ตอนที่ 6 ทานข้าวกับครอบครัว

“ดาววันนี้คุณกลับค่ำหน่อยนะ มีเอกสารต้องให้เคลียร์เยอะเลย”

“ได้ค่ะบอส” หล่อนขานรับแต่ยังก้มหน้าก้มตาทำงาน ด้วยความขะมักเขม้น หล่อนทำงานได้หนึ่งเดือนแล้ว จะว่าไปเวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนกัน โชคดีเป็นของหล่อนที่พักนี้ไม่ค่อยมีผู้หญิงมาหาเจ้านาย หล่อนเลยได้ทุ่มกำลังแรงกายให้กับงานอย่างเต็มที่ ไม่ต้องทำหน้าที่ห้ามทับผู้หญิงพวกนั้น

ช่วงนี้งานของธีรวัฒน์ค่อนข้างเยอะ เพราะเขาส่งตัวพิษณุไปดูงานในส่วนของโรงงานที่ต่างจังหวัด ทำให้งานของเขาล้นมือเพราะผู้ช่วยคนสนิทไม่อยู่

“เรียบร้อยแล้วค่ะบอส ดาวขอตัวกลับก่อนนะคะ”

ธีรวัฒน์มองดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เวลา 19.23 น.ได้เวลาที่ต้องกลับแล้วจริงๆ ดึกกว่านี้คง จะไม่ดีเท่าไหร่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงนอนที่นี่ เพราะในห้องทำงานของเขาได้ทำห้องนอนเอาไว้ วันไหนที่เขาทำงานเสร็จดึก เขาก็จะนอนที่นี่ แต่วันนี้เขาคงปล่อยให้หล่อนกลับบ้านคนเดียวไม่ได้ ยังไงเสียเขาก็ต้องไปส่งหล่อนที่บ้านให้ได้

“ทุ่มกว่าแล้วคุณกลับยังไง ให้ผมไปส่งมั้ย”

“ไม่รบกวนดีกว่าค่ะบอส ดาวนั่งแท็กซี่กลับจะสะดวกกว่าค่ะ” อิงดาวรีบปฏิเสธทันที หล่อนไม่อยากจะอยู่กับเขาสองต่อสอง แค่นี้ก็อึดอัดจะแย่แล้ว

“เอาน่าผมไปส่งเอง ไม่ต้องเกรงใจหรอกมืดค่ำแบบนี้นั่งแท็ก ซี่มันอันตรายจะตาย ถ้าเกิดคุณเป็นอะไรไป พ่อแม่คุณจะว่าผมได้ว่าไม่ดูแลลูกน้อง”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะบอส คือว่าดาวยังไม่ได้กลับบ้านตอนนี้ค่ะ ดาวมีนัดทานข้าวนอกบ้านกับครอบครัวค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นให้ผมไปส่งคุณที่ร้านอาหารก็ได้ ยังไงวันนี้ผมก็ไม่ยอมให้คุณนั่งแท็กซี่เด็ดขาด เพราะที่คุณต้องกลับบ้านมืดค่ำก็เพราะผม เอาตามนี้ละกันนะ เพราะผมไม่อนุญาตให้คุณปฏิเสธ” ว่าแล้วเขาก็เดินนำหล่อนมาที่รถ อิงดาวทำได้แค่เดินตามเขามาที่รถเท่า นั้น ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงร้านอาหาร

“บอสคะวันนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะ กว่าจะกลับถึงบ้านบอส คงหิวแย่”

“มันจะดีเหรอ? คุณมาทานข้าวกับครอบครัวนะ ผมไม่รบกวนดีกว่า”

“ทานด้วยกันเถอะค่ะบอส ไม่รบกวนหรอกค่ะ พ่อกับแม่ดาวใจดีค่ะ ถือซะว่าเป็นการขอบคุณที่บอสมาส่งดาวก็ได้ค่ะ”

“งั้นก็ได้ครับ” เขาตอบตกลงในที่สุด

อิงดาวพาเขาเดินไปที่โต๊ะ ซึ่งพ่อกับแม่ของหล่อนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“พ่อคะ! แม่คะ! นี่คุณธีรวัฒน์เจ้านายดาวเองค่ะ พอดีดาวเลิกงานดึกบอสเลยมาส่งค่ะ ดาวก็เลยชวนมาทานข้าวกับเราค่ะ”

“บอสคะนี่พ่อแม่ของดาวค่ะ” หญิงสาวแนะนำ

ชายหนุ่มยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยความนอบน้อม

“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ ผมขอฝากเนื้อฝาก ตัวด้วยนะครับ วันนี้ผมขอทานข้าวด้วยสักมื้อนะครับ หวังว่าคงไม่รบกวนคุณพ่อคุณแม่มากเกินไปนะครับ”

“ไม่เป็นการรบกวนเลยครับ เชิญคุณวัฒน์ตามสบาย ทานด้วยกันหลายๆ คนสนุกดี” พ่อของอิงดาวพูดออกไป

“แม่คะยัยเดือนยังไม่มาอีกเหรอคะ” หล่อน ถามถึงน้องสาวตัวดี รายนี้ชอบมาสายตลอด

“น้องโทรมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้วลูก แม่ว่าเราสั่งอาหารรอเลยก็ได้นะ”

“นั่นไงน้องมาพอดีเลย” แม่ของหล่อนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวคนเล็กเดินเข้ามา

อิงดาวรีบหันไปมองตามมารดา น้องสาวของหล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ท่าทางสนิทสนมกันมาก

“สวัสดีค่ะทุกคน นี่อาร์มนะคะแฟนของเดือนเองค่ะ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นไหว้ทุกคน

“ว่าแต่คุณคือ...”

