ตอนที่ 2 คนสวย

ตั้งแต่วันเกิดของนิชาผ่านมาร่วมเดือนนับดาวก็ยังคงไม่ได้เจอหน้าแฟนหนุ่มของเธอ มีเพียงคุยโทรศัพท์กันไม่ถึงห้านาทีเขาก็เงียบหายไป และนี่คงเป็นสัญญาณเตือนให้เธอเตรียมใจไว้บ้างแล้ว

“อเมริกาโน่กับฮันนีโทสต์ที่หนึ่งค่ะพี่นับดาวคนสวย”

เสียงคุ้นหูที่ดังวนเวียนมาหลายวันนี้ทำให้นับดาวที่ก้มหน้ากดโทรศัพท์อยู่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง

ตั้งแต่วันนั้นจิณณวัตก็เอาแต่มาที่คาเฟของเธอจนกลายเป็นลูกค้าประจำ ความเรื่องมากของเขาคือหากเห็นเธออยู่ที่ร้านพอดีทุกเมนูที่เขาสั่งต้องให้เธอทำ แถมเขายังชอบเรียกเธอว่าคนสวยตามสไตล์ผู้ชายเจ้าชู้อีกด้วย

นับดาวรู้ว่าเขาไปถามนิชาว่าเธอมาทำงานช่วงเวลาไหน แม้ว่าจะบ่นเพื่อนสนิทไปแล้วที่แอบบอกข้อมูลของเธอ แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าชายหนุ่มตรงหน้าช่วยเพิ่มยอดขายของร้านได้จริง ๆ

จิณณวัตเป็นผู้ชายที่ฮอตมาก เวลาที่เขามาคาเฟผู้หญิงที่นั่งอยู่ในร้านต่างมักจะจดจ้องไปที่เขา บางครั้งเธอก็เห็นว่าผู้หญิงพวกนั้นเข้าไปทักทายและคงไม่พ้นที่จะขอแลกไลน์กัน

ยิ่งเขานั่งนานเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งเป็นแม่เหล็กดึงดูดให้ผู้หญิงที่เดินผ่านไปมาตามถนนแล้วหันมาเห็นเขานั่งเก๊กอยู่เดินเข้ามานั่งในร้านเพิ่ม จนลูกค้าสาว ๆ แน่นร้านประจำถ้าเขาอยู่ที่นี่

แม้นับดาวจะไม่ได้ชอบที่เขามาป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ แต่เธอก็อดดีใจไม่ได้ที่ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเพราะเขา

“ไม่เบื่อหรือไงกินแต่เมนูเดิม” นับดาวคิดเงินเสร็จก็หันไปชงอเมริกาโน่ตามที่เขาสั่ง

“ไม่หรอกค่ะ เพราะคนชงทำอร่อยแถมยังสวยอีก กินเพิ่มสักร้อยแล้วก็ไหว” จิณณวัตยักคิ้วใส่

“เจ้าชู้ไม่มีใครเกินจริง ๆ” นับดาวแทบอยากจะเอาเครื่องบดกาแฟไปบดปากหวาน ๆ นั่นของเขา ที่ไม่ว่าจะพูดอะไรก็มักจะทำให้เธอรู้สึกเลี่ยนไปหมด

“แล้วกับแฟนคนสวยเป็นยังไงบ้างคะ เลิกกันหรือไง” จิณณวัตเอ่ยถามตรง ๆ ถึงสิ่งที่อยากรู้ เพราะเขาถูกใจและอยากได้เธอตั้งแต่แรกเห็นแล้ว

“ยังไม่ได้เลิก” หญิงสาวตอบเสียงเรียบขณะกดน้ำร้อนใส่แก้วกาแฟ

“แล้วเจอกันหรือยัง”

“ยัง” นับดาวส่ายหน้าไปมาเบา ๆ

“เลิกกับมันแล้วมาคบผมดีกว่าค่ะคนสวย ผมดูแลดี เทกแคร์เก่ง ไม่ทำให้เสียใจแน่นอน”

“ฉันไม่อยากมีแฟนอายุน้อยกว่า”

“ลองคบแล้วจะถูกใจจนลืมคนเก่าไปเลย ไม่เคยได้ยินเหรอคะว่าไม่ลองก็ไม่รู้ ต้องลองก่อนถึงจะได้รู้ว่าเป็นยังไงไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มพูดยิ้ม ๆ

นับดาวไม่ตอบแต่วางแก้วอเมริกาโน่ที่ชงเสร็จแล้วลงตรงหน้าเขา ก่อนจะหันไปหาลูกค้าที่อยู่ข้างหลังจิณณวัต

“รับอะไรดีคะ”

ทำเอาจิณณวัตยิ้มเก้อแล้วรีบรับเครื่องดื่มจากไป เขาเดินไปนั่งยังเก้าอี้ประจำที่มองเห็นวิวหน้าร้านได้ ระหว่างที่ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบจิณณวัตก็บังเอิญสบตากับหญิงสาวโต๊ะข้าง ๆ เมื่ออีกฝ่ายยิ้มให้เขาจึงยิ้มตอบ แต่แล้วนับดาวก็ถือจานฮันนีโทสต์มาให้

“ฮันนีโทสต์ได้แล้วค่ะพ่อคนเสน่ห์แรง” เธอพูดแซะยิ้ม ๆ เพราะเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้พอดี

“เมื่อกี้ยังไม่ตอบเลย ว่าไง เปลี่ยนใจมาชอบผมดีไหม”

“ฉันไม่ชอบคนเจ้าชู้น่ะ” เธอพูดกับเขาขณะวางจานลงบนโต๊ะ นับดาวไม่คิดจะคบกับคนอย่างจิณณวัตแน่นอน เธอชอบผู้ชายลุกเนิร์ด ๆ แบบแฟนเธอมากกว่า ขืนคบกับพวกเจ้าชู้คงมีเรื่องปวดหัวเข้ามาไม่เว้นวัน โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง

“แล้วถ้าผมบอกว่าจะหยุดที่พี่ล่ะ”

“ไม่มีทาง” เพิ่งจะเจอรู้จักกันเท่าไหร่ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาแค่ถูกใจเธอ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร ที่สำคัญตอนนี้เธอก็มีแฟนอยู่ด้วย ยิ่งเขาเข้าหาคนมีเจ้าของแบบหน้าด้าน ๆ ขนาดนี้เธอไม่มีทางใจอ่อนเด็ดขาด

“งั้นผมขอพิสูจน์ได้ไหมว่าผมทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า” จิณณวัตเลิกคิ้วถาม ยิ่งได้มายากเขาก็ยิ่งอยากได้มาครอบครอง ราวกับว่าเธอกำลังท้าทายเขา

“เผื่อเธอจะลืมนะเจเจ ฉันมีแฟนอยู่แล้ว ไม่ได้โสด” นับดาวกอดอกมองไปที่จิณณวัตด้วยสายตาตำหนิ

“เดี๋ยวก็เลิกแล้ว”

“ปากหมา แช่งเก่งจังเลยนะ” เธอกลอกตาอย่างเซ็ง ๆ เพราะฟังคำพูดที่เขาแช่งให้เธอเลิกกับแฟนแทบทุกวัน ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนาว่าเธอจะเลิกกับต้นน้ำ

“เร็ว ๆ นี้ด้วยเตรียมตัวเป็นโสดและโดนผมตามจีบทุกวันได้เลยค่ะ” จิณณวัตกระตุกยิ้มออกมาหลังพูดจบ

“ดูมั่นใจจังเลยนะว่าฉันจะเลิกกับแฟน ไปรู้อะไรมาเจเจ” นับดาวเอ่ยถามอย่างสงสัย

“เปล่า” เขายักไหล่

“ไม่เชื่อ” เธอแทบไม่เชื่อคำพูดอะไรของผู้ชายตรงหน้า เธอไม่เชื่อว่าจิณณวัตจะมารักเธอได้และมั่นใจว่าเขาแค่ต้องการความสนุก ซึ่งเธอจะไม่ยอมเป็นของเล่นให้ใครแน่ ๆ

“ก็ตามใจสิคะ ผมก็ไม่ได้บอกให้คนสวยเชื่อสักหน่อย”

“ฉันเกลียดพวกเจ้าชู้ที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น ฉันว่าเธอไปหาผู้หญิงคนอื่นดีกว่านะเจเจ” นับดาวพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่จริงจัง

“ก็ถ้าผมอยากไปหาคนอื่น ผมจะมาอยู่ที่นี่ทำไมกันคะคนสวย ฮื้ม” จิณณวัตยังคงยิ้มและจ้องมองนับดาวดวงสายตาระยิบระยับราวกับเด็กต้องการของเล่น

ติ๊ง!

นับดาวกำลังอ้าปากโต้กลับแต่เสียงข้อความจากโทรศัพท์ก็ดังขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน ทำให้เธอต้องเปิดดูข้อความที่นิชาส่งโลเคชันมาให้พร้อมกับข้อความเสียง

'ฉันเห็นต้นน้ำมันเดินขึ้นคอนโดกับใครไม่รู้ รีบมา'

“ดูเหมือนจะเร็วกว่าที่คิดเอาไว้อีกนะ” จิณณวัตที่ได้ยินน้ำเสียงร้อนรนของเพื่อนเธอก็คลี่ยิ้มออกมา

“นายรู้อยู่แล้วใช่ไหม” นับดาวย่นคิ้วถาม

“แค่สงสัย แต่ไม่แน่ใจ”

