บทที่ 7

ห้องสุดท้ายทางด้านขวามือของชั้นบน ถูกทำความสะอาดและขนย้ายข้าวของที่ไม่จำเป็นออกไป ตอนนี้ห้องนอนสำหรับแขก กลายเป็นห้องผลิตน้ำหอมของพิมพ์ประภัทรไปเสียแล้ว ภาชนะและเครื่องมือสำคัญที่วันนี้ได้ไปเลือกซื้อกับบิดามารดา ถูกลำเลียงเข้าไปตั้งวางภายในห้องอย่างเหมาะสม จากนั้นหญิงสาวก็ได้ใช้เวลาที่เหลืออีกเกือบครึ่งค่อนวัน กับการทบทวนเนื้อหาเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองรัก โดยได้ทำการบันทึกลงในคอมพิวเตอร์อย่างละเอียด

“ต้องการผู้ช่วยไหมจ๊ะสาวน้อยของพี่” พิมพ์นาราเปิดประตูเข้ามาขัดจังหวะ รู้จากบิดาแล้วว่าน้องสาวคนสุดท้องกำลังจะเริ่มต้นทำตามความฝัน

เธออยากมีส่วนสนับสนุนด้วยอีกแรง จึงมาช่วยบอกข้อมูลพื้นฐานเท่าที่เคยค้นพบมาให้ได้ศึกษา แม้มันอาจเป็นข้อมูลที่น้องสาวรู้อยู่ก่อนแล้ว หรืออาจจะสืบค้นจากอินเตอร์เน็ตเองได้ แต่ในฐานะพี่ก็ยังอยากช่วยเหลือน้องบ้างอยู่ดี

“ต้องการด่วนเลยเชียวค่ะ” พิมพ์ประภัทรเอ่ยพร้อมยิ้มหวาน เมื่อเห็นพิมพ์นาราเดินมาทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆ ใบหน้าสวยอบอุ่นกับน้ำเสียงอ่อนโยนของพี่สาวคนโต ช่วยให้เธอยิ่งมีความมั่นใจและรู้สึกดีเสมอ “ว่าแต่วันนี้พี่พริมว่างด้วยเหรอคะ ปกติพราวเห็นพี่พริมมักจะยุ่งอยู่กับพวกหนังสือโบราณกองโตแทบทั้งวันเลย”

“หนังสือพวกนั้นอ่านจบหลายรอบแล้วล่ะจ้ะ แค่ว่างก็เลยทบทวนไปเรื่อยเปื่อย แต่วันนี้น้องสาวของพี่กำลังจะเริ่มต้นทำงานของตัวเอง พี่เลยต้องหันหลังให้หนังสือพวกนั้นแล้วมาช่วยพราวเสียหน่อย พี่บังเอิญเคยอ่านมาแล้วจำรายละเอียดได้ เมื่อเช้าก็ค้นเพิ่มมานิดหน่อย พราวอยากฟังเลยไหม” พิมพ์นารายิ้มงดงาม

“เริ่มเลยค่ะ ไม่ต้องเร็วมากนะคะ พราวจะพิมพ์ข้อมูลเก็บลงไปในคอมพิวเตอร์ด้วย” แล้วนิ้วเรียวก็ตั้งท่าเตรียมพร้อม ทันทีที่พี่สาวเริ่มเล่ารายละเอียดให้ฟัง หญิงสาวก็รัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์อย่างคล่องแคล่ว สีหน้าดูเพลิดเพลินอย่างเห็นได้ชัด

“จากหลักฐานภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังตอนหนึ่งที่วิหารของพระราชินีฮัตเซปซุต ฟาโรห์หญิงองค์แรกแห่งอียิปต์ ซึ่งเป็นรูปหญิงสาวชาวอียิปต์โบราณ กำลังชโลมน้ำหอมลงบนศีรษะ แสดงให้เห็นว่ามีการใช้น้ำหอมกันแล้วในยุคนั้น โดยน้ำหอมในสมัยโบราณนั้นจะทำจากยางไม้หอม ยางไม้หอมจำพวกนั้นจะมีอยู่ที่อาราเบียและโซมาเลียเท่านั้นนะจ๊ะ แล้วคำว่า Perfume เนี่ย มีรากศัพท์มาจากภาษาละตินที่แปลว่าควัน ในสมัยกรีกโบราณคนที่ทำน้ำหอมจะมีแค่พวกผู้หญิง แล้วก็มีการปรับปรุงการทำน้ำหอมที่ตกทอดมาจากชาวอียิปต์โบราณให้พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ” พิมพ์นาราเป็นคนที่ฉลาดและความจำดีมาก ข้อมูลเหล่านี้เธอกลั่นออกมาจากความคิดล้วนๆ มั่นใจด้วยว่าไม่มีส่วนใดตกหล่น

“พอมาถึงในช่วงจักรวรรดิโรมันเนี่ย การทำน้ำหอมมักใช้ยางไม้หอมจากต้นไม้จำพวกบอสวิเลีย ซึ่งคนไทยเรารู้จักมันในชื่อเรียกว่ากำยาน โดยจะสั่งมาจากอาราเบียและบวกกับส่วนผสมที่ได้มาจากประเทศอินเดียจ้ะ นั่นถือว่าเป็นส่วนผสมใหม่ที่ใส่ลงไปในการทำน้ำหอมของชาวโรมันสมัยนั้นเลยนะ พราวรู้ไหมว่าเศรษฐีชาวโรมันจะใช้น้ำหอมกันตามความพึงพอใจ เรียกว่าใช้แบบล้างผลาญไม่มีความเสียดายเลยก็ว่าได้ พวกเศรษฐีนิยมเอาน้ำหอมไปฉีดพ่นตามพื้นและฝาผนังในบ้านของตัวเอง บางครั้งยังนำไปฉีดให้กับสัตว์เลี้ยงจำพวกสุนัขและม้าอีกด้วยนะ”

“โห สิ้นเปลืองสุดๆ เลยค่ะ” พิมพ์ประภัทรออกความเห็น ขณะที่สายตายังจดจ่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ พิมพ์นาราเว้นช่วงไป เพื่อให้น้องสาวบันทึกข้อมูลตามได้ทัน แต่ทันใดนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ทำให้สองสาวจำต้องยุติการสนทนาลงชั่วคราว พิมพ์ประภัทรละสายตาจากคอมพิวเตอร์ ลุกจากเก้าอี้เพื่อไปเปิดประตูรับอีกฝ่าย ตอนแรกคิดว่าคงเป็นอิ๋งหรือแหนมที่นำของว่างยามบ่ายมาให้รับประทาน ที่ไหนได้กลับกลายเป็นเพื่อนคนสำคัญของเธอเอง

ขวัญชนก แก้วกานต์กุล เพื่อนสาวคนสวยที่สนิทสนมกันมาตั้งแต่เข้าเรียนระดับอนุบาล อยู่บ้านถัดจากกันไปเพียงไม่กี่หลัง แต่ไม่ได้พบหน้ากันมานานเกือบสองปีแล้ว เพราะขวัญชนกไปเรียนต่อที่สิงคโปร์ เพิ่งจะกลับมาเมืองไทยเมื่อเช้านี้เอง

“ขวัญ!” พิมพ์ประภัทรตาโตด้วยความดีใจ

“พราว!” ขวัญชนกเองก็ตื่นเต้นดีใจไม่ต่างกัน จ้องมองเพื่อนรักอย่างชื่นชม “สวยน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ” ดวงหน้ารูปไข่ที่มีเครื่องหน้าน่ารักจิ้มลิ้มลงตัว นับวันยิ่งดูชัดเจนและงดงามยิ่งขึ้น ผมสีดำขลับที่ยาวสลวยถึงกลางหลัง เช่นเดียวกับสีของดวงตาที่ถอดแบบมาจากมารดาไม่ผิดเพี้ยน ขับกับผิวพรรณขาวผุดผาดจนดูเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่น่าจับจองเป็นเจ้าของ น่าแปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เพื่อนคนสวยของเธอยังคงสถานะโสดสนิทอยู่จนถึงทุกวันนี้

“เธอก็สวยเหมือนเดิมเลย สวยกว่าเดิมด้วยซ้ำ” แล้วสองสาวก็โผเข้ากอดกันแน่น ให้สมกับที่ทนคิดถึงมาตลอดสองปี “คิดถึงเธอจนแทบบ้าเลยรู้ไหม ฉันดีใจจังที่เธอกลับมาตอนนี้” พิมพ์ประภัทรผละออกห่างจากร่างเพรียวระหงของอีกฝ่าย แล้วหันไปทางพี่สาวที่ยังคงนั่งยิ้มอยู่ที่เดิม

“สวัสดีค่ะพี่พริม พี่พริมสบายดีนะคะ” สิ่งแรกที่ขวัญชนกทำคือยกมือไหว้พิมพ์นาราอย่างนอบน้อม