ตอนที่สาม (ต่อ)

(2 เดือนต่อมา)

"คิดยังไงมาเปิดร้านเค้กวะ" เก้าถามเพื่อนด้วยความงุนงง ไอ้ฟลุ๊คกับเค้กนี่นะ...โคตรไม่เข้ากันเลย

"เมียกูชอบไง เข้าใจป่ะ ทีมึงยังเปิดร้านอาหารเลย"

"เมียกูชอบ" เบียร์เดินมานั่งลงข้างๆ พร้อมกับเจนที่ค่อยๆ เดินมา

"ระวังครับ" เก้ามองเพื่อนที่ประครองภรรยาให้เดินอย่างนิ่มนวลแล้วอมยิ้มออกมา

"เวลามึงอยู่กับเจนแม่งน่ารักสัสเลย"

"อย่าพูดคำหยาบเดี๋ยวหลานได้ยิน" เบียร์ตีคนรักเบาๆ

"เด็กยังไม่เกิดเลย"

"เก้าอ่ะ น้องฟังออกนะ" เก้ากรอกตาไปมาก่อนจะหันมองเพื่อนรัก

"แล้วคนอื่นไปไหนวะ"

"มันมาตั้งแต่วันก่อนเปิดร้านแล้ว"

"อ๋ออออ ว่าแต่มึงอ่ะถามจริง นอกจากเจนชอบทำเค้กแล้ว มันต้องมีเหตุผลอื่นดิที่ทำให้มึงออกจากบริษัทนั้น วิศวะที่นั่นเงินเดือนแสนกว่าเลยนะ" ฟลุ๊คชะงัก เขาหลอกเพื่อนมาตลอดว่าทำงานตำแหน่งวิศวะ

"ก็สภาพแวดล้อมแม่งแย่ อีกอย่างกูอยากเลี้ยงลูกอย่างใกล้ชิด"

"แบบนั้นก็ดีแล้ว มีปัญหาอะไรบอกกูได้นะมึง...วันนี้พวกกูต้องกลับแล้ว"

"เออบาย" หลังจากทุกคนกลับไปเจนก็หันมามองฟลุ๊ค

"ยังไม่ได้บอกเก้าอีกหรอคะว่าฟลุ๊คทำงานขาย....แต่เรื่องมันผ่านมาแล้วถ้าทำให้ฟลุ๊คไม่สบายใจเจนว่าเราเลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่านะ" ฟลุ๊คพยักหน้า ร่างสูงมองร้านเบเกอร์รี่ที่สร้างขึ้นมาได้ภายในเวลาสองเดือน ไม่รู้ว่าช่วงนี้เขากับเจนดวงขึ้นหรือว่ายังไง ทันทีที่ตกลงตัดสินใจจะย้ายบ้านใหม่ พอทำเรื่องกับธนาคารเรื่องกู้เงินก็มีบ้านหลังใหญ่ที่มีพื้นที่พอสำหรับเปิดร้านเล็กๆ หน้าบ้าน มีสวนเล็กๆ และสระว่ายน้ำเล็กๆ พอให้คนหนึ่งถึงสองคนว่ายเล่นได้ แถมยังได้มาในราคาถูกเพราะเจ้าของบ้านบอกว่าจะย้ายไปต่างประเทศแล้วจะไม่กลับมาอีกเลยอยากขาย..... เรื่องซื้อขายบ้านว่าง่ายกว่าปกติแล้ว เรื่องการยื่นเรื่องสร้างร้านค้าและจัดหาอุปกรณ์ ช่างง่ายกว่า เหมือนทุกอย่างช่วยสนับสนุนพวกเขาเลย

"เจนนั่งก่อนนะ นั่งพักเฉยๆ เดี๋ยวฟลุ๊คไปดูลูกค้าเอง" ฟลุ๊คเดินไปต้อนรับลูกค้าที่ทยอยมาไม่ขาดสาย แค่เขาลงโปรโมทว่าเปิดร้านใหม่ก็มีคนเข้ามาลองชิมทั้งวัน วันนี้เป็นวันที่สองก็ยังมีคนเข้ามาตลอดจนฟลุ๊ครู้สึกมีกำลังใจ

