ตอนที่ 1|2 เลขาจอมยโส

ส่วนคุณ ไตรภพ น้องชายคนรองที่เดินมาพร้อมกันกับท่านประธาน เขามีเลขาชื่อว่า ดุจดาว และเขาก็เปลี่ยนเลขาเป็นว่าเล่น ยัยดุจดาวนี่ก็เพิ่งย้ายจากแผนกอื่นมาทำงานให้เขา ท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยและหน้าตาสุดทะเล้น ความเอาแน่เอานอนไม่ได้ ภายใต้ร่างสูงใหญ่ชวนมอง แต่โทษทีเถอะ ฉันไม่ได้ตื่นเต้นกับพวกคุณคนไหนเลยสักคน

ถ้าเป็นสาวๆ คนอื่นคงใจเต้นตึกตัก แต่ก็อย่างว่าจริงๆ ฉันอาจจะตายด้านเรื่องพวกนี้ไปแล้วก็ได้

ฉันถอนหายใจใส่หน้ายัยดุจดาว ก่อนจะกระหยิ่มยิ้มย่องใส่ผู้เป็นเจ้านาย

“บอสคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใครละคะ”

ใช่ฉันเป็นต่อเขาอยู่หลายขุมความสำเร็จของเขาขึ้นอยู่กับฉัน เขามันก็แค่ผู้ชายด้านชาไร้อารมณ์ และดึงหน้าตึงเพื่อข่มคนนั้นคนนี้ไปวันๆ คนที่เขาจะยอมให้พูดด้วยได้แบบนี้ก็คงจะมีแค่เลขาอย่างฉันคนนี้

“บ๊ะ สุดยอดจริงๆ ตั้งโอ๋ เธอนี่เอาพี่เตอยู่หมัดจริงๆ ดูหน้าตึงๆ นั่นพอเจอเธอพูดปุ๊บหายขมวดเลย คิกๆ”

ท่าทีแกมหยอกของผู้เป็นน้องชายของเขา ที่อายุเท่ากับฉัน แถมยังสนิทกันพอสมควร ขนาดเรียกชื่อเล่นของฉันได้ ก็เขาคนนี้แหละ ไตรภพพวกเราเรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะ จบ ปริญญาโทมาพร้อมกัน และเข้าทำงานที่นี่พร้อมกัน แต่ฉันก็ให้เกียรติเขาในฐานะเจ้านายอยู่มาก ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามทำตัวเป็นกันเองกับฉันขนาดไหนก็เถอะนะ

“ฉันแค่พูดความจริงค่ะคุณไตรภพ”

พูดแล้วยิ้มปรายตามองท่าทีของผู้ชายร่างใหญ่ที่มองมาแบบไม่พอใจนัก จริงๆ ฉันก็ไม่ได้ไม่ชอบเขาหรอกนะ แต่ฉันรู้สึกดีที่ได้เป็นผู้กำชัยเหนือคนที่มีแต่คนบอกว่าเป็นผู้ชายไร้อารมณ์

“ว่าแต่คุณดาวเถอะครับหวังว่างานจะเรียบร้อยนะครับถึงมีเวลามาวุ่นวายโต๊ะทำงานคนอื่นแบบนี้”

ไตรภพเปลี่ยนท่าทีทันทีหลังจากหันไปถามเลขาของเขาเอง เพราะเธอทำงานพลาดบ่อย ในที่ประชุมเขาต้องคอยออกหน้าแก้ไขอยู่เสมอ

นั่นสิถ้าเธอตั้งใจทำงานเหมือนตั้งใจยุ่งเรื่องของฉันให้มากกว่านี้ก็คงจะไม่ถูกตำหนิขนาดนี้

ว่าแต่ผู้เป็นเจ้านายของฉันขบกรามแน่นแล้วเดินเข้าห้องตัวเองด้วยท่าทีไม่พอใจนักที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในเกมนี้ต่อหน้าน้องชาย

ถึงจะรู้สึกหมั่นไส้ตัวเองนิดๆ แต่ฉันมักมีความสุขมากจริงๆ ที่ได้ยืนอยู่เหนือผู้ชายคนนั้น หึหึ ฉันยิ้มเยาะออกมาก่อนจะพาตัวเองเดินตามเขาเข้าไปที่ห้องทำงาน