บทที่ 14 - ขอจีบ

-หลายวันต่อมา-

“เมื่อวานไปเดินช็อปปิ้งมา ฉันซื้อลิปสติกมาฝากแกด้วยนะ”

“ขอบใจนะธาร สีสวยมากเลย”

“สีนี้ดูเหมาะกับแกดี ถ้าทาแล้วต้องสวยมากแน่ๆ”

“…..” ปริมยิ้มกว้างแทนคำขอบคุณ ไม่ว่าจะไปเที่ยวไหน สายธารมักซื้อของติดไม้ติดมือกลับมาฝากเธอเสมอ

“วันนี้ไปคาเฟ่เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ แต่ว่าครั้งนี้ห้ามปฏิเสธแล้วนะเพราะแกปฏิเสธฉันมาหลายครั้งแล้ว” ดวงตาคู่สวยมองเพื่อนสาวอย่างคาดโทษ พักหลังมานี้ ดูเหมือนว่าปริมจะไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวกับเธอเหมือนแต่ก่อน

“ถ้าแกไม่ไป ฉันจะน้อยใจจริงๆ ด้วย”

“ไปก็ได้ เราไม่ได้ไปเที่ยวกับธารนานแล้วเหมือนกัน” เพราะไม่อยากเห็นเพื่อนน้อยใจจึงตอบตกลงทั้งๆ ที่วันนี้มีนัดกับเธียรธรรม

“…..”

ดวงตากลมโตวาดสายตามองไปยังบริเวณโดยรอบ ในขณะที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องทำงานของชายหนุ่ม เมื่อมั่นใจว่าไม่มีใครเห็นจึงรีบเปิดประตูเข้าไปหาคนที่อยู่ด้านใน

“มีอะไร?

“ปริมจะเข้ามาบอกว่าวันนี้คงไปกับคุณเธียรไม่ได้แล้วนะคะ”

เธียรธรรมละสายตาและวางมือจากงานที่ทำเมื่อได้ยินประโยคที่เธอบอก

“เหตุผลของเธอคืออะไร?”

“หนูจะไปคาเฟ่กับสายธาร”

“ที่ไหน?”

“แถวเอกมัยน่ะค่ะ”

“แล้วจะกลับกี่โมง จะให้ฉันไปรอรับที่ไหน?”

“อาจจะกลับค่ำสักหน่อย เดี๋ยวปริมให้สายธารแวะไปส่งที่บ้านค่ะ” คนตัวเล็กก้มหน้าหลบสายตาเมื่อรู้สึกเหมือนถูกผู้ปกครองกำลังสอบสวน

“ห้ามกลับเกินสองทุ่ม ไม่อย่างนั้นฉันจะเป็นคนไปรับเธอเอง”

“ได้ค่ะ”

“…..”

“มีอะไรก็พูดมาสิ” เธียรธรรมมองคนตรงหน้าที่เอาแต่ยืนจ้องหน้าเขา คล้ายกับมีเรื่องราวบางอย่างอยู่ภายในใจ

“วันหยุดนี้เราไปเที่ยวกันไหมคะ ปริมอยากลองไปเที่ยวกับคุณเธียรดูบ้างน่ะค่ะ” คนตัวเล็กพูดเสียงเบาพร้อมรอฟังคำตอบจากเขาอย่างใจจดจ่อ

“แล้วเธออยากไปที่ไหน?”

“ที่ไหนก็ได้ค่ะ”

“ภูเก็ตดีไหม ฉันมีโรงแรมอยู่ที่นั่น”

“ดีค่ะ ไปภูเก็ตกัน”

“งั้นก็เตรียมตัวให้พร้อม อาทิตย์นี้เราจะไปภูเก็ตกัน”

“…..” ใบหน้าสะสวยยิ้มแย้มจนแก้มปริ พักหลังๆ มานี้ดูเหมือนว่าเธียรธรรมจะเริ่มใจดีกับเธอบ้างแล้ว

-Moon cafe-

“รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ ฉันมีคนอยากแนะนำให้แกรู้จัก”

“ธารหมายถึงใคร?”

“เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองนั่นแหละ”

สายธารพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นพร้อมจูงมือเพื่อนสนิทให้เดินตามมาเข้าในร้าน โดยมีใครอีกคนที่นั่งรออยู่ก่อนหน้านั้น

“สวัสดีการันต์ รอนานไหม”

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงที่คุ้นเคยพร้อมยิ้มให้

“ไม่นานเท่าไหร่ นั่งก่อนสิ”

“นี่เพื่อนฉันเอง คนที่เคยเล่าให้แกฟังบ่อยๆ ไง”

“ฉันชื่อการันต์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“เราชื่อปริม เป็นเพื่อนของสายธาร” ปริมเอ่ยทักทาย ก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามกับการันต์

“ตัวจริงเธอน่ารักกว่าในรูปเยอะเลย”

“…..” คนถูกชมถึงกลับรู้สึกเขิน เลยเลือกที่จะส่งยิ้มให้แทนคำขอบคุณ

“เป็นไง ถูกใจแกไหม?”

“น่ารักดี ฉันชอบนะ” การันต์จ้องมองคนตรงหน้าแบบไม่ละสายตา เขารู้สึกถูกชะตากับปริมตั้งแต่แรกเห็น เธอดูอ่อนหวานแต่บางครั้งก็ดูซุกซนน่าค้นหา

“ฉันคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าแกต้องชอบแน่ๆ”

“…..”

