#ครางชื่อพี่หน่อยดิ EP.1 น้องช่างน่ารัก (1)

กูเดินกร่างเข้าไปใกล้คู่รักนักเรียน พวกน้องๆ จะตามมา แต่กูยกมือไว้ เป็นสัญญาณว่า ไม่ต้อง

กูล้วงกระเป๋าเกงตอนที่ไปยืนด้านหลังเด็กผู้หญิง เธอมัดผมม้าผูกโบว์สีขาวลุคดูเรียบร้อย มากับไอ้เด็กผู้ชายอีกคนที่มันไม่เจ๋งเท่ากู ไม่เท่ ไม่เฟี้ยวเท่ากู เอาเป็นว่าคนที่เหมาะกับเธอ คือกู

กูจงใจยืนชิดกับเธออย่างตั้งใจ ไอ้เด็กผู้ชายเริ่มส่งสายตา ในขณะที่เจ้าของผมดำขลับยาวถึงตูด น้องหน้ามนเหล่มองมาทางกูที่ยืนอยู่ด้านหลัง ก่อนที่เธอจะหันกลับไป ตัวเริ่มสั่นนิดๆ

“เราว่าลงป้ายหน้ามั้ยมนต์ เราไปส่งเอง” ไอ้เด็กนั่นที่ดูเหมือนจะเป็นแฟนเธอจงใจโพล่งออกมาเหมือนกับตั้งใจพูดให้ได้ยิน กูคิ้วกระตุกนิดๆ จับมีดที่อยู่ใต้กางเกงไว้แน่น แต่อย่างน้อยก็รู้สึกดีที่ได้รู้ชื่อหญิงที่หมายตา

ชื่อมนต์เหรอวะ ชื่อน่าค้นหาสัสๆ อารมณ์เหมือนสวยจนต้องมนต์

“อะ อื้ม” เสียงหวานครางรับเบาๆ กูกระตุกยิ้ม เสียงโคตรน่ารักเลยครับ

“ชื่อไรน้อง” กูเห็นว่ามันจะลงป้ายหน้ากันเลยโพล่งขึ้นมาเพื่อกันซีน น้องมนต์สะดุ้งเฮือก ไอ้เด็กผู้ชายชักสีหน้าใส่เหมือนโดนคุกคาม แต่พอดีว่ากูไม่สน

“... คะ?” คนตัวเล็กหันมาครางถามอย่างงุนงง กูฉีกยิ้ม ท้าวแขนเข้ากับขอบกระจก ไม่สนใจอีป้าที่นั่งตัวเกร็งอยู่ที่เก้าอี้เหลืองข้างๆ

“ชื่อไรน้อง” กูถามย้ำ แต่ปกติไม่ชอบพูดซ้ำสอง แม่งน่ารำคาญ แต่สำหรับน้องมนต์จะยกให้เป็นกรณีพิเศษ พร้อมออกตัวแรง

“...”

“เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง”

“พี่เป็นใครครับ เราไม่รู้จักกันนะครับ” ไอ้เด็กที่ยืนกับเธอโพล่งขึ้นมา กูตวัดหางตาไปมอง คว้าไหล่น้องมนต์ที่สะดุ้งเฮือกเข้ามาชิดตัวก่อนที่จะเอาส้นตีนไปทาบกับประตู BTS ข้างๆ ตัวมัน

พวกน้องๆ เลือดร้อนของกูตื่นตัวทันทีที่กูประกาศสงคราม ลุกฮือพร้อมรุมเด็ก แต่กูส่ายหน้าว่าไม่เอาดิ กูจัดการเอง ลำพังไอ้นี่มันก็แค่เด็กเปรี้ยวตีนธรรมดา ทำไปก็เท่านั้น ไม่สู้มือสู้ตีนหรอก

“แล้วมึงเป็นใครไอ้น้อง อย่ามาแส่เรื่องของกู กูชอบ กูจะเอา” กูกดเสียงเข้ม ก่อนที่จะกระดิกรองตีนส้นเหล็ก คงไม่ต้องถามว่าใส่มันมาเพื่ออะไร

“...”

“ป้ายหน้ามึงลงไป ทิ้งแฟนมึงให้กูจัดการเอง เข้าใจใช่ปะ?”

“มะ... มนต์เป็นเพื่อนผม ถ้าผมลงมนต์ก็ต้องลงไปด้วย” แต่มันไม่ยอมแพ้ทั้งที่กลัวจนขาสั่น พยายามปกป้องผู้หญิงของมันสุดชีวิต กูหันกลับไปสบตาน้องหน้ามนที่ยืนอยู่ข้างตัว เธอตัวสั่นไม่กล้าสบตากู วินาทีนั้นกูถึงได้รู้

