4 วันวานยังหวานอยู่ NC++

‘ฉันชอบนาย ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้’ น้ำเสียงอ้อแอ้ของคนตัวนุ่มนิ่ม ดังมาในขณะที่ถูกวางลงบนเตียงใหญ่ ในห้องที่แต่งโทนดำสนิท

กลิ่นน้ำเมาอ่อนๆ โชยเคล้ามากับกลิ่นลมหายใจสะอาด จากการที่มือสองข้าง โน้มต้นคอคนที่เธอเพิ่งจะสารภาพความในใจ ลงมาชิดใกล้

‘ฉันชอบนาย...จริงๆ นะ’ ดวงตารียาวดวงเล็ก เปิดขึ้นจนเต็มตา จดจ้องใบหน้าคมคาย อย่างหมายจะจดจำเอาไว้ ให้ได้เนิ่นนานที่สุด

‘อย่า’ เสียงทุ่มนุ่มเอ่ยขึ้น อย่างเบาหวิว ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากบางที่เผยอเล็กน้อย ด้วยความรู้สึกที่พยายามจะสะกดกลั้น

‘ฉันอยากจูบนาย สักครั้ง...’ น้ำเสียงของเธอดูชัดแจ๋วและกังวานกว่าในตอนแรก ว่าพร้อมเคลื่อนขยับร่างนุ่มนิ่มเบียดใกล้เรือนกายที่แข็งแรงกว่า

เนื้อชายที่นาบทาบลงมา เกร็งเข้า

‘เมามากแล้ว’ ฝ่ามือที่ใหญ่กว่าแกะมือกาวที่เกาะอยู่แถวต้นคอให้หลุดออก และจะขยับออกห่าง อย่างอดทนอดกลั้น

แต่ไม่ทันเสียแล้ว ริมฝีปากบางที่ไม่ประสา บดจูบลงมาบนริมฝีปากนุ่มของเขา พร้อมบดในจังหวะที่น่าขันเหลือแสน

‘อื้อ’ เธอครางประท้วงเมื่อถูกเขาผลักออก

‘ใครสั่งใครสอนให้จูบแบบนี้’ หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้า

‘ก็คนมันไม่เคยนี่’ ใบหน้าเรียบเนียน ประดับไปด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มงอเข้า ทำท่าจะลุกออกไปและผลักเขาให้หนีห่าง

แต่กลับถูกกดคร่อมลงด้วยพันธนาการที่แน่นหนา กว่าเดิม

‘ไม่อยากจูบเป็นแล้วหรือไง’ คนว่าเชิงขัน ไล้ข้อนิ้วชี้ไปตามสันกรอบหน้า ปัดปอยผมออกให้เชื่องช้า ทะนุถนอมจนเธอต้องหลับตาลง

ดื่มด่ำอีกหนึ่งบรรยากาศจากคนอย่างเขา ที่บางทีก็อบอุ่น อ่อนโยน บางทีก็แสนจะโหดและเย็นชา สลับไปมาราวกับเป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าสองโหมด

‘ฮึ ว่าไง’ ริมฝีปากหยักประทับลงมาที่มุมปากบาง บางเบา เชื่องช้า แต่ไม่ผละออกห่าง

ดวงตารีเล็กลืมขึ้น สบกับแววตาคมดุที่ทอประกายแว่วหวาน ตัดกับสันจมูกโด่งคมที่พุ่งทะยาน เชิญชวนให้ลูบไล้

‘อยากสิ อยากมาตลอด...’ ลำแขนเล็กยกขึ้นโอบต้นคออุ่นร้อนเชื่องช้า หลังจากที่มีสิทธิแค่แอบแนบอิงเคียงข้าง ในเวลาที่ได้ชิดใกล้

‘อื้อ’ ริมฝีปากหยักทาบลงมาอีกครั้ง บนกลีบริมฝีปากที่เผยอรับเก้กัง การกลับมาครั้งนี้หนักแน่น...บดจูบ เชื่องช้า สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน

หญิงสาวรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ เมื่อเขาเกี่ยวกระหวัด ดูดรัดเรียวลิ้นเล็กรุนแรงขึ้น

ไม่มีความเจ็บปวดใดในการถูกกระทำนี้ หากแต่มันกลับทำให้เธอเหมือนลืมวันเวลา วินาที ไปชั่วขณะ

‘อื้อ...’ เรียวลิ้นเล็กผวาตาม เมื่อเขาค่อยๆ คลายแรงกอดรัดในโพรงปากหวาน

คนหัวไวไล่ตามรุกไล้ เรียวลิ้นนั้นไปยังริมฝีปากหยัก แต่เขาไม่ยอมให้เธอทำอย่างนั้น

‘หัดรับก็พอ ไม่ต้องรุก’ เขาว่าเสียงเข้ม พร้อมเติมเต็มรสจูบวาบหวามให้กับเธออีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่เริ่มกระทำตามใจ ลูบผ่านเนื้อผ้าจากแผ่นหลังบาง แต่ยังไม่ยอมหาจุดสอดแทรก

