บทที่ 5 หลงกลเข้าให้แล้ว

"อัยว่า ไม่ต้องทำแบบพวกเขาก็ได้นะคะ คนอื่นเขามองกันใหญ่แล้วอายเขา"

"ไม่ได้หรอกครับ มันอยู่ในธรรมเนียมบ้านของพวกพี่ อย่างที่พวกเขาบอกไปว่า พวกเราจะต้องอุ้มเจ้าสาวของตัวเองเข้าห้องถึงแม้ว่า จะเป็นแค่ห้องของเครื่องบินส่วนตัวก็ตาม ดังนั้นเพื่อให้มันสมจริงช่วยแสดงให้เหมือนว่า พวกเรารักกันมานานได้ไหมครับ อย่างเช่นจูบตอบผมเวลาผมขอให้จูบ และเรียกชื่อเล่นหรือเรียกว่าที่รัก หรือสามีก็ได้ครับเอาที่อัยชอบ ตกลงไหมเดียวผมมีรางวัลให้แน่นอน ผมรักษาสัญญาแน่นอนครับ"

"เออแบบว่า อัยยังไม่เคยมีแฟนเลยไม่ค่อยรู้ว่า จะต้องทำยังไงนะคะ ให้เรียกว่าอะไรดีชื่อเล่นใช่มิคาเอลหรือราฟาเอลคะ"

"แล้วแต่อัยเลย อยากเรียกชื่อไหนได้หมดเลยครับ "

"งั้นเรียกพี่มิคาเอลดีไหมคะ อีกอย่างคือแบบว่า พวกเราต้องนอนห้องเดียวด้วยใช่ไหมคะ"

"ครับ แน่นอนมันเป็นเรื่องปกติของบ้านพี่ ที่พวกเราจะต้องอยู่ด้วยกันเพื่อทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ หรือว่าอัยไม่ชอบพี่ที่ทำแบบนี้ใช่ไหมเอ๋ย"

"เปล่าคะ แค่ไม่ชินเพราะพวกเราเพิ่งเจอกันเอง ไม่เหมือนสองคู่นั้นที่เขารักกันมานานแล้วนี้คะ"

"เพราะแบบนั้นไงพวกเราเลยต้องรีบรู้จักกัน เพื่อที่จะไม่ได้น้อยหน้าพวกเขาไงหละครับ ถ้าพ่อแม่ของพี่ถามอะไรอัยจะได้ตอบถูก และทุกคนจะได้จับผิดพวกเราไม่ได้ยังไงหละครับ ดีไหมคิดว่าไงครับ"

"ดีคะ แต่ว่ามันไม่เร็วไปใช่ไหมคะ"

"งั้นก็เริ่มจากอันนี้ก่อนดีกว่า อัยจะได้ชินดีไหมครับ"

"อันนี้ที่ว่าคือ อุ๊บ"

"ไม่เคยคิดว่า จะมีใครทำให้พี่อยากจูบได้เท่าอัย รู้ไหมว่าเราคือผู้หญิงคนแรก และคนสุดท้ายที่พี่จะทำแบบนี้ด้วยนะ เชื่อที่พี่พูดไหมครับที่รักของพี่"

"เออคะ "

"อัยเชื่อคนง่ายจัง น่ารักจริงๆ"

"อัยไม่ได้เชื่อคนง่ายสักหน่อย อัยแค่เผลอตัวหลงกลพี่มิคาเอลก็เท่านั้นเองคะ ว่าแต่ถึงห้องแล้วยังจะกอดอีกเหรอ ไม่มีคนเห็นแล้ว อัยว่าพวกเราไม่ต้องแสดงต่อหรอกนะคะ"

"เราคิดว่าพี่แสดงเหรอครับ ช่างไร้เดียงสาจริงๆมีใครที่ไหน ที่จะยอมปล่อยให้อาหารอันโอชะหลุดปากไปได้หละ จริงไหมครับ"

"ไม่ได้แสดง หมายความว่ายังไงคะ ก็พวกเราสัญญากันไว้ไม่ใช่หรือไง"

"ก็ตอนแรกนะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วครับ พวกเราจะเป็นแฟนกันจริงๆ และจะพัฒนาเป็นสามีภรรยากันในไม่ช้านี้ เตรียมใจไว้เลย"

"แสดงว่า ไม่มีสัญญาที่ว่าแล้วใช่ไหมคะ"

"ครับ มันเพิ่งไม่มีตอนที่พี่จูบเราไงครับ เพราะพี่คิดว่าพี่แค่แสดงคงไม่เนียนแน่นอน พี่เลยเล่นจริงๆ ชอบจริงรักจริงแต่งงานกันจริงๆไปเลยดีไหมครับ"

"แต่ว่าแค่สามเดือนเองนะ มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ อีกอย่างพวกเราเพิ่งเจอกันเองนะคะ"

"เขาเรียกว่ารักแรกพบไงครับ อัยทำให้พี่เปลี่ยนใจเราต้องรับผิดชอบพี่ ตลอดสามเดือนนี้หรือต่อจากนี้ไปนะครับ"

