EP 09 อดอิจฉาไม่ได้

ทั้งสองพากันออกมาห้างหลังจากที่ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ซินเนียยังเงียบไม่พูดไม่จาตั้งแต่ที่ครินต์พูดเรื่องรักแบบนั้นออกมา เธอไม่รู้ว่าที่เขาพูดจะสื่อถึงอะไร แต่มันกลับทำให้ใจเธอเต้นรัวเพราะกลัวว่ามันจะเป็นแบบที่คิด

"ทำไมเอาแต่นั่งเงียบแบบนั้น?" ครินต์หันมาถามเมื่อรถกำลังติดไฟแดง วันนี้เขาเลือกที่จะขับรถเองเนื่องจากอยากมีเวลาส่วนตัวที่ไม่ต้องการให้มีใครคอยตามบ้าง

"เปล่า แค่กำลังคิดว่าอยากทำงานน่ะ"

"อยากทำอะไรล่ะ" ครินต์ถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขากำลังทบทวนตัวเองว่าเลี้ยงเธอให้ขาดตกบกพร่องต้องไหน ทำไมเธอต้องไปหางานทำเพิ่ม

"ยังไม่รู้เลย"

"เงินที่ฉันให้เธอมันไม่พอหรือยังไง?" สุดท้ายเขาก็เลือกจะถามไปตรง ๆ ตามสไตล์ของเขานั่นแหละ

"มันเกี่ยวอะไรกับเงินของนาย"

"จะไปรู้เหรอ เห็นอยากไปทำงาน"

"ไม่ได้ไปหาเงินใช้เพิ่ม ฉันขอพ่อฉันได้ แต่เบื่ออยู่ว่างมาก ๆ มันเบื่อนายเข้าใจมั้ย" ซินเนียเหวี่ยงเล็กน้อยเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

"ฉันให้งบไปช้อปทุกวัน พอจะหายเบื่อได้มั้ย"

"ครินต์" น้ำเสียงของซินเนียแบบนั้นทำเอาชายหนุ่มใจกระตุกวูบ

"งั้นก็ไปหามาว่าอยากทำอะไร ใช้ทุนเท่าไหร่ฉันจะจัดการให้เอง พ่อน่ะไม่ต้องไปขอ เธอมีฉันอยู่ทั้งคน"

"อืม"

ห้าง

เมื่อมาถึงครินต์เดินนำซินเนียเข้าทางด้านประตูของแขก VIP อย่างพวกเจ้าของ แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ใช่เวลาที่เปิดห้าง แต่พอเข้ามาด้านในกลับเรียบร้อยราวพร้อมให้บริการ

"นายใหญ่ขนาดไหน ถึงทำให้ห้างติดอันดับเปิดก่อนเวลาเพื่อฉันคนเดียวได้"

"ซินเนีย มันไม่ได้อยู่ว่าฉันใหญ่หรือไม่ใหญ่ มันสำคัญที่ฉันทุ่มทำมันให้เธอ" เขามองจ้องไปในแววตาที่อ่อนไหวของร่างบางและกระตุกเธอเข้ามาชิดตัว

"ครินต์ อย่าลุ่มล่าม นี่มันข้างนอก เกิดมีคนถะ.."

"มันอยากถ่ายก็ให้มันถ่ายไป ฉันไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน" ก็เขามันพร้อมชนกับทุกคน ถึงไม่เข้าใจความเสียหายที่จะตามมา จริงอยู่ที่ซินเนียไม่ได้ห่วงภาพลักษณ์อะไรมากมาย

แต่อย่างที่รู้ เธอขี้เกียจมาตอบคำถามด้วยคำพูดสวยหรู หากความสัมพันธ์บนเตียงของทั้งสองจบลง

"เฮ้อ ฉันไม่อยากพูดอะไรกับนายแล้ว หลบไปด้วย รอเดินตามรูดบัตรอย่างเดียวพอ" ครินต์ยอมแต่โดยดี เขาถอยหลังเพื่อให้เธอได้เดินนำไป

"มีสินค้าคอลเลคชั่นไหนที่คุณลูกค้าสนใจเป็นพิเศษมั้ยคะ?" พนักงานเดินเข้ามาบริการซินเนียด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อคุ้นหน้าคุ้นตาเธอเป็นอย่างดี

"ตอนนี้กระเป๋าที่ซินอยากได้เข้ามารึยังคะ?"

"เข้ามาแล้วค่ะ คุณซินเชิญทางด้านในเลยค่ะ" เธอหายเข้าไปกับพนักงานสาว โดยทิ้งให้ชายหนุ่มนั่งรออยู่ที่ด้านนอก เขามองไปรอบ ๆ แล้วได้แต่คิดในใจว่าทำไมเป็นผู้หญิงมันถึงลำบากอะไรขนาดนี้

"ไง" เสียงผู้ชายที่เอ่ยทักจากด้านหลังดึงความสนใจของชายหนุ่มที่เอาแต่เฝ้ารอให้คนร่างบางเดินออกมา

"มาตั้งแต่เมื่อไหร่?" ครินต์เลิกคิ้วสูงเป็นเชิงถามไอดีลูกชายของหมอภาค

"เพิ่งมา ไอเวทมนตร์ขอให้มาดูหน่อยว่าใครที่มึงยอมจ่ายให้มันเปิดห้างตอนนี้"

