EP 02 คฌากรไม่เคยรักใคร

3 ทุ่ม รถสปอร์ตคันหรูที่ถูกขับด้วยลูกชายคนเดียวของเจ้าของคาสิโนชื่อดังเลี้ยวเข้ามาจอดในคอนโดที่เขาซื้อไว้ร่วมสามปีเพื่อเป็นที่ส่วนตัวที่เขาเอาไว้ใช้กับบางคน

แกร๊ก! เสียงประตูห้องนอนที่แยกโซนจากห้องรับแขกถูกเปิดเข้ามาอย่างแรงไม่มีแม้แต่การเกรงใจว่าเธอที่นอนอยู่ก่อนอาจจะหลับไปแล้ว

"มาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำไป ฉันซื้อข้าวเอาไว้แล้ว" ครินต์พยักหน้ารับและเดินไปหยิบผ้าก่อนจะเข้าห้องน้ำทำความสะอาดร่างกาย

ซินเนียเหวี่ยงขาลงจากเตียงและเดินตรงออกมาที่ห้องรับแขกด้านนอกเพื่อเตรียมของกินให้กับคนที่ทำงานมาเหนื่อย ๆ เหมือนเช่นทุกครั้งที่เธออยู่

"วันนี้มีอะไรกิน?" ครินต์มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปกปิดส่วนที่ไม่มีใครควรเห็นและเดินเช็ดผมด้วยผ้าอีกผืนตรงเข้ามาถามเธอ

"ไม่ถามสักวันได้มั้ย แค่นั่งรอเอาไปวางก็รู้แล้วว่าคืออะไร"

"เธอนี่นะ" ชายหนุ่มส่ายหัวไปมา ก็เพราะทั้งคู่ไม่ได้อยู่กันด้วยความอ่อนโยนตั้งแต่แรก เรื่องแบบนี้มันถึงกลายเป็นความปกติ

"อะ กินเสร็จแล้วบอกล่ะกัน ฉันจะเข้าไปดูหนังรอ"

"นั่งลง" น้ำเสียงเข้ม ๆ ที่สั่งเธอ หากเป็นคนอื่นคงเชื่อฟังแล้ว แต่เพราะนี่คือซินเนีย นอกจากจะไม่ฟังยังแลบลิ้นใส่เขาอีกต่างหาก ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องที่ออกมาตอนแรก

"เฮ้อ"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

คนตัวเล็กเห็นว่ามันผิดปกติที่ครินต์ไม่เดินเข้าไปสักทีจึงออกมาตาม เขาไม่เคยกินข้าวนานกว่า 15 นาทีสักครั้ง อยู่กันมาจนรู้ทุกอย่างที่อีกฝ่ายทำจึงไม่แปลก

"ทำไมไม่เข้าไป"

"ทีฉันบอกให้เธอนั่งรอไม่เห็นจะฟังฉันบ้าง" เขาพูดเหมือนไม่ใส่ใจอะไรมากมายเพราะเอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองเธอ

"ทำตัวเหมือนผัวฉันเข้าทุกวันแล้วนะ"

"ผัวอะไรของเธอซินเนีย เราสองคนก็แค่..."

"เซ็กส์ที่ดีต่อกัน" ไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ร่างบางก็พูดต่อประโยคโดยเดาได้ไม่อยากว่าเขาจะเอ่ยอะไรออกมา

"ฉันรู้ไม่ต้องย้ำ ไม่ได้งี่เง่าเหมือนเด็กของนายที่ผ่านมา และฉันกับนายเราเป็นอะไรฉันรู้ดีกว่าใคร" เธอส่ายหัวเล็กน้อย เพราะพูดเรื่องนี้ทีไร ครินต์ชอบมีอาการทุกที

"ที่เราอยู่กันได้นานขนาดนี้ มันเพราะเธอไม่เหมือนใครนี่แหละซินเนีย" ครินต์ดึงเธอมานั่งลงบนตักแกร่ง และวางโทรศัพท์ที่เขาสนใจอยู่ก่อนหน้า

"ใช่ เพราะนายก็ไม่เหมือนใครฉันถึงอยู่ ถ้างี่เง่าทำความเป็นเจ้าของฉันไปนานแล้ว" เธอเองก็ย้ำเขาไม่ต่างกัน

"ฉันไม่ใช่ผู้ชายหน้าโง่พวกนั้น ที่จะเรียกร้องเพราะต้องการความรักเฮงซวย" พูดไปมือของเขาก็เลื้อยเข้าไปตามชุดนอนผ้าซาตินของเธอ

"ไม่คิดว่าวันหนึ่งนายจะรักใครบ้างหรือไงครินต์?"

"คนอย่างครินต์ คฌากร ไม่เคยรักใคร!" บทสนทนาจบลงเพียงเท่านั้นเพราะเธอถูกเขาช้อนร่างขึ้นและเดินตรงไปที่โต๊ะกินข้าว แทนที่จะเป็นห้องนอนเหมือนคนปกติเขาทำ

"บนนี้?"

"อืม ไม่ได้ทำมานานแล้ว"

"ไปหาผ้ามารองก่อน รอบที่แล้วฉันปวดหลังไปหลายวัน" ครินต์หมุนตัวเดินกลับเข้าไปหาสิ่งที่ซินเนียต้องการแต่โดยดี แม้ว่าเขาจะต้องการแค่เซ็กส์ แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะสักแต่เอาเหมือนคนทั่วไป เขาทรีตซินเนียมาดีเสมอ เธอถึงเสพติดสิ่งที่เขาทำให้

"อ้าขาหน่อยซินเนีย"

"ไม่ให้เอาข้างหลัง!"

"ย้ำฉันมาสามปีแล้ว เธอจะย้ำจนปีที่ 4 เลยหรือไง?" กฎตายของเธอเขาจำมันได้ดี

"มันชินไปแล้ว"

"เฮ้อ งั้นอ้าขาได้แล้ว ฉันจะได้กระแทกแล้วไปนอนสักที" ครินต์กระชากผ้าที่พันรอบเอวของตัวเองออกอย่างไม่ใยดี กระจกริมระเบียงไม่ได้ถูกดึงม่านมาปิดไว้แต่อย่างใด เพราะบริเวณรอบไม่มีตึกไหนสูงเท่าห้องของเขาแล้ว

"ถ้าจะเอาส่ง ๆ ฉันไม่ให้เอา"

"เคยทำแบบนั้นหรือไง?" เขารู้ว่าเธอไม่ชอบแบบไหน และครินต์ไม่เคยเอาแค่ส่ง ๆ การเล้าโลมและให้ความสุขแก่คนที่รองรับมันสำคัญต่อเขาเสมอ

"รู้ก็ดี"

"รู้ก็จำไว้ด้วย เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ฉันยอมเอาลิ้นไปสัมผัสมัน" เซ็กส์เร่าร้อนของชายหญิงในห้องดังระงม หากไม่ใช่ห้อง VIP ที่ทั้งชั้นมีเพียงห้องเดียวและอยู่ในชั้นที่สูงที่สุดของตึก ป่านนี้โดนคนเคาะด่าไปแล้ว