ตอนที่ 4 ของขวัญวันเกิด

หลังจากหลี่จือหยาได้ดื่มเลือดของจิ้งจอกเก้าหาง พลังลมปราณของนางไต่ระดับขึ้นอย่างรวดเร็วถึง ระดับเงิน ความเร็วเช่นนี้ทั้งเมืองฟูฟงยังไม่มีผู้ใดเทียบ ในใจหลี่จือหยาตื่นเต้นยินดียิ่งนัก แต่ยังมิได้บอกกล่าวผู้ใด ตั้งใจจะเปิดเผยในวันเกิดของบิดา

นอกจากพลังลมปราณที่สูงขึ้น รูปลักษณ์ของหลี่จือหยาซึ่งเดิมน่ารักสดใส ก็เหมือนได้รับการขัดเงาให้แพรวพราวยิ่งขึ้น เลือดจิ้งจอกช่วยขับความงามตามแบบสตรีให้โดดเด่น สมฐานะคุณหนูตระกูลใหญ่ ผู้คนมองก็เห็นความสูงส่งเริ่มเปล่งประกาย

ช่วงนี้ เหมยหลิง มีน้ำหนักในใจของหลี่จือหยาเพิ่มขึ้นทุกวัน ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ในเรือน ล้วนมอบให้เหมยหลิงเป็นผู้ตัดสินใจ

“พี่เหมยหลิง ช่วยข้าคิดหน่อยเถิด ข้าควรมอบสิ่งใดให้ท่านพ่อในวันเกิดปีนี้ดี”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในงานวันเกิดของ เสนาบดีหลี่จงหยาง หลี่จือหยามักมิได้เข้าร่วม อ้างว่าป่วยอยู่เสมอ เพราะอับอายที่ตนไม่อาจฝึกปราณได้ ยิ่งออกไปเจอผู้คน ก็ยิ่งตอกย้ำให้บิดาไม่ชอบหน้าตน ทว่าบัดนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป นางอยากทำให้ท่านพ่อประทับใจ

หลายวันมานี้นางครุ่นคิด ใคร่ครวญ แต่ยังตัดสินใจไม่ได้

“บ่าวเห็นว่า…ทำยาอายุวัฒนะ ดีหรือไม่เจ้าคะ”

เวลานี้เหมยหลิงมีความถนัดเรื่อง ยาลูกกลอน มากที่สุด

หลี่จือหยากำลังจะโต้แย้ง ทว่าพอสบตาเหมยหลิงก็พลันเข้าใจ—ตลอดหลายวัน เหมยหลิงปรุงยาให้นางหลายเทียบ และเคยเปรยอยากขึ้นเขาตระกูลไปหาสมุนไพร

“ถ้าเช่นนั้น วันนี้เราจะขึ้นหาสมุนไพรบนหุบเขาของตระกูล เหมยรุ๋ย เจ้าไปเตรียมข้าวของ”

หลี่จือหยาไม่สั่งให้เหมยหลิงจัด เพราะตลอดหลายวันมานี้ เหมยหลิงเสียเลือดให้นางดื่มมากแล้ว

“เจ้าค่ะคุณหนู” เหมยรุ๋ยรับคำ หากในใจกลับขุ่นเคือง—คุณหนูดูเหมือนมีแต่เหมยหลิง แม้สีหน้าจะเปลี่ยนเพียงเล็กน้อย หลี่จือหยาก็สังเกตเห็น

“ข้าคงต้องเพิ่มสาวใช้ แม่นมหลู—รบกวนจัดคนให้ข้าเพิ่มสักสองสามคนเถิด”

เหมยรุ๋ยกับเหมยหลิงเป็นสาวใช้รุ่นเดียวกัน ทั้งสองย่อมสำคัญต่อหลี่จือหยา ทว่าเจ้านายก็คือเจ้านาย บ่าวก็คือบ่าว

“ได้เจ้าค่ะคุณหนู” แม่นมหลูเห็นด้วยกับคุณหนู—เรื่องเจ้านายโปรดใคร มิใช่สิ่งที่บ่าวจะออกความเห็นได้ เหมยรุ๋ยนับว่าโง่เขลานัก

เมื่อเตรียมข้าวของเสร็จ ขบวนของหลี่จือหยาก็ออกเดินทางขึ้นภูเขาตระกูลหลี่

สำหรับภูเขาลูกนี้ ในเนื้อหาเดิมเหมยหลิงจำได้ชัด—มี โสมหมื่นปี หายาก และ เห็ดหิมะ อีกไม่กี่วันจากนี้ หลี่เจินเจิน จะเป็นผู้ค้นพบและมอบให้หลี่จงหยาง ได้รับคำชมว่าเป็นผู้กตัญญูอย่างยิ่ง