"รับผิดชอบหมายความว่า พวกเราจะต้องแต่งงานกันเหมือนพวกเขาใช่ไหมคะ"

"ก็ประมาณนั้น เอาเป็นว่าตอนนี้พี่ขอทำตามใจตัวเองก่อนได้ไหมครับ พี่สัญญาว่าจะไม่เกินเลยไปกว่านี้ พวกเราค่อยๆเรียนรู้กันดีไหม อัยคิดว่าไง ตกลงอยากเรียนรู้จักพี่มากขึ้นไหมครับ"

"เอ้อคะ อุ๊บ"

จากนั้นฉันก็ถูกเขาครอบครองทั้งตัวและหัวใจ ไปแบบไม่รู้ตัวรู้ตัวอีกที่คือพวกเรานอนกอดกันจูบกัน จนเขาพอใจกับจูบและพยายามสอนฉันในหลายๆอย่าง ที่เกียวกับคนรักว่าต้องทำยังไง ส่วนฉันนะหรือก็ทำตามที่เขาบอกแบบงูๆปลาๆ ทำเอาเขาชอบใจมากที่ได้สอนฉัน พวกเรานอนกอดกันพูดคุยกัน มีจูบกันบ้างเวลาที่เขาอยากจูบ ฉันก็ห้ามเขาไม่ได้เพราะดันหลงกลพวกเขาเข้าเต็มๆประตู ทำได้แค่ต้องยอมรับความจริงว่า ตัวฉันเองก็ดันหลงรักเขาแบบรักแรกพบเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าความรักของพวกเราจะเป็นยังไงต่อไปนะ แค่สามเดือนเท่านั้นฉันเองก็อยากมีคนรักแบบเขา ให้นานกว่านี้เอาเป็นว่าค่อยว่ากันเมื่อถึงเวลาก็แล้วกันนะ

"ไงครับ หลับสบายไหม ชอบไหมที่พี่กอดเราทั้งคืน แบบนี้ไหมครับ"

"คะ เริ่มจะชินแล้ว ว่าแต่ถึงไหนแล้ว รู้สึกว่าห้องนี้ไม่เหมือนห้องที่เรานอนเมื่อคืนเลย"

"พวกเรามาถึงบ้านพี่ก็เกือบเช้าแล้ว พี่เห็นเราหลับอยู่เลยไม่อยากปลุกให้ตื่น พี่เลยอุ้มเรามาถึงห้องเลยนะครับ"

"ทุกคนไม่ว่าอัยเหรอคะ ที่นอนไม่ยอมตื่นปล่อยให้พี่มิคาเอลอุ้มแบบนั้นนะคะ"

"พวกเขาดีใจมากกว่า ที่พี่ก็มีโมเม้นอุ้มสาวกลับมาบ้านด้วยนะ ปกติเห็นแต่หอบงานมาทำที่ห้องต่อเป็นคนบ้างานนะครับ"

"ค่อยยังชั่วที่พวกท่านไม่ว่าอะไร ที่อัยนอนขี้เซาแบบนี้อายจริงๆ"

"ก็เราไม่ชินกับการเดินทางนี้ครับ ทุกคนเขาเข้าใจดีเพราะตอนที่เรานอนมันน่ารักมาก พวกเขาเองก็ไม่อยากให้เราตื่นหรอกนะ"

"คะ อัยไม่ได้นอนน้ำลายไหลใช่ไหมคะ"

"ไม่นะ เราแค่นอนกอดพี่ และตอนที่พี่จูบเราก็ตอบสนองดีมาก จนพวกท่านชอบใจสุดๆเลยหละครับ"

"อย่าบอกนะว่า พี่จูบอัยตอนหลับอยู่ อัยนึกว่าฝันเลยจูบตอบตามที่พี่สอน ไม่คิดว่ามันไม่ใช่ความฝัน"

"แสดงว่าพี่ทำให้เรานอนฝันถึงขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นก็แปลว่าเราอยากให้พี่จูบมากเลยใช่ไหม ดีใจจัง"

"ไม่ใช่คะ มันเป็นความฝัน อุ๊บ"

"ไม่ว่าฝันหรือความจริง เราก็ต้องตั้งรับให้ทันรู้ไหมเพราะว่า อัยชอบทำหน้าตาน่าจูบแบบนี้ไง ใครเขาจะอดใจไหวกันหละครับ"

"คะ อุ็บ"

"แบบนี้ใครจะกล้าปล่อยให้ห่างตัว มีหวังได้ไปทำหน้าตาน่ารักให้หนุ่มๆที่นี้เห็นกันพอดี คงต้องพกติดตัวแล้วสิ ว่าไหมครับ"

"อัยไม่ใช่กระเป๋านะคะ ถึงจะพกติดตัวไปไหนมาไหนได้แบบนั้น"

"ก็เป็นแฟนไง สามารถพกติดตัวไปได้ทุกทีเลยดีไหม"

"ยอมแพ้คะ อัยเถียงไม่ชนะเลยสักคน"