ตอนที่ 12 กว่าพายุจะพัดผ่าน / 1

หงส์นรีเริ่มสติสตังเลอะเลือนไปกับการปลุกเร้า มือบางยกขึ้นลูบไล้บ่ากว้างและโอบรัดร่างหนาให้แน่นขึ้น สิงหนาทเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มคล้อยตาม เขาก็ฝังใบหน้าลงกลางหว่างอกไซ้ปลายคางที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้นประปราย จนผิวเนื้อบริเวณนั้นแดงระเรื่อ หญิงสาวบิดกายจั๊กจี้กับการปลุกเร้าของเขา ร่างกายที่เริ่มเย็นตามสภาพอากาศกำลังจะอุ่นร้อนขึ้นอีกครั้ง หากแต่ขนในกายของหญิงสาวกลับลุกชันราวกับคนหนาวเหน็บ

สิงหนาทหยัดร่างขึ้นบดขยี้กลีบปากหวานด้วยเรียวปากร้อน คลึงเคล้นผิวเนื้อนุ่มบางสีระเรื่อก่อนสอดปลายลิ้นเข้าไปทักทายเรียวลิ้นหวานซึ่งตวัดตอบรับ ชายหนุ่มดูดรัดลิ้นนุ่มหนักหน่วงเรียกร้องให้หญิงสาวตอบกลับอย่างเงอะงะ มือหนานวดคลึงทรวงสร้างเต่งตึงหนักเบาสลับกันไป ความนุ่มหยุ่นที่ได้สัมผัสนั้นเรียกเสียงครางฮือจากลำคอหนา ช่างให้ความรู้สึกดีจริงๆ

เรียวปากร้อนชื้นไต่ลงไปตามสันกรามของดวงหน้ารูปไข่ อ้าปากงับปลายจมูกโด่งเล็กและรั้นขึ้นเล็กน้อยอย่างคนแสนดื้อ จุมพิตเปลือกตาบางใสทั้งสองข้างแผ่วเบา เขาจูบทั่วใบหน้าไม่ว่างเว้นและขบเม้มปลายคางแหลมหนักๆ

หงส์นรีสอดปลายนิ้วนวดคลึงศีรษะทุยจิกทึ้งเส้นผมสั้นที่ตัดเข้ารูปรับใบหน้า เรียวปากหนาจูบไปทั่วลำคอระหง ลาดไหล่นวลเนียนและหยุดที่แอ่งชีพจร มือหนาแสนซนลูบไล้ไปทั่วร่าง ฟอนเฟ้นเนินสล้างจนพอใจก็เลื่อนลงหาตำแหน่งนุ่มอวบอิ่มใจกลางร่างสาว ปลายนิ้วเรียวยาวเกลี่ยไล้กลีบกุหลาบดอกงามแห้งผาก สะกิดยอดเกสรคลังน้ำหวานให้ซาบซ่านใจ

“พี่สิงห์...พี่สิงห์”

เสียงครวญครางดังแผ่วออกมาไม่ขาดสาย ยิ่งปลายลิ้นร้ายกาจตวัดถี่ระรัวยังจุดอ่อนไหวที่สุดในร่างสาว เรียวขางามถูกผลักดันไปข้างหน้าเปิดทางให้เขาได้ปรนเปรอเธอให้สะดวกขึ้น เรียวนิ้วยาวสอดเข้าไปในความนุ่มอุ่น ความชุ่มฉ่ำเริ่มรินรดออกมาทีละน้อย

“หวานจังที่รัก”

คำว่า “ที่รัก” สะดุดใจคนฟังเป็นอย่างมาก หัวใจดวงน้อยราวกับติดปีกโบยบินขึ้นสู่ท้องฟ้า พองโตเหมือนลูกโป่งเป่าลมจนจุกแน่นไปทั่วหน้าอก เรียวปากงามยิ้มแย้มอย่างสมใจ ดวงตากลมโตบันทึกภาพชายหนุ่มเอาไว้ในความทรงจำ ไม่ว่าเขาจะพูดจากใจจริงหรือไม่ เธอก็ขอจดจำคำๆ นี้ไว้ในใจตลอดกาล

