ตอนที่ห้า

กริ่ง

"ยินดีต้อนรับค่ะ" เจนมองผู้ชายร่างสูงในชุดสูทหรูที่เดินเข้ามา ดินมองไปทั่วร้านที่เต็มไปด้วยลูกค้าแล้วเดินตรงมาเคาน์เตอร์

"ผมมาหาฟลุ๊ค"

"มาหาฟลุ๊ค? เป็นเพื่อนของฟลุ๊คหรอคะ ฟลุ๊คออกไปขายของที่ห้างน่าจะกลับมาตอนเย็นเลยค่ะ" ดินมองหน้าหญิงสาวที่คุ้นหน้าตาแล้วนึกเอะใจ..เลขาของเขาสืบประวัติของฟลุ๊คมาให้เขา รู้สึกในประวัติจะมีผู้หญิงคนนี้

"คุณเป็นอะไรกับฟลุ๊คหรอ"

"เอ่อ...เป็นภรรยาค่ะ" เจนตอบอย่างไม่มั่นใจ ถ้าเป็นเพื่อนของฟลุ๊คก็น่าจะรู้จักเขาเพราะเขาก็คบกับฟลุ๊คมาตั้งหลายปี

"อ๋อ นึกออกแล้ว"

"แล้วคุณ...?"

"ดิน ผมชื่อดิน หมอนั่นไปขายของข้างนอกหรอ"

"ค่ะ เรามีออกบูธขายที่นั่น ที่ห้างxxxx"

"ขอบใจ...อ่า ขอกาแฟแก้วหนึ่ง" เจนพยักหน้าแล้วชงกาแฟให้ ร่างสูงยื่นแบงค์พันบาทให้แต่เจนไม่รับไว้

"เป็นเพื่อนของฟลุ๊คใช่มั้ยล่ะคะ เจนไม่คิดเงินหรอกค่ะ ยังไงถ้าอร่อยก็ฝากบอกต่อด้วยนะคะ" ดินมองกาแฟแก้วนี้ก่อนจะกระตุกยิ้มแล้วพยักหน้า

"ขอบใจ...ผมจะตอบแทนให้" ทั้งที่ประวัติบอกว่ากำลังเดือดร้อนเรื่องเงินเพราะหาค่ารักษาพยาบาลให้ลูกแท้ๆ แต่ใจดีกับคนแปลกหน้าจนให้กาแฟฟรีมาแก้วหนึ่ง ครอบครัวนี้มันแปลกจริงๆ ดินคิดในใจแล้วเดินทางมาที่ห้างสรรพสินค้าที่เจนบอก เดินหาฟลุ๊คไม่นานก็เห็นโซนออกบูธที่ตั้งเต็มไปหมดหนึ่งในนั้นร้านของฟลุ๊คก็ขายดีมากจนลูกค้าต่อแถวกันยาวเหยียด

"นี่" ดินเดินตัดหน้าไปที่ข้างๆ ร้านแล้วเอ่ยเรียก ฟลุ๊คหันมามองก่อนจะหันกลับมาตักขนมให้ลูกค้า

"ผมยุ่งอยู่"

"อยากคุยด้วยสักนิด"

"ไม่เห็นหรอว่าผมขายของ"

"พูดแบบนี้กับคนที่นายติดหนี้ได้ด้วยหรอ" ฟลุ๊คกรอกตามองบนก่อนจะหันมาพูดด้วย

"ไหนว่าตัวเองรวยไง กับเงินค่าสูทหลักหมื่นยังต้องตามมาทวงถึงนี่เชียว ผมไม่ได้จะหนีนะแต่เห็นไหมว่าลูกค้ารออยู่ ถ้าว่างนักก็มาช่วยกันขายนี่มา...ชิ คนยิ่งยุ่งๆ เหนื่อยๆ" ฟลุ๊คพูดแล้วบ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย ดินชะงักเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าประตูร้านอย่างถือวิสาสะ

"เห้ยคุณ!"