กริ่ง

ฟลุ๊คเงยหน้าไปมองประตูแล้วยิ้มรับลูกค้าสาวที่เดินเข้ามาพร้อมกับกล้องที่กำลังถ่าย

"พี่คะ หนูขอถ่าย vlog ลงโซเชียลได้มั้ยคะ"

"อ๋อ ได้ครับ" ฟลุ๊คไม่ได้ว่าเพราะสมัยนี้คนเดินไปมาต่างคุยกับกล้องมากกว่าคุยกับคนที่มาด้วยกัน คู่ชายหญิงสั่งขนมเครื่องดื่มหลายอย่างและถ่ายรูปมุมนั่นมุมนี้ พอเห็นลูกค้ายิ้มฟลุ๊คก็ยิ้มตาม ยิ่งเธอบอกว่าขนมของพวกเขาอร่อยมากผ่านหน้ากล้องและหลังกล้องทำให้เขามีความสุข

"โห! นั่นน้องมะปรางนี่คะ"

"หือ? ใครล่ะนั่น"

"น้องมะปรางเน็ตไอดอลค่ะ ดังมากๆ เลยในโซเชียล ทั้งโฆษณา รายการทีวี เพลง เกมส์โชว์ ละคร หนังเขามีงานเยอะมากเลย ตอนนี้ก็มาทำยูทูปด้วย....แฟนคลับน้องเยอะมาก...เราไปขอถ่ายรูปเก็บไว้ที่ร้านได้มั้ยคะ" เจนถาม ฟลุ๊คพยักหน้า ร่างสูงเข้าไปขอถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้ที่ร้านเป็นที่ละลึกซึ่งเธอก็ดีใจมาก

ร้านของฟลุ๊คกับเจนดำเนินไปด้วยดีมีคนเข้ามาตลอด หลังจากมะปรางมาก็มีเน็ตไอดอลและลูกค้าคนอื่นมาเพราะบอกว่ามะปรางคนนั้นแนะนำมายิ่งทำให้ฟลุ๊คมีความสุข

โดยไม่รู้ว่าที่อยู่เบื้องหลังของความสบายทั้งหมดนั่นมาจากใคร

"ทำไมพี่เวฟต้องให้ปรางมาทำแบบนี้ด้วยอ่ะ รู้จักกับเจ้าของร้านหรอคะ" มะปรางถาม เขากับเวฟสนิทกันเพราะเคยถ่ายแบบร่วมกันหลายปีก่อน แล้วจู่ๆ เวฟก็จ้างให้มะปรางทำคลิปอะไรก็ได้แล้วมานั่งทานที่ร้านของฟลุ๊ค พูดให้คนมาเข้าร้านเยอะๆ

"ไม่ต้องสนใจหรอกเรา ว่าแต่พูดเกินจริงรึเปล่ามันอร่อยขนาดนั้นเลยรึไงขนมปังนั่น"

"อื้อ! ถึงจะถูกจ้างมาให้พูดว่าอร่อย แต่เอาดีๆ นะ อร่อยจริง ทั้งน้ำ ทั้งขนม ต่อให้ไม่ต้องจ้างรีวิวก็น่าจะขายดี พี่จะลองสักชิ้นมั้ย" เวฟมองขนมปังในมือมะปรางแล้วรับมากัดเบาๆ

"อือ..."

"อร่อยแบบนี้ได้ไงนะ....คนทำเขาต้องตั้งใจทำแน่ๆ" เวฟเหลือบมองฟลุ๊คผ่านกระจกก่อนจะมองหญิงสาวที่อุ้มท้องโตแล้วขบกัดฟันตัวเอง

เขากลับมาหาฟลุ๊คไม่ได้แล้ว.....ก่อนหน้านี้คิดเสมอว่าถ้าได้อธิบายทุกอย่างให้ฟังฟลุ๊คจะต้องใจอ่อนยอมกลับมา แต่วันนี้มันไม่ใช่ ถึงเขาจะอธิบายและฟลุ๊คใจอ่อนยังไง แต่ว่า...ฟลุ๊คไม่มีทางกลับมา..

