น้องจะกินให้อร่อยนะค้า

"ไหนดูซิต้องเอาอะไรออกมาบ้าง"

อันเล่อหยิบกระดาษรายการไส้ขนมปังที่เธอต้องการทำขายออกมาดู จากนั้นเธอกับลูก ๆ จึงหลบไปอยู่ในครัวพร้อมกับปิดประตูเพื่อจะนำของออกมาจากมิติ

"เครื่องปั่น เตาไฟฟ้า อ่างผสมไส้ขนมปัง ตะกร้อตีไข่ ถาดวางของ หม้อต้มน้ำ ผ้าขาว เครื่องชั่งตวง จานกระดาษ ไม้จิ้ม แล้วก็ตะแกรงกรองพร้อมกับไม้พาย"

ทั้งสามคนพากันขนของที่นำออกมาจากมิติเข้าไปตั้งไว้บนโต๊ะกินข้าวในตัวตึก เป็นจังหวะเดียวกับเจ้าหน้าที่ติดตั้งโทรศัพท์เสร็จเรียบร้อย

"เสร็จเรียบร้อยแล้วนะครับ ถ้ามีปัญหาอะไรให้ไปแจ้งที่ชุมสายได้ตลอดเวลา"

"ขอบคุณมากครับ"

จือหยวนเดินออกไปส่งเจ้าหน้าที่ที่หน้าตึกก่อนจะเดินกลับเข้ามาหาทุกคน อันเล่อจึงถือโอกาสส่งจดหมายฉบับนั้นให้เขาได้ติดต่อกลับไปหาเจ้านาย

"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?"

"นี่เป็นจดหมายฉบับนั้นค่ะ พี่ลองอ่านแล้วติดต่อกลับไปหาเจ้านายเถอะ ป่านนี้คนทางนั้นคงเป็นห่วงแย่แล้ว"

"ได้ครับ ถ้าได้เรื่องยังไงพี่จะเล่าให้ฟัง"

"ค่ะ"

หลังจากหมดธุระกับสามี อันเล่อจึงนำวัตถุดิบที่เธอต้องใช้ออกมาจากมิติ พร้อมกับจัดเรียงไว้บนโต๊ะ มีทั้งขนมปัง เนย น้ำตาลทรายขาว เกลือ แป้งข้าวโพด กะทิ ขมข้นหวาน นมข้นจืด ไข่เป็ด ไข่ไก่ แยมสตรอว์เบอร์รี แยมส้ม ช็อกโกแลต ใบเตย ดอกอัญชันและสีผสมอาหารสีส้ม

"แม่ขอเอาหม้อกับอ่างไปล้างแป้บนึงนะ ลูก ๆ รออยู่ตรงนี้เดี๋ยวแม่กลับมา"

"คับ"

"ค่า น้องพร้อมแล้ว น้องจะช่วยแม่เอง"

คนเป็นแม่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องเร่งมือล้างอุปกรณ์ให้เร็วขึ้น ไม่นานเธอก็กลับเข้ามาพร้อมอุปกรณ์ทั้งหมด จากนั้นจึงพาเด็ก ๆ ไปล้างมือให้สะอาดก่อนจะลงมือทำอาหาร

"เรามาเริ่มกันเลยนะ เสี้ยงใจ๋ ลูกตอกไข่ไก่ใส่ถ้วยนี้ให้แม่ 4 ฟองนะครับ ส่วนเสี้ยงจือตอกไข่เป็ดใส่ถ้วยนี้ให้แม่ 5 ฟอง เวลาทำต้องนับไปด้วยนะ เมื่อคืนแม่สอนนับเลยแล้วลูกจำได้ใช่ไหม?"

"จำได้คับแม่"

"น้องจำได้ 1 2 3 4 5 น้องเก่งไหมแม่จ๋า"

"เก่งจ้ะ เราเริ่มทำงานกันได้แล้ว ยังมีงานติดป้ายราคารอเราอยู่นะ"

ใบเตยที่เตรียมไว้ถูกนำไปล้างแล้วนำมาหั่นขนาด 1 นิ้ว ก่อนจะเอาลงปั่นในเครื่องปั่นพร้อมกับดอกอัญชัน 5 ดอก เพื่อให้น้ำใบเตยสีเข้มขึ้น ระหว่างที่ปั่นอันเล่อเติมน้ำสะอาดลงไป 350 ml เมื่อละเอียดได้ที่แล้วจึงนำไปกรองด้วยผ้าขาว เทใส่ถ้วยตวงอีกครั้งเพื่อให้ได้ปริมาณที่ต้องการ

