EP 01กรรมตามสนอง

"วันนี้จะกลับคอนโดรึเปล่า?" ร่างแกร่งเอ่ยถามคนที่อยู่ด้านข้างของตัวเองเมื่อวันนี้ทั้งคู่อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าด้วยกัน

"ไม่รู้ คิดถึงแล้วหรือไง?" คนตัวเล็กยกคิ้วสูงเชิงเอ่ยถามสไตล์คนกวน ๆ แบบเธอ แต่ถึงแบบนั้นการกระทำที่ดูทะเล้นแบบนี้ก็ไม่เคยได้รับรอยยิ้มจากคนตรงหน้าเลย

"ถ้าจะกลับก็บอกแล้วกัน ฉันจะให้การ์ดไปส่ง" ครินต์กวักมือ 1 ครั้งเรียกการ์ดที่ยืนอยู่ออกไปไม่ไกลเพื่อมารับของในมือที่เขาถืออยู่

"นึกว่าจะไปส่งเอง" ซินเนียพูดพลางไหวไหล่สบาย ๆ เธอไม่ได้ซีเรียสหรือมานั่งน้อยใจอะไร แค่อยากจะแขวะเขาทุกครั้งที่มีโอกาสก็เท่านั้น

"อยู่กับฉันมาก็นานมากแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นแบบไหน?"

"เพราะรู้ไง เราถึงยังอยู่ด้วยกัน" ร่างบางโยนแก้วน้ำทิ้งลงถังด้านข้างก่อนจะเงยหน้ามองผู้ชายที่ตัวสูงกว่าเธอ ก่อนจะพบว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว

"วันนี้เจอกันที่คอนโด เสร็จงานค่อยมา ฉันไม่รีบ" ครินต์พยักหน้าตอบเบา ๆ และหมุนตัวเดินจากไป

คุณเชื่อคำว่าคนบางคนอยู่มานานโดยไม่ได้อยู่บนพื้นฐานความรักรึเปล่า? แต่เชื่อเถอะ เพราะครินต์และซินเนียทั้งสองอยู่กันแบบนี้มานานกว่าสามปี ในสิ่งที่เรียกว่า "เซ็กส์"

อืมไม่ผิดหรอก เซ็กส์นี่แหละ เจอกันในที่อโคจรและอยากจะมีความสัมพันธ์กันในแบบที่คืนเดียวจบ แต่ใครจะไปรู้ว่าคืนนั้นทั้งคู่กลับเจอคนที่ตอบสนองในสิ่งที่ตัวเองเป็นได้อย่างดี

ซินเนียเสพติดเซ็กส์ที่ครินต์มอบให้ ส่วนครินต์เสพติดความเจ็บปวดที่เธอรับมันได้ไม่เหมือนคู่นอนคนอื่น เรื่องคืนนั้นมันถึงยืดระยะเวลาออกมานานเกินกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะคิดถึงตอนจบของมัน

"คุณซินอยากแวะที่ไหนก่อนมั้ยครับ?" การ์ดคนสนิทของครินต์ถูกมอบหมายให้ดูแลเธอในวันนี้ เขาไม่มีงานอะไรมากมายนักจึงถูกส่งมาดูแลหญิงสาวตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่ม

"ไม่ ไปส่งฉันที่คอนโด" 

"ครับ" ร่างบางเดินออกจากห้างด้วยการ์ดอีกสามคนที่เดินตามหลัง เธอเคยชินกับชีวิตในแบบนี้ไปแล้วเพราะครินต์ ครินต์คนเดียวที่ทำให้ซินเนียไม่ได้ใช้ชีวิตแบบที่คนปกติเขาทำ

คาสิโน

ครินต์พลิกเอกสารสองแผ่นไปมา วันนี้มีบางอย่างเข้ามารบกวนความคิดจนแทบไม่เป็นอันทำงาน แต่เพราะมันคืองานด่วนเขาจึงพยายามที่จะเข้าใจมันให้ทันก่อนจะจรดปลายปากกาเพื่อเซ็นต์อะไรลงไป

"คิดมากเรื่องอะไรขนาดนั้น?" เสียงทุ้มของบางคนทำเอาเขาต้องเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อยและเลิกมันขึ้นสูงเชิงสงสัย

"มองแบบนั้นทำไม?" ครามนั่งลงตรงข้ามลูกชายตัวเองด้วยท่าทีสบาย ๆ

"เข้ามาตั้งแต่ตอนไหนครับ?"

"คาสิโนป๊า ป๊าจะมาตอนไหนก็ได้ มีปัญหาเหรอ?" อาการของลูกชายเขาตอนนี้ มันคล้ายกับตอนที่เขาถูกแม่ของครินต์ปั่นประสาทช่วงจีบไม่ผิด

"ไม่มีครับ แค่ถามดู ปกติป๊าต้องทำหน้าที่เป็นคนถือของให้มี้ ครินต์เลยไม่คิดว่าป๊าจะมีเวลา" ทุกวันนี้ครามยังท่องในใจคำเดิม "ลูกกูเหมือนกู" นั่นทำให้เขาใจเย็นลงได้เสมอกับความกวนของเด็กตรงหน้า

"อายุขนาดนี้แล้วไม่เห็นจะมีเมียมาให้ป๊าสักทีล่ะครินต์" ครามเพียงแค่เกริ่นลองเชิงก็เท่านั้น เขาไม่เคยคิดจะเข้าไปก้าวก่ายหรือวุ่นวายในการสร้างครอบครัวของลูกเลย เพราะรู้ดีว่ามันจะทำให้ลูกของเขาไม่มีความสุข

"จะรีบไปทำไมครับ เดี๋ยวสัก 28 ค่อยมีก็ได้"

"อีกสามปี?"

"ครับ" ครินต์ตอบสั้น ๆ และจดจ่อกับเอกสารต่อ

"รอมีเมียอีกสามปี รอมีหลานให้ป๊าอุ้มไม่อีกสิบปีเลยหรือไง"

"ได้เป็นคุณปู่ตอน 50 ผมว่าไม่ได้แย่เท่าไหร่นะครับ" อืมผลจากการที่ครามเลี้ยงลูกมาเองกับมือ วันนี้เขาเห็นเวรกรรมอยู่ไม่ไกลแล้ว เอื้อมมือนิดเดียวสามารถฟาดปากเวรกรรมของเขาได้ด้วย

แต่เห็นหยอกกันแรง ๆ แบบนี้ เมื่อไหร่ที่ครอบครัวของเขามีปัญหา เขาสามารถล้มล้างได้ทุกอย่างเพื่อการเอาคืน ความคิดนี้ไม่ใช่เพียงแค่ครามที่มีมัน แต่ครินต์เองก็ด้วย

"ป๊าอยากจะ..."

"ผมรู้ว่าป๊าเหงา แต่ผมขอเวลาสักครู่ครับ เอกสารสองแผ่นของผมพออยู่กับป๊ามันต้องใช้เวลาในการตัดสินใจ"

"!!!"