11 ปัญหาที่กำลังเกิด

“มีอะไรทำไมไม่ยอมบอกเรา” โชติพัฒน์พรวดเข้ามาในห้องพักแพทย์ทันที ที่ได้ทราบข่าว

ชายหนุ่มหน้าตี๋ ขาวสูง แต่ผอมบางอย่างโชติพัฒน์ ทะนุถนอมจิตใจเพื่อนรักอย่างเธอมาเสมอ ไม่ว่าเธอจะเกิดปัญหาอะไร เขาก็พร้อมจะไปในทันที

ขนาดว่าทำเรื่องย้ายกลับมาทำงานที่บ้านเกิด ก็เพราะว่าเธอกลับมา จากที่เรียนไปด้วยกันตั้งแต่มัธยมปลาย

เธอรู้ว่าเขาคิดเกินเพื่อน แต่ไม่สามารถรับไมตรีใดๆ ไว้ได้ นอกจากเพื่อนที่ดีที่สุดเท่านั้น

“หมอโช...” คนที่นอนขดตัวลู่ไปกับโซฟา ลุกขึ้นมานั่งด้วยสภาพที่ดูอิดโรย วันนี้เธอไม่ได้อยู่เวร แต่ก็ไม่ยอมขยับไปไหน ตั้งแต่ที่วิบูลย์กลับไป เธอก็มานั่งในห้องนี้เลย

“เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงน่ะ”

“สองคนนั้นทำแบบนี้ได้ยังไง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาแท้ๆ” นอกจากเรื่องการถอนหุ้น วิบูลย์ก็ประกาศชัดว่าเขาจะเปิดโรงพยาบาลใหม่ ที่อยู่ใจกลางเมืองมากกว่าปัญญาภูมิ แถมเปิดวิสัยทัศน์ให้โอกาสนักลงทุนได้เข้ามาลงเล่น

โดยใช้ชื่อเสียงของปัญญาภูมิตอนนี้เป็นจุดขาย

‘ความสำเร็จของปัญญาภูมิ คือจุดกำเนิดของพุทธรักษา’

“ฟ้องไหม ตามกฎหมาย...กรรมการบริหารไม่มีสิทธิถือหุ้นอีกบริษัทที่เป็นไปในเชิงแข่งขันกับบริษัทที่ตัวเองบริหารอยู่” คนที่พยายามศึกษาทุกอย่างเอาไว้ เพื่อช่วยสู่ขวัญอย่างเต็มที่ ทำให้เธอรู้สึกเกรงใจ

“เราว่า อย่าไปต่อความกับคนพวกนี้เลย ให้หลุดพ้นไปจากชีวิต ก็น่าจะดีแล้ว”

“แต่ใครจะมาแทนพี่สินีล่ะ ขวัญไม่ลองยื่นข้อเสนอที่น่าพึงพอใจให้แกดูล่ะ มันอาจจะทำให้ขาดทุนเพิ่มขึ้น แต่ก็ดีกว่าล่มไปเลย” สู่ขวัญถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ยอมรับว่าสิ่งที่สำคัญกว่า Beauty standard คือ Smart standard

ผู้คนจะง้อคุณ เมื่อคุณเก่งและมากความสามารถ

พยาบาลอาวุโสสินีเก่งจริงๆ เก่งแบบหาจับตัวได้ยาก!

“เราต่อว่าเขาไปเยอะเหมือนกัน คงจะมองหน้ากันไม่ติดแล้ว” นี่ก็เป็นอีกหนึ่งข้อเสีย ที่สู่ขวัญเพิ่งจะมาตระหนักได้ หลังจากที่กระทำการลงไปแล้ว

“ไม่เป็นไรขวัญ เดี๋ยวเราคุยกับพี่สินีให้ เราพอจะคุยกับแกได้อยู่” นายแพทย์โชติพัฒน์เอื้อมมือมาจับมือเธอเป็นครั้งแรก จนคนไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ ชักมือหนีอัตโนมัติ

“เราขอโทษ เราแค่อยากจะให้กำลังใจขวัญเฉยๆ” เขาดูตกใจ เพราะสายตาของเธอตกใจรุนแรงกว่าที่คิด

“โทษที เราไม่ชินน่ะโช”

