ตอนที่ 4 เจ้าสาวของราชสีห์

ตอนที่ 4 เจ้าสาวของราชสีห์

สามวันแล้วที่สิงหนาทไม่เห็นหงส์นรีมาทำงาน ตั้งแต่คืนนั้นที่เขาสลบไปก็รู้ดีว่ากำลังถูกนางหงส์หลอก แต่ยังไม่รู้ว่านางนกน้อยตัวนั้นกำลังหลอกเขาด้วยเรื่องอะไร เธอไม่ได้เป็นพวกมิจฉาชีพที่จะมอมยาและรูดทรัพย์ เพราะทรัพย์สินทุกอย่างที่อยู่ในตัวเขาอยู่ครบ ไม่ว่าจะเป็นนาฬิกาโรเล็กซ์ฝังเพชร แหวนทองคำขาวประดับด้วยเพชรเม็ดเล็กที่ใส่ติดนิ้วประจำ หรือแม้แต่เงินจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์ของเขาก็ยังอยู่ครบ แล้วเธอทำแบบนี้เพื่ออะไร

“สกาวใจ หงส์นรีไปไหน ทำไมไม่มาทำงานหลายวันแล้วนะ”

เมื่อทนเฝ้าถามตัวเองต่อไปไม่ไหว สิงหนาทจึงต้องลงมาจากหอคอยเพื่อถามหากับคนที่คิดว่าน่าจะรู้

“เอ่อ...ไม่ทราบค่ะท่านประธาน น้องเค้ามาทำงานวันเดียวก็หายไปเลยค่ะ สงสัยจะไม่มาแล้วมั้งคะ”

สิงหนาทมองไปยังโต๊ะว่างเปล่าที่ไร้เงาของหงส์นรี

“ถ้าหงส์นรีมาทำงานเมื่อไหร่ ให้เค้าขึ้นไปพบผมที่ห้องด่วนเลยนะ”

“ค่ะ ท่านประธาน”

สิงหนาทเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของพนักงานในแผนกธุรการ ลองท่านประธานหนุ่มรูปงามลงมาถามหาแบบนี้ แสดงว่าหงส์นรีจะต้องมีอะไรดี หรือไม่ก็ไปทำอะไรให้ถูกตาต้องใจเข้าให้แล้ว

“อ้าว...คุณพ่อ”

ชายหนุ่มเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาก็เจอคนเป็นพ่อนั่งรออยู่

“พ่อเห็นแกลงไปที่แผนกธุรการ ทำไมต้องลงไปด้วยตัวเองด้วย หรือว่ามีอะไรสำคัญ”

“เปล่าครับ ผมก็แค่สงสัยว่าทำไมเดี๋ยวนี้พนักงานในบริษัทถึงได้เข้าออกกันเป็นว่าเล่น นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป”

นายจักรวาลแค่นยิ้ม

“แล้วไงล่ะ พ่อก็เห็นเป็นแบบนี้ตลอด คนที่ไม่มีความรับผิดชอบมีอยู่ให้เกลื่อน”

“คุณพ่อมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

สิงหนาทเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากทำให้บิดาสงสัยมากกว่านี้

“แกเตรียมตัวแต่งงานได้แล้วนะ อีก 3 วัน พ่อจะจัดงานแต่งงานของแกกับลูกสาวอาดำเกิงที่บ้าน”

“อะไรนะครับ”

ร่างสูงที่กำลังจะทรุดตัวลงนั่ง ดีดตัวขึ้นราวกับเก้าอี้ผู้บริหารตัวโตมีไฟลุกจนร้อนฉ่า

“ทำไมมันเร็วขนาดนี้ครับ คุณพ่อไม่เห็นบอกผมเลยสักคำ ว่าผมต้องแต่งงานเร็วขนาดนี้”

“พ่อก็กำลังบอกแกอยู่นี่ไงสิงห์ เราไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมาก เพราะทุกอย่างทางโน้นจะเตรียมไว้ให้หมด ใช้แค่สถานที่จากเราเท่านั้น”