"เดี๋ยวช่วย"

"ห้ะ?" ดินยักไหล่

"อยากรู้เฉยๆ ว่าทำงานแบบนี้มันจะเหนื่อยแค่ไหนเชียว" ฟลุ๊คขมวดคิ้วแน่นก่อนจะหลี่ตามอง

"นี่ คงไม่ได้จะมาเอาค่าแรงกับผมหรอกนะ"

"ผมได้มาแล้ว" ดินชูแก้วกาแฟแล้วโบกไปมา ถึงจะงงๆ ว่าทำไมดินมีแก้วกาแฟโลโก้ร้านเขาก็เถอะ....สุดท้ายก็ยอมให้อีกฝ่ายช่วย แต่เหมือนมาสร้างภาระมากกว่าเพราะดินทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง ทำได้อยู่อย่างเดียวคือหยิบเงินถอนไม่พลาดสักบาท เรื่องเงินทองล่ะคิดไวเชียว

รู้ตัวอีกทีก็ตกเย็นไปแล้ว ฟลุ๊คนับเงินที่ได้มาทั้งหมดเรียบร้อยก่อนจะเหลือบมองไอ้ผู้ชายคนรวยที่นั่งกระดิกเท้าโชว์ความหล่อให้สาวๆ ที่เดินผ่านไปมา

"นี่ ทำขนาดนี้คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมกันแน่ ดูท่าคุณคงไม่ได้บังเอิญมาเจอผมใช่มั้ย...ไหนจะแก้วกาแฟนั่นอีก คุณไปร้านของผมมาหรอ"

"ฉลาดดี"

"ไอ้โรคจิต" ดินหยักไหล่ไม่สนใจคำด่า ฟลุ๊คหันมามองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ แล้วถามอย่างจริงจัง

"มาเพราะเงินค่าสูทหรอ"

"เปล่า"

"เพราะไอ้เวฟใช่มั้ย"

"ทำไมฉลาดล่ะ"

"วันนั้นที่โรงแรมผมเห็นมันมองคุณด้วยสายตาแบบ.....เหมือนคุณเป็นคนเหี้ยอ่ะ"

"นายนี่พูดตรงเกินไปนะ" ดินพูดอย่างน้อยใจเพราะไม่มีใครกล้าว่าเขาแต่ก็แอบสนุกอยู่ลึกๆ

"แล้วสรุปมีอะไร"

"เอาตรงๆ เลยนะ ผมสืบประวัตินายมาหมดแล้ว" ฟลุ๊คพยักหน้านิ่งๆ

"ไม่ตกใจเลย?"

"ไม่อ่ะมีเพื่อนผมทำแบบคุณเยอะแยะ ไอ้พวกใช้ตังค์สุรุ่ยสุร่าย แล้วสืบทำไม"

"เรื่องเวฟ"

"มันตามจีบผมเดือนหนึ่งเพราะจะเอาเงินค่าพนัน เคยได้กัน ผมเป็นรับ แล้วผมก็เรียนจบไม่ได้เจอมันอีก จบ โอเค คุณกลับไปได้ละ" ฟลุ๊คพูดออกมาอย่างไม่อายอะไรทำให้ดินตกใจ

"เห้ย นี่พูดออกมาเองหมดเลยหรอ"

"แล้วจะให้ผมปิดบังอะไรอ่ะ เอาดีถ้าคุณสืบจริงๆ น่าจะรู้เรื่องนี้ดังจะตายตอนผมเรียนมหาลัย พูดไปปีๆ อาจารย์ก็รู้"

"ที่จริง...ก็พอรู้" ดินตอบ ฟลุ๊คพยักหน้า

"แล้วจะถามทำไม ผมเล่าให้ฟังหมดแล้ว ถือสะว่านี่คือสิ่งที่ผมชดเชยค่าเสียหายนะ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับผม ช่วงนี้มีแต่เรื่องของมันเต็มไปหมดให้ผมพักผ่อนเถอะ" ดินมองร่างสูงพอๆ กับเขาที่พูดไปเก็บของไปอย่างไม่สนใจเขาเลย

"แต่มันทำหน้าเหมือนสนใจนาย" มือหนาที่กำลังเก็บของอยู่ชะงักกึกทันที ฟลุ๊คนิ่งไปก่อนจะถอนหายใจ

"ผมไม่รู้นะว่าคุณหรือเวฟว่างมากขนาดไหนถึงว่างมาปั่นหัวผม ผมแค่ขออยู่ในที่ของตัวเองเงียบๆ เรื่องนั้นมันผ่านมาหลายปีแล้วคุณ มันมีคู่หมั้น ผมมีเมียมีลูก เรื่องนั้นมันเกิดขึ้นเพราะเรายังเด็กแถมระยะเวลาสั้นๆ ให้มันจบไปได้มั้ย ผมไม่อยากยุ่งกับพวกคุณเลย ผมไม่ได้ว่างขนาดนั้น...ขอร้องล่ะ" ดินนิ่งไปเมื่อเห็นฟลุ๊คพูดขอร้องอ้อนวอนจากใจจริงๆ

"โอเค....ผมไม่พูดก็ได้"

"ถือว่าเป็นคนดี" ฟลุ๊คยิ้มออกมาแล้วเก็บของเล็กๆ น้อยๆ เพื่อสะดวกต่อการนั่งรถประจำทางกลับร้าน

"นี่....นายกำลังลำบากเรื่องเงินอยู่หรอ"

"อือ ใช่ ลูกผมป่วยต้องหาเงินรักษา"

"นายมีร้านเป็นของตัวเองมันก็น่าจะพอ..."