ในเมื่อเขาทำให้เธอดีใจ เธอก็ควรจะตอบแทนเขาบ้าง

หญิงสาวผลักร่างสูงให้นอนหงายแล้วตวัดขาเรียวพลางหมุนตัวหันหน้าไปทางปลายเท้า มังกรตัวเขื่องชูชันท้าทายสายตานางเสือสาวเรียกร้องให้มือน้อยคว้าหมับ ก่อนกดใบหน้าลงกลืนกินราวกับเป็นอาหารอันโอชะ สะโพกผายลอยเด่นอยู่ตรงหน้าแล้วสิงห์หนุ่มจะละเลยมันได้หรือ ชายหนุ่มกดสะโพกผายลงต่ำและส่งปลายลิ้นเลียวนรอบๆ กลีบกุหลาบ ความชุ่มฉ่ำของน้ำหวานที่ทะลักออกมาบอกให้รู้ว่าอารมณ์ของภรรยากำลังพุ่งสูงแค่ไหน

สิงหนาทดื่มกินหยาดหยดความหวานล้ำจนหมด ปาดปลายลิ้นเลียวนรอบๆ ก่อนดูดกลืนเกสรงามเข้าปากรุนแรง ร่างระหงแอ่นหยัดสะโพกขึ้นสูงและกดใบหน้าลงครอบครองความกำยำ ตวัดปลายลิ้นเลียไล้ลิ้มรสของอาหารรสเลิศอย่างไม่ยอมแพ้ จนกระทั่งร่างสูงสั่นสะท้านและวอนขอให้เธอหยุดความทรมานเอาไว้เพียงเท่านี้ ไม่เช่นนั้นสิงห์หนุ่มอาจหมดท่าให้กับนางหงส์ก็เป็นได้

“พอก่อนจ้ะ เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหว”

“แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอคะ”

“ก็หงส์เก่งมากนี่จ๊ะ”

ร่างบางจึงหมุนตัวกดสะโพกผายครอบครองแก่นกายอวบใหญ่จนมิดเม้น นางหงส์กลายร่างเป็นจ๊อกกี้สาวควบขับม้าหนุ่มลำพองในท่วงท่าที่สวยงาม เรียกเสียงครางฮือออกมาจากเรียวปากได้รูปทันที

สามีหนุ่มหยัดสะโพกสอบขึ้นเบียดคืนอย่างรุนแรง กายกำยำเข้าไปในความรัดรึงที่ตอดรัดถี่ระรัว ความเสียวซ่านจนหัวหมุนทำให้เขาต้องยกสะโพกผายออก และจับร่างบางให้คุกเข่าหันหลัง ก่อนถาโถมกายแกร่งเข้าใส่อย่างรุนแรง

หงส์นรีหวีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าดังแข่งกับสายฝนที่ซาลงมาก หากฝนไม่ตกรับรองได้ว่าเสียงของเธอคงดังไปถึงบ้านแน่นอน แต่จะไม่ให้เธอหวีดร้องได้ไง ในเมื่อร่างแกร่งที่ถาโถมกลับส่ายสะโพกเสียดสีจนเธอสั่นไปทั่วร่าง ขนลุกชันเหมือนคนหนาวเหน็บ แต่ความจริงกลับร้อนระอุจนแทบลุกเป็นไฟ ยิ่งเขาโถมเข้าหาแรงเร็วเท่าไหร่เธอก็ยิ่งหวีดร้องมากขึ้นเท่านั้น จนในที่สุดร่างระหงก็กระตุกและทิ้งตัวลงบนแคร่อย่างคนหมดแรง ไม่กี่อึดใจต่อมาร่างหนาก็เกร็งคว้างปลดปล่อยสายธารแห่งคำสัญญาที่ให้ไว้จนหมดสิ้น

หงส์นรีเดินนำสิงหนาทออกมาจากกระท่อม ความเร่าร้อนยังคงแผ่ซ่านไปรอบๆ กาย อดชายตามองร่างสูงที่เดินตามมาไม่ได้พลันสบตาคมกริบของเขาเข้าความเขินอายจากรสสวาทวาบหวามที่เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง ตลอดระยะเวลาที่เกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ดวงตากลมโตเหลือบมองกระท่อมหลังน้อยซึ่งเขาและเธอร่วมกันทำให้มันอบอุ่นขึ้น ราวกับติดเครื่องทำความร้อนเอาไว้ ใบหน้าสวยเนียนแดงซ่านเรียกคนมองให้ต้องยื่นปลายนิ้วออกไปเกลี่ยพวงแก้มหอม ใช่...หอมมาก หอมจนเขาติดใจอยากสูดดมความหอมนั้นซ้ำหลายๆ ครั้งหัวใจแกร่งสั่งให้ปลายจมูกโด่งกดลงบนพวงแก้มนุ่มหอมพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ

“พี่หงส์”