ทว่ามีเหมยหลิงอยู่ด้วยแล้ว ของดีในนิยายเรื่องนี้—อย่าหวังว่าใครจะได้ไปง่าย ๆ

เดินขึ้นเพียงครู่ หลี่จือหยาก็พบทั้ง โสมหมื่นปี และ เห็ดหิมะ สมดังใจ

ด้าน ฮูหยินหลี่ ได้ข่าวแล้วเช่นกัน นางรู้ว่าหลี่จือหยาตั้งใจจะมอบเป็นของขวัญวันเกิดแก่ท่านนายท่าน ในน้ำเสียงยังพอมีความนับถืออยู่บ้าง ทว่าในใจกลับดูแคลน—พยายามไปเถิด อย่างไรก็ตาม สตรีที่ฝึกปราณไม่ได้ จะมีประโยชน์อันใดกันเล่า หากกล้าแสดงหน้าในงานวันเกิดของนายท่าน ข้าจะทำให้อับอายจนแทบอยากฆ่าตัวตายให้ดูเอง ของล้ำค่าอย่างเดียวจะชุบชื่อเสียงได้เพียงใดกันเชียว เดี๋ยวจะให้รู้ว่าหญิงสูงศักดิ์เขาทำกันอย่างไร

ฝ่ายเหมยหลิง ได้สูตรยาหลายตำรับจากการสนับสนุนของคุณหนู และศึกษาการปรุงมาพักใหญ่ การปรุงยาอายุวัฒนะ สำหรับนางจึงไม่ใช่เรื่องยาก เพียงผสมสมุนไพรตามส่วน แล้ว หยดเลือดจิ้งจอก ลงหนึ่งหยด ส่วนผสมทั้งหลายจะค่อย ๆ ผสานกันกลายเป็นยาที่ล้ำค่าเอง

“คุณหนู—ยาอายุวัฒนะ เสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ”

เหมยหลิงส่งเม็ดยาลูกกลอนให้คุณหนู เมื่อเปิดกล่อง กลิ่นยาผสานกลิ่นหอมเย็นของเห็ดหิมะอบอวลไปทั่วห้อง ให้ความรู้สึกสดชื่นมีพลัง เป็นยาเม็ดล้ำค่ายิ่ง หากนำไปมอบเป็นของขวัญวันเกิดแก่ท่านพ่อ สิ่งนี้ย่อมล้ำค่ากว่าสิ่งอื่นใด

หลี่จือหยาดีใจนัก—ในที่สุดก็มีวันนี้ วันที่นางจะได้ยืนเคียงข้าง และได้รับคำชมจากท่านพ่อ

“ขอบคุณพี่เหมยหลิงมาก”

“ข้าไม่รู้จะให้รางวัลสิ่งใด—พี่บอกมาเถิด หากให้ได้ ข้าย่อมหามาให้”

เมื่อบ่าวทำดี การให้รางวัลย่อมเหมาะสมที่สุด

“สิ่งที่คุณหนูเมตตาบ่าวมีมากล้นแล้ว บ่าวขอเพียง พักสักสองสามวัน ก็พอเจ้าค่ะ”

วันนี้เหมยหลิงตั้งใจแต่งใบหน้าให้ดูซีดจาง—นางต้องการเวลาว่างจริง ๆ

“เรื่องเล็กเพียงนี้ ถึงพี่ไม่ขอ ข้าก็อนุญาตเอง ดูสิ พี่ดูอ่อนเพลียยิ่งนัก อีกสองสามวันค่อยมาดูแลข้า ส่วนของรางวัล เดี๋ยวให้แม่นมหลูเตรียมให้”

ส่วนผสมของยานั้น คุณหนูไม่จำเป็นต้องรู้ละเอียด—ถือเป็น ความลับของผู้ปรุงยา การมีเลือดจิ้งจอกเก้าหางในตำรับยาควรปิดเป็นความลับยิ่งกว่า

สำหรับเผ่าจิ้งจอกเก้าหาง—เนื่องด้วยความพิเศษของเลือดที่ใช้ปรุงยาได้สารพัด นำมาซึ่งการล่อลวงและละโมบ ทำให้การดำรงอยู่ของเผ่าพันธุ์นี้ยิ่งยากลำบาก

พรุ่งนี้คือวันเกิดของเสนาบดีหลี่—ในเนื้อหาเดิม ตงซิงหยวน จะได้พบหลี่จือหยาในงาน จนเสนาบดีหลี่จงหยางเข้าใจว่าบุตรีแอบพบบุรุษนอกจวน เหตุการณ์นั้นทำให้สาวใช้คนสนิทถูกโบยตายทันที และหลี่จือหยาถูกถอนหมั้น

ทว่าเวลานี้ เนื้อหาได้เปลี่ยนไปแล้ว เหมยหลิงเมื่อได้รับอนุญาตให้พัก ก็รีบกลับห้อง—นอนพักทันที