กลางดึกของคืนนั้นเจนรู้สึกปวดท้องกระทันหัน มันบีบรัดแน่นจนหายแทบหายใจไม่ออก... เสียงรถพยาบาลดังไปทั่วท้องถนน ฟลุ๊คจับมือของเธอเอาไว้ไม่ห่างพร้อมกับพูดให้กำลังใจ

ทั้งสองเข้าไปในห้องคลอดบุตรและทำตามกระบวนการวิธีของหมออย่างยากลำบากเพื่อที่จะคลอดลูกของเขาออกมา

"ยินดีด้วยครับ ผู้ชาย" ร่างสูงน้ำตาไหลออกมาทันที เขามองเจนที่นอนสลบและใส่ท่อให้อากาศหายใจไว้ ก่อนจะมองคุณหมอที่พยายามตีก้นเด็กเพื่อให้เด็กร้องออกมา แต่ว่า....

"หัวใจหยุดเต้นแล้ว!! ไปห้องฉุกเฉิน!"

ร่างสูงทรุดนั่งลงกับพื้นเหมือนคนถูกชิงวิญญาณ ผู้เป็นแม่ที่สลบไปแต่เหมือนได้ยินทุกอย่าง หยาดน้ำตาสีใสไหลลงตามใบหน้าหวาน ไม่ต่างจากฟลุ๊คที่แทบกรีดร้องออกมาในขณะที่อยู่ในห้องคลอด....

เช้าวันนี้มันไม่สดใสเหมือนอย่างที่คิด หลังจากที่คุณหมอบอกว่าลูกชายที่เพิ่งคลอดมาได้ไม่กี่ชั่วมองมีอาการชักและต้องใช้เครื่องช่วยให้ใจ นอนในห้อง N ICU เพื่อดูอาการ เขาหวังว่าลูกชายจะปลอดภัย แต่ว่า...

"ค่าใช้จ่ายมันเยอะมากเลยนะครับ โรงพยาบาลอื่นไม่มีที่เพียงพอให้น้องแล้ว....ถ้าคุณพ่อตกลงรับการรักษา.....คืนละสามหมื่นบาทครับ" ฟลุ๊คแทบทรุดเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาตกลงรับการรักษาให้ลูกปลอดภัยในโรงพยาบาลที่ดีและได้มาตรฐานที่สุด เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่บอกใคร...

"เจนคลอด แล้วทำไมมึงไม่ให้พวกกูไปดูหลานวะ" เก้าถามผ่านโทรศัพท์หลังรู้ข่าวว่าเจนคลอดแล้ว

"ลูกกูไม่ค่อยสบาย ห้ามใครเข้าห้อง"

"อีกนานแค่ไหนวะ"

"ก็....นาน"

"แล้วพวกค่าใช้จ่าย..."

"กูมีประกันไม่ต้องห่วง"

"ถ้ามึงมีปัญหาบอกพวกกูจะฟลุ๊ค"

"เออน่า..." ฟลุ๊คกดวางสายก่อนจะโยนมือถือทิ้ง ร่างสูงเหลือบมองภรรยาที่นั่งเหม่อลอยมองภาพลูกของเขาที่คุณหมอถ่ายไว้

"เจน....หิวมั้ยครับ? ฟลุ๊คถามแต่เจนไม่ตอบ เธอหันมามองหน้าฟลุ๊คพร้อมน้ำตา

"เจนกลัว...ฮึก...กลัวลูกจะไป..."

"ไม่ต้องกลัว....ไม่ต้องกลัว....เราจะรักษาลูกนะ" หญิงสาวพยักหน้าแล้วนอนกอดรูปลูกชายทั้งน้ำตา...... ทั้งที่พูดอย่างมั่นใจแต่ในใจของเขามันกลับสั่นไปหมด.... เขาจะทำยังไงดี

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป....