Ep : 4. สกปรก

นภษรยังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิม แต่ก็ยอมย้ายไปนอนห้องรับแขกที่อยู่ติดกันกับห้องนอนเดิมของตนกับสามี ตอนนี้บรรยากาศในบ้านไม่เหมือนก่อน มันปกคลุมไปด้วยความดำมืด หม่นหมอง ยิ่งนับวันสายตาที่สามีมองมายังตนนั้นยิ่งเต็มไปด้วยความขยะแขยงในตัวเธอ เธอไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเชื่อว่าเธอนอกใจเขา

“โอ๊ย!” แทนร้องเจ็บมือที่เย็บไปเจ็ดเข็มเมื่อวันก่อนที่กำแก้วน้ำแตกคามือจนได้เลือด

“เจ็บแผลเหรอคะคุณแทน” นภษรรีบลุกจากเก้าอี้ที่นั่งมาจับมือใหญ่ที่มีผ้าพันแผลของสามีด้วยความเป็นห่วง

แทนสะบัดมือเล็กที่จับมือตัวเองทันทีด้วยความรังเกียจขยะแขยง เมื่อกี้เขาจับช้อนไม่ระวังเลยทำให้เจ็บแผลที่กลางฝ่ามือ

“ไม่ต้องมาแตะต้องฉัน สกปรก!” แทนขึงตาใส่ภรรยาที่แสดงความเป็นห่วงตนเองทันทีที่ตัวเองร้องเจ็บแผลที่กลางฝ่ามือ

นภษรเม้มปากแน่นแล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเองแล้วก้มหน้าทานมื้อเย็นของตัวเอง วันนี้เธอทำแต่ของโปรดสามี เป็นผัดพริกแกงหมู ไข่ดาว และต้มจืดหมูสับ แม้จะกินข้าวไม่ลง แต่ก็ต้องฝืนกล้ำกลืนกิน เพราะยังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องของตัวเองรอสารอาหารจากตนอยู่

แทนมองดูอาหารบนโต๊ะ เขาชอบทุกอย่างที่นภษรทำให้ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เขาเกลียดทุกอย่างที่ผู้หญิงแพศยาคนนี้ทำให้ตนเอง จากที่ตอนแรกจะทานมื้อเย็นฝีมือของภรรยาก็ดันจานข้าวตรงหน้าตัวเองออกแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องรับประทานอาหารไป

นภษรเงยหน้ามองตามแผ่นหลังกว้างของสามีที่ห่างไกลจากสายตาไปเรื่อยๆ แล้วน้ำตาก็หลั่งไหลออกมาหยดลงใส่จานข้าว แล้วเสียงสะอื้นไห้น้อยๆ ก็ดังลอดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีระเรื่อ

แทนเอารูปที่ตนได้มาจากบุคคลปริศนาออกมาดูแล้วก็กำแน่นด้วยความเดือดดาล ในภาพนั้นเป็นรูปของนภษรกับผู้ชายสามคนนอนร่วมเตียงเดียวกันภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน และทั้งสามก็หลับสนิท

“สำส่อน!” แล้วเขาก็นำรูปในมือไปเก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานแล้วล็อกกุญแจไว้ เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นความอัปยศแบบนี้ ไม่อยากให้ใครหัวเราะเยาะเขาว่าถูกภรรยาสวมเขา เมื่อเก็บรูปไว้แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำจะนอนพักผ่อน หลายคืนแล้วที่นอนในห้องที่อยู่ร่วมกันกับนภษร ทุกสัมผัสและกลิ่นของหล่อนยังคงอบอวลอยู่ในห้องนอนนี้

หึหึ

เสียงแค่นขำในความมืดของห้องพักคนงานดังลอดออกมาจากริมฝีปากเล็กอวบอิ่ม หัวเราะสลับยิ้มแล้วเปิดโคมไฟบนโต๊ะทำงานของตัวเองให้ความสว่างแบบสลัวๆ และมองเห็นรูปในมือที่ถืออยู่

“อีกไม่นานคุณแทนก็จะเป็นของฉัน ฉันต้องได้เป็นนายหญิงของไร่องุ่นนี้ไม่ใช่แกยัยษร”

หล่อนหัวเราะกับความสำเร็จก้าวแรกของตนเองที่ทำให้แทนนั้นขยะแขยงนภษรได้ หล่อนแอบรักเจ้านายหนุ่มตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าและก็เฝ้ามองมาตลอด แต่อยู่ดีๆ นภษรก็เข้ามาแทรกกลางทั้งๆ ที่หล่อนควรจะได้ครอบครองหัวใจของเจ้านาย ฉวีเป็นนักวิชาการเกษตรประจำไร่องุ่นแห่งนี้ เธอทำงานที่นี่มาสามปี และก็เฝ้ามองดูเจ้านายมาตลอด เฝ้าแอบฝันละเมอว่าสักวันจะได้อยู่เคียงข้างแทน

ฮ่าๆ

แล้วเสียงหัวเราะน่ากลัวก็ดังก้องในห้องแล้วก็ฉีกรูปที่ตนเองเป็นคนอยู่เบื้องหลังทุกอย่าง