‘ทำไมล่ะ’ เมื่อเขาปล่อยให้เธอเป็นอิสระ คนช่างสงสัยก็รีบถามทันที

‘อย่ารู้เลย’ แล้วเขาก็เริ่มบรรเลงรสจูบให้เธออีกครั้ง แบบไม่ได้สั่งสอน แต่เป็นการปรนเปรอในชนิดที่เธอใจแทบขาดสะบั้น

จิกเล็บลงบนแผ่นหลังที่มีเนื้อผ้ากางกั้นของเขา จนเกิดรอยไปทั่ว

หญิงสาวไม่คิดมาก่อนเลยว่า...ร่างกายคนเรามันจะเชื่อมต่อถึงกันได้ในทุกส่วนขนาดนี้

เธอถูกเขาแตะต้องแค่ริมฝีปากและเรียวลิ้น แต่ไม่มีซักส่วนบนเรือนร่างที่จะไม่รับรู้ และรับรู้มากกว่าใครเลยก็คือ กึ่งกลางกาย

เธอไม่สามารถบังคับให้มันนิ่งได้ มันเคลื่อนไหวใหญ่ ในทำนองต้องการการเสียดสี...

เธอรู้เรื่องพวกนี้จากทฤษฎี แต่มันช่างต่างกันลิบลับ!

มือใหญ่สอดเข้าไปในชายเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์ของเธอ โลมลูบไปตามร่องหลังเนียนเรียบ ที่แอ่นขึ้นเมื่อได้รับสัมผัสแผ่วเบา ที่นำพาให้ขนอ่อนบริเวณนั้นลุกเกรียวอย่างพร้อมเพียง

‘อ๊ะ’ เสียงประท้วงในลำคอดังขึ้น เมื่อตะขอ บราเซียให้ถูกปลดออกจากกัน เสื้อยืดถูกร่นขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก

ตามด้วยเสื้อยืดตัวเก่งสีดำของเขา ที่ถูกถอดและเขวี้ยงออกไปให้พ้นเรือนกาย เผยให้เห็นแผงอกล่ำสัน ตึงแน่น ขาวเนียน จนเธอเบิกตากว้าง

‘นายจะทำอะไร’ น้ำเสียงที่แว่วหวานมากกว่าปกติ เอ่ยถามด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

‘ทำในสิ่งที่เธอต้องการ’

‘ฉันแค่อยากจูบเฉยๆ’ รีบเถียงทันควัน แต่ไม่ยอมสบตาด้วย

‘จริงเหรอ’ เธอไม่ยอมตอบคำถาม จนเขาต้องกดปลายลิ้นลงบนยอดอกชูชัน คลึงวนจนเธอต้องครางระงมออกมา

ดวงตาใสหลุบตามองปลายจมูกโด่งคม ผลุบโผล่อยู่แถวเนินอก ความรู้สึกที่เอาแต่เฝ้ามองความโด่งพุ่งของมันมาตลอดระยะเวลาที่ได้ชิดใกล้

สุขสมเหลือเกินในเวลานี้...

ในเวลาที่เขาอยู่ใกล้ๆ แค่นี้

‘ฉันชอบนาย’ มือบางเอื้อมไปแตะประคองใบหน้าหล่อเหลา ที่เหมือนทารกน้อยผู้โหยหิว

เธอแอ่นหน้าอกเข้าหา บดเบียดกับเรียวลิ้นอุ่นชื้น ที่ดูดดุนสลับไปมา พร้อมสบตากับเธอเป็นระยะ...

หญิงสาววัย 18 ปี กำลังงดงามสมวัย ทรวงอกตั้งตูม มีความอวบอูมพอดีมือ นุ่มนิ่มชวนสัมผัส

ปลายถันสีอ่อนชูช่อ พองตัวอยู่ในปากและลิ้นของเขา ยิ่งเห็นแบบนั้น ยิ่งทำให้รู้สึกวูบหวาม

ไม่นานนัก แผ่นท้องบางก็ต้องสะท้านตาม เรียวลิ้นที่ไล่รุกลงต่ำ...

