#ครางชื่อพี่หน่อยดิ EP.2 พ่อเธอโคตรดุ (3) จบตอน
เขาพูดไม่มีเสียงตอนที่ใช้นิ้วกลางเคาะบานกระจก หนูสั่นหน้าทันที ร่างสูงเลยเลิกคิ้ว หนูเลยสั่นหน้าอีก
พี่ขวดเบะปาก ก่อนที่เขาจะล้วงค้อนออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่เปียกโชก (แล้วก็ไม่รู้ว่าเขาพกมันมาได้ยังไง) แล้วเงื้อมือจะฟาดค้อนทุบหน้าต่างหนูโดยที่ไม่ปรึกษาก่อน
หนูรีบดันหน้าต่างออกมาทันที เพราะถ้าเขาทุบหน้าต่างหนูแบบนั้น พ่อต้องได้ยินแน่ๆ
“กว่าจะเปิดนะอีหนู” คำแรกที่เขาทักทายคือคำนี้ตอนที่ทิ้งค้อนลงบนหลังคา (บ้านหนูเป็นบ้านเล็กๆ ชั้นสองห้องหนูจึงไม่มีระเบียงค่ะ) แล้วยื่นหน้าเข้ามา “โคตรหนาวอ่ะ ฝนเสือกตกซ้ำอีก”
“พะ พี่ขึ้นมาได้ยังไงคะ” หนูละล่ำละลั่กพูดเสียงสั่นตอนที่ร่างสูงปีนหน้าต่างแล้วกระโดดโหยงลงพื้นห้องด้วยเสียงที่เบามากเหมือนเคยทำแบบนี้มาเป็นร้อยครั้ง
“ปีนขึ้นมาดิ” เขาตอบหน้าตาเฉย หนูอ้าปากค้างทันที “บ้านหนูปีนง่ายดี รั้วก็โคตรเตี้ย ขโมยไม่เข้าบ้างเหรอวะถามจริง”
คะ คนที่น่ากลัวกว่าขโมยก็คือพี่นั่นแหละค่ะ
“พี่ต้องรีบกลับนะคะ พ่อหนูก็อยู่นะ” หนูแทบจะร้องไห้พอพูดคำนั้น ถ้าพ่อรู้ล่ะก็หนูคงโดนตีจนขาลายแน่เลย
“ก็คิดถึงอ่ะ” เขาทำเสียงออดอ้อน ซึ่งดูไม่น่ารักเลยสักนิดพอมาอยู่กับผู้ชายตัวโตแถมยังสักเต็มทั้งสองแขนแบบพี่ขวด เขาคว้าไหล่หนูด้วยมือหนาที่เปียกฝนแล้วกำชับให้เข้ามาชนหน้าอกของเขา
“...!”
“ห่างแค่ชั่วโมงเดียวก็คิดถึง อยากบีบนมเล็กๆ หนูจะตายห่าละ”
“ยะ... อย่าคะ หนูเจ็บ” หนูร้องออกมาเบาๆ เมื่อพี่ขวดบีบไหล่หนูแน่นขึ้นอีกจนหัวไหล่ทั้งสองข้างรู้สึกปวดนิดๆ
“พี่เปียกอ่ะ” เขาเบะเสียอ่อย สะบัดศีรษะที่เปียกน้ำแล้วเสยผมที่เป็นทรงสกินเฮดย้อมสีทองสว่างของเขาขึ้นโดยที่ไม่มีผมติดมาสักเส้นเดียว ก่อนที่จะเลิกเสื้อนอนหนูขึ้นด้วยมือหนาข้างเดียว “เช็ดหน้าหน่อย”
“อะ...!” หนูร้องออกมาเมื่อพี่ขวดค้อมตัวลงแล้วรั้งชายเสื้อหนูถลกมาจนเลยขึ้นมาถึงเอวเล็กๆ แล้วเอาชายเสื้อหนูมาเช็ดหน้าตัวเอง
หนูยืนตัวเกร็ง แข็งค้างเมื่อเขาเช็ดเสร็จแล้วเงยหน้าขึ้นช้อนสายตาหยาดเยิ้มนั้นขึ้นมาเป็นจังหวะ หน้าหนูร้อนวูบเมื่อเขาชักชายเสื้อหนูเข้ามาด้วยแรงผู้ชายจนหนูเซเข้าไปใกล้เขาโดยที่รั้งแรงไว้ไม่ทัน
... หน้าอกหนูแนบกับใบหน้าของเขาเต็มๆ เลย!