“พี่ลืมแนะนำ นี่คุณธีรวัฒน์เจ้านายพี่เองจ๊ะ”

“สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะคุณธีรวัฒน์” อิงเดือนกล่าวทักทายด้วยท่าทางร่าเริงแจ่มใส หล่อนเข้ากับคนได้ง่ายมากกว่าพี่สาวหล่อนมาก

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ เรียกผมว่าพี่วัฒน์ดีกว่านะครับ ผมน่าจะเกิดก่อนคุณไม่กี่ปี จะได้ดูสนิทสนมกัน พอดีผมอยากมีน้องสาวเพิ่มอีกสักคน”

“ได้อยู่แล้วค่ะพี่วัฒน์” อิงเดือนตอบพร้อมรอยยิ้มสดใส

“ทานข้าวกันเถอะลูก อาหารมาพอดีเลย” พ่อของอิงดาวชวนทุกคนทานข้าว

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมีความเป็นกันเองและสนุกสนานมาก ทานข้าวไปคุยกันไปมันได้ฟีลครอบครัวจริงๆ ที่สำคัญครอบครัวของอิงดาวน่ารักมาก ธีรวัฒน์คิดในใจ

“มื้อนี้ผมขออนุญาตเป็นเจ้ามือนะครับ” ธีรวัฒน์เอ่ยขึ้นหลัง จากที่ทุกคนทานเสร็จ

“ไม่ได้เด็ดขาดครับ คุณวัฒน์อุตส่าห์มาเป็นแขกของครอบ ครัวเรา จะให้จ่ายได้ยังไงล่ะครับ”

“คุณพ่ออย่าเกรงใจเลยครับ วันนี้ให้ผมเป็นคนจ่ายเถอะครับ ถ้าคุณพ่อไม่สบายใจวันหลังผมขอไปฝากท้องที่บ้านหน่อยนะครับ”ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นพ่อจะถือว่า คุณวัฒน์รับปากแล้วนะ ว่าจะไปทานข้าวที่บ้านพ่อ”

“ครับคุณพ่อ ผมไปแน่นอนครับ” เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะยังไงเสียเขาก็ต้องไปบ้านของอิงดาวอยู่แล้ว ชอบลูกสาวเขาก็ต้องเข้าทางพ่อตาแม่ยาย ทางถึงจะสะดวก

พอกลับมาถึงบ้าน พ่อแม่ของอิงดาวก็พูดชมเจ้านายหล่อนไม่ขาดปาก ว่าเขาดีอย่างโน้นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่เห็นเขาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง ก็หลงใหลได้ปลื้มเขาเสียแล้ว

“ดาววันหลังชวนคุณวัฒน์มาทานข้าวบ้านเราสิลูก เราจะได้ตอบแทนเขาไง วันนี้เขาจ่ายไปหลายพันเชียวนะเกรงใจเขา ใช่มั้ยพ่อ” แม่พูดขึ้นพลางหันไปขอความคิดเห็นสนับสนุนจากพ่อ

“จะดีเหรอคะแม่ ดาวเกรงใจเขา ดาวไม่กล้าชวนหรอกค่ะ อีกอย่างนะคะเงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกค่ะ เราไม่ต้องตอบแทนอะไรเขาก็ได้”

“ลูกเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เขาดีกับเราขนาดนี้ เราก็ต้องเลี้ยงตอบแทนเขาสิ ไม่รู้ล่ะดาวต้องชวนเขามาทานข้าวบ้านเราให้ได้ ถ้าดาวไม่ชวนเดี๋ยวแม่ชวนเขาเอง” แม่หล่อนยื่นคำขาด

“ชวนก็ชวนค่ะแม่” หล่อนจำใจรับปาก เพราะถ้าหล่อนไม่ทำตาม ยังไงแม่ของหล่อนก็ต้องหาวิธีชวนเขามาจนได้อยู่ดี

“มื้อเที่ยงค่ะบอส” อิงดาวเอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะอาหาร ที่จัดไว้อีกมุมหนึ่งของห้องทำงาน

“คุณมีอะไรจะพูดกับผมมั้ย ผมเห็นท่าทางยึกยักของคุณตั้ง แต่เมื่อเช้าแล้ว ผมเห็นแล้วรำคาญตา”

“คือว่า...วันหยุดนี้พ่อกับแม่ให้ชวนบอสไปทานข้าวที่บ้านค่ะ ไม่ทราบว่าบอสจะสะดวกมั้ยคะ”

“ผมไปได้” เขาตอบสั้นๆ เหมือนไม่ค่อยสนใจ ทั้งๆ ที่ความจริงเขาดีใจมาก จนหัวใจพองโตที่จะได้ไปกินข้าวบ้านหล่อน

“ขอบคุณค่ะบอส” หล่อนเอ่ยเบาๆ ก่อนที่จะลงไปทานข้าวที่โรงอาหารอย่างโล่งอก