"คืนละสามหมื่น คุณคิดว่ามันพอหรอ" ดินนิ่งไปอีกครั้ง

"นายเรียนจบวิศวะมาใช่มั้ย"

"เออ"

"สนใจทำงานประจำมั้ย"

"ขายของได้เงินเยอะกว่า"

"ผมพยายามจะช่วยนายอยู่นะ"

"ช่วยกลับไปเถอะครับ"

"แต่ทำงานบริษัทผม มีค่าประกันให้คนในครอบครัวเดือนละไม่เกินห้าแสนนะ....อาจจะช่วยลูกนายได้ แถมเป็นวิศวะกรบริษัทผมเงินเดือนดีด้วย..." พอได้ยินแบบนั้นฟลุ๊คก็นิ่งไป ร่างสูงหันกลับมามองชายตรงหน้าอีกครั้ง

"ถามจริง...ทำไมอยากช่วยผม"

"ไม่รู้ดิ สงสารมั้ง...ผมรักเด็ก"

"คุณเนี่ยนะรักเด็ก"

"อือ" ดินหลบสายตา ใบหูก็แดงเล็กน้อย ฟลุ๊คเห็นท่าทีเขินอายของดินก็หัวเราะออกมา

"ฮ่าๆ คุณรักเด็กจริงๆ ด้วย....ขอบใจนะที่ช่วย...ผม...ขอไปตัดสินใจอีกทีได้มั้ย"

"คอนโดผมอยู่ใกล้ ยังไงก็ไปคุยกันก่อน" ร่างสูงหรี่ตามองดินเล็กน้อยแต่ดินหัวเราะออกมา

"ผมจะอธิบายเรื่องบริษัท ไม่ได้จะพาไปทำอะไร"

"ก็ยังไม่ได้ว่าอะไร ถึงคุณคิดจะทำผมก็ไม่ให้ทำหรอกผมน่ะไม่ใช่ผู้ชายแบบ..." ร่างสูงยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงเรียกสายดังเข้ามาโชว์เบอร์ของโรงพยาบาล หลังจากรับสายและได้ยินว่าไออุ่นช็อคก็รีบมาที่โรงพยาบาลทันทีโดยได้รับความช่วยเหลือจากดินทำให้มาถึงอย่างรวดเร็ว

"หมอครับ...หมอ..." คนเป็นพ่อแทบใจสลายเมื่อเห็นลูกชายถูกพาส่งเข้าห้องฉุกเฉินอีกครั้ง หมอบอกว่าหัวใจของไออุ่นอ่อนแอมากตอนนี้หมอรู้แล้วว่าควรจะรักษายังไงแต่ก็ต้องรอเวลาถึงจะรักษาได้ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบเด็กปกติทั่วไปแน่ ฟลุ๊คนั่งกุมมือตัวแน่นพยายามทำให้จิตใจสงบแล้วรอการรักษาจากคุณหมอจนเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงหมอก็ออกมาพร้อมบอกว่าน้องปลอดภัยดีและคงจะอยู่ในตู้อบอีกไม่นานเพราะหมอรู้สาเหตุและรู้วิธีรักษาแล้ว เหลือก็แค่

"ยืนยันการรักษาซึ่งมีค่าใช้จ่ายประมาณ..." หลังได้ยินจำนวนเงินฟลุ๊คก็แทบทรุดไป ร่างสูงรับเอกสารมาอ่านด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ตัวเลขตรงหน้าทำให้เขาเคร่งเครียดไปหมดเพราะต้องจ่ายในวันนี้เลย

หมับ

ดินหยิบเอกสารออกไปอ่านก่อนจะมองหน้าฟลุ๊คด้วยความจริงจัง

"ผมจะออกค่าใช้จ่ายให้"

"......เอะ..."

