รักครั้งที่ 6

"ฮัลโหล..." เสียงหวานเอ่ยเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายรับสาย สองมองดินและเพื่อนๆ ที่นั่งข้างเตียงแล้วถอนหายใจ

"ครับ มีอะไรหรือเปล่า"

"ตอนเย็นวันนี้หมอบอกว่าพี่กลับบ้านได้...คิล...จะมารับมั้ย" สองถาม อีกฝ่ายเงียบไป

"แต่พี่ดินก็มา มะนาวกับชวาก็ว่าง ถ้าคิลไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ พี่กลับได้"

"ขอโทษนะครับ ไว้ผมจะจัดห้องรอนะ" สองยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตัดสายแล้วถอนหายใจอีก

"คิลไม่มารับหรอ" มะนาวถาม สองพยักหน้า

"สองวันนี้คิลไม่มาเยี่ยมเลย.....แต่เขาคงยุ่งแหละ เห็นว่าพี่ครูซท์สั่งให้ทำงานแผนกการตลาดเหมือนเดิม ต้องเริ่มไปคุยกับลูกค้าด้วย" มะนาวและชวาหันมองหน้ากัน

"หรอ..."

"เดี๋ยวกลับพร้อมพี่แล้วกัน"

"ครับ ยังไงสองนั่งรถกับพี่ดินได้ด้วย" สองว่าแล้วยิ้มเล็กน้อย แต่ในใจยังรู้สึกเศร้าแปลกๆ

เย็นวันนั้นคนตัวเล็กก็กลับมาพร้อมกับดิน ร่างสูงถือกระเป๋าเสื้อผ้าและของเยี่ยมมาส่งให้ถึงห้อง

"กุญแจห้องสองน่าจะอยู่ใยห้องคิล...." สองพึมพำก่อนจะไปเคาะประตูห้องข้างๆ ซึ่งเป็นห้องของคนรัก

ก๊อกๆ

หลังจากเคาะสองสามครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ สองและดินมองหน้ากัน

"เดี๋ยงลองโทร...."

พรึบ

"ขอโทษ..." ร่างสูงรีบเปิดประตูพร้อมคำขอโทษที่มาเปิดช้า ร่างกายมีแต่เหงื่อเต็มไปหมด

"ไปทำอะไรมาน่ะ" สองว่าแล้วขยับออกเล็กน้อย คิลยกยิ้ม

"เก็บของครับ...ขอบคุณมากพี่ดิน มาสิ..." คิลกำลังเอื้อมไปหยิบของที่อยู่ในมือดินแต่สองห้ามไว้

"คือว่า...พี่ว่าจะนอนที่ห้องพี่"

"......"

"คิลก็รู้พี่เข้าใกล้ใครไม่ได้...พี่...ไม่อยากให้คิลลำบาก ขอโทษนะที่พี่ไม่ปรึกษาแล้วคิดเอาเอง แต่ห้องเราอยู่ข้างๆ กันแค่นี้เองเนาะ" สองพูดโดยไม่คิดอะไร แต่กลับคิลมันไม่ใช่

"หรอครับ"

"คิลเห็นกุญแจห้องพี่มั้ย มันน่าจะอยู่กับกระเป๋าเงินน่ะ"

"อื้อ เดี๋ยวไปหยิบมาให้" คิลว่าแล้วหายเข้าไปในห้อง ไม่นานก็ออกมา

"ไม่โกรธพี่ใช่มั้ย"

"ไม่ครับ..ไม่โกรธ..ผมแค่"

"...?"

