ขายสินเดิมแต่งลูกสะใภ้

พอไล่เว่ยอ๋องกลับออกจากวังไปแล้ว ฮ่องเต้จึงได้ไปที่ตำหนักของไทเฮา เพื่อพูดเรื่องที่เขาเอ่ยกับน้องชายให้เสด็จแม่ฟัง

“สวรรค์ อาจ้านพูดเช่นนี้รึ” ไทเฮายกมือขึ้นทาบอก

นางไม่ได้กลัวว่าคุณหนูไป๋จะโดนจัดการเช่นไร หากคิดจะให้นางแต่งให้กับเว่ยอ๋อง แต่กลัวว่าบุตรชายจะหนีไปประจำการอยู่ที่ชายแดนเหนือและไม่ยอมกลับมาให้นางได้เห็นหน้าอีก

“เสด็จแม่ เรื่องคู่ครองของอาจ้าน ท่านก็ปล่อยให้เขาจัดการเองเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

“เหอะ แล้วไอเจียจะทำอันใดได้เล่า” นางมองค้อนบุตรชายคนโตที่เข้ากันดีกับน้องชาย

ข่าวลือในเมืองหลวงเรื่องที่ตระกูลหลิวจับได้ว่าคุณชายกงลอบพบกับคุณหนูตู้ ระหว่างทั้งสองตระกูลเอ่ยเรื่องหมั้นหมายกันก็ถูกลือไปทั่ว

ทั้งจากคนที่เห็นเหตุการณ์จริง และทั้งที่คนนำเอาเรื่องราวไปแต่งเติม แม้แต่โรงงิ้วในเมืองหลวงยังเล่นเรื่องนี้ติดต่อกันหลายวัน

ตู้ซิงเยียนอับอายจนไม่กล้าออกจากจวน ร้อนถึงบิดาของนางที่เป็นเพียงอาลักษณ์เล็กๆ อยู่ในราชสำนักเท่านั้น ต้องออกหน้าเรื่องนี้ด้วยตนเอง

นายท่านตู้เดินทางไปที่จวนตระกูลกง เพื่อพูดคุยกับพี่สาวของตน

“พี่หญิง ท่านต้องจัดการเรื่องนี้ให้ข้า เยียนเออร์ไม่มีหน้าออกไปพบเจอผู้คนแล้ว นางเก็บตัวอยู่ในเรือน ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน”

“ข้าเข้าใจแล้ว แต่เจ้าก็รู้ว่ายังมิอาจแต่งนางเข้ามาในยามนี้ได้” ตู้ซื่อก็ร้อนใจเช่นกัน

ยิ่งข่าวเรื่องไม่มีงานหมั้นหมายระหว่างสองตระกูลเกิดขึ้นแล้ว เจ้าหนี้ก็เริ่มมาที่จวนอย่างเปิดเผย และเร่งให้ชำระเงินคืนโดยเร็วที่สุด

นางจึงได้รู้ว่าตอนนี้การแต่งงานกับเยว่ชิงสำคัญมากเพียงใด

“ท่านพูดเช่นนี้ได้อย่างไร บุตรสาวของข้าที่เป็นหลานสาวของท่าน เสื่อมเสียชื่อเสียงจนไม่เหลือชิ้นดี ท่านยังจะไม่ยอมแต่งนางเข้าจวนตอนนี้อีกรึ” เขาลุกขึ้นโวยวายเสียงดัง

“เพ้ย หากแต่งเข้าจวน เรื่องสินสอดตอนนี้ข้าไม่มีให้ เจ้ายังอยากจะแต่งเข้าจวนข้าอีกหรือไม่เล่า”

“เหอะ ไม่มีสินสอดก็ต้องหามา ไม่เช่นนั้นข้าจะพาเยียนเออร์ไปร้องทุกข์ที่ศาลต้าฉี”

“เจ้ากลับไปก่อน เรื่องนี้ข้าจะต้องหารือกับท่านพี่ก่อน” ตู้ซื่อเห็นน้องชายดูท่าจะไม่ยอมถอย นางจึงได้ใจเย็นลง เพื่อขอให้เขากลับไปก่อน

“ข้าให้เวลาพวกท่านสามวัน หากยังไม่ส่งแม่สื่อไปที่จวนของข้า เรื่องนี้ได้ถึงศาลต้าฉีอย่างแน่นอน” เขาสะบัดชายเสื้อเดินออกจากห้องโถงไปอย่างไม่พอใจ

