ตอนที่1

[โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่ง]

ริมสุดของห้องเรียนที่ไม่มีใครให้ความสนใจมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งมองเพื่อนในห้องจับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ทว่าเธอกลับต้องนั่งคนเดียวไม่มีใครอยากที่จะสนทนากับเธอ

"ดูสิ นังนั่นมันมองพวกเราอีกแล้ว" เสียงซุบซิบของกลุ่มเด็กสาววัยเดียวกันนินทาเมื่อมีสายตาของผู้ไม่ได้รับเชิญมองมา

"คงจะอิจฉาแหละมั้ง คนอย่างแม่นั่นใครจะอยากคบด้วย เสนียดตาย" เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดเสริมขึ้นมาด้วยเสียงที่ดังพอจะได้ยินไปถึงคนที่เป็นหัวข้อสนทนา

เมยาวีรีบหลบสายตาทันทีที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเพื่อนในห้อง เธอจึงเลือกที่จะหยิบหนังสือขึ้นมาก้มหน้าอ่านไม่ให้เป็นที่สนใจของใคร

"นังนั่นมันจะรู้ไหมว่าทำไมคนอื่นๆ ถึงได้ไม่ชอบ"

"ต้องรู้สิ ก็มีแม่เป็นโสเภณีขนาดนั้น ส่วนพ่อแท้ๆ ยังไม่เคยเห็นหน้าเลยมั้ง แม่ฉันบอกว่ามันโตมาในซ่อง"

"แล้วแบบนี้มันขายตัวเหมือนแม่มันหรือเปล่า"

"จะเหลือเหรอ แม่เป็นยังไงลูกก็คงเป็นแบบนั้น"

"คิกๆ อีกไม่นานก็คงจะท้องโตก่อนเรียนจบแน่ๆ" คำนินทาที่ได้ยินจนชินชาไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกโกรธแค้นแต่อย่างใด เธอปลงกับมันเสียแล้ว

แม้เมยาวีจะไม่ได้ทำอะไรให้ใคร แต่ทุกคนในห้องก็ยังไม่ชอบหน้าเธออยู่ดี โดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิง ทุกคนคิดว่าเธอขายตัวอย่างที่ใครลือกันทำให้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้เธอ

เมื่อถึงเวลาพักกลางวัน นักเรียนทุกคนมักไปรวมกันที่โรงอาหาร บางกลุ่มนั่งกินอาหารร่วมกัน บางกลุ่มนั่งสังสรรค์ตามประสาเด็กวัยรุ่น แต่กลับเมยาวีนั้นทำได้แค่มองทุกคนอยู่ไกลๆ

"เฮ้อ...แซนวิชอีกแล้ว" แซนวิชร้านสหกรณ์ในโรงอาหารกลายเป็นของโปรดของเธอไปเสียแล้ว เพราะเป็นอย่างเดียวที่เธอสามารถนำออกมากินนอกโรงอาหารได้

หญิงสาววัยสิงแปดปีเต็มคุ้นชินกับการโดดเดี่ยวและเดียวดายเช่นนี้มาตลอด ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเธอก็ไม่เคยได้สัมผัสกับการมีเพื่อน แต่เธอต้องทนเพื่อเรียนให้จบ

"มึงๆ นั่นเมห้องสามใช่ปะวะ" เสียงของนักเรียนชายรุ่นราวคราวเดียวกับเธอทว่าอยู่คนละห้องกำลังชี้นิ้วมาทางเมยาวีที่นั่งอยู่คนเดียว

"เออใช่จริงด้วย หุ่นน่าเอาฉิบหาย" ชายอีกคนพูดกับเพื่อนที่มาด้วยกัน

"กูว่าถ้ามึงให้เงินยังไงก็ได้ เห็นพวกเด็กห้องสามบอกว่าเมขายตัว"

"จริงเหรอวะ"

"มึงลองดูๆ" เพื่อนอีกคนสะกิดยิกๆ เพื่อให้เพื่อนที่บ้านรวยสุดในกลุ่มเข้าไปเจรจา

"ไงคนสวย" คำทักทายของคนตรงหน้าทำให้เมยาวีเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย

"..." หญิงสาวไม่โต้ตอบกลับไปเพียงแต่รีบเก็บของแล้วลุกขึ้นเพื่อเดินหนีนักเรียนชายกลุ่มนี้