"แล้วมาทำงานกับผม.....ผมพูดจริงจัง ผมเองก็ไม่อยากเห็นคนเป็นพ่อที่พยายามหนักขนาดนี้ต้องเสียลูกไป....ผมจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง" ฟลุ๊คนิ่งคิดด้วยความลังเลใจ เขาไม่ได้สนิทกับดินเลยแต่เพราะเวลานี้มันเร่งรีบแล้วเขาก็หาคนอื่นไม่ได้แล้วด้วย

"ขอบคุณนะ....ครับ"

ฟลุ๊คตัดสินใจจะทำงานกับดินเพื่อชดใช้เงินค่ารักษาเลยมาที่คอนโดของดินเพื่อฟังการอธิบายงาน ร่างสูงเดินอย่างเหม่อลอยทั้งดีใจที่ลูกจะรอดและเหนื่อยกับชีวิตจนแทบหมดแรงหายใจ

"เอกสารและกฎผมจะบอกก่อน รายละเอียดค่อยไปคุยกับพนักงานฝ่ายบุคคล"

"ครับ"

"เงินเดือนตามมาตรฐานที่คุณจะได้..."

"ครับ"

"สวัสดิการก็..."

"ครับ"

"นี่คุณตอบทั้งที่ไม่ได้ฟังผมพูดเลยนะ" ดินหันกลับมามองคนที่เดินตามมาด้วยก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อฟลุ๊คล้มพับลงกับพื้น

"นี่นาย!!" สติของเขามันพล่ามัวแล้วค่อยๆ ดำมืดไป ก่อนที่เขาจะหลับไปเขาเห็นแค่....ร่างสูงของเวฟที่เดินออกมาจากห้องข้างหลังของดินและมองเขาอย่างตกใจ....แต่คงเป็นไปไม่ได้...เขาก็แค่...คิดมากไปเท่านั้น

"คุณฟลุ๊ค! คุณจะเป็นลมตรงนี้ไม่ได้นะยังไม่ถึงห้องผม!!" ดินเขย่าตัวฟลุ๊คไปมาก่อนที่ร่างของเขาจะถูกถีบด้วยเท้าออกจนล้มลงไปเพราะเวฟ

"ไอ้ดิน.....นั่นมึงทำเหี้ยอะไรวะ!! ฟลุ๊ค...พี่ฟลุ๊ค..พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!" เวฟที่อยู่คอนโดเดียวกันและบังเอิญออกมาเจอพอดีก็ตกใจมาก ยิ่งเห็นฟลุ๊คสลบอยู่ยิ่งตกใจ

"มึงทำเหี้ยอะไรพี่ฟลุ๊ค!!"

"สัส มึงถามตัวเองก่อนมั้ยว่าถีบกูทำเหี้ยอะไร!"

"อย่ามายั่วโมโหกูไอ้ดิน กูเคยบอกมึงแล้วว่าอย่ามายุ่งกับคนนี้!!" เพราะมันเป็นแบบนี้ไง...เพราะมันให้ความสนใจผู้ชายคนนี้ดินเลยอดไม่ได้ที่จะอยากรู้จักฟลุ๊ค

"แต่โทษทีนะ เขามากับกู...หลบ! กูจะพาเขาเข้าห้อง...ของกู"

"ไอ้ดิน!" ดินกระตุกยิ้มก่อนจะยกเท้าถีบหน้าท้องของเวฟเต็มแรง

"มึงคิดว่ามึงมีตีนคนเดียวรึไง! อย่าลืมว่าที่ผ่านมามึงไม่เคยสู้กูได้เลยไอ้เวฟ"

"แต่กูจะไม่ยอมให้ฟลุ๊คไปกับมึง!" ร่างสูงตะหวาดลั่นก่อนจะวิ่งเข้าหาดินแล้วพยายามจะต่อยดินแต่ดินหลบได้แล้วต่อยกลับ ดินใช้โอกาสที่เวฟกำลังเซฟเตะเวฟและต่อยอีกหลายหมัดจนเวฟล้มลงไปนอนกับพื้นข้างฟลุ๊คและต่อยจนเวฟมึนงงไปหมด

"ถ้าไม่มีไอ้มินก็อย่ามาสู้กับกู" ดินพูดจบก็กระถืบเวฟอีกครั้งก่อนจะทิ้งเวฟไว้ตรงนั้นแล้วพยายามพยุงคนเป็นลมที่ร่างกายเบากว่าเขาเพียงนิดเดียวให้มาที่ห้อง เวฟนอนแน่นิ่งปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา เขาไม่เคยสู้ดินได้แต่ไหนแต่ไร ต่อยกันทีไรก็แพ้...เขาไม่อยากแพ้ ไม่อยากเห็นคนที่ตัวเองรักถูกพาไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้....

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...