เรื่องข่าวลือที่กระจายไปทั่ว ทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในจวนตระกูลกง ไม่มีสิ่งใดที่ส่งผลกระทบมาถึงเยว่ชิงที่นั่งจัดเตรียมสมุนไพรอยู่ใน

ทั้งบ่าวในจวนก็ไม่คิดจะเรื่องที่ได้ยินมา มาเล่าให้คุณหนูได้ฟัง เพราะไม่มีผู้ใดอยากจะเห็นคุณหนูของตนเจ็บปวดใจได้

พอกงป๋อเหวินและกงหลี่เฉียงกลับมาถึงจวน ตู้ซื่อจึงเล่าเรื่องที่น้องชายของนางมาโวยวายที่จวนให้พวกเขาฟัง

“เพ้ย เช่นนั้นเจ้าก็หาสินสอดกันเองเถิด” กงป๋อเหวินสะบัดชายเสื้อจากไปอย่างไม่ไยดี

“ท่านแม่ แล้วเรื่องนี้จะทำอย่างไรกันดี” กงหลี่เฉียงยามนี้ก็ทำตัวเป็นบัณฑิตให้คนภายนอกดู

แต่ความจริงแล้วเขายังไม่อาจสอบเข้าทำงานในราชสำนักได้ ถึงแม้จะสอบผ่านจิ้นซื่อหน้าพระพักตร์ได้แล้ว แต่ด้วยอันดับที่ไม่ดี ทั้งยังมิอาจสอบชิงเข้ากรมใดได้สักกรม จึงยังมิได้ทำงานเสียที

การแต่งงานกับเยว่ชิงก็หวังว่าตนจะได้อาศัยบารมีของหมอหลิวที่เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้และไทเฮา เพื่อได้เข้าทำงานในตำแหน่งที่ดีในราชสำนัก

แต่ตอนนี้ดูเหมือนทุกอย่างจะหมดหวังไปเสียทุกทาง แล้วยังมาถูกจวนตระกูลตู้เร่งรัดให้รีบส่งแม่สื่อไปที่จวนในเวลาเพียงสามวันเท่านั้น

“จะทำอย่างไรได้ แม่คงต้องนำสินเดิมที่เก็บซ่อนพ่อเจ้าไปออกไปขาย หรือเจ้าจะยอมเข้าคุกเล่า” ตู้ซื่อกุมขมับอย่างสิ้นหนทาง

สินเดิมของนางถูกนำออกมาจนหมด ทั้งยังให้สาวใช้นำไปแลกเปลี่ยนเป็นเงิน เพื่อตบแต่งซิงเยียนเข้ามาในจวน

สามวันต่อมาตระกูลกงได้ส่งแม่สื่อไปที่จวนตระกูลตู้ ยิ่งทำให้ข่าวเรื่องที่พวกเขาลอบพบกันกลายเป็นที่ขบขันของคนในเมืองหลวง และอดที่จะเห็นในเยว่ชิงไม่ได้ที่ถูกกระทำเช่นนี้

เยว่ชิงได้ข่าวเรื่องที่กงหลี่เฉียงส่งแม่สื่อไปสู่ขอซิงเยียน นางก็ออกจากจวน เพื่อไปดูร้านที่จะสร้างเป็นโรงหมอของนาง

“คุณหนู มีสิ่งใดที่ต้องแก้ไขหรือไม่ขอรับ” พ่อบ้านเอ่ยถามออกมา

“ไม่เจ้าค่ะ ท่านทำออกมาได้อย่างดีแล้วเจ้าค่ะ” นางยิ้มให้เขาอย่างขอบคุณ

“ขอรับ” พ่อบ้านหลิว ยิ้มอย่างดีใจ เขาเห็นคุณหนูมาตั้งแต่เล็ก หากนางเสียใจพวกเขาย่อมต้องปวดใจไปด้วย

เยว่ชิงเริ่มให้บ่าวนำสมุนไพร ลำเลียงเข้ามาเก็บภายในโรงหมอแล้ว และนางก็เป็นผู้ที่ควบคุมด้วยตนเอง เพราะไม่อยากให้เกิดเรื่องผิดพลาด