“ฮึ...นี่พวกฤทธิ์ทองคำ ต้องการทายาทมากขนาดนี้เลยเหรอครับ คงคิดสินะ ว่าถ้าช้าผมคงหาเงินมาใช้หนี้ได้ แล้วลูกสาวที่...หน้าตาคงดูไม่จืดก็ต้องแห้วกิน เพราะหาสามีไม่ได้”

นายจักรวาลแทบหัวเราะก๊าก อย่างหงส์นรีน่ะเหรอจะหาสามีไม่ได้ ก็คนตรงหน้านี่ไม่ใช่เหรอที่จะปล้ำเธอวันนั้น เขารู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างสิงหนาทและหงส์นรี เพราะหญิงสาวเอามาเล่าให้ฟังถึงพฤติกรรมอันน่าหวาดเสียวของลูกชายตัวดี จำศีลมาได้ตลอดหนึ่งปี จมอยู่กับกองเอกสารมากมายแทบไม่ได้กินไม่ได้นอนเลยในบางช่วง กลับดีแตกกลายร่างสู่ความเป็นเพลย์บอยเหมือนเดิม

“ไม่รู้สิ สำหรับพ่อก็ว่าน้องเค้าหน้าตาดีอยู่นะ แต่สำหรับแกอาจจะแย่ก็ได้”

“ไม่ใช่แค่แย่นะครับ คงแย่มากทีเดียว”

“เฮ้อ...พ่อมาบอกแกแค่นี้แหละ เตรียมตัวไว้อีก 3 วัน แกจะได้ทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตระกูลเกริกเกียรติไพศาล”

ลับหลังพ่อปากกาด้ามทองในมือถูกเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ไยดี สิงหนาทอัดอั้นตันใจจนอยากระเบิดหรือตะโกนออกมาให้ลั่น เขาเกลียดการถูกคลุมถุงชนมากๆ แต่ตัวเองกลับหนีไม่พ้นสิ่งนี้ ถ้าหากไม่คิดว่าจะต้องทำเพื่อความอยู่รอดของตระกูลล่ะก็ ไม่มีทางที่เขาจะทำราวกับขายตัวเองแบบนี้ แม้ว่ามันจะมีราคาแพงมากก็เถอะ

“อย่าหวังว่าฉันจะรักจะชอบคนที่หน้าตาน่าชังอย่างเธอ แม้แต่ชื่อของเธอฉันก็ไม่อยากรู้ เพราะแค่คิดว่าต้องนอนกับเธอฉันก็สะอิดสะเอียนเต็มทีแล้ว”

สิงหนาทบ่นพึมพำกับตัวเอง เขาแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องหน้าตาน่าเกลียด บางทีอาจจะถึงขั้นว่าพิการเลยก็ได้ ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งเขาแบบนี้ด้วย ทำไม!!!

ร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวสีขาวกำลังยืนคุยกับเพื่อนชายที่มาร่วมงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด วันแต่งงานถือว่าเป็นวันดีและสำคัญที่สุดในชีวิตของใครหลายคน แต่สำหรับสิงหนาทวันแต่งงานเป็นเหมือนวันที่ตนกำลังถูกขึ้นแท่นประหารมากกว่า สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกทำให้เพื่อนหนุ่มวัลลภ จิตปราสัย หนึ่งในลูกชายไฮโซไฮซ้อมีฐานะดีเยี่ยม ต้องเอ่ยปากถาม

“เฮ้ย...ไอ้สิงห์ วันนี้มันวันแต่งงานนะเว้ย ทำหน้าทำตาให้เหมือนคนที่กำลังจะมีความสุขหน่อยสิวะ”

“สุขกะผีน่ะสิไอ้ลภ แกรู้มั้ยว่าฉันไม่อยากมีวันนี้”

“ทำไมวะ ฉันเห็นรีบแต่งปุบปับ หรือว่า...แกไปทำเค้าท้อง แล้วจับแต่งรับผิดชอบวะ”

“ถ้าเป็นแบบนั้นได้ก็ดีสิวะ ฉันยังยอมรับได้ แต่นี่...”

“ทำไมวะ”

สิงหนาทมองเพื่อนรักแล้วต้องส่ายหน้า ไม่มีประโยชน์ที่เขาจะต้องเล่าเรื่องภายในตระกูลให้ฟัง ถึงจะสนิทสนมกันมากขนาดไหนก็เถอะ ความในอย่านำออกความนอกอย่านำเข้า ข้อนี้เขาต้องจำเอาไว้ เพราะตอนนี้ตระกูลเกริกเกียรติไพศาลกำลังถูกจับตามอง

“แกอย่ารู้เลย”

เขาแค่นตอบปฏิเสธไปเรื่อยๆ ก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ ให้อารมณ์ที่ขุ่นมัวจืดจางไปเพราะได้ความร้อนจากน้ำสีอำพันชะล้างไปตามลำคอ

“เจ้าสาวมาแล้ว”

เสียงจากผู้คนที่มาร่วมแสดงความยินดีนั้น ทำให้สิงหนาทและวัลลภต้องหันไปมอง

รถปอร์เช่สีขาวสวยเฉี่ยวราคาหลายล้านตีวงเข้ามา เรียกสายตาจากทุกคนให้หันไปมองว่าใครเป็นเจ้าของรถคันงามคันนี้ และบุคคลที่ทุกคนไม่คาดคิดว่าจะลงมาจากรถฝั่งคนขับ ทำให้เกิดเสียงฮือฮาดังออกมา

ร่างบางในชุดเจ้าสาวสีขาวด้านหน้าสั้นแค่เข่า แต่ด้านหลังยาวเป็นหางปลาระพื้น ช่วงบนเป็นเกาะอกรูปหัวใจ ประดับเวลล์อยู่บนศีรษะ คนที่ขับรถคันหรูมานั้นก็คือเจ้าสาวในวันนี้

“โอ้แม่เจ้า เจ้าสาวของมึงสุดมั่นเลยไอ้สิงห์”

“สิงห์” นางสายสมรผู้เป็นมารดาเข้ามากระซิบบอกเจ้าบ่าว “เอาช่อดอกไม้ไปรับหนูหงส์สิลูก”

สิงหนาทหันขวับไปมองมารดาเมื่อได้ยินคำว่า “หนูหงส์” แต่เขาไม่คิดว่าจะเป็นนางหงส์ที่เขาตามหาตัวเธอจ้าละหวั่น ชายหนุ่มเบ้ปากรับช่อดอกไม้จากมารดา และเดินเข้าไปหาเจ้าสาวอย่างจำใจ

วูบหนึ่งรู้สึกยินดีขึ้นมานิด ที่เขาคาดการณ์ผิดคิดว่าเธออาจจะอ้วนฉุหรือไม่ก็พิกงพิการอะไรสักอย่าง แต่คนที่เขาเห็นนั้นรูปร่างดีผิวพรรณสีน้ำผึ้งเนียนสวย เขายังมองเห็นหน้าเธอไม่ชัดนัก แต่บางอย่างบอกให้เขาต้องสาวเท้าเข้าไปหาราวกับต้องมนตร์สะกด

หงส์นรีถูกผู้เป็นบิดาจูงมาหาเจ้าบ่าว และทันทีที่ได้เห็นหน้าชัดๆ มือของสิงหนาทก็สั่นพร่า เกือบทำช่อดอกไม้ในมือตกหากเจ้าสาวไม่ยื่นมือออกมารับไว้เสียก่อน

“สวัสดีค่ะ พี่สิงห์”

หญิงสาวทักทายเขาราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นวันธรรมดาๆ หาใช่วันแต่งงานแบบนี้ แสงแฟรชวูบวาบถี่ระรัวเก็บภาพของเจ้าสาวที่ส่งยิ้มพรายหากแต่เจ้าบ่าวกลับทำหน้ามึนงง

“หงส์นรีงั้นเหรอ”

“ใช่ค่ะ หงส์นรีเป็นเจ้าสาวของพี่สิงห์”

“นี่มัน...เรื่องบ้าอะไรเนี่ย เธอหลอกฉัน”เขาแค่นเสียงแหบห้าวออกมาจากลำคอ

“ขอโทษนะคะ หงส์จำเป็นค่ะ”