"อยากกอดพี่" สองชะงัก ดินตบไหล่รุ่นน้องเบาๆ

"พี่จะพาสองไปรักษา....อดทนหน่อย" คิลเหลือบมองร่างสูงตรงหน้าก่อนจะพยักหน้า

"ผมช่วยเก็บของนะ"

"ขอบใจนะ" สองยิ้มเล็กน้อย เมื่อเข้ามาในห้องคนตัวเล็กก็ต้องผงะกับฝุ่นต่างๆ เพราะก่อนหน้าไปอยู่กับคิมสองก็อยู่ห้องคิลตลอดไม่ค่อยทำความสะอาด

"เหม็นไช้ได้"

"นี่ก็มืดแล้ว ถ้าให้ทำความสะอาดคงนานเลย" สองพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของดิน ก่อนจะหันมามองพี่ชาย

"คืนนี้สองนอนห้องพี่ได้ป่ะ"

"นอนห้องผมก็ได้นี่" คิลขัดขึ้น สองชะงัก มองหน้าดินกับคิลสลับไปมา

"ก็มัน..."

"ผมจัดห้องให้พี่แล้วด้วย....ผมนอนโซฟาได้"

"แต่ว่า..."

"ผมไม่อยากให้แฟนตัวเองไปนอนกับคนอื่นนะ...ถึงจะเป็นพี่ชายก็เถอะ" คราวนี้ดินกับสองมองหน้ากัน และเป็นสองที่ใจอ่อนยอมตกลก

"อื้อ...แต่...ช่วย...อย่าใกล้พี่นะ..พี่..ไม่พร้อม" คิลพยักหน้าแล้วยิ้มแป้นเอากระเป๋าที่ดินวางไว้ไปที่ห้องของตัวเองทันที

"พี่เข้าใจคิลนะ...ถ้านอนไม่ได้มาเคาะประตูห้องพี่ได้เลย เดี๋ยวพี่เตรียมที่นอนให้"

"ขอบคุณ" สองว่าก่อนจะมองคิลที่เดินออกไปจากห้อง

"สองแค่รู้สึกว่า..."

"หือ?"

"คิล...ดู..เปลี่ยนไป" ดินมองสองเล็กน้อย ไม่นานบุคคลที่สามที่ทั้งคู่เอ่ยถึงก็เดินมาเรียก สองปิดห้องของตัวเองแล้วเดินเข้าห้องคนรัก

"เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ทำกับข้าวมาให้ทั้งคู่นะ เดี๋ยวมาช่วยทำความสะอาดห้องด้วย"

"อื้อ" สองว่าก่อนจะปิดประตูลง ตากลมโตมองห้องที่คุ้นเคยนั่นด้วยความรู้สึกแปลกๆ กลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ที่ถูกกลบด้วยกลิ่นสเปย์ฉีดห้องหอมทำให้สองมึนหัว

"คิล....ฉีดกลิ่นอะไรใส่ห้องหรอ มัน...เหม็นแปลกๆ" สองแกล้งถาม คิลชะงัก

"กลิ่นเดิมครับที่พี่ชอบไง...กลิ่นที่พี่ซื้อมา...แค่นั้น.." ร่างสูงตอบแต่หลบสายตา สองมองตามห้องก็ไม่เห็นขวดแอลกอฮอลล์ทั้งที่มันยังมีกลิ่นแรงมาเตะจมูก แต่คนตัวเล็กเลือกมองข้าม

"วันนี้คิลทำงานอะไรหรอ งานที่บริษัทหรอ" คิลพยักหน้า

"อื้ม"

"พี่ว่าจะไปลาออกจากบริษัทแหละ....ก็ขาดงานไปตั้งหลายวัน งานที่คุณครูซท์สั่งก็ไม่ได้เรื่องแถมยังเป็นภาระต้องให้เขามาช่วย...อยู่ไปก็อายแย่"

"คิดดีแล้วหรอ" สองพยักหน้าก่อนจะนั่งที่เตียง คิลเดินไปหยิบน้ำผลไม้ก่อนจะวางไว้ตรงหน้าพร้อมแก้วหนึ่งใบ สองขมวดคิ้วแน่น

"คิล....น้ำมันหมดอายุแล้ว" คิลชะงักอีกครั้งก่อนจะรีบหยิบมาดู

"ผม...ลืมดู"

"ได้ดื่มไปรึเปล่าเนี่ย?" คิลส่ายหน้า สองถอนหายใจก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วเห็นว่าของสดยังอยู่ที่เดิมและหลายอย่างมันหมดอายุแล้ว

"คิล....ไม่ได้อยู่คอนโดหรอ เหมือนไม่เคยเปิดเลย...ขวดน้ำดื่มเองยังเหมือนเดิม" สองบ่นพึมพำโดยไม่มองว่าอีกฝ่ายเข้ามาใกล้

"คิล เค้กนี่มันเน่าแล้วนะ ถึงว่าเปิดตู้มาทำไมได้กลิ่น...คะ...คิล!!"

คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่เข้ามาใกล้ตัวเองมากๆ สองรีบวิ่งไปอีกทางมือสองข้างกอดตัวเองไว้แล้วมองคนรัก

"ทำอะไรน่ะ!!" คิลนิ่งไป

"ผมอยากกอดพี่"

"พี่บอกแล้วไงว่พี่ไม่พร้อม!" คิลมองสองด้วยสายตาเจ็บปวดและเหมือนมีอะไรบางอย่างจะพูดออกมา แต่สุดท้ายร่างสูงก็ขยับถอยออกห่างก่อนจะยิ้มแบบปกติ

"อื้อ เข้าใจแล้ว ผมจะไม่ทำแล้ว แต่ผมยังอยากให้พี่สองอยู่กับผมเหมือนเดิมได้มั้ย ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบเมื่อกี้จนกว่าพี่จะหาย" สองส่ายหน้า

"พี่กลัวคิล....พี่กลัว...ยิ่งคิลทำแบบนี้พี่จะเชื่อใจคิลได้ยังไง"

"ไม่เชื่อใจผม ไม่เข้าใกล้ผม แล้วทำไมเข้าใกล้พี่ดินได้ล่ะ" คิลพูดดเสียงแข็ง สองมองคิลด้วยความงง

"พี่ไม่รู้...."

"พี่สองยังรักพี่ดินอยู่หรอ"

"พี่บอกแล้วว่าไม่ใช่ ตอนนี้เราสองคนเป็นพี่น้องกัน"

"ผม....ก็พยายามคิดแบบนั้น" คิลพูดก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบโดยไม่สนใจคนรัก สองขมวดคิ้วแน่น

"คิล..."

"ผมทรมาณจัง"

"......"

"ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผมควรทำอะไร..."

"....."

"ไม่รู้เลย...ว่าจะเลือกใครดี" สองขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปหา แต่เว้นระยะห่างไว้

"คิลเป็นอะไร บอกพี่ได้มั้ย พี่รู้สึกว่าคิลแปลกไป คิลไม่เหมือนเดิม"

"ไม่เหมือนเดิม?" คิลถามกลับ สองพยักหน้า

"อื้ม คิลดูไม่ยิ้ม...แล้วก็...เหมือนไม่รักพี่เหมือนเดิม แต่ว่า ฮ่าๆ จะเป็นไปได้ยังไงใช่มั้ย..." สองถาม แต่อีกฝ่ายนิ่งไม่ยอมตอบ...

"....." คนตัวเล็กเริ่มหัวเราะไม่ออกเมื่อเห็นแววตาสีหน้าเจ็บปวดของคนรัก ใจดวงเล็กวูบไหวตกลงต่ำทันที

"คิล....ยังรักพี่เหมือนเดิม....ใช่มั้ย...." คิลเงยหน้ามองคนตัวเล็กก่อนจะยิ้ม....โดยไม่ตอบอะไรออกมา....

สองวันหลังจากนั้น....

"แน่ใจหรอว่าจะลาออก"

"ครับ....ผมขอโทษนะที่ทำให้เดือดร้อน" ครูซท์ส่ายหน้าก่อนจะยื่นกระดาษเช็คที่มีเลขแปดหลักเขียนพร้อมลายเซ็นต์...

"นี่คือ...."