"มาเองไม่ได้ยังดันทุรังส่งคนมาแทน ดีจริง ๆ" ครินต์ส่ายหัวไปมาเป็นเชิงหงุดหงิด แต่ก็ทำได้แค่นั้นแหละ เพราะสุดท้ายยังไงเสียไอดีก็ต้องได้เจอหน้าของซินเนียอย่างแน่นอน

"เอาหน่า จะปิดไปทำไม ถ้าคิดว่าไม่ได้อะไรจริง ๆ"

"ไม่ได้ปิด พวกมึงเคยเจอกันหมดแล้ว" ครินต์ไหวไหล่ สบาย ๆ

"ใครวะ"

"ครินต์ รูดบัตรให้หน่อย" ในระหว่างที่ไอดีกำลังทำหน้างงและสงสัย คนที่เขาอยากจะรู้ก็เอ่ยเรียกครินต์พอดี

"อืม" ครินต์เดินเข้าไปหาซินเนียด้านใน โดยมีไอดีที่เดินตาม และเมื่อได้เห็นคนคนนั้นที่ทำให้เขาต้องมาอยู่ที่นี่ ไอดีถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

"ซินเนีย? ลูกสาว..."

"อืม ซินเนียคือคนของกู"

"นานหรือยัง?" เพราะไอดีเห็นเธอวนอยู่รอบตัวของครินต์มานานโดยที่เขาไม่ได้สงสัยอะไรเลย คิดเพียงแค่ว่าสังคมเดียวกันเจอกันบ่อย ๆ ไม่น่าจะใช่เรื่องแปลก

"4 ปี"

"ไอ้ครินต์ คบกันนานขนาดนี้ ทำไมอาครามไม่เห็นเล่าให้พ่อหมอกูฟัง"

"ไม่ได้คบ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ในขณะที่ไอดีประมวลผลไม่ทัน ครินต์เดินเข้าชิดซินเนียและยื่นบัตรของเขาที่เธอต้องการให้ ก่อนจะเดินมาหยุดที่ด้านหน้าของไอดีตามเดิม

"มึงจะบอกว่าอยู่กันมา 4 ปี ไม่ใช่เพราะรักเหรอครินต์"

"มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร และมึงรู้ดีว่ากูไม่ได้สนใจเรื่องไร้สาระแบบนั้น"

"มึงไม่ได้สนใจ หรือมึงพยายามไม่สนใจ คิดทบทวนตัวเองหน่อย" แววตาของคนที่แข็งกร้าวกระตุกเล็กน้อยเมื่อคิดตามที่อีกคนบอก ไอดีตบบ่าครินต์สองสามทีเหมือนปลอบประโลม

"ไม่ต้องตอบกู ตอบแค่ใจของมึงก็พอ"

"ไปกัน อ้าวคุณไอดี?" ซินเนียเลิกคิ้วสูงเชิงสงสัยเล็กน้อย แม้ว่าจะอยู่กับเขามานานแค่ไหน แต่ใช่ว่าเธอจะรู้จักคนรอบตัวของชายหนุ่ม

"สวัสดีครับซินเนีย เรียกไอดีก็พอ" เขายิ้มเล็กน้อยกับเธอ และเธอก็ยิ้มตอบ

"ถ้ามาแค่นี้ก็กลับไปได้แล้ว"

"ยังไม่กลับ จะไปเดินดูแหวนขอเมียแต่งงาน" ไอดีพูดแบบนั้นทำเอาทั้งสองตกใจ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขามีแฟน แต่เห็นว่าไอดียังวัยรุ่นเกินไปที่จะคิดสร้างครอบครัว

"รีบไปไหน เมียมึงพร้อมแล้วเหรอ"

"แค่อยากให้เขาอยู่ในฐานะภรรยา ไม่รู้ว่าเขาพร้อมมั้ย กูรู้แค่ว่ากูขอเพราะกูพร้อมแล้ว" รอยยิ้มของไอดีเวลาพูดถึงคนรักทำเอาซินเนียยิ้มตาม

เธออดอิจฉาผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นไม่ได้ที่มีคนรักเธอมากถึงเพียงนี้ และใช่ว่าผู้ชายอย่างไอดีจะหาได้ง่าย ๆ

"ขอให้มึงสมหวัง กูรอการ์ดเชิญ" ไอดีพยักหน้ารับ

"ขอให้แฟนตกลงนะคะ" ซินเนียร่วมอวยพรอีกคน เธอที่พูดไปยิ้มไปราวกับว่ากำลังยินดี ทำเอาครินต์อดคิดเรื่องของเขาสองคนไม่ได้เลย

"ขอบคุณมากนะครับ ยังไงผมขอตัวก่อน" เขาก้มหัวให้เธอหนึ่งครั้งและมองหน้าครินต์ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อยและเดินออกไป ท่ามกลางสายตาสองคู่ที่มองตาม

"ชอบมันหรือไง มองตามตาละห้อย"

"ชอบสิ ผู้ชายที่คลั่งรักแฟนแบบนั้นใครบ้างจะไม่ชอบ"

"ฉันก็เป็นได้ คนคลั่งรักแบบมันน่ะ เธออยากเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้นมั้ยล่ะ?" ซินเนียหันกลับมามองหน้าครินต์ก่อนยกยิ้มร้าย ๆ

"ฉันว่าฉันคงเป็นผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดต่างหาก"