4 ผู้ชายที่แกจะต้องแต่งงานด้วยคือ...

“หมดคนไข้แล้วค่ะคุณหมอ พักได้แล้วค่ะ...” เมื่อผู้ช่วยพยาบาลชะเง้อเข้ามาบอกเป็นปกติ คนที่กำลังจ้องหน้าจอโทรศัพท์แบบไม่ยอมกะพริบ รีบหันไปพยักหน้าและกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงหวาน

แม๊!!! : เย็นนี้กลับมาบ้านนะ ป้าวิรงรองกับพี่เหม เขาจะมาทานข้าวที่บ้านเรา อย่าเสียมารยาทล่ะ แม่ตอบตกลงเขาไปแล้ว

สู่ขวัญถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ เอนกายไปกับพนักพิงแบบทิ้งตัว ข่าวลือที่ได้ยินมา เมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน เป็นรูปร่างขึ้นจริงจังขึ้นมาแล้วสิน่า!

“รอบคอบซะด้วย มาเช็กไปแล้วสิ ว่าเย็นนี้เราไม่มีเวรต่อ” เธอเข้าใจความเป็นมารดาของตัวเองข้อนี้ดี ไอ้ที่สัญญาว่าจะไม่เจ้ากี้เจ้าการอะไร หากเธอประสบความสำเร็จแล้วนั้น...

ไม่มีจริง!

ไม่มีจริ๊งงงงงงงง!

ความไม่ลงรอยกันของบุตรสาวคนเดียวกับมารดาอย่างสู่ขวัญเป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ที่เธอต้องสอบเข้าแพทย์ให้ติด ก็เพราะว่าท่านอยากจะเข้าสมาคมกับเพื่อนได้แบบไม่อายใคร

ทุกคนได้สามีรวย มียศมีตำแหน่ง แต่คนที่ก็ไม่ได้รวยมาตั้งแต่กำเนิด แต่มีมารดาพยายามซื้อสังคมให้อย่างสร้อยทอง กลับมาได้สามีเป็นหนุ่มเกษตรกรจนๆ คนหนึ่ง ที่แสนดีและทนมือทนเท้าผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างเธอได้มากกว่าใคร

การมีบุตรสาวเรียนเก่ง คงเป็นสิ่งเดียวแล้ว ที่สร้อยทองมองว่าพอจะเป็นความหวัง

และเธอก็ทำให้ท่านสมหวังได้ในที่สุด...

‘แม่เขาใฝ่ฝัน...ทำเพื่อแม่เขาหน่อย’ แต่ใช่ว่าเธอยอมทำเพื่อมารดาผู้บังเกิดเกล้าหรอกหนา เธอเห็นแก่บิดา...ผู้ใจดีและเป็นคนดีที่สุดในสามโลกต่างหาก!

ผู้ใหญ่สา ยอมลงสมัครเป็นผู้ใหญ่ก็เพื่อภรรยา พยายามเอาความดีซื้อใจชาวบ้านมาหลายปี กว่าจะได้รับตำแหน่ง เพราะไม่ได้มีเงินทองมากมายอะไร

หมดที่ดินมรดกไปมากมาย ก็เพื่อส่งเสียให้บุตรสาวได้เรียนต่อแพทย์ ตามที่ภรรยามุ่งหวัง

แน่นอนล่ะ ว่าถ้าไม่ใช่เพราะพ่อขอร้อง ฉันไม่ยอมเรียนในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้รักหรอก

“จริงเหรอ! นี่เขาเดินเกมส์กันแล้วเหรอ ฉันตกข่าว!” เมื่อได้ตัดสินใจอยู่เวรต่อเอง โดยสร้างเรื่องว่าเพื่อนแพทย์ที่จะมาต่อเวรนั้น ติดผ่าตัดสำคัญ ก็รีบเรียกเพื่อนรักอย่างเพลินวราเข้ามาหาทันที!

“เออสิ ดีนะที่ฉันไหวตัวทัน”

“แล้วทำแบบนี้ แม่แกจะไม่เสียหน้าเขาเหรอยะ”

“เสียก็ช่างสิ ฉันยอมแม่มามากพอแล้วนะ เรื่องนี้ฉันไม่มีวันยอมแน่ๆ ฉันไม่มีวันยอมถูกคลุมถุงชนแน่ๆ” เพลินวราส่ายหน้าใหญ่ พร้อมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดค้นหาอะไรบางอย่าง

“แต่ถูกคลุมถุงชนกับคนนี้เลยนะ...” ว่าพร้อมยื่นรูปผู้ชายคนนั้นให้เพื่อนดู ผู้ชายที่ตอนนี้สาวๆ ทั้งจังหวัดกำลังคลั่งไคล้

“เหอะ จะใครก็ตามเถอะ ฉันไม่ได้สนใจ” เธอเคยได้ยินชื่อเหมันต์มาบ้าง ตั้งแต่เด็กๆ เลยก็ว่าได้ เขาเกิดและโตที่นี่แต่ได้ไปเรียนต่อต่างประเทศช่วงมัธยมต้น จากนั้นก็ไม่เคยเจออีกเลย