“หื้มมมมมม สักฟอดดิ๊” เขาหอมหน้าอกหนูผ่านชุดนอนสีชมพูอ่อนเสียงดังในระดับหนึ่ง หนูกรี๊ดในใจแล้วพยายามดันไหล่แกร่งของเขาให้ออกห่าง แต่พี่ขวดกลับคว้าหมับที่บั้นท้ายของหนูแล้วบีบแน่นจนหนูแทบกรี๊ดออกเสียงจริงๆ “ตัวหอมอ่ะ เพิ่งอาบน้ำอ่ะดิ”
“พะ... พี่ขวด” หนูกลั้นใจเรียกชื่อเขาเสียงสั่น “ปล่อยหนูก่อนค่ะ”
“หวงตัวกับผัวทำไมจ้ะ” เขาพูดจ้ะจ๋าแล้วใช้ริมฝีปากคาบกระดุมเม็ดเล็กๆ ของหนู แล้วปะ... ปลดมันออกด้วยลิ้น “แดกเหล้ามาอ้ะ ขอดูดนมดับเมาหน่อยได้ปะ”
“... ไม่ได้นะคะ เดี๋ยวพ่อมาเห็น” หนูเอ่ยปากสั่นไปหมด พออยู่ใกล้กันแบบนี้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด หัวใจหนูเต้นแรงมากๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังเลย
พี่ขวดใช้ลิ้นปลดกระดุมหนูอีกเม็ดจนมันเผยผิวของหนู หนูหน้าแดงซ่าน แต่อยู่ในท่าทางที่ไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย พอขยับตัวพี่ขวดก็จะบีบขยำบั้นท้ายหนูจนรู้สึกเจ็บ
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าเราอยู่ห่างกันแค่เพียงนิดเดียว พี่ขวดมองหนูด้วยแววตาหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก เขาใช้มือข้างที่ว่างดันหน้าท้องหนูจนหนูหงายหลังกระแทกลงกับเก้าอี้หน้าโต๊ะหนังสือ
“หนูขาวอมชมพูมากว่ะ” เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากหยักอย่างกระหาย “ที่เคยได้มามีแต่ดำๆ ไม่ขาวจัดแบบนี้เลยไอ้เหี้ย”
“พะ พี่ขวด” หนูเรียกชื่อเขาเสียงสั่นเพื่อเตือนสติพี่ขวดเผื่อเขาจะตื่นขึ้นมาจากท่าทางน่ากลัวแบบนี้ แต่มันไม่เป็นผลเลยค่ะ
พี่ขวดนั่งคุกเข่าตรงระหว่างขาของหนูด้วยท่าทางที่อันตรายมากๆ เพราะมันอยู่ตรง ‘นั้น’ พอดีเลย หน้าหนูร้อนจนชาเมื่อเขาเอานิ้วโป้งมาปาดลิ้นสากแล้วเริ่มปลดกระดุมหนูที่เหลือออกด้วยมือแทน
“พี่ขวด อย่า...” เขาจิ๊ปากอย่างรำคาญที่หนูเอาแต่ห้ามปราม เหลือบมองหนูตาขวางทันที จนหนูที่กลัวเขามากจนเลิ่กลั่กต้องเงียบเสียงลง
“จะตะโกนเรียกพ่อหนูก็ได้นะ” เขาพูดตอนที่ตั้งหน้าตั้งตาแลบลิ้นเลียริมฝีปากแล้วปลดกระดุมหนูเม็ดสุดท้ายออก “พ่อหนูขึ้นมาดูเดี๋ยวก็รู้เองว่ะ ว่าหนูกำลังทำเหี้ยอะไรกับพี่อยู่”
“...!”
“ก็ไม่รู้เนอะ ว่าพ่อหนูจะรับได้มั้ยอ่ะ อิอิ”
[พาร์ท : ตะขวด]
น้องมนต์เม้มปากแน่นทันทีที่กูขู่ไปขำๆ โดยที่คิดว่าหน้าอย่างน้องคงไม่พ้นต้องยอม เธอตัวสั่นพร้อมกับน้ำตาร่วงเผาะลงมา
กูฉีกยิ้มแล้วเดาะลิ้นอย่างมีอารมณ์ทันที ขนาดร้องไห้ยังน่าเย็ด
“ร้องไห้น่ารักจัง” กูเอื้อมมือเอานิ้วโป้งข้างที่ปาดลิ้นมาเช็ดน้ำตาให้น้อง “เก็บน้ำตาไว้ไหลตอนพรหมจรรย์หนูฉีกเพราะพี่ดีกว่าค่ะ”
อีน้องมนต์ร้องไห้หนักกว่าเดิม เธอสะอื้นแบบไม่มีเสียง
จั้กจี้หัวใจชิบหาย น่ารักน่ากินเยี่ยงสัตว์ป่าอะไรขนาดนี้ไอ้สัส
ชอบจังเลยตอนเธอร้องไห้
“... พี่ทำหนูกลัวค่ะ” เธอพูดเสียงสั่นเครือ ร่างเล็กยกมือบางๆ มาปิดนมแบนๆ ของตัวเอง “หนูไม่ชอบแบบนี้เลย... ฮึก”
“โอ๋” กูดึงเธอมาโอบปลอบแล้วตบหลังหนักๆ ทั้งที่รู้ว่าเธอกลัวกูมากจนจะกลั้นใจตาย แต่ยิ่งกลัวสิดี กูจะได้บังคับง่ายๆ “ไม่ต้องกลัว แค่โดนเอาเอง”
“...”
“ไม่เจ็บจนตายหรอกค่ะน้องมนต์”