“เรารู้นะ ว่าเรื่องนี้มันยากสำหรับขวัญ เราเองก็ไม่ได้มีเงินมากมาย แต่ไม่ว่ายังไง เราจะพยายามช่วยหาคนมาซื้อหุ้นให้ขวัญให้ได้นะ พวกแพทย์หลายคนก็สนใจกันไม่น้อย รวมๆ กันซื้อ ก็น่าจะได้อยู่”

ความพยายามของโชติพัฒน์ทำให้เธอซาบซึ้งมาเสมอ แต่ยิ่งเขาพยายามมากเท่าไหร่ เธอก็เหมือนต้องยิ่งเว้นระยะห่างให้ไกลออกไปมากเท่านั้น

“ขอบใจมากนะโช แต่เราเกรงใจโช...โชทำงานทุกวันนี้ก็หนักมากพอแล้ว” เธอรู้สิ ว่าเขาพยายามมี พยายามสร้างทุกอย่างไปเพื่ออะไร

เขาขยัน รับเวรไม่หลับไม่นอน โรงพยาบาลอยู่ไกลแค่ไหนก็ไป เรียนต่อไปด้วย ทำงานไปด้วย...เพื่อให้ดีพร้อมทุกๆ อย่าง

แต่เธอรู้ดี ไม่ว่าเขาจะพร้อมแค่ไหน เธอก็ไม่มีวันพร้อมได้

“ไม่เป็นไรเลยขวัญ ขวัญก็รู้...ว่าสำหรับเรา แค่มีชื่อขวัญ เราก็หายเหนื่อยแล้ว”

ยิ่งเห็นทีท่าอันบริสุทธิ์ใจของเขา ยิ่งทำให้เธอลำบากใจหนัก

“ขอบใจมากนะโช สำหรับทุกๆ อย่างที่ทำเพื่อเรามาตลอด...”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ขวัญ เราทำเพื่อขวัญด้วยใจจริง ไม่ได้หวังอะไร” หนุ่มหน้าตี๋ที่มีตาชั้นเดียว จ้องเข้ามายังดวงตาของเธอ เชิงย้ำ

ว่าสิ่งที่พูดกับสิ่งที่คิด ตรงกันแบบไม่มีบิดพลิ้ว

“โชรู้ด้วยใช่ไหม ว่าเราให้โชมากไปกว่าเพื่อนไม่ได้...” การตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ เป็นครั้งแรกนี้ ทำเอานายแพทย์หนุ่มสะดุด ก่อนเผยยิ้มกว้าง

ยิ้มกว้างที่มีริ้วรอยของความเจ็บปวดที่ปิดไม่มิด

สู่ขวัญรู้สิ ว่าคำว่า ไม่ได้หวังอะไร มันเป็นคำพูดที่ไม่มีจริง เป็นไปไม่ได้ คนทุกคนล้วนต้องการการถูกรับรักตอบ จากคนที่เรารักกันทั้งสิ้น

“รู้สิ แต่ไม่ว่าจะยังไง เราก็ขอได้ดูแลขวัญไปแบบนี้ ไม่ว่าขวัญจะเป็นโสดตลอดกาล หรือแต่งงานกับใครไปแล้วก็ตาม” ประโยคนี้ของเขาผุดประกายหนึ่งขึ้นมา ซึ่งเธอก็เดาได้ไม่ยากว่า น่าจะหมายถึงข่าวที่กำลังถูกพูดถึงอยู่ในตอนนี้

เขาน่าจะพอรู้แล้ว ว่าเธอกำลังถูกทาบทามจากผู้ใหญ่สองตระกูล

“ขอบใจมากนะ แต่เราอยากให้โช...มองผู้หญิงคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เอาเวลามาสนใจแต่เราอย่างเดียว” โชติพัฒน์สะดุดอีกครั้ง กับการพยายามสื่อสารออกมาตามตรงของเพื่อนที่เขาคิดเกินเลยมาตลอด

“ได้สิขวัญ เดี๋ยวเราลองดูนะ” และแม้ว่าภายในใจจะเจ็บปวดเพียงใด แต่ถ้าต้องทำอะไรแล้วเธอสบายใจ เขาก็ยินดีที่จะทำ

โดยที่ไม่รู้เลยว่า มีใครคนหนึ่งยืนแอบฟังทั้งคู่อยู่อย่างเจ็บปวดไม่แพ้