เปิดร้าน 1

เช้าวันต่อมา

หน้าร้านถูกตั้งโต๊ะวางตู้กระจกที่จัดเรียงอย่างสวยงาม แยมหลากสีและขนมปังแผ่นใหญ่หนานุ่มเรียงรายสลับสีอยู่ข้างเตาถ่านที่มีความร้อนในอุณหภูมิที่พอเหมาะ ข้างกันมีโต๊ะให้ลูกค้านั่งได้ 1 โต๊ะ ส่วนด้านในยังมีโต๊ะวางอีก 6 โต๊ะที่เรียงรายอยู่

ตู้กดน้ำถูกเติมเข้าไปให้พร้อมกดดื่ม มีทั้งน้ำอัดลมจำพวก โคล่า น้ำแดง น้ำส้ม สไปรท์ น้ำเขียว ตามมาด้วยตู้กดเครื่องดื่มจำพวก ชาเขียว โอวัลติน กาแฟ ชาเย็น นมชมพู โคล่าปั่น เครื่องทำน้ำร้อนและตู้แช่ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมให้บริการลูกค้าอยู่ตลอดเวลา

อันเล่อกับจือหยวนตั้งใจลุกมาเปิดร้านแต่เช้า ตามด้วยเสี้ยงจือและเสี้ยงใจ๋ที่ต้องทำหน้าที่เป็นคนเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้าน ด้วยการกินมื้อเช้าแสนอร่อย เพื่อให้เด็ก ๆ กับผู้ปกครองที่เดินทางผ่านเส้นนี้ได้เห็นว่าร้านของเธอเปิดขายอะไรบ้าง

ถึงอย่างนั้นอันเล่อก็เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าช่วงเช้าอาจ จะยังขายไม่ได้เพราะเป็นช่วงเวลาเร่งรีบ แต่เธอกับสามีก็ปิ้งขนมปังให้ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วถนน ก่อนจะนำมาทาแยมตามที่ลูก ๆ สั่ง

"แม่ค้าคนสวย ใจ๋ใจ๋เอาขนมปังทาแยมสตรอว์เบอร์รีครึ่งนึง แล้วก็ทาสังขยาไข่ครึ่งนึงนะคับ"

"ได้เลยค่ะคุณลูกค้า แล้วคุณหนูตัวน้อยจะรับขนมปังปิ้งหน้าอะไรดีคะ?"

หนูน้อยเสี้ยงจือหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจที่ได้เล่นขายของในเช้านี้ ก่อนจะหันไปตอบแม่ค้าด้วยน้ำเสียงที่สูงขึ้นอีกระดับหนึ่ง

"เอาสังขยาใบเตยจ้ะแม่ค้า ขออร่อย ๆ นะจ๊ะ"

"ได้เลยค่า รอสักครู่นะคะ"

พออันเล่อหันไปทำขนมปังมาให้ลูกค้าคนพิเศษทั้งสอง จึงเป็นเวลาที่คุณพ่อต้องออกโรงแสดงบทบาทของตัวเองบ้าง

"ข้าวต้มของคุณลูกค้าทั้งสองท่านมาแล้วครับ เชิญทานให้อร่อยนะครับ"

"ค้าบ"

"ขอบคุณนะจ๊ะคุณพ่อ..ค้า คิกคิก"

สองพี่น้องเริ่มลงมือกินข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อย ไม่นานขนมปังของทั้งคู่ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ ภาพของเด็ก ๆ ทั้งสองคนที่มีความสุขกับมื้อเช้าอยู่ในสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมา กลิ่นหอมของขนมปังปิ้งทาเนยทำให้หลายคนต้องเหลียวหลัง ถึงจะยังไม่ได้รูปภาพมาติด แต่อันเล่อก็ทำป้ายราคาขนมปังติดไว้อย่างชัดเจน

"หื้มม อร่อยมากเลย แบบนี้ต้องกินทุ๊กกกวัน"

"ใช่ ๆ แต่พรุ่งนี้พี่จะกินหน้าช็อกโกแลตกับเนยนม อร่อยทุกหน้าไม่รู้จะกินอะไรก่อนดี"

เสียงพูดคุยหัวเราะของทั้งคู่ทำให้ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต้องหันเข้ามามองอยู่เป็นระยะ อันเล่อจึงใช้โอกาสนี้ตะโกนเรียกลูกค้าไปในตัว

"ขนมปังปิ้งร้อน ๆ จ้า ไส้สังขยาใบเตยหอมละมุนอร่อยเหาะรับรองว่าหากินที่ไหนไม่ได้แน่ ๆ เชิญเข้ามาชมมาชิมดูก่อนได้นะจ๊ะ เช้านี้ฉันทำให้ชิม แวะเข้ามาชิมก่อนคนละคำสองคำก็ได้จ้ะ ถ้าซื้อกลับบ้านราคาถูก ๆ เพียงแผ่นละ 1 เหมาเท่านั้นจ้า"

เมื่อภรรยาประกาศออกไปแบบนั้นจือหยวนจึงรีบเข้าประจำที่เป็นคนย่างและทาแยม พร้อมกับหั่นให้พอดีคำแล้วใส่จานมาให้ภรรยาเอาออกไปให้ลูกค้าชิม

"เช้านี้ให้ชิมเหรอแม่ค้า"

"ใช่จ้ะ เช้านี้ให้ชิมฟรี พี่สาวลองดูชิมดูนะคะ หนุ่มน้อยจะชิมด้วยไหม"

"ขอบคุณครับคุณน้า"

อันเล่อส่งไม้จิ้มให้ลูกค้าเลือกชิมได้ตามใจชอบ พอมีคนที่หนึ่งเข้ามาก็มีคนที่สองและคนที่สาม

"อร่อย หอมใบเตยมาก ฉันยังไม่เคยกินที่ไหนมาก่อนเลย เธอเปิดถึงกี่โมงเหรอน้องสาว"

"ฉันเปิดถึง 2 ทุ่มครึ่งจ้ะ ว่าจะขายของให้คนที่มาดูหนังรอบดึกด้วย ถ้าเด็ก ๆ รอผู้ปกครองมารับให้มารอที่นี่ก็ได้นะจ๊ะ"

"ดี ๆ แต่วันนี้ฉันกินข้าวมาแล้ว เอาเป็นว่าตอนเย็นมารับลูกฉันจะแวะมาอุดหนุนเธอนะ ดูของในร้านสิ น่าสนใจหลายอย่างเลย"

"ด้วยความยินดีค่ะพี่สาว"

ระหว่างนั้นผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็แวะเข้ามาชิมขนมปังอยู่เรื่อย ๆ กระทั่งคุณครูสาวที่ดูจะติดใจในรสชาติของขนมปังปิ้งเป็นพิเศษ

"ขอโทษนะคะ คือฉันอยากสั่งไส้สังขยาสีเขียวกับสีส้มอย่างละ 5 แผ่น จะเป็นไรไหมถ้าฉันจะขอให้เอาตามไปส่งที่หน้าโรงเรียนประจำเมือง พอดีวันนี้ฉันต้องยืนเวรรอรับเด็ก ๆ อยู่ข้างหน้าค่ะ"

ท่าทางเร่งรีบของคุณครูทำให้อันเล่อรีบตอบรับทันที ดีเสียอีกที่เธอจะได้ลูกค้าเป็นครูในโรงเรียน

"ได้เลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะเอาไปส่งให้ถึงมือคุณครูภายใน 15 นาทีนี้แน่นอนค่ะ"

"นี่เป็นค่าขนมปังนะคะ แล้วฉันจะรออยู่หน้าโรงเรียนค่ะ"

"ขอบคุณมากนะคะ"

พอได้รับคำสั่งซื้อมาจือหยวนก็รีบเอาขนมปังขึ้นย่างเพิ่ม ส่วนที่ย่างไว้ก็นำมาทาสังขยาทีละแผ่น ก่อนจะหั่นเป็นชิ้นพอดีคำแล้วเรียงใส่ถาดกระดาษ ส่วนอันเล่อก็รีบวิ่งไปจดเบอร์โทรร้านพร้อมกับเวลาเปิดปิดร้านและหน้าขนมปังปิ้งใส่กระดาษ เผื่อครูคนอื่น ๆ อยากสั่งไปกินบ้าง

"เดี๋ยวฉันใส่ถุงช่วยนะคะ ตอนฉันเอาของไปส่งพี่อยู่กับลูกได้ใช่ไหม เงินทอนอยู่ในลิ้นชักบน แต่ถ้าเป็นแบงก์ใหญ่ให้หยิบในลิ้นชักล่าง นี่เป็นกุญแจลิ้นชักค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ไปส่งเองดีกว่า เธออยู่ที่ร้านเถอะ ข้างนอกคนเยอะรถเยอะ เวลานี้อันตรายเกินไป"

"เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ"

พูดจบอันเล่อจึงเร่งแพ็กขนมปังใส่ถุงหิ้ว จากนั้นก็ให้จือหยวนนำไปส่งที่ให้ลูกค้าที่โรงเรียนประจำเมืองกุ้ยหยาง พร้อมด้วยเบอร์โทรร้านและรายการหน้าขนมปังที่อันเล่อเขียนไว้มอบให้ลูกค้าด้วย

"อาเล่อ พวกเธอสองสามีภรรยาช่วยกันทำมาหากินดีจังเลยนะ ถ้าเจ้ได้สามีดีแบบอาหยวนเจ้ก็คงทั้งรักทั้งหวงมากแน่ ๆ "

เสียงของเจ้หลีหลี่เจ้าของร้านเสริมสวยที่อยู่ข้าง ๆ ร้องทักจากข้างบ้าน ทำให้อันเล่อต้องเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำอยู่

"ก็ต้องช่วยกันค่ะเจ้ มีลูกที่ต้องดูแลอีกตั้ง 2 คน อนาคตพวกเค้าจะได้ไม่ต้องอดอยาก ว่าแต่ลูกน้องมาทำงานแล้วเหรอคะ"

"ใช่จ้ะ นี่ก็ลงมาเปิดประตูให้อาลั่วกับอาหราน อีกเดี๋ยวอาถิงก็คงตามมา เอาเป็นว่าเฮง ๆ นะเปิดร้านวันแรก เดี๋ยวเจ้ขอไปอาบน้ำก่อนแล้วจะเดินไปดูว่ามีเครื่องดื่มอะไรให้ลองบ้าง"

"ได้ค่ะเจ้ ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ"

วันแรกในช่วงเช้าลูกค้าของอันเล่อไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เธอก็เติมถ่านอ่อน ๆ เตรียมพร้อมเอาไว้ตลอด ส่วนสังขยาก็เก็บเข้าตู้แช่ไปก่อน ถึงเวลาที่ลูกค้าสั่งค่อยเอาออกมาใช้ ระหว่างวันเริ่มมีลูกค้าหลายคนที่เดินเข้ามาทดลองตู้กดน้ำดื่มหลากสีในร้านเธอ

หนึ่งในนั้นก็คือเจ้หลีหลี่กับลูกน้อง ไม่เท่านั้นอันเล่อยังได้ออเดอร์เครื่องดื่มจำพวกชากาแฟจากลูกค้าร้านเสริมสวยอีกหลายคน นั่นก็เพราะการโฆษณาจากเจ้าของร้านที่ช่วยเชียร์อย่างสุดกำลัง

ระหว่างวันที่ว่างอยู่อันเล่อจึงนำรูปภาพขนมปังที่ได้มา ภาพเล็กติดไว้ตรงป้ายราคา ภาพใหญ่กระจายติดไว้ข้างผนังร้านบริเวณที่นั่ง ที่ลูกค้าสามารถมองเห็นได้สะดวก

"ฉันขอเวลาทำไส้สังขยาอีกสักหน่อยนะพี่จือหยวน ฝากพี่ดูหน้าร้านด้วยนะจ๊ะ"

"ครับ"

ยังพอมีเวลาอีกนิดหน่อยก่อนที่โรงเรียนจะเลิก อันเล่อจึงเข้ามาทำสังขยาใบเตยกับสังขยาไข่เอาไว้ เพราะชุดแรกที่ทำไม่ได้มากเท่าไหร่ ทั้งยังใช้ไปเกือบจะหมดแล้ว

ปริมาณที่ทำวันนี้เพิ่มขึ้นจากเดิมอีกหนึ่งเท่า อันเล่อเร่งมือผสมส่วนผสมต่าง ๆ พร้อมกันทั้ง 2 อ่าง ก่อนจะตั้งน้ำให้ร้อนแล้วนำอ่างขึ้นไปกวนทีละอ่างจนได้ความข้นตามที่ต้องการ กว่าจะเสร็จก็เป็นเวลาที่เด็ก ๆ เลิกเรียนพอดี

ครั้งนี้แหละคืองานใหญ่ของจริง ทั้งโรงเรียนประถม โรงเรียนมัธยมต่างก็ปล่อยนักเรียนออกมาในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน ซ้ำยังมีโรงเรียนประจำชายหญิงอีก 2 แห่งที่ปล่อยนักเรียนออกมาแต่ต้องกลับเข้าโรงเรียนก่อน 2 ทุ่ม