ขนาดว่าเธอกลับมาเปิดโรงพยาบาลที่จังหวัดเกิดมา 4 ปีกว่า แต่ก็ไม่เคยจะเจอตัวเป็นๆ ของเขาเลยสักครั้ง แต่ก็จะพอได้ยินมาบ้าง ว่าเขายุ่งเกี่ยวกับสิ่งผิดกฎหมาย

“ดูก่อน อย่าเพิ่งปฏิเสธ”

แล้วใบหน้าของผู้ชายคนนั้นก็ปรากฏให้เห็นต่อหน้า เหมันต์เป็นคนมีโครงหน้าเรียวยาวได้สัดส่วน เครื่องหน้าครบครัน โดยเฉพาะจมูกโด่งเป็นสัน ที่รับกับสันคิ้วคมเข้ม

ริมฝีปากหยักสีอ่อน ทำให้ใบหน้าคมดูอ่อนโยนขึ้น หากแต่เมื่อมีดวงตาคมดุ ที่ไร้รอยยิ้มประดับอยู่...ก็เหมือนว่าริมฝีปากจะไม่ได้ช่วยอะไร

“หึ ก็หล่อดีนะ แต่หล่อแบบดิบๆ เถื่อนๆ มีหนวดมีเครา แถมดวงตายังเหมือนพวกขี้โกง สมกับที่เป็นพ่อค้ายารายใหญ่จริงๆ” สู่ขวัญเริ่มสืบเสาะเรื่องราวของเขา ตั้งแต่ที่ได้ยินข่าวจากเพลินวรา

แม้จะไม่ได้รู้ละเอียดอะไร แต่เพียงแค่รู้ว่าเขาเกี่ยวข้องกับยาเสพติด มันก็เลวร้ายมากพอที่เธอจะไม่อยากเกี่ยวข้องกับเขา แบบแค่รู้จักกันเฉยๆ ก็ไม่อยากจะรู้จัก

แล้วยิ่งมารู้ว่าเขาจะใช้เธอเป็นสะพาน เพื่อให้ได้คะแนนเสียงเพื่อได้ตำแหน่ง สจ. ยิ่งทำให้เธอรู้สึกรังเกียจ

“ฉันจะไม่ยอมเป็นสะพานให้คนเลวๆ ได้มีอำนาจเพื่อทำความผิดได้สะดวกหรอก”

“ใจเย็นแก เรื่องนั้นจริงหรือไม่จริงก็ไม่รู้ อาจจะมีคนใส่ร้ายคุณเหมเขาก็ได้” เพลินวราว่าด้วยแววตาชวนฝัน เพราะเคยเจอตัวจริงเขาหนหนึ่ง ตอนที่เธอไปออกหน่วยช่วยเหลือสังคม ตามโครงการของโรงพยาบาล

“หึ แกไม่ต้องมาปกป้องคนผิดเพราะว่าเขาหล่อหรอกนะ นี่ไม่ใช่ในละครหรือนิยายนะ ที่ชอบเอาพวกมาเฟียมาเป็นพระเอกน่ะ คนเขียนโคตรเลอะเทอะ แล้วก็ไร้สาระสุดๆ!”

“เฮ้ยๆ อย่าพาลสิวะ เดี๋ยวนักเขียนก็ไม่ให้แกเป็นนางเอกหรอก” คอนิยายอย่างเพลินวราว่าเชิงแซวเพื่อนรัก แบบไม่ได้จริงจังเท่าไหร่

“ฉันไม่ได้อยากเป็นอยู่แล้วย่ะ ถ้าสิ่งที่เรากำลังเจอๆ กันอยู่นี่คือนิยายเรื่องหนึ่งนะ ฉันขอเป็นตัวประกอบ แบบบทน้อยที่สุด และก็เข้าไม่กี่ฉาก ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยยย” แล้วพยาบาลสาวที่เพิ่งจะมาเข้าเวรในช่วงบ่ายก็หัวเราะพร้อมส่ายหน้า ไม่ได้ถือสาแพทย์หญิงไม่รู้จักโต ที่เป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร

ขนาดได้เป็นถึงแพทย์หญิงและเจ้าของโรงพยาบาล เธอยังละเลิกนิสัยเด็กๆ เดิมๆ ของตัวเองไปไม่ได้

“แล้วแกจะเอายังไงต่อไป หนีความต้องการของแม่ไปเรื่อยๆ อย่างนั้นน่ะเหรอ?” สู่ขวัญรีบส่ายหน้า กดซูมรูปภาพของผู้ชายคนนั้นจากหน้าจอของเพื่อน และจ้องด้วยแววตามุ่งมั่น

“ฉันจะทำให้เขาเห็น ว่าผู้หญิงอย่างฉัน ไม่ได้คู่ควรอะไรกับคนอย่างเขาเลยสักนิด!”