"ไข่เสร็จแล้วคับแม่"

"ส่งมาให้แม่เลย ต่อไปหยิบตะกร้อตีไข่มาเตรียมคนนะครับ"

อันเล่อแยกเอาแต่ไข่แดงใส่ในอ่างผสมทั้งหมด 4 ฟอง ตามด้วยน้ำตาลทรายขาว 100 กรัม

"คนเลยเหรอครับแม่"

"ใช่จ้ะ คนเลย แต่ลูกต้องคนไปในทางเดียวกันแบบนี้นะ"

มือเรียวจับมือลูกชายแล้วบอกวิธีตีไข่ให้เสี้ยงใจ๋ เพียงครู่เดียวหนุ่มน้อยก็สามารถทำได้ตามที่แม่บอก

"เสี้ยงจือ ต่อไปเรามาเตรียมส่วนผมให้พี่ชายลูกกันดีกว่าเนอะ"

"ค่า"

"แป้งข้าวโพด 50 กรัม ลูกค่อย ๆ ตักใส่ถ้วยนี้จนกว่าจะขึ้นเลข 5 กับเลข 0 นะจ๊ะ"

"อ่าา..แบบนี้ถูกไหมแม่จ๋า"

"เก่งมาก ต่อไปเทนมข้นหวานใส่ให้ถึงขีดนี้นะ ที่มีเลข 1 0 0 อันนี้เรียกว่าถ้วยตวงขนาด 100 มิลลิลิตร เทเลยจ้ะ"

ครั้งนี้อันเล่อต้องช่วยหนูน้อยยกกระป๋องนมเทจนครบตามปริมาณที่ต้องการ

"โอ๊ะ ๆ พอแล้วแม่จ๋า"

"เก่งมาก ไหนแม่ดูซิว่าพี่ชายหนูตีน้ำตาลละลายรึยัง"

"ยังเลยครับแม่"

"งั้นแม่ช่วยนะ ลูกรอเติมของช่วยน้องก็ได้ครับ"

"คับ"

อันเล่อรับอ่างผสมไส้ขนมปังมาคนจนน้ำตาลละลาย พอได้ที่แล้วเธอจึงบอกให้ลูก ๆ เริ่มเติมสิ่งของที่เหลือ

"เสี้ยงใจ๋เทกะทิให้หมดกล่องเลยครับ ส่วนน้องเทนมใส่มาให้หมดเลย แม่จะเทน้ำใบเตยเอง ตามด้วยเกลือครึ่งช้อนชาที่อยู่ตรงนั้น เดี๋ยวแม่จะคนผสมกันแล้วลูกค่อยตักแป้งในถ้วยตวงโรยใส่ในกะละมังให้แม่ทีละช้อนนะคับ"

"ได้เลยแม่จ๋า เดี๋ยวน้องจะช่วยเอง"

ตะกร้อตีไข่ถูกใช้คนส่วนผสมทั้งหมดให้เข้ากัน ระหว่างนั้นหนูน้อยเสี้ยงจือก็ตักแป้งใส่กะละมังให้แม่ของเธอทีละช้อนไปเรื่อย ๆ จนหมด

กิจกรรมของแม่ลูกเต็มไปด้วยรอยยิ้มและการพูดคุยกันไม่ขาดสาย หลังจากจือหยวนคุยธุระกับหัวหน้าเสร็จแล้วเขาจึงเดินเข้าไปช่วยทุกคนทว่า...เสียงเรียกจากลุงชุนทำให้จือหยวนต้องเดินไปขนของเข้ามาเก็บหลังร้านช่วยลุงชุนก่อน

ขญะเดียวกันส่วนผสมที่อันเล่อคนก็เข้ากันเป็นเนื้อเดียว เธอจึงนำกระชอนมากรองอีกครั้งหนึ่งเพื่อให้ได้เนื้อสังขยาที่เนียนละเอียด เมื่อเสร็จขั้นตอนนี้อันเล่อจึงตั้งหม้อต้มน้ำ เตรียมจะตั้งหม้อกวนสังขยาบนหม้อน้ำร้อนอีกที

"พักก่อนนะเด็ก ๆ เราไปดูเตาปิ้งขนมปังกับคุณตากันดีกว่า"

"จือจือ น้องเจอผู้ใหญ่ใจดีต้องทำยังไง"