‘จะทำอะไร’ เสียงแหบพร่าถามเชิงตื่นเต้น ช่องท้องหดเกร็ง สะโพกลอยตามแรงดึงรั้งกางเกงให้รูดหลุด ไปจากความงอนเด้ง

ก่อเกิดความเย็นวาบ ใจหญิงสาวพร่าสั่น

‘อย่า...’ ชายหนุ่มปัดมือที่พยายามปัดป้องนั้นออกไป ดันเรียวขางามให้แยกออก

ดวงตาคมจดจ้องกลีบเนื้องามที่ปิดสนิท ด้วยประกายแห่งปรารถนา หญิงสาวต้องรีบเบือนใบหน้าเห่อร้อน ให้หลบเอียงซบลงกับหมอน

‘สวย’ น้ำเสียงพร่าเอ่ยชื่นชม จนขนอ่อนทั่วร่างลุกเกรียว ต้นขาเรียวพยายามจะหุบเข้า

‘ขอดูชัดๆ’ ท่อนแขนแกร่ง ออกแรงต้าน จนเธอไม่อาจทานไหว ความรู้สึกที่กึ่งกลางกายกำลังผลิแย้มให้คนอื่นดูนี้ เธอควรจะเขินอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

แต่ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออย่างไร ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ามันช่างดี ดีเหลือเกิน

ยิ่งการถูกจ้องมองนั้น มาจากสายตาคู่คมกริบ ที่ไม่ค่อยจะฉายความรู้สึกใดให้ได้เห็นเลย ตั้งแต่รู้จักกันมา ยิ่งการฉายความรู้สึกนี้ของเขา สะท้อนรับความสันจมูกโด่งคม เธอก็ยิ่งรู้สึกหลงใหล

หากจะกอดเก็บอะไรเอาไว้ได้ ก็อยากจะกอดเก็บใบหน้าของเขาในตอนนี้

จากที่ว่าหล่ออยู่แล้ว ก็หล่อได้อีกแบบเอาสิบยี่สิบมาคูณเข้าไป...

‘อื้อ...’ ภวังค์ความเผลอไผล ทำให้เธอสะดุ้งโหยง เมื่อความอุ่นชื้นจากปลายลิ้นที่ห่อเข้า แตะลงมาบนเกสรฉ่ำชื้น ที่บวมเต่งสุกงอม เชิญชวนให้ช่วงชิม

แรงขยับจากปลายลิ้นทำเอาเธอผวารอบแล้วรอบเล่า เหมือนมวลความรู้สึกที่กำลังอวลอยู่ ได้รับการแตกพาน แล่นพล่านไปทั่วนวลเนื้อ

คนช่ำชองไล้วนจนทั่วกลีบเนื้อในสีชมพูปลั่ง ที่ตัดกับเนื้ออ่อนขาวเนียนนุ่มนิ่ม ก็ยิ่งทำให้รู้สึกอยากจะช่วงชิมไม่รู้เบื่อ

‘หวาน’ เสียงทุ้มนุ่มของเขาเปล่งออกมาเป็นระยะ จนคนจดจ่อฟังแบบไม่รู้ตัวต้องเม้มริมฝีปากแน่น โพรงล้ำลึกหดรั้ง ขับหลั่งน้ำหวานออกมาตามน้ำเสียงเอ่ยชม

เรียวลิ้นร้ายและริมฝีปากหยักง่วนอยู่กับความหวานนั้นสักพัก จนเธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกไล่ต้อนให้วิ่งขึ้นสู่ที่สูง...

‘อื้อ..อื้อ!’ เสียงครางระงมดังผสานกับเสียงครางทุ้มต่ำ เขาช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าแดงปลั่ง ที่เหยเกหลุบมองเขาด้วยอารมณ์พุ่งสูง

‘ฉันไม่ไหวแล้ว’ ปลายลิ้นช่ำชองเร่งจังหวะถี่กระชั้น แต่ไม่ยอมละสายตาไปจากใบหน้าหวานฉ่ำ กดแนบซ้ำๆ เมื่อเธอกระตุกนำ เกร็งสะโพกจนเนื้อนุ่มเบียดเข้ากับปลายจมูกของเขา

“อื้อ...” แล้วตามมาด้วยลมหายใจหอบโยน มือบางเอื้อมไปกดเปลี่ยนโหมดโคมไฟให้สว่างขึ้น รูดกางเกงนอนตัวบางให้กลับขึ้นมายังสะโพกขาว

ความรู้สึกอัดแน่นมาหลายวัน ได้รับการปลดปล่อย

“เพราะคลิปนั่นแท้ๆ” จันทร์คืนแรมลุกขึ้น คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ปกติเธอไม่ใช่คนที่จะชอบเรื่องอย่างว่าหรือช่วยเหลือตัวเองแบบนี้

นี่คงจะเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี ที่เธอกลับมาทำแบบนั้นกับตัวเองอีกครั้ง

ใช่...ตั้งแต่งานเลี้ยงวันปัจฉิม ความรู้สึกที่เขามอบเอาไว้ก็เหมือนได้รับการฝังแน่นในกาย เธอต้องนอนฝันถึงมันทุกคืน ติดกันอยู่หลายปี จนค่อยๆ จางหายไป...

จางหายจนคิดว่ามันไม่หลงเหลืออยู่แล้ว

คิดว่าเธอลืมเขาไปได้แล้ว

แต่ไม่ใช่เลย

ไม่ใช่เลย...

เธอยังคงคลั่งไคล้เขา เหมือนเมื่อวันนั้นไม่มีเปลี่ยน!