วิญญาณข้ามภพ

จ้าวเหลียนเฟยที่ตื่นมาสักพักจุงสรุปได้ว่าเธอตายแล้ว และตอนนี้มาอาศัยร่างคนอื่นจากการที่รวบรวมเศษความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมที่ได้มา ผู้หญิงคนนี้ชื่อจ้าวเฟยเฟยและเหมือนจะเป็นคนเลวในสายตาทุกคนแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดบางเรื่องก็ถูกคนใส่ความ

เดิมนางมีคู่หมั้นอยู่แล้วเมื่อสอบได้เขาก็จะแต่งงานกับนางเมื่อสอบได้จริงๆทางอดีตมารดาไอ้คู่หมั้นเฮงซวยนั่นก็ป่าวประกาศไปทั่วว่าบุตรชายสอบผ่านเป็นบัณฑิตไม่ต้องการสะใภ้เช่นนางที่ไร้การศึกษา แม่น้องสาวตัวดีกับเมียใหม่ของบิดาจึงหาอุบายเปลี่ยนตัวคู่หมั้น และหลอกให้บิดานางเอานางมาขายให้กับสกุลเฉินเพื่อเป็นภรรยานายพรานคนหนึ่ง

ภรรยาของเฉินมู่หยางหลังจากออกเดือนก็หายสาบสูญไปทิ้งบุตรคู่แฝดเอาไว้ เขาหาเงินโดยการล่าสัตว์บ้านใหญ่อาศัยการล่าสัตว์จากเขาจึงร่ำรวยมีเงินทอง แต่ทว่าบุตรทั้งสองของเขากับผอมแห้ง เพราะเขาต้องไปเป็นทหารตามที่ราชสำนักสั่งมาบ้านใหญ่จึงรังเกียจที่จะเลี้ยงเด็กทั้งสองที่ทำงานไม่ได้และอยู่ในวัยกำลังกิน

ร่างเดิมคนนี้ถูกขายมาเป็นแม่เลี้ยงของเด็กทั้งสอง ทำให้ร่างนี้ไม่พอใจและอาละวาดหาเรื่องบ้านใหญ่อยู่หลายครั้ง สุดท้ายเฉินมู่หยางถูกบังคับให้แยกบ้านออกมาโดยได้เพียงกระท่อมเก่าๆ เชิงเขาที่ดินเพียงสองหมู่เท่านั้น เมื่อคืนนี้ป้าสะใภ้ของเฉินมู่หยางมาเพื่อแย่งชิงไก่ป่าและพลั้งมือผลักร่างเดิมจนหงานหลังศีรษะกระแทกก้อนหิน สุดท้ายนางก็จากไป

เฮ้อ...แล้วให้มาอยู่ในร่างของสตรีที่ทั้งหมู่บ้านรังเกียจเนี่ยนะ พระเจ้าให้ตายไปเลยได้ไหมวะ แม่งเอ๊ย จ้าวเหลียนเฟยที่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าได้แล้ว เธอมาอยู่ในร่างคนอื่นที่ชื่อจ้าวเฟยเฟย แต่งงานมาเพราะถูกแม่เลี้ยงกับบิดาสารเลวขายมาในราคา3ตำลึง ทำให้บ้านใหญ่ของสามีไม่พอใจเพราะเงิน3ตำลึงสามารถให้คนธรรมดาอยู่ได้ทั้งปี อีกทั้งสินเดิมก็มีแค่เครื่องครัวกับผ้านวมเก่าๆ

แทนที่จะได้คนมาใช้งาน แต่กลับได้สตรีร้ายกาจไม่เห็นหัวผู้อาวุโสมาหนึ่งคน ส่วนร่างเดิมมีเหตุผลให้ต้องร้ายเพราะถูกรังแกและกดดันตั้งแต่เด็กจึงเอาความเกลียดชังที่เคยได้รับมาลงกับคนอื่น

เคยถูกแม่เลี้ยงและน้องสาวทำร้าย เฮ้อเวรกรรม แล้วจะกรรมของใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉันเนี่ย จ้าวเหลียนเฟยลำคอแห้งผาก คงน่าจะเพราะมีไข้ สาเหตุจากการที่แช่น้ำและนอนพื้นดินที่ชื้นเย็นทั้งคืน

พ่อของเด็กขึ้นเขาไปล่าสัตว์ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่กลับ เด็กสองคนนี่คงยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน จ้าวเหลียนเฟยเอ่ยกับเด็กทั้งสองตรงหน้าด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

"เอ่อ...แม่หนูขอน้ำให้น้ากินสักหน่อยสิได้ไหมคะ"

เฉินหยุนผิงค่อยๆ เดินเตาะแตะออกมาจากมุมบ้านก่อนจะทำใจกล้าถามนาง ใกล้เวลาที่ท่านพ่อจะกลับมาแล้วท่านแม่ปีศาจนางคงไม่ตีข้าหรอกก่อนจะเอ่ยตะกุกตะกัก

"ทะ..ท่านแม่ปีศาจ ท่านกระหายน้ำหรือเจ้าคะ ..รอเดี๋ยวนะเจ้าคะผิงผิงจะไปเอามาให้ท่าน"

เฉินหยุนผิงเอ่ยกับแม่เลี้ยงก่อนจะพยายามเดินเตาะแตะๆ ไปเอาชามใส่น้ำ ส่วนเฉินโม่หวายจับแขนน้องสาวเอาไว้ไม่ให้ไปจ้าวเหลียนเฟยจึงกำลังพยายามที่จะลุกไปหยิบเอง ยังไม่ทันถึงชามที่วางไว้ร่างบางก็ถูกเหวี่ยงกระเด็นไปกลางลานนอกบ้านทันที

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นผู้ชายหน้าตาอัปลักษณ์มีแต่หนวดเครารุงรัง เขาคือเฉินมู่หยางบิดาของเด็กทั้งสองและเป็นสามีของร่างนี้ จ้าวเหลียนเฟยกลอกตามมองบนทันที หึ ใครอยากอยู่กับเจ้ากันไม่ดูสภาพตัวเองหนวดเครารุงรังเสียเหลือทน แถมบ้านก็สกปรกซะเหลือเกิน กระทั่งเฉินมู่หยางตวาดเธอเสียงดังกังวาน

"เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาใช้ลูกข้าสตรีแพศยา หิวก็คลานไปหากินเอง"

มาถึงก็ปากดีเดี๋ยวแม่ก้ดีดเสียเลบยนี่ไอ้แก่อัปลักษณ์เอ๊ยจ้าวเหลียนเฟยจึงพยุงตัวลุกขึ้นมี่นายพรานอีกหนึ่งคนมองมาที่นางเขาคือไป๋เซิ่งสหายของเฉินมู่หยาง