น้ำเสียงของพี่ขายติดเข้มถึงค่อนข้างดุ น้องสาวตัวน้อยจึงใช้ลูกอ้อนเพื่อเอาชนะใจพี่ชายอีกตามเคย

"น้องรู้แล้ว คุณตาสวัสดีค่า เหนื่อยไหมคะเดี๋ยวจือจือไปเอาน้ำมาให้คุณตานะคะ"

"ไม่เป็นไรลูก"

พูดจบหนูน้อยก็วิ่งไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบน้ำเปล่าออกมาให้คุณตา 1 ขวดตามที่พูดเอาไว้

"ดื่มน้ำก่อนนะคะ ถ้าเหนื่อยคุณตาก็นั่งพักก่อนนะ บ้านของจือจือมีที่นั่งเยอะแยะเลย"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ช่างเจรจาจริง ๆ นี่เป็นเงินทอนที่เหลือจากซื้อของนะแม่หนู อันนี้เป็นค่าของแต่ละอย่างที่เถ้าแก่ร้านจดมาให้"

ลุงชุนยื่นเงินทอนคืนให้อันเล่อ พร้อมกับกระดาษรายการที่ใช้จ่ายไป

"ขอบคุณค่ะลุง อันนี้เป็นค่าโดยสารวันนี้ หนูให้ลุง 15 หยวนนะคะ"

"โอ้ มันเยอะเกินไปแม่หนู"

"รับไปเถอะค่ะ ยังมีตอนเย็นที่ลุงต้องมาส่งตู้อีกนะคะ"

"ไม่ ๆ งั้นลุงเอาแค่ 10 หยวน"

"เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ แต่หนูว่าเราคงต้องซื้อเตากับตะแกรงเพิ่มอีก 1 ชุด ลุงเอาเงินนี่ติดตัวไว้นะคะ ค่อยแวะซื้อให้หนู หรือจะเอามาพร้อมตู้ตอนเย็นก็ได้"

"ได้ลูก ลุงจะจัดการให้เอง"

หลังจากลุงชุนกลับไปอันเล่อกับเด็ก ๆ จึงไปตั้งอ่างผสมไส้ขนมไว้บนปากหม้อต้มน้ำที่กำลังเดือด ระหว่างนั้นเธอก็คนไปเรื่อย ๆ ประมาณ 15 นาทีเนื้อสังขยาก็เนียนได้ที่ อันเล่อจึงยกอ่างลงแล้วคนต่อไปอีกสักพัก

ระหว่างนั้นจือหยวนเข้ามาช่วย เธอจึงให้เขากับลูก ๆ เริ่มผสมสังขยาไข่ตามที่เธอบอก ทั้งสามคนทำตามไม่นานก็ของเหลวทั้งหมดก็ถูกนำไปกรองด้วยกระชอน แล้วนำมาตั้งบนหม้อน้ำร้อนแล้วเริ่มคนไปเรื่อย ๆ

"ฉันไปก่อไฟก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวพี่ไปทำให้เอง เธอมาทำไส้ขนมอยู่กับลูกเถอะ"

15 นาทีต่อมาอันเล่อก็ได้ไส้ขนมตามที่ต้องการ แยมช็อกโกแลต แยมส้ม แยมสตรอว์เบอร์รี เนย น้ำตาล นมข้นหวาน หมูหย็อง น้ำสลัด ทุกอย่างถูกเทใส่บรรจุภัณฑ์ที่สะดวกต่อการใช้งาน

จือหยวนปิ้งขนมปังด้วยความใจเย็นแล้วนำมาให้อันเล่อทาแยมไส้ต่าง ๆ พวกเขาทำเป็นสองชุด ชุดแรกจัดตกแต่งอย่างสวยงามเพื่อจะนำไปถ่ายภาพออกมาติดที่ร้าน ชุดที่สองทำให้ทุกคนในครอบครัวชิมว่าต้องปรับปรุงตรงไหนเพิ่มหรือไม่

ฟืดด  ฟืดดดด

"หอมจัง ท้องน้องร้องจ๊อก ๆ เลย"

"ชิมได้เลยลูก อีกเดี๋ยวไส้สังขยากำลังจะไป แม่กำลังหั่นเป็นชิ้น ๆ ให้"

"ลงมือแล้วนะค้าบบ"

"อู้ววว ต้องอร่อยมากแน่ ๆ เลย น้องจะกินให้อร่อยนะค้าา"