หญิงสาวเม้มปากเข้าหากัน ได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่เธอคิดและกังวลอยู่เธอจะไม่ใช่อย่างนั้น

“จะไปไหม เดี๋ยวผมพาไป”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปเอง” เธอส่ายหน้าปฏิเสธและกำลังจะหมุนตัวออกไป

“เดี๋ยวพาไปเอง ตอนร้องจะได้มีคนปลอบไง ไปค่ะ ไปด้วยกันเนี่ยแหละ” จิณณวัตลุกขึ้นและคว้าข้อมือของนับดาวเอาไว้ เขาไม่ยอมให้เธอไปคนเดียวแน่เพราะไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับอะไรบ้าง

เขาลากเธอเดินออกจากร้านไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที จิณณวัตขับรถไปตามโลเคชันที่นิชาส่งมา

ระหว่างทางนับดาวก็มีท่าทางเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอคิดจะบอกให้เขาเปลี่ยนใจเลี้ยวกลับคาเฟอยู่หลายรอบ แต่ก็อยากดูให้เห็นกับตาไปเลยว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นคือเรื่องเข้าใจผิด หญิงสาวจึงได้แต่ถูมือไปมาอย่างประหม่า

“บางทีนิชาอาจจะมองคนผิดก็ได้” นับดาวพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบจนทำให้อีกฝ่ายหันขวับมามอง

“แน่ใจเหรอว่าคิดแบบนั้นจริง ๆ” จิณณวัตแค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ

“....” เธอกัดริมฝีปากแน่นเพราะไม่สามารถตอบได้ว่าเธอคิดแบบนั้นจริง ๆ

“บอกแล้วไงคะว่าผู้ชายในโลกนี้มีอีกเยอะ คนสวยเองก็หน้าตาดีจะตาย ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคนมาจีบหรอก เพราะขนาดผมเองยังชอบจนหลงเลย”

“เฮ้อ หยุดสักทีเถอะน่า” นับดาวถอนหายใจแล้วหันหน้าหนีไปมองข้างทาง

“แล้วถ้าสมมุติไปเจอภาพบาดตาบาดใจเข้าจะทำยังไง คบกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ” จิณณวัตถามเพราะแอบห่วงความรู้สึกของเธอ

“ทำไงได้ นอกจากยอมรับและทำใจไง” นับดาวตอบกลับเสียงแผ่ว เธอมั่นใจว่าตอนนี้ยังไหว แต่ถ้าเหตุการณ์สมมุตินั้นเกิดขึ้นจริงเธอก็ไม่รู้ว่าจะเก่งที่บอกไหม

“คนสวยของผมผ่านไปได้อยู่แล้ว”

“นายเคยมีแฟนหรือเปล่าเจเจ” นับดาวหันไปถามคนด้านข้างอย่างอยากรู้ว่าคนเจ้าชู้อย่างเขาจะเคยคบใครมาบ้างหรือเปล่า

“ไม่เคย แล้วก็ไม่คิดที่จะมีด้วย” จิณณวัตตอบไปตามความจริง

“อ้าว ทำไม”

“ผมอยากมีชีวิตอิสระ อยากทำอะไรก็ได้ทำ อยากไปไหนก็ไปได้เลยโดยไม่ต้องขอใครไงคะ ผมไม่อยากถูกให้ใครมาบงการชีวิต” แม้จะไม่เคยมีความรักมาก่อน แต่เขาก็เห็นเพื่อนรอบตัวมีแฟนเลยรู้ว่าการคบใครสักคนยุ่งยากขนาดไหน ยังกับนักโทษที่ต้องรายงานผู้คุมตลอด

“งั้นที่นายเข้าหาฉันก็ไม่ได้อยากได้ฉันเป็นแฟนน่ะสิ งั้นอยากได้ฉันเป็นอะไรล่ะ เพื่อนนอนเหรอ หรือของเล่นแก้เบื่อของนาย” นับดาวจ้องจิณณวัตอย่างคาดคั้นคำตอบ เขาแย่กว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก

“....”

“ว่าไง”

“แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่คะ เมื่อก่อนอาจจะไม่ ตอนนี้ก็อาจจะอยากมีแล้วก็ได้นะคะ” จิณณวัตหันหน้าไปตอบอย่างใจเย็น ก่อนจะมองถนนเบื้องหน้าต่อ

“เหอะ งั้นเหรอ” นับดาวแค่นหัวเราะออกมา คำตอบที่ได้ยินฟังดูปลอมเมื่อออกมาจากปากผู้ชายเจ้าชู้ที่ไม่เคยมีแฟนอย่างเขา เธอไม่คิดจะเชื่อเลยสักนิด

ไม่นานจิณณวัตก็เลี้ยวรถเข้าไปในโรงแรมแห่งหนึ่งตามเส้นทางที่จีพีเอสบอก