“มันเรื่องอะไรกันธาร?” ปริมกระซิบกระซาบเอ่ยถามด้วยความสงสัยหลังจากที่การันต์ขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์

“ฉันเห็นแกเศร้าเพราะพี่เธียรมาเยอะแล้ว อดสงสารไม่ได้เลยหาผู้ใหม่มาดามใจให้ไง เป็นไงถูกใจแกเลยใช่ไหม ชอบหรือเปล่า” สายธารยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เมื่อการันต์ดูเหมือนจะถูกอกถูกใจปริมนักหนา

“ทำไมไม่ปรึกษากันบ้างเลย”

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไอ้การันต์มันนิสัยดีแน่นอนฉันขอรับประกัน ถ้าแกได้เป็นแฟนกับการันต์คงมีความสุขมากแน่เลย”

“แต่เรา…”

“ถ้าแกไม่ชอบก็ไม่เห็นเป็นไร ลองศึกษากันดูก่อนหรือจะเป็นแค่เพื่อนกันก็ได้”

“…..”

“ถึงพี่เธียรจะเป็นพี่ชายฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้เข้าข้างพี่ตัวเองหรอกนะ” สายธารลูบหลังเพื่อนสาวเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ เธอเข้าใจดีว่าการที่ต้องวิ่งตามใครสักคนมันเหนื่อยขนาดไหน

“เลิกแคร์คนที่ไม่เคยสนใจแกได้แล้ว จะปล่อยให้ตัวเองเจ็บไปถึงเมื่อไหร่กัน”

“…..”

“คุยอะไรกันอยู่ดูท่าทางสนุกเชียว” บทสนทนาก่อนหน้านั้นต้องหยุดลงไปเมื่อการันต์เดินกลับมาที่โต๊ะ

“เรื่องของผู้หญิง แกไม่ต้องยุ่งหรอกย่ะ”

“กินอะไรกันดี เดี๋ยววันนี้ฉันเป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกเธอเอง”

“ฉันเอาช็อกโกแลตปั่น แล้วแกล่ะปริมจะกินอะไร?”

“เราเอาเป็นสตรอเบอร์รี่สมูทตี้เพิ่มโยเกิร์ต”

“เอาเค้กเพิ่มไหม หรือจะสั่งอาหารมาเพิ่มดี” การันต์ถามหญิงสาวทั้งสองพร้อมไล่สายตามองไปยังเมนูอาหาร

“พวกฉันกินอะไรก็ได้ แกจะสั่งอะไรก็สั่งมา”

“งั้นรอแป๊บ เดี๋ยวจัดการให้”

“พวกแกนั่งคุยกันไปก่อนนะ ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง”

“ธารอย่าหายไปนานนะ”

“ไม่นานหรอก เดี๋ยวรีบมา”

“…..” ปริมได้แต่มองตามเพื่อนสาวที่เดินออกไปด้วยสายตาละห้อย เธอรู้สึกเกร็งเมื่อต้องอยู่กับการันต์เพียงแค่สองคน

“อยู่ด้วยกันไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ปริมทำตัวตามสบายเถอะ”

“เราเพิ่งรู้จักกัน ปริมเลยทำตัวไม่ถูกน่ะ”

“คบกับสายธารมานานแล้วเหรอ?”

“เพิ่งคบกันตอนอยู่มหาลัยน่ะ แล้วการันต์คบกับสายธารมานานแล้วเหรอ”

“รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว แต่เพิ่งจะมาสนิทกันได้ไม่เท่าไหร่เอง”

“…..”

“สายธารชอบพูดเรื่องเธอให้ฟังอยู่บ่อยๆ เพิ่งได้มาเจอตัวจริงก็วันนี้”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

ใบหน้าแสนหวานของเธอดึงดูดหัวใจเขาได้ชะงัด พอได้เห็นรอยยิ้มของเธอเขาก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วย

“ยินดีที่ได้รู้จักเธอเหมือนกัน ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ”

“…..” คนตัวเล็กพยักหน้ารับอย่างไม่คิดอะไร การันต์ค่อนข้างสุภาพและให้เกียรติมากไม่ได้ล่วงเกินอะไรเลยสักนิด

“เห็นธารบอกว่าเธอไปฝึกงานอยู่บริษัทของพี่เธียรด้วยเหรอ?”

“ใช่แล้ว ปริมฝึกอยู่แผนกโฆษณาน่ะ”

“งานหนักหรือเปล่า ได้ข่าวมาว่าพี่เธียรนี่ดุใช่เล่นเลยนะ”

“งานไม่หนักเลย แต่คุณเธียรน่ะดุมาก”

“ขอช่องทางการติดต่อหน่อยสิ จะได้ทำความรู้จักกันให้มากขึ้นไง”

“…..”

“จะเป็นเบอร์ เป็นไลน์หรือไอจีก็ได้”

“เอ่อ…” หญิงสาวมีท่าทางอึกอักลำบากใจ ถึงแม้ว่าสถานะของเธอกับเธียรธรรมจะยังไม่ชัดเจน แต่ก็ไม่สบายใจที่จะคุยกับผู้ชายคนอื่น

“ไม่ได้เหรอ? หรือเธอมีแฟนอยู่แล้ว”

“ขอโทษนะการันต์ แต่ปริมว่ามันยังเร็วเกินไป ปริมไม่สะดวกให้จริงๆ”

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ แต่ถ้าเธอยังไม่มีแฟน ฉันขอจีบเธอได้ไหม?”

“…..”

“อย่าเพิ่งปฏิเสธ ลองให้ฉันจีบดูก่อน”

“…..”

“ถ้าได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาชอบฉันก็ได้นะ”

“…..”