เด็กน้อยทั้งสองยิ้มจนตาหยี่พร้อมกับส่งขนมปังปิ้งเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย จังหวะเดียวกันผู้เป็นแม่ก็นำขนมปังปิ้งหน้าสังขยาใบเตย สังขยาไข่และหน้าหมูหย็องน้ำสลัดมาเพิ่มให้อีก

"พี่จือหยวนนั่งกินกับลูกเลยนะคะ เดี๋ยวฉันจะเอาขนมปังไปที่ร้านถ่ายรูปเอง จะได้ดูด้วยว่าได้รูปตามที่เราต้องการไหม"

"ได้ครับ กลับมาแล้วพี่จะเล่าเรื่องของผู้พันให้ฟังนะ"

"ค่ะ"

พูดจบอันเล่อก็ถือถาดขนมปังเดินข้ามถนนไปร้านถ่ายรูปที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เธออยู่ในนั้นเกือบ 30 นาทีก่อนจะกลับมาพร้อมกับถาดเปล่า

เสี้ยงจือกับเสี้ยงใจ๋ถูกใจในรถสชาติของสังขยาใบเตยกับสังขยาไข่มาก จากเดิมคนแม่จะให้ช่วยติว่ารสชาติต้องปรับปรุงแก้ไขยังไงบ้าง แต่กลายเป็นว่าหนูน้อยทั้งสองกินคำไหนเข้าไปก็เอาแต่พูดว่า...

"อื้มมม อาหร่อย แม่จ๋าของน้องทำอาหร่อยที่สุด น้องชอบช่วยแม่จ๋าทำขนมที่สุด ช่วยทำจนพุงกางเลย จิงไหมพี่ใหญ่ ฮะ ฮะ ฮะ"

"ช่าย แม่เก่งมาก แม่ต้องเชื่อใจ๋ใจ๋นะคับ ขนมพวกนี้อร่อยมาก พวกเราต้องขายดีมากแน่ ๆ "

"จ้า แม่เชื่อแล้วว่าอร่อยมาก ดูสิพุงกางเชียว จริงไหมพี่จือหยวน"

"ครับแม่ พ่อก็ว่าแบบนั้น"

ทันทีที่ทั้งคู่เผลอสบตากัน เหมือนสีกระแสไฟวิ่งพล่านจนทำให้พวกเขาใจเต้นรัวอยากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"เออะ..เอ่อ พี่ช่วยปิ้งขนมปังให้ฉันอีกสักหน่อยได้ไหมจ๊ะ ฉันอยากทำไปฝากเพื่อนบ้านร้านข้าง ๆ สักหน่อย"

"ได้เลยครับ เสี้ยงใจ๋ไปกันลูก งานของเรามาแล้ว"

สองพ่อลูกรีบไปย่างขนมปังเพิ่มตามที่อันเล่อบอก ไม่นานขนมปังที่จะนำไปให้เพื่อนบ้านก็เสร็จและพร้อมเสิร์ฟ อันเล่อกับลูกสาวจึงยกถาดขนมปังเดินไปให้เจ้หลีหลี่ที่เป็นเจ้าของร้านเสริมสวย เพื่อสร้างมิตรภาพกับเพื่อนบ้าน

ตลอดช่วงบ่าย 3 คนพ่อลูกช่วยกันใช้ปืนยิงป้ายราคาติดตามสิ่งของต่าง ๆ ขนมกรุบกรอบห่อเล็กขายเพียง 5 เฟินเท่านั้น ส่วนห่อใหญ่ขาย 1 เหมา ขนมปังปิ้งก็แผ่นละ 1 เหมา ส่วนน้ำในตู้กด รวมไปถึงโคล่าปั่นราคาอยู่ที่ แก้วเล็ก 1 เหมา แก้วใหญ่ 2 เหมา

กระทั่งช่วง 4 โมงเย็นลุงชุนจึงนำตู้มาส่งพร้อมกับเตาปิ้งขนมปังอีก 1 ชุด อันเล่อกับสามีจึงช่วยกันเช็กทำความสะอาดพร้อมกับเตรียมพร้อมสำหรับการเปิดร้านในวันพรุ่งนี้

เจอกันน้า พรุ่งนี้จะเปิดร้านแล้ว จะขายได้รึเปล่าน๊าา

10 เฟิน เท่ากับ 1 เหมา

10 เหมา เท่ากับ 1 หยวน