกดจากการที่จะต้องวางตัวในร้านอาหาร ทำให้เธอต้องเร่งระบายออกมา ไม่งั้นอกอาจจะแตกตายได้

“นี” เสียงเข้มของเขา มาพร้อมกับความเร็วของรถที่เร่งขึ้น

ในแววตานิ่งเหมือนจะเรียบเฉยของเขานี้ มีอะไรบางอย่างไหลวนอยู่ในนั้น ซึ่งเธอแทบจะไม่ได้สนใจด้วย

“พี่อัฑฒ์ก็เอาแต่ปรามนี แต่ไม่เคยสนใจว่าที่นีเป็นแบบนี้เพราะอะไร”

“ใช่ ปกตินีไม่ได้เป็นแบบนี้” เขายอมพูดอะไรออกมามากกว่าเรียกชื่อของเธอแล้ว

แต่นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี กัลป์ยานีรีบเกาะแขนเขาเอาไว้เชิงอ้อน

“นีขอโทษค่ะ นีแค่หงุดหงิดที่ผู้หญิงชั้นต่ำแบบนั้น มาว่าให้นีเสียหาย”

“เขาต่ำ เราก็ไม่เห็นจำเป็นต้องต่ำตาม” เขาปรายสายตามามองศีรษะทุยเล็ก ที่ซบลงไปกับไหล่ตัวเองเหมือนผู้ใหญ่มองเด็ก

“นีขอโทษค่ะ ต่อไปนีจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”

“ที่พี่เตือนนี เพราะกิริยาของนีไม่น่ารัก พี่ไม่อยากให้คนที่พี่รัก ไม่น่ารักค่ะ...” แล้วประโยคที่นาน ๆ เขาจะพูดให้ฟังที เธอก็ได้ฟังแล้ว

ใบหน้าหวานช้อนขึ้นเพื่อเพ่งดวงตากลมใสมองไปยังเขาอย่างปลาบปลื้มใจ

“นีอยากฟังอะไรแบบนี้จากพี่อัฑฒ์มานานมากแล้วนะคะ อยากฟังที่สุดเลย” แล้วเธอก็ซบลงออดอ้อนเขา คาดหวังว่าสวรรค์รำไร จะมาถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

เธอพักอยู่ที่คอนโดคนเดียว คืนนี้เธอจะต้องทำให้เขายอมขึ้นคอนโดไปกับเธอให้ได้!

Vine: นี่รูปตั้งแต่เมื่อไหร่

Yon: วันก่อน ลืมส่งให้

“ผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นอยู่นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน” ยิปซัมแย่งโทรศัพท์ของเพื่อนไป ซูมดูหน้าผู้ชายที่ไปรับไปส่งกัลป์ยานี แบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ตามที่ยานยนต์ส่งหลักฐานมาให้ได้

“เห็นหรือยัง ว่าฉันไม่ได้ทำอะไรเลย คนสองคนมันก็จะเลิกกันได้”

“ไม่เลิกหรอก ถ้าตราบใดที่ยังไม่รู้”

“ถ้าฉันทำให้รู้ล่ะ”

“แกก็จะกลายเป็นคนที่ทำให้เขาเลิกกันโดยสมบูรณ์” ไวชญานีก์หน้างอหนักเข้า เธอไม่อยากจะทำอะไรแบบนั้นหรอก เธอไม่อยากโดนตราหน้าว่าเป็นมือที่สาม

“แต่เอาจริง ๆ ถึงเขาจะเลิกกัน ก็ไม่ได้หมายความว่า อีตานั่นจะมาชอบอะไรฉันนะเว้ย”

“นั่น มีนอยด์”

“ไม่ได้นอยด์เว้ย พูดอยู่บนหลักพื้นฐานของความเป็นจริง”

“ถ้าคิดงั้น แล้วที่ทำ ๆ ไปทั้งหมดนี่เพื่ออะไรวะ” ยิปซัมออกความคิดเห็นไปด้วย เก็บโต๊ะตัวเองไปด้วย

เพราะตั้งแต่มีเพื่อนรักมาอาศัยด้วย ความรกในห้องก็คูณสองไปเลยสิ

“ทำไปเพราะว่าเชื่อไง ว่าโชคชะตาและคาถาที่ฉันท่องเนี่ย จะทำให้มันมีลู่ทางอะไรของมันไปเอง แบบที่ฉันไม่ต้องทำอะไร”

