บทที่ 2 ตกหลุ่มรักเข้าให้แล้วใช่ไหมหละ

"เจ้านายครับ ผมหาสาวที่ตรงตามที่เจ้านายต้องการได้แล้วหละครับ"

"ทำไมหาได้เร็วขนาดนี้ ฉันแค่พูดเล่นๆว่าถ้านายมีแฟนได้ ฉันก็ต้องหาเมียให้ได้ก่อนถึงจะยอมให้พวกนายลางานกัน ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ไปหามาจากไหนหละ มีคนที่ตรงตามที่เราต้องการด้วยเหรอ อุตส่าห็พูดแบบที่คิดว่าไม่น่าจะมีเพื่อให้พวกนายไม่ต้องลางลางานแล้วนะ ยังจะหาคนแบบที่เราต้องการเจออีกสมเป็นพวกนายจริงๆ เธอเป็นใครมาจากไหนลูกเต้าของใคร พ่อแม่เขารู้ใช่ไหมที่ต้องมารับบทเป็นแฟนของเรานะ"

"ก็ไม่ใช่คนไกลหรอกครับ เป็นเพื่อนรักของแฟนผมเองครับ โตมาด้วยกันเรียนมาด้วยกันตั้งแต่เด็กๆจนโต พอผมบอกว่าต้องการผู้หญิงแบบนี้ๆ เธอก็บอกว่าเป็นเพื่อนของเธอเลย ตรงตามที่เจ้านายต้องการทุกอย่างเลยหละครับ นี้ครับสวยมากๆด้วยครับ"

"ใช่ครับเจ้านาย พวกผมเองพอเห็นแล้วรู้สึกอิจฉาเจ้านายเลยหละครับ"

"ไหนดูหน่อยสิว่า จะเหมือนที่เราต้องการจริงๆไหม ก็สวยดีนะหาได้ตรงตามที่เราบอกจริงๆ ขอบใจมากว่าแต่จะมากันเมื่อไร พวกนายจะลางานกันกีเดือนกันหละ"

"พวกเราขอลางานสามเดือนครับ เพราะแฟนของพวกเรามาอยู่ที่นี้แค่นั้น แล้วจากนั้นก็จะกลับไปทำงานยาวเลย แล้วต่อไปผมจะขอลางานไปหาพวกเธอ หรือไม่ก็ไปในทำงานที่โรงพยาบาลของพวกเรา หรือว่าจะไปที่นั้นเป็นครั้งคราวนะครับ เจ้านายคิดว่าดีไหมครับ"

"ตามใจสิ เราห้ามพวกนายได้ที่ไหนกันหละ จริงไหม"

"สมเป็นเจ้าผู้ปกครองประเทศที่พวกเรา รักและเทิดทูนจริงๆอยากรู้ว่า สาวคนไหนจะชนะใจท่านกันนะ ใช่เด็กสาวคนนี้ไหมครับ"

"ไม่รู้สิ แต่น่ารักดีชื่ออะไร "

"รุ่งอัยลดา ฮานาเซีย ครับ เป็นลูกครึ่งไทย อาหรับ อังกฤษ ครับ ชื่อเล่น อัยครับ"

"ส่วนแฟนผมชื่อ โซเฟีย เฮซารัง ลูกครึง ไทย เกาหลี อาหรับ ครับ ชื่เล่น โซเฟีย ครับ"

"แฟนผมชื่อ ธิดาวรรณ เซียเฟียซามา เป็นลูกครึ่ง ไทย อาหรับ ชื่อเล่น วรรณ ครับ"

"ราชิฟ โจเซฟ พวกนายนี้นะ ให้มันได้อย่างนี้สิ หาเมียให้ตัวเองไม่พอ ยังหวังดีหาคนที่ตรงสเป็คให้เราอีก งั้นแสดงว่าเราเองก็ต้องหยุดงานสามเดือน เพื่ออยู่กับแฟนที่อาจจะกลายเป็นเมียเราในอนาคตด้วยใช่ไหมหละ"

"ใช่ครับ พวกเราจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว อาทิตย์ท่านต้องไปรับแฟนด้วยตัวเองนะครับ"

"ให้มันได้อย่างนี้สิลูกน้องเรา ตกลงใครเป็นลูกน้องใครเป็นเจ้านายกันแน่นะ เล่นจัดการทุกอย่างกันเองโดยไม่ปรึกษาเราสักคำเลยนะ พวกนายคิดว่าเราจะไม่ต่อว่าพวกนายใช่ไหม สำหรับเรื่องนี้นะฮะ"

"ก็มันเร่งด่วยนี่ครับ อีกอย่างท่านพ่อท่านแม่ของท่านก็ถามพวกเรามาว่า ลูกชายของพวกท่านมีแฟนเหมือนพวกเราด้วยใช่ไหม พวกเราเลยตอบไปว่าใช่ครับ เป็นสาวที่สวยมากๆด้วยพวกท่านเลยอยากเจอตัวจริง พวกเราก็ทำสุดความสามารถแล้วนะครับ เพื่อช่วยไม่ให้ท่านถูกจับหมั้นหมายกับใครที่ท่านไม่รักยังไงหละครับ "

"ใช่ครับ ช่วยเข้าใจพวกเราด้วยนะครับว่า พวกเราเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเพื่อเจ้าชายเลยนะครับ"

"ดีมาก ทำได้ดีจริงๆแบบนี้เราก็หนีไปไหนไม่ได้ คงต้องยอมรับในสิ่งที่พวกนายทำเอาไว้ใช่ไหม ได้เราจะทำให้สมเป็นคนรักแน่นอน จะทำให้พวกนายไม่เดือดร้อนก็แล้วกันนะ แต่หลังจากนี้ก็เตรียมรับการลงโทษจากเราต่อกันด้วยหละ โทษฐานที่ทำอะไรกันเองโดยไม่ถามเรา ดีตรงที่คนที่พวกนายหามาให้เรานั้นถูกใจเราอยู่บ้าง เลยจะไม่ลงโทษหนักหรอก "

"ขอบคุณครับ แสดงว่าท่านเองก็ชอบนางแล้วใช่ไหมครับ"

"เขาเรียกว่าตกหลุ่มรักหรือเปล่าครับ"

"พวกนายนี้นะ พอเรายินยอมหน่อยก็ได้ใจเลยนะ นางแค่ถูกใจเราก็เท่านั้นเอง มันคงไม่ใช่ตกหลุ่มรักหรอกนะ เพราะเรายังไม่ได้รู้จักกันหรือสนิทกันขนาดนั้น เอาไว้รู้จักกันก่อนแล้วค่อยพูดคำนี้ก็ยังไม่สายใช่ไหมหละ"

"ครับ พวกเรายอมแพ้ งั้นพวกเราขอตัวไปบอกทุกคนที่บ้านก่อนนะครับ ท่านเองก็ต้องไปบอกพ่อแม่ของท่านด้วยนะครับ"

"ขยันหางานให้เราทำกันจริงๆนะ พวกนาย"

"ก็หาเมียให้เจ้านายมันหาง่ายที่ไหนกันหละครับ ถ้าเจอคนที่ใช่แล้วพวกเราก็แค่ อยากให้เจ้านายมีความสุขเหมือนพวกเรานะครับ"

"อืม ขอบใจ เดียวเราเสร็จงานกองนี้จะโทรไปบอกพวกท่านก็แล้วกัน อย่าลืมจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนพวกนางจะมากันหละ อย่าให้เสียชื่อเราก็แล้วกัน"

"ครับ ไม่เสียชื่อแน่นอน ท่านเองก็เตรียมตัวต้อนรับแฟนหรือเมียในอนาคตดีๆด้วยนะครับ พวกเราสมหวังในรักกันแล้วก็อยากให้ท่านสมหวังในรักด้วยเหมือนกันนะครับ เพื่อพวกเราจะได้แต่งงานพร้อมกัน คิดว่าดีไหมครับเจ้าชาย"

"อืม จะพยายามก็แล้วกัน"

"ครับ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ"

"ไปเถอะ เราจะได้ทำงานสักที พวกนายไม่ช่วยงานแล้วจะหางานเพิ่มให้เราอีก แบบนี้เราจะได้รอคิดบัญชีกับพวกนายรวบยอดที่เดียวเลย ดีไหมหละคิดว่าคงจะชอบ"

"ครับ นอมรับทุกการลงโทษเสมอ"