บทที่ 14 รั่วเอินลูกพ่อ [1]

ทั้งสองต่างคนต่างใช้ความคิดของตนเองปิดห้องเงียบและอยู่แต่ในที่ของตน หนิงหลันไม่อยากเข้าไปรบกวนเวลาพักผ่อนของสามี นางจึงทำอาหารไว้ให้เผื่อว่ายามดึกเจ้าตัวจะหิว หลังจากจัดการงานบ้านแล้วเสร็จ หนิงหลันได้พาบุตรสาวเข้าไปในมิติของนางด้วยกัน เพื่อดูว่าต้นกล้าที่นางเพาะไว้โตมากพอจะนำมาลงดินได้แล้วหรือยัง

“คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เพาะต้นกล้าไว้ก่อน” ต้นข้าวโพด แตงกวา มะเขือเทศ ผักกาดขาว หัวไชเท้า ต้นกล้าพวกนี้อีกไม่นานพร้อมจะนำไปปลูกได้แล้ว พรุ่งนี้ตนจะได้เริ่มทำแปลงผักพอดีกับต้นกล้าพวกนี้พร้อมลงดิน

หญิงสาวเดินดูต้นกล้าผักผลไม้อีกหลายชนิด เดิมทีนางอยากจะเอาออกไปปลูกให้หมด แต่น่าเสียดายที่พื้นที่หลังบ้านมีไม่มากพอจะนำไปปลูกได้ทั้งหมด นอกจากปลูกผักขายแล้วยังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะทำ

และคิดเอาไว้ว่าถ้าทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางที่ดีและเข้าที่มากกว่านี้ นางและเขายังอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน สักวันความลับที่เก็บซ่อนอยู่ นางจะบอกด้วยตนเอง

“เจ้าภูตน้อยถ้าข้าเอาต้นกล้าพวกนี้ออกไปปลูกข้างนอกจะเป็นเช่นไร”

“เรียนนายท่าน การเจริญเติบโตจะไม่เท่ากับที่นี่ขอรับ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องผลผลิต แม้จะโตตามเวลาของที่นั่นแต่ผลที่ได้ก็จะหวานกรอบอร่อยเหมือนโลกมิติเราแน่นอน และถ้าหากใช้น้ำแร่รดผักทุกวัน ผลผลิตที่ได้ก็จะงอกงามไม่ต่างกันเลยขอรับ”

“ดีจริง เช่นนั้นข้าจะยึดอาชีพปลูกผักขายไปก่อน แล้วค่อยหาอย่างอื่นทำขยับขยายต่อไป” ถ้ามีงานเท่ากับมีเงิน หลังจากลืมตาอ้าปากได้ก็ไม่ต้องคอยหาเหตุผลถึงที่มาที่ไปของสมบัติพวกนี้ ถึงเวลานั้นนางจะใช้ให้หนำใจ

หลังจากได้ต้นกล้าผักที่ต้องการ หนิงหลันจึงนำพวกมันออกจากมิติวิเศษ ต้นกล้าแต่ละต้นถูกเพาะไว้ในถาดหลุมสีดำอย่างดี ทุกถาดถูกวางแยกชนิดผักเพื่อง่ายต่อเวลาเลือกปลูก

ร่างบางมองพื้นที่วางหลังบ้านที่กว้างมากพอจะปลูกผักไว้ขายได้ อยู่ในห้วงมิติเสียเพลินออกมาอีกทีกลายเป็นว่าเช้าเสียแล้ว หนิงหลันยืนชั่งใจอยู่ว่านาน จะขุดทำร่องผักเองหรือจ้างชาวบ้านแถวนี้ดี

“นั่นเจ้ากำลังจะทำอะไรน่ะ” หลังจากหลับไปเพราะความอ่อนเพลีย อีกทั้งเมื่อได้นอนที่นอนนุ่ม ๆ เป็นครั้งแรกในชีวิต ทำเอาเขาหลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อตื่นขึ้นมายามเช้าหวังจะเข้าไปปรับความเข้าใจกับภรรยาเสียใหม่ กลายเป็นว่าไม่พบใครสักคนอยู่ในบ้าน เรียกเท่าไรก็ไม่มีใครขานรับ เขาจึงร้อนใจกลัวจะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว

“ข้ากำลังคิดว่าจะปลูกผักเอาไว้ขายเจ้าค่ะ ต้นกล้าก็มีแล้วเหลือแต่ทำแปลงผัก ท่านไปทำอะไรมาถึงได้ดูเหนื่อยเช่นนั้น”

“เจ้าอยู่ที่นี่แล้วลูกเล่า เอินเอินอยู่ที่ใด” เขาไปหาในห้องแล้วก็ไม่พบใครสักคน ถ้าหนิงหลันอยู่ที่นี่คนเดียวแล้วรั่วเอินอยู่ที่ใดกัน

“ก็อยู่ในห้องน่ะสิเจ้าคะ” หญิงสาวแสร้งทำหน้าใสซื่อ ทว่าในใจรีบเรียกเจ้าภูตน้อยให้ส่งบุตรสาวออกมาด้านนอก นางก็ลืมไปเสียสนิท อยู่ดี ๆ ลูกหายเป็นใครก็ต้องตกใจ

‘ภูตน้อยพาคุณหนูออกมาเร็วเข้า’

‘รับทราบขอรับ’

“ไม่มี ข้าเข้าไปหาแล้วในห้องไม่มีใครเลย แล้วลูกจะไปที่ใด ยังเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ” ชายหนุ่มร้อนใจมาก รีบกลับไปห้องภรรยาอีกครั้ง

“ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ ท่านหาดูดีแล้วหรือ ตอนข้าออกมาลูกยังหลับอยู่เลย”

“ข้าหาดีแล้ว” ความร้อนใจทำให้ไคเฉิงลืมอาการเจ็บยามเดินไปเสียสนิท เมื่อมาถึงหน้าห้องเขาได้รีบผลักประตูเข้าไปทันที ภาพตรงหน้าทำเอาเจ้าตัวได้แต่ยืนอ้ำอึ้งหน้าตาเหลอหลา

“นั่นไงเจ้าคะ เอินเอินยังนอนหลับปุ๋ยอยู่เลย ข้าว่าท่านกังวลมากเกินไปแล้วนะ” หญิงสาวชี้ไปทางเตียงเล็กที่ถูกจัดวางไว้ข้างเตียงใหญ่ เจ้าก้อนกำลังนอนหลับสบาย ไม่ได้รู้เลยว่าบิดาตนเองร้อนใจมากแค่ไหน

‘ขอบใจนะเจ้าภูตน้อย มาได้ทันเวลาพอดี’

‘ไม่เป็นไรขอรับ เป็นหน้าที่อยู่แล้ว’

ไคเฉิงเกาะขอบเตียงเด็กแน่นพร้อมกับขยี้ตาอยู่หลายครั้งว่าเขาไม่ได้ตาฝาด เอินเอินนอนอยู่ตรงนี้จริงด้วย คงอาจจะเป็นอย่างที่หนิงหลันว่าเพราะกังวลมากเกินไป ยังไม่ทันมองให้ดีก็ทึกทักไปเองเสียแล้ว

“ข้าขอโทษ คงใจร้อนและกังวลอย่างเจ้าว่า” ชายหนุ่มลูบท้ายทอยแก้เก้อ รู้สึกอับอายไม่น้อย หลงลืมความขุ่นใจที่มีต่อกันไปสิ้น

“ข้าเข้าใจเจ้าค่ะ เป็นข้าก็คงจะทำแบบท่าน” หนิงหลันกลั้นขำ ยามเขาเขินก็น่ารักดีเหมือนกัน

“เจ้าดูแลลูกดีกว่า เดี๋ยวแปลงผักข้าทำให้เอง เรื่องใช้แรงข้าถนัดนัก ว่าแต่เจ้าอยากได้แปลงผักเช่นไร”

“ข้าอยากได้สักยี่สิบแปลงเจ้าค่ะ ยาวประมาณสี่ศอก แต่ท่านไม่ต้องเร่งทำให้เสร็จวันนี้ก็ได้นะเจ้าคะ ต้องพักหน้าดินไว้ก่อน เสร็จแล้วเราค่อยเอาต้นกล้ามาลง”

“ได้ ๆ ข้าจัดการให้เดี๋ยวนี้เลย เจ้าไม่ต้องออกมาล่ะ แดดมันแรงดูลูกอยู่แต่ในบ้านก็พอ” ว่าแล้วไคเฉิงได้รีบออกไปจัดการเรื่องแปลงผักทันที ถึงเรื่องอื่นเขาอาจจะทำได้ไม่ค่อยดี แต่เรื่องใช้แรงเขาถนัดนัก

เรื่องทำสวนไคเฉิงรู้ดี ด้วยเขานั้นรับจ้างทำงานทั่วไปอยู่แล้ว ส่วนมากก็มักจะเป็นงานเกษตรที่ชาวบ้านอายุมากจ้างวาน คนเหล่านั้นไม่มีลูกหลานไว้คอยช่วยงาน จึงมักจะจ้างให้ตนทำงานเหล่านั้นแทน

ชายหนุ่มเริ่มลงมือถางหญ้าออกเป็นอันดับแรก หลังจากนั้นเขาค่อยขุดพลิกหน้าดิน แต่วันนี้เขาจะยังไม่ทำแปลงผัก พักไว้ก่อนสักสองวันแล้วค่อยมาทำแปลงผัก ระหว่างนี้เขาจะหาไม้มาทำเป็นรั้วล้อมรอบส่วนที่จะทำสวนให้เสร็จก่อนค่ำ