“ไม่ต้องทำอะไรเหรอ แกเพิ่งจะไปเผชิญหน้ากับเขามานะ ไปเผชิญแบบลงทุนให้ไอ้ว่านจองโต๊ะ แต่ไปนั่งผิดโต๊ะและเดินออกมาแบบสั่งไปแค่น้ำพั้นช์อีกต่างหาก”

“นี่ก็จำแม่นเนอะ เล่ารอบเดียวเอง” ยิปซัมส่ายหน้าไม่รู้รอบที่เท่าไหร่ แม้ดวงชะตาจะบอกชัดขนาดนั้น แต่เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะลงเอยง่าย ๆ

“ที่ฉันยอมไปเจอเขา ฉันก็แค่เปิดดวงชะตา เบิกทางให้ดวงทำงานได้ง่ายขึ้นก็เท่านั้น แกเป็นหมอดูแกต้องรู้สิ”

“ไม่รู้อ่ะ ศาสตร์ฉันไม่มีแบบที่แกพูดเลย”

“แต่อาจารย์แกเป็นคนบอกฉันมาเองนะเว้ย ฉันจำได้”

“เหรอ ไม่รู้ดิ ฉันไม่ได้สนใจตรงนั้นมั้ง” ไวชญานีก์เหลือบไปมองรูปชายหญิงสองคนในนั้นอีกครั้ง แล้วครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“แต่เพื่อที่ฉันจะพิสูจน์ว่าดวงชะตาจะทำงานเองหลังจากที่ฉันเบิกทางและสวดคาถา นั่งสมาธิส่งพลังจิตทุกวันแล้ว ฉันจะไม่เป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาอีก แต่จะแค่เอาตัวเองไปอยู่ในที่ ที่เขาจะมาเจอฉัน จะเจอหรือไม่เจอ...ก็แล้วแต่โชคชะตาละ ฉันทำ 30 โชคชะตาดลมา 70”

ยิปซัมส่ายหน้าอีกครั้งพร้อมถอนหายใจ

“ตามนั้น ฉันจะรอดูจ้ะ”

“มันตายด้านเหรอ ถึงไม่ยอมให้นีได้สักที” เสียงทุ้มนุ่มที่คลออยู่แถว ๆ เนินอกอวบอิ่มที่เสื้อผ้ากำลังร่นลงต่ำเรื่อย ๆ

“อื้อ...นีหงุดหงิดทีไร เป็นต้องหงี่ทุกที เขาไม่เข้าใจเลย” บิดเร่าแอ่นกายตามการลากไล้ผ่านอย่างชำนิชำนาญของเขา

“นีชวนเขาหลายครั้ง แต่เขาก็อ้างเรื่องงานตลอด”

“มันโง่ไง ที่ไม่รู้จักว่าของดีดีน่ากินแค่ไหน” กัลป์ยานีเริ่มบิดเร่า ส่งเสียงครวญครางอย่างรัญจวน เมื่อมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่าง

“เขาไม่นอนกับนีมาหลายเดือนแล้วนะ นีมีสิทธิ์ที่จะหาความสุขใส่ตัวบ้าง...อา”

“จ้ะ ผมจะทำให้นีมีความสุขเอง...อืม”

Yon: ส่งรูปแล้ว

Yon: หิ้วผู้ชายขึ้นห้องสด ๆ ร้อน ๆ

Vine: ดึกป่านนี้แล้วยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเหรอ!

Vine: อียิปมันเสียมารยาท เอาโทรศัพท์พี่ไปน่ะ เดี๋ยวโอนเงินให้นะ ทำงานดีมากกกก จุ๊บ ๆ

Yon: เอาจุ๊บแทนเงินได้ป่ะ

Vine: อีน้องเวร

Yon: พี่ยิปเอาโทรศัพท์ไปอีกแล้วเหรอ

Vine: ป่าว พิมพ์เองโว้ย เอาใหญ่นะอีเด็กเวรนี่!

Yon: ล้อเล่นคร้าบ รีบโอนนะพี่ จะไปเที่ยวต่อ อย่าให้พี่ยิปอ่านด้วยล่ะ

Vine: กูจะฟ้องแม่!

Yon: โกรธผมจริงเหรอเนี่ยพี่ไวน์

Vine: กูอียิปพี่มึงเอง ย๊ากกกก!!!