"พ่อค้า เอาขนมปังหน่อยคับ เอาไส้ดำ ๆ ช็อกโกแลตใช่ไหมครับ"

"ใช่ครับ นั่งรอก่อนนะเดี๋ยวพี่เอาไปให้"

จือหยวนรีบทำตามคำสั่งของลูกค้า ขณะเดียวกันเขาก็มองเห็นถึงความแตกต่างระหว่างเด็กในเมืองกับเด็กที่หมู่บ้านในชนบท ถ้าเป็นเด็กในชนบทมีหรือจะรู้จักช็อกโกแลต แต่พอเป็นเด็กในเมืองกลับสั่งออกมาได้ทันทีโดยไม่ต้องถามเลยด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร

"เข้ามาเลยจ้า ร้านเรามีโคล่าปั่นด้วยนะจ๊ะ รสชาติหวานซ่าดื่มแล้วชื่นใจหายเหนื่อย แก้วละ 1 เหมาเท่านั้นจ้า รับรองว่าได้กินแล้วจะติดใจ"

"ขนมปังปิ้งค้าบ ขนมปังปิ้ง มีหลายหน้าเลยนะครับ หน้าช็อกโกแลตของแพงแต่เราขายในราคาถูก แต่ถ้าชอบแบบหวาน ๆ เปรี้ยว ๆ ต้องแยมสตรอว์เบอร์รี ชอบแบบหวานละมุนลิ้นต้องหน้าสังขยา แวะเข้ามาดูก่อนครับ แผ่นใหญ่ ๆ แผ่นหนา ๆ ราคา 1 เหมาเท่านั้น"

ลุงป้าที่เป็นเจ้าของร้านฝั่งตรงข้ามพากันออกมายืนดูคู่แฝดลูกร้านขนมปังปิ้งที่มาเปิดใหม่ บ้างก็ชมว่าเด็ก ๆ เก่งมากที่รู้จักช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน เรียกลูกค้าเข้าร้านไม่ขาดสาย บ้างก็มองว่าพ่อแม่ใช้ลูกหากิน ไม่ให้อิสระลูก แต่ใครจะไปรู้ว่าเด็ก ๆ ตื่นเต้นและดีใจขนาดไหนที่ได้ขายของและเห็นเงินเข้ามือทั้งวัน

"พี่สาว บะหมี่สำเร็จรูปแบบนี้รสไหนอร่อยกว่ากันเหรอ"

กลุ่มนักเรียนระดับมัธยมต้นที่อยากรู้อยากลองเอ่ยถามแม่ค้าสาวที่ยืนดูแลอยู่แถวตู้กดน้ำ เพราะอันเล่อกลัวว่าเด็ก ๆ จะไปกดน้ำร้อนเล่นจนเกิดอันตราย

"น้องชายกินเผ็ดเก่งไหม?"

"ไม่มีปัญหาครับ"

"งั้นต้องลองรสหม้อไฟ รสนี้พี่ว่าเด็ด แต่ถ้าใครไม่ไหวก็เป็นรสผัดดองหมูตุ๋นก็ดีนะ แล้วก็จะมีรสเนื้อผัด หรือจะเป็นตัวนี้ น้ำซุปใสแต่หอมกลิ่นอาหารทะเล แล้วก็มีเนื้อตุ๋นเผ็ด ซี่โครงหมูหม่าล่า พี่ก็บอกไม่ถูก มันต้องลองทุกรส เลือกตามสบายเลยนะน้องชาย เวลาเติมน้ำร้อนให้เติมถึงขีดพอดีจะได้รสชาติที่ถูกต้องเวลาที่เราเติมเครื่องปรุงลงไป"

"โห แบบนี้พวกเราคงต้องมาร้านพี่สาวทุกวันซะแล้วสิ"

"ยินดีต้อนรับเสมอ"

จือหยวนหันมามองภรรยาด้วยสายตาที่บ่งบอกชัดเจนว่าไม่ค่อยชอบใจที่เห็นเธอคุยกับเด็กผู้ชายเหล่านั้น ก่อนที่เขาจะส่งสัญญาณบอกลูกชายให้ไปเรียกแม่มาช่วยขายของที่หน้าร้าน

"แม่คับ พ่อบอกให้ไปช่วย"

"จ้ะ ๆ แม่จะไปเดี๋ยวนี้"