เหี้ยไรเนี่ย เป็นแค่เพื่อนทำหวงยังกะเป็นผัว แม่งไม่เฟี้ยวเลยว่ะ

“เฮ้ย ถ้าเป็นแค่เพื่อนก็อย่าเสือกดิวะน้อง” กูยื่นหน้าเข้าไปใกล้มัน พอรู้ว่าน้องมนต์ไม่มีแฟนรังสีอ้อนตีนก็กำเนิด แม้ว่ามันจะทำใจกล้าขัดใจกูได้ต่อหน้าหญิง ไม่รู้ว่าอยากทำคะแนนหรือเหี้ยไรนะ แต่บอกไว้ก่อน

ว่ากูมันตัวกันซีน ชอบเสนอหน้าให้ตัวเองเป็นจุดเด่นอยู่แล้ว

เมื่อทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ผมจึงคว้าข้อมือของคนตัวเล็กข้างๆ อย่างอุกอาจ สูดกลิ่นกายจากร่างเล็กที่ตัวสั่นเทา แม่งหอมเข้ารูจมูกเหมือนกลิ่นไฮยีนและแป้งเด็กธรรมชาติ พร้อมกับเอียงคอไปทางเด็กๆ ที่ยืนจ้องเขม็งไปที่มันอยู่ด้านหลัง

ว่ากันว่า ใครที่เป็นโจทย์กู น้องกูมันกระหายเลือดอยากเล่นด้วยทุกคน

“ไม่งั้นชีวิตวัยรุ่นอาจจบไม่สวยใน BTS ก็ได้นะมึง”

กูหัวเราะอย่างบ้าคลั่งทันทีเมื่อจบประโยค

[จบพาร์ท : ตะขวด]

หนูรู้สึกกลัว เป็นครั้งแรกในชีวิตที่กลัวขนาดนี้

ผู้ชายที่ยืนจับข้อมือของหนูอยู่ข้างๆ กัน ไม่รู้ว่าชื่ออะไรนะคะ แต่ดูน่ากลัวมากเลย ดูจากเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมู รู้สึกว่าจะเป็นเด็กวิทยาลัยอาชีวะที่ชอบลงข่าวหน้าหนึ่งบ่อยๆ หนูพอจะรู้เรื่องข่าวพวกนี้อยู่บ้างเพราะคุณพ่อชอบดูข่าวตอนเช้าทุกวันก่อนไปโรงเรียน

วันนี้หนูกลับกับเพื่อนผู้ชายที่สนิทที่สุดเพราะเป็นเพื่อนสมัยเด็กจนมาเรียน ม.ปลายที่เดียวกัน เขาชื่อเก็ต เก็ตเป็นเพื่อนที่คอยปกป้องหนูเสมอมาเวลามีใครมาคุกคามหนู เพราะเก็ตรู้ว่าหนูมักจะโดนจีบอยู่บ่อยๆ คงเป็นเพราะหน้าตาที่ละม้ายคล้ายคุณแม่

พี่คนนี้คืออีกคนหนึ่ง แต่เป็นคนแรกที่มีรังสีอาฆาตจนเก็ตไม่สามารถช่วยหนูได้ เพราะเขาพาพวกมาด้วยสิบกว่าคน และพร้อมจะรุมจัดการเก็ตได้ตลอดเวลา

หนูตัวสั่นระริกตอนที่พูดไม่มีเสียงอย่างใจกล้าให้เก็ตลงไปที่สถานีหน้าก่อน หนูไม่อยากให้เก็ตต้องลำบากเพื่อหนูไปมากกว่านี้

เก็ตเองก็จำต้องลงสถานีต่อไปอย่างจำยอม แม้ว่าตอนแรกจะค้านหัวชนฝา ส่ายหน้าอยู่ท่าเดียว แต่หนูก็ทำหน้าดุใส่เก็ตให้เชื่อหนู เก็ตที่ไม่เคยชนะหนูได้เลยถึงได้ยอมลงไป

สิ่งที่เก็ตกลัวที่สุดคือเวลาที่หนูทำหน้าดุใส่ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

“เอาล่ะครับน้องคนสวย มาคุยกันหน่อย” พี่ที่โอบไหล่หนูไว้สลับมายืนพิงประตูตอนที่เก็ตลงไปได้แล้วประตู BTS ก็ปิดลงสักพัก เขาล้วงกระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะคว้ามือเล็กๆ ของหนูขึ้นมากุมหลวมๆ อย่างจาบจ้วง “ชื่อมนต์เหรอ”

“คะ... ค่ะ” หนูตอบเสียงสั่น ยืนขาสั่นพับๆ เพราะถึงจะพยายามเข้มแข็งยังไง แต่หนูก็กลัวจนเก็บอาการไม่ไหวเลย จนพี่เขาเหลือบมอง ก่อนที่จะฉีกยิ้ม

“โคตรน่ารักเลยค่ะน้อง” หนูสะดุ้งเฮือกเมื่อเขาเอ่ยชม ก่อนที่จะก้มหน้างุด เพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่ผู้ชายทุกคนพูดเหมือนกันหมดพอได้เห็นหน้าที่คล้ายคุณแม่ของหนู

“ขะ... ขอบคุณค่ะ” เดาอารมณ์ของเขาไม่ถูกเลย

“ขอสปาเดเห้ด้วยได้ปะ?”