"คิลเอาแบบแปลนของไอ้เขมมาให้น่ะ แล้วก็จากเหตุการณ์นี้ทำให้ฉันได้ข้อมูลของไอ้คิมมาด้วย เงินนี่มันน้อยเกินไปด้วยซ้ำ รับไปซิ" สองส่ายหน้า

"ไม่ๆ แค่คุณและทุกคนไปช่วยผมก็ขอบคุณมากแล้ว....ผมรับไม่ได้..." ครูซท์ถอนหายใจ

"เดี๋ยวฉันโอนเข้าบัญชีเธอแล้วกัน"

"ตะ...เห้อ..ขอบคุณครับ..." สองยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาจากห้อง คนตัวเล็กไม่เคยถามใครเลยว่าต่อจากนั้นเป็นอย่างไร เขารู้แค่ คิมหายไป เขมโดนคิมที่เป็นพี่ชายแท้ๆ ยิงแล้วกำลังรักษาตัวที่ไหนสักที่ ชินอยู่กับครูซท์ ครูซท์สัญญาว่าจะดูแลอย่างดีและส่งกลับหาพ่อและแม่ ส่วนหนึ่ง...

"เห้อ...." สองถอนหายใจ มองตึกราชการสูงใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

"สอง เอกสารครบแล้ว ไปทำเรื่องเถอะ" ดินว่า สองพยักหน้าก่อนจะเข้าไปที่ทะเบียน ขอเปลี่ยนนามสกุล และทำเรื่องเอาชื่อของตัวเองออกจากทะเบียนบ้านของตระกูลเช่นกัน....

"เซ็นต์ตรงนี้เป็นอันสุดท้ายครับ" สองพยักหน้า อ่านเอกสารทุกตัวบนกระดาษก่อนจะเซ็นต์ตามที่เจ้าหน้าที่บอก

"แค่นี้ก็เรียบร้อยครับ นี่ครับ เอกสารของคุณ"

"ขอบคุณครับ..."

สองยกมือไหว้ ก่อนจะยื่นใบทะเบียนบ้านตัวจริงให้ดิน

"อ่ะ ไม่รู้หรอกนะว่าไปเอามาได้ยังไง แต่ถ้าไม่มีตัวจริงอันนี้สองทำเรื่องไม่ได้เลย" ดินพยักหน้า

"พอดีมีสายอยู่ในบ้านนั้นน่ะ...สองจะไม่บอกหนึ่งหรอ"

"ไม่เอาอ่ะ อีกสักพักข้อมูลคงไปถึงทะนายแล้วเขาคงแก้พินัยกรรมอะไรนั่นเองแหละ ตอนนี้สองไม่เกี่ยวข้องกับบ้านนั้นแล้ว จะได้อยู่อย่างมีความสุจซะที"

"ไปทำบุญให้ปู่ด้วย"

"ค้าบๆ" สองพูดลอยๆ แต่ในใจก็คิดไว้เหมือนกัน ทั้งสองคนเดินกลับมาที่รถ จู่ๆ มือถือของดินก็ส่งเสียงแจ้งเตือน ร่างสูงกดมาดูก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นข้อความจากคิล

"คิลถามว่าสองอยู่กับพี่รึเปล่า...สองไม่ได้บอกหรอ?" สองส่ายหน้า

"ช่วงนี้เราคุยกันไม่ค่อยเหมือนเดิมอ่ะ เมื่อวานคิลไปทำงานแต่เช้ากลับมาก็ดึก สองนอนหลับแล้ว ตื่นมาก็หายไปแล้ว สองก็แค่ส่งข้อความบอกว่าจะมาทำธุระเย็นๆ เดี๋ยวกลับ...แค่นี้" ดินถอนหายใจ

"แน่ใจหรอว่าจะอยู่ห้องกับคิลต่อ ถ้าทั้งสองคนยังไม่คุยกันให้รู้เรื่อง" สองพยักหน้าก่อนจะมองไปข้างนอก

"คุยแล้ว...แต่เขาไม่ตอบนี่...สองจะอยู่...อยู่จนกว่าคิลจะไม่อยากให้อยู่"

"รัก...จริงๆ ซินะ" ดินถามแล้วยิ้มอย่างดีใจ แต่สองกลับนิ่งไปแล้วพูดออกมาเบาๆ

"นั่นซิ...ผมรักคิลหรือเปล่า"

"...!!??"

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...