นายจักรวาลเข้ามาเป็นตัวห้ามทับก่อนที่พายุจะเกิด และพัดทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากอง ทั้งคู่ถูกนำไปทำพิธีตามที่ได้กำหนดไว้แล้ว โดยไม่ได้พูดจากันอีกเลยจนกระทั่งเสร็จพิธี ก็ได้เวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ

“พ่อสิงห์ น้าฝากน้องด้วยนะลูก หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กัน รักน้องให้มากๆ นะลูก”

นางพุดซ้อนมารดาของหงส์นรีบอก สิงหนาทจึงปรายตามองเจ้าสาวแสนสวยด้วยแววตาแข็งกร้าว

“ครับคุณน้า ผมจะดูแลหงส์นรีให้ดีที่สุด”

หงส์นรีรู้สึกว่าคำพูดของเขามันฟังแล้วทะแม่งๆ บอกไม่ถูก เธอรู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่าเขาโกรธที่ถูกเธอหลอก แต่ถ้าเขาชอบเธอสักนิดก็น่าจะโยนความโกรธนั้นทิ้งไป หญิงสาวคิดแบบลูกผู้หญิง แต่ไม่คิดว่าลูกผู้ชายเวลาถูกหลอกและเข้าใจว่าตัวเองก็เหมือนสินค้าชิ้นหนึ่ง ที่ต้องขอดูว่ารูปร่างลักษณะเป็นอย่างไร อีกทั้งคุณภาพที่ได้รับมันมีมากน้อยแค่ไหน เธอทำเหมือนเขาเป็นสินค้าชิ้นนั้น ที่ต้องทดสอบคุณภาพก่อนว่าดีแค่ไหน เธอถึงจะเลือก หากเขาไม่ใช่หนุ่มหล่อหน้าตาดีแบบนี้ และลีลาของเขาไม่ถูกใจเธอ เธอก็คงเขี่ยทิ้งอย่างไม่ไยดีสินะ

“หนูหงส์ก็เหมือนกันนะลูก หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน”

มารดาของสิงหนาทบอก

“ค่ะ คุณป้า”

หงส์นรีตอบรับเสียงเบา หัวใจสั่นไหวกับความรู้สึกแปลกๆ และบอกเธอว่าให้คอยตั้งรับพายุที่กำลังก่อตัวขึ้นมาให้ดี ไม่งั้นมีหวังนางหงส์ผู้สง่างามอาจแหลกเหลวก็เป็นได้

เมื่อทุกคนออกไปจากห้องหอที่ถูกตกแต่งใหม่ให้ดูงดงามกว่าเดิม เจ้าบ่าวก็ยืนขึ้นและกระชากพวงมาลัยที่คล้องคอออกเหวี่ยงไปบนเตียง เจ้าสาวเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นตาม ก่อนเดินไปหยิบพวงมาลัยของเจ้าบ่าวไปวางไว้เคียงพวงมาลัยของเธอ บนโต๊ะข้างหัวเตียง

“ร้ายนักนะหงส์นรี เธอปั่นหัวราชสีห์อย่างฉันซะมึนเลย”

“หงส์ขอโทษค่ะ หงส์ก็แค่...”

“แค่อยากรู้ว่าสินค้าอย่างฉัน ที่ตระกูลฤทธิ์ทองคำเลือกเอามาเป็นพ่อพันธุ์จะมีคุณภาพมากแค่ไหนงั้นเหรอ”

สิงหนาทหันมามอง ดวงตาดุดันคู่นั้นราวกับมีเปลวเพลิงลุกโชติอยู่ข้างใน หงส์นรีลอบกลืนน้ำลายลงคอ สาวมั่นอย่างเธอไม่เคยเกรงกลัวอะไรง่ายๆ แต่กับคนตรงหน้ามันรัศมีบางอย่างที่ทำให้เธอต้องผวาไม่อยากเข้าใกล้นักในตอนนี้

“ไม่ใช่นะคะ พี่สิงห์ก็รู้ว่าข้อตกลงของสองตระกูลมีว่ายังไง คนที่เสียหายคือหงส์คนเดียว อย่างน้อยถ้าหงส์จะ...จะเป็นของใครสักคนขึ้นมา หงส์ก็ควรจะรู้จักเขาบ้างไม่ใช่เหรอคะ”

สิงหนาทย่างสามขุมเข้าหา วันนี้หงส์นรีสวยกว่าที่เคยเห็นมากเขาไม่เถียง แต่ตอนนี้เขาลืมความรู้สึกดีๆ ที่เคยให้เธอไปหมดแล้ว ฉะนั้นไม่ว่าเธอจะสวยงามขนาดไหน ตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงเน่าเฟะในสายตาของเขาเท่านั้น

“แล้วไง เธอรู้จักฉันดีพอหรือยังล่ะ หรือว่าถูกใจแล้วกับผัวคนนี้ อยากจะได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นไม่ใช่เหรอ เอาสิอยากทำอะไรฉันก็เชิญ ฉันจะเป็นพ่อพันธุ์ลูกของเธอให้ แต่อย่าหวังว่าฉันจะมีใจให้คนคนหลอกลวงอย่างเธอ”

“อย่าพูดกับหงส์แบบนี้นะ พี่สิงห์เป็นลูกหนี้ ลืมไปแล้วรึไง”

ความโกรธที่ถูกเขาดูหมิ่นศักดิ์ศรี ทำให้หงส์นรีลืมตัวตวาดแว๊ดออกไป และนั่นก็เหมือนราดน้ำมันเข้าไปในกองไฟที่คุกรุ่น ให้ลุกโชติช่วงจนยากจะดับได้

“ไม่ลืม และฉันไม่มีวันลืมหน้าที่ของฉันด้วย หน้าที่ทำลูกให้เธอภายในหนึ่งปี ฉันจะต้องทำให้ได้ เราจะได้หย่ากัน เพราะฉันทนอยู่กับคนหลอกลวงอย่างเธอไม่ได้หรอก”

ร่างบางถูกกระชากเข้าหา มือหนาจับบ่าเธอเขย่าจนหงส์นรีหัวสั่นหัวคลอนไปหมด

“ฉันจะเป็นพ่อพันธุ์ให้ลูกของเธอ อย่าอ้อนวอนทีหลังแล้วกัน ว่าฉันกระทำรุนแรงเกินไป เพราะฉันรู้ดีว่าเธอชอบความรุนแรงขนาดไหน”

ร่างในชุดเจ้าสาวถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง ร่างใหญ่ตามดึงรั้งชุดเจ้าสาวแสนสวยออกรุนแรง เรียกเสียงประท้วงจากหงส์นรีเพราะเนื้อผ้าบาดผิวกายของเธอจนแดงช้ำไปหมด

“พี่สิงห์ หงส์ไม่ชอบแบบนี้”

“เหรอ...อย่าปฏิเสธให้ยากเลย เธอหลอกฉันได้เหมือนฉันเป็นควายโง่ตัวเดียวที่ยืนให้เธอหลอก แต่มันจะเป็นการโง่ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงฉันจะไม่หลงเชื่อคำหลอกลวงของเธออีกแล้ว”

ชุดเจ้าสาวถูกกระตุกออกจนพ้นร่าง กลิ่นดอกซากุระที่ฝังลึกเข้าไปในหัวใจของสิงหนาท ยังคงหอมกรุ่นดังเดิม ผิวของเธอก็ยังคงเนียนเรียบลื่นราวกับผ้าแพรเนื้อดี อารมณ์ของสิงหนาทกำลังจะแปรเปลี่ยน เมื่อได้ผลโฉมและกลิ่นหอมรวยรินที่ส่งมาจากนางหงส์ ซอกคอหอมกรุ่มถูกปากและจมูกซุกไซ้ สูดกลิ่นความหอมจากกายนุ่มเข้าปอด ทั้งหอมทั้งหวานทุกอย่างยังคงเป็นเช่นเดิม

สิงหนาทบรรเทาความโกรธด้วยการลงทัณฑ์เจ้าสาวของเขา ดูดดื่มเนื้อนุ่ม ขบย้ำเป็นจังหวะตีตราประทับความเป็นเจ้าของไปทั่วร่างงาม ดวงตาคมมองทรวงสล้างที่สะท้อนขึ้นลงตามแรงหอบหายใจ สติทั้งหมดถูกฉุดรั้งให้กลับคืนมาอยู่กับเนื้อกับตัว

“ให้ตายสิ ไม่น่าเป็นเธอเลยหงส์นรี ไม่น่าเลย”

ชายหนุ่มผละออกจากทรวงนุ่มแล้วสปริงตัวขึ้นหนี ราวกับเธอเป็นของร้อนที่ทำให้กายหนาร้อนระอุ เสื้อสูทสีขาวถูกถอดออกและเหวี่ยงทิ้ง ก่อนเสียงสบถพึมพำจะดังออกมา จากนั้นร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องหอ ทิ้งเจ้าสาวที่เกือบเปลือยนอนรวยรินอยู่บนเตียงกว้าง

หงส์นรีลุกขึ้นวิ่งไปเกาะหน้าต่าง เมื่อได้ยินเสียงรถเคลื่อนออกจากบ้านอย่างเร็วจนล้อฟรี

ไปแล้ว สามีหมาดๆ ในนามของเธอออกไปแล้ว ออกไปตั้งแต่คืนส่งตัวเลยด้วยซ้ำ หงส์นรีไม่ได้เสียใจจนน้ำตาตกอย่างที่ควรจะเป็น เพราะเธอได้แต่ชอบเขามากแต่ยังไม่ถึงกับรัก แล้วสมองน้อยๆ ก็ครุ่นคิดว่าคุ้มแล้วเหรอ ที่เธอตกปากรับคำของบิดา เธอจะต้องเสียทั้งตัวเสียทั้งใจให้กับคนที่เขาไม่ได้รัก วันนี้เขาออกไปด้วยความโกรธ แต่วันหน้าล่ะ เขาจะต้องมาทวงสิทธิ์ในตัวเธอ แล้วทีนี้จะทำใจให้ยอมรับได้เหรอ

‘นังหงส์เอ๊ย งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ แล้วทีนี้จะทำยังไง จะยอมเดินตามเกมต่อไปเรื่อยๆ หรือจะถอยออกไปดี แต่ถ้าถอยก็เหมือนเธอยอมแพ้นะหงส์นรี เธอไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ นี่นา’

หงส์นรีตรองไม่ตกกับปัญหานี้ เธอบอกตัวเองว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ถอยไม่ได้ กับอีแค่ลูกหนี้คนเดียว ทำไมเธอจะจัดการไม่ได้

“อยากออกไปนักก็ไป เดี๋ยวกลับมาก่อนเถอะ ให้มันรู้ไปว่าพี่สิงห์จะอดใจไหว”

สิงหนาทขับรถออกมาแล้วก็ไม่รู้จะไปไหน เขาจึงตัดสินใจไปนั่งดื่มที่ผับประจำ ชายหนุ่มนั่งคลึงแก้วเหล้าในมือเล่นหลังจากดื่มเข้าไปแล้วหลายแก้ว น้ำสีอำพันในแก้วใสจนเห็นหน้าคมหวานของใครบางคน ไม่อยากจะเชื่อว่าแม่สาวเหนียมอายที่เจอกันวันแรก จะกลายเป็นสาวเปรี้ยวในช่วงกลางคืนของวันเดียวกัน วันนี้เธอกลายมาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายของเขา และที่สำคัญทุกอย่างที่แม่สาวคนนั้นทำก็เพราะต้องการปั่นหัวเขาเล่น เห็นเขาเป็นสินค้าที่เธอเลือกไว้เป็นพ่อพันธุ์ชั้นดีเพื่อทำลูก ทายาทของตระกูลภูธรอย่างฤทธิ์ทองคำ นี่คงจะรวยมากจนกลัวว่าจะหาพ่อพันธุ์ดีๆ ไม่ได้น่ะสิ

ชายหนุ่มไม่เคยรู้สึกเหมือนคนด้อยค่าขนาดนี้มาก่อน จากคนที่เคยอยู่บนจุดสูงสุดกลับต้องกลายมาเป็นตัวตลกให้นางนกน้อยตัวนั้น

‘คิดว่าเป็นลูกเศรษฐีถึงทำแบบนี้ได้งั้นเหรอหงส์นรี’

“เฮ้ย! เจ้าบ่าว ทำไมมานั่งดื่มอยู่แบบนี้วะ”

วัลลภตบบ่าเพื่อนรักที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม สภาพของสิงหนาทตอนนี้ดูหมดสภาพมาก ไม่เหลือความเป็นเจ้าบ่าวสุดหล่อในคืนวันแต่งงานเลยสักนิด มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเขากัน

“ไอ้ลภ แกมาก็ดีแล้ว มานั่งดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”

“ทำไมแกไม่เข้าห้องหอกับเจ้าสาววะ ฉันว่ามันมันส์กว่ามานั่งดื่มเหล้าแบบนี้เยอะ”

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนหลอกลวง”

“ใครหลอกใคร มีอะไรรึเปล่าวะเพื่อน ปัญหาหนักถึงกับต้องมานั่งดื่มในคืนแต่งงานเลยเหรอวะ”

“แกเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นควายมั้ย โดยเฉพาะคนที่เห็นแกเป็นควายนั่นเป็นผู้หญิง”

วัลลภนิ่วหน้ากับคำถามของเพื่อน

“ทำไมวะ ใครกล้าเห็นท่านประธานเค.เค.พี.เป็นควายไปได้ ผู้ชายหล่อ รวย เก่ง ฉลาด และเจ้าชู้แบบแกเนี่ย เป็นผู้ชายในฝันของสาวๆ เลยนะเว้ย หรือว่า...นี่อย่าบอกนะ ว่าเมียแกเห็นแกเป็นควาย”

สิงหนาทกระดกแก้วเหล้าราวกับมันเป็นน้ำเปล่ายังไงยังงั้น

“เออสิวะ แกรู้มั้ยว่าเมียฉันหลอกลวงฉันมาตลอดตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงาน”

“หลอกแกเรื่องอะไรวะ”

เจ้าบ่าวที่หนีออกมาจากห้องหอหันไปสบตาเพื่อนรัก แล้วในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้วัลลภฟัง

“เฮ้ย! จริงหรือวะ ทำไมฉันไม่รู้วะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้”

“พ่อฉันตั้งใจจะปิดข่าวหมด ไม่ให้ใครรู้ว่าฐานะของเค.เค.พี.ย่ำแย่แค่ไหน ด้วยการกู้เงินจากอาดำเกิง เพื่อมาประคับประคองทุกอย่างให้เหมือนเดิม นี่ก็เพื่อนพ่อที่ฉันเองก็เพิ่งได้รู้จัก แกรู้ไหมวะไอ้ลภ พ่อทำทุกอย่างได้เร็วและแนบเนียนมาก และปัญหาทุกอย่างก็ตกมาถึงฉัน”

“แกก็เลยต้องแต่งงานทำลูกใช้หนี้งั้นสิ แล้วแกจะกลุ้มใจไปทำไมวะ ในเมื่อเจ้าสาวของแกสวยขนาดนั้น ทั้งสวยทั้งรวย และดูท่าจะเป็นสาวมั่นมาก”

“หึ...มั่นจนเห็นฉันเป็นควายไง ดูหล่อนขับรถปอร์เช่ราคาหลายล้าน ส่งตัวเองมาเป็นเจ้าสาวให้ฉัน แกว่าเธอตั้งใจจะขับมาเย้ยฉันรึเปล่าวะ”

“อืม...ไม่หรอกมั้ง ถึงฐานะเค.เค.พี.จะโงนเงน แต่รถคันละหลายล้าน แกก็ยังมีปัญญาซื้อมาขับได้นะเว้ย ฉันไม่คิดว่าแกจะถึงขั้นล้มละลายหรอกนะ”

สิงหนาททำเสียงบางอย่างในลำคอ จริงอย่างที่วัลลภพูด เขาซื้อรถราคานั้นมาขับได้ถ้าไม่คิดจะชำระหนี้ แต่...ถ้าต้องถูกจองจำแบบนี้ เลือกที่จะชำระหนี้ดีกว่า

“แกจะคิดมากให้ปวดหัวไปทำไมวะเพื่อน ในเมื่อผู้หญิงเค้าอยากเป็นของแกมาก แกก็สนองตอบเค้าไปสิ แกมันเพลย์บอยอยู่แล้วนี่หว่า เรื่องแค่นี้แกไม่น่าจะต้องเก็บมาคิดเลย เราเป็นผู้ชายนะเว้ย ไม่มีอะไรเสียหาย”

“ศักดิ์ศรีไงไอ้ลภ ฉันถูกเจ้าหล่อนเลือกเหมือนสินค้าชิ้นหนึ่ง และถูกทดสอบคุณภาพมาแล้ว โดยที่ฉันเป็นควายโง่หลงกลเธอ”

“เหรอวะ แล้วเป็นไงล่ะ รสชาติเมียแกน่ะ”

“ก็ยังไม่ได้กินเลยน่ะสิ”สิงหนาททำหน้าเหมือนกินยาขม

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ นี่อย่าบอกนะว่าที่แกมานั่งกลุ้มอยู่นี่ เพราะเจ้าหล่อนไม่ให้แกกินในวันนั้น แล้วแกก็มารู้ในวันนี้ ว่าหล่อนเป็นคนเดียวกัน”

“เออ”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ นี่ไอ้เพื่อนรัก ฉันจะบอกแกให้ ของที่ได้มายากน่ะมันไม่อร่อยหรอก แกกลับไปหาเมียแกเถอะ แล้วแกจะรู้ว่า ผู้ชายอย่างเราๆ ได้ผู้หญิงในวันแต่งงานน่ะภูมิใจมากแค่ไหน คิดดูสิวะ เธอเป็นของแกคนแรกในวันแต่งงาน น่าภูมิใจออกนะเว้ย”

วัลลภตบบ่าเพื่อนรักแรงๆ แต่นั่นก็ไม่ทำให้สิงหนาทมีรอยยิ้ม แม้จะเริ่มคล้อยตามความคิดของเพื่อน แต่ความโกรธก็ยังคงอยู่ สำหรับสิงหนาทแล้วศักดิ์ศรีเป็นเรื่องสำคัญมาก อย่างที่ใครๆ เขาพูดกันว่า ‘ฆ่าได้ หยามไม่ได้’

“ยังไงวันนี้ฉันก็ขอเมาหน่อยแล้วกันว่ะ”สิงหนาทบอก

“เออ ตามใจแก อยากเมาก็เมา ฉันจะเมาเป็นเพื่อนแกเอง ไอ้เพื่อนรัก”

“ขอบใจว่ะ”

จากนั้นสองหนุ่มเพื่อนรักเพื่อนซี้ก็นั่งชนแก้วด้วยกันอีกพักใหญ่ๆ สาวๆ ต่างก็เมียงๆ มองๆ อย่างสนใจ เพราะไม่มีใครที่ไม่รู้จักสองหนุ่มเนื้อหอมในแวดวงไฮโซชื่อดัง หากแต่สองหนุ่มก็ไม่คิดจะสนใจใครในเวลานี้ เพราะอยากดื่มเหล้ามากกว่าเคล้านารี ถ้าเป็นเมื่อก่อนทั้งสิงหนาทและวัลลภคงไม่คิดจะปฏิเสธ แต่ตอนนี้ความกลัดกลุ้มของสิงหนาททำให้เขาไม่อยากคิดถึงเรื่องอื่น

“ขับรถกลับบ้านไหวมั้ยวะไอ้สิงห์ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันจะโทรเรียกคนมาขับรถไปส่ง”

“ไหว ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”

สิงหนาทเซนิดๆ ตอนที่เดินไปยังรถเมอร์ซิเดสที่จอดอยู่ วัลลภจะไปส่งแต่เขาก็ปฏิเสธ เพื่อนรักอย่างวัลลภจึงได้แต่ขับรถตามไปดูแลอยู่ห่างๆ เผื่อเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยทัน