2.แม่มดน้อย

*** ทักทายคร้า ***

แทนไทอาศัยอยู่กับอัมพรและอ้อยใจเกือบเดือนกว่าแผลจะหาย ทั้งสองต่างเมตตาเด็กน้อยเพราะความเวทนา และแทนไทเองก็ตอบแทนด้วยการช่วยทำงานบ้านและทำขนมทุกอย่างเท่าที่จะช่วยได้

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แทนไทต้องไปส่งขนมที่คฤหาสน์วัฒนากุลกับป้าอ้อยใจ เนื่องจากวันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคุณหนูคนโตของบ้าน คุณนัยนาเจ้าของคฤหาสน์สั่งขนมหลายอย่างเพราะจะพาลูกสาวไปทำบุญที่วัด

เด็กชายตัวใหญ่สวมกางเกงขาสั้นสีดำกับเสื้อยืดสีขาวเดินถือถุงขนมตามหลังอ้อยใจ อ้อมไปด้านหลังของตึกเพื่อไปหาป้าอุ่นเรือนเพื่อนของป้าอ้อยใจ

ขณะที่แทนไทยืนรอป้าอยู่หน้าประตูห้องครัว ร่างบอบบางของเด็กหญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งสวมชุดสีฟ้าอ่อนก็เดินเข้ามาหยุดหน้าประตูห้องครัว ดวงตากลมสุกใสจ้องมองร่างสูงใหญ่เพื่อขอเข้าไปในห้องครัว

แทนไทมองดวงหน้าเรียวเล็ก พวงแก้มสีชมพูกับริมฝีปากแดงเล็กน่ารัก

น่ารักเหมือนตุ๊กตาเลย

แทนไทคิดในใจยิ้มๆ มือกร้านแดดยกขึ้นจับพวงแก้มเบาๆ เด็กหญิงอมาวดีปัดมือเขาออกและทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แต่เสียงของอุ่นเรือนก็เรียกหนูน้อยเสียก่อน

“คุณลูกหนู”

อมาวดีวิ่งเข้าไปจับมือพี่เลี้ยงอย่างกลัวๆ

“คุณลูกหนูมาทำอะไรที่นี่คะ เดี๋ยวคุณแม่ดุเอานะคะ”

อุ่นเรือนอุ้มร่างน้อยขึ้นแนบอก

“ลูกหนูอยากกินขนมของป้าอ้อยนี่คะ ลูกหนูจะมาเอาขนมไปกิน”

เด็กหญิงวัยสี่ขวบตอบเสียงฉะฉานสดใส พลางชำเลืองมองเด็กผู้ชายร่างสูงเหมือนยักษ์วัดแจ้งที่ยืนอยู่ข้างอ้อยใจ

“โธ่ แม่คุณของป้าอ้อย นี่ค่ะ ขนมตาลกับตะโก้ใบเตย ของชอบของคุณหนู” อ้อยใจเอ่ยออกมาอย่างเอ็นดู แล้วหยิบขนมใส่จานให้

“แล้วเด็กยักษ์วัดแจ้งคนนั้นเป็นใครคะนมอุ่น” เสียงสดใสดังออกมาจากริมฝีปากแดงน่ารัก

แทนไทหุบยิ้ม มองเด็กสาวอย่างไม่ชอบใจนักที่เรียกเขาว่ายักษ์

“แทนเป็นหลานป้าอ้อยค่ะ”

“ป้าอ้อยมีหลานเป็นฝรั่งด้วยเหรอคะ แปลกจัง” มือป้อมโอบคออุ่นเรือนไว้ ก่อนจะหันไปมองเด็กยักษ์ของเธอ

“แทนเป็นลูกครึ่งค่ะคุณหนู พ่อเป็นฝรั่งแม่เป็นคนไทยค่ะ” อ้อยใจบอกยิ้มๆ มองเด็กน้อยอย่างเอ็นดูในความช่างพูดของเธอ ผิดกับน้องสาวซึ่งเจ้ายศเจ้าอย่างถือตัว ท่าทางหยิ่งๆ ชอบกล

“แล้วยักษ์วัดแจ้งที่นมเล่าให้ฟัง ตัวโตเท่าพี่คนนี้หรือเปล่าคะ” คำถามไร้เดียงสาของหนูน้อยเรียกรอยยิ้มจากคนรอบข้าง

“เขาไม่ได้เป็นยักษ์นะ” แทนไทหน้าบึ้ง เอ่ยอย่างไม่พอใจ

“แต่ก็เหมือนยักษ์ เป็นเด็กแต่ตัวโตกว่าป้าอ้อยก็ต้องเหมือนสิ” หนูน้อยอมาวดีมองคนร่างยักษ์ของเธอ

“ถ้าฉันเป็นยักษ์ จะจับเด็กตัวจ้อยอย่างเธอหักคอจิ้มน้ำพริกคนแรกเลย”

พอได้ยินเท่านั้นอมาวดีก็เบ้ปาก กอดคออุ่นเรือนอย่างกลัวๆ ทำให้หญิงสูงวัยต้องโอบร่างน้อยอย่างปลอบโยน

“โอ๋ ไม่ร้องนะคะ พี่แทนล้อเล่นน่ะค่ะ คุณลูกหนูไม่ต้องกลัวนะคะ ใช่ไหมจ๊ะตาแทน” อุ่นเรือนขยิบตาให้เด็กหนุ่มที่ยืนตกใจทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นอมาวดีร้องไห้ตัวสั่น

อ้อยใจสะกิดแขนแทนไทให้ตอบคำถาม

“ครับๆ ผมล้อเล่น ไม่กล้าทำอะไรคุณลูกหนูหรอกครับ” แทนไทได้สติรีบตอบอย่างร้อนรน

อมาวดีหันกลับมามองทั้งน้ำตาอาบแก้ม

“ลูกหนูจะแปลงกายเป็นแม่มดน้อย สาปให้ยักษ์ตัวเท่ามดเลยคอยดูนะ” คำโต้ตอบของทั้งสองทำให้อุ่นเรือนและอ้อยใจถึงกับอมยิ้มออกมา

“ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะพี่อุ่น ถ้าอยากได้ขนมเพิ่มก็ให้เด็กเดินไปบอกก็แล้วกัน ไปแทนกลับได้แล้ว”

อ้อยใจหันไปบอกแทนไทที่ยืนมองอมาวดีไม่วางตา...

แทนไทเดินพ้นประตูบ้านวัฒนากุล ร่างสูงยังคงยืนมองเข้าไปข้างในเหมือนจะจดจำอะไรบางอย่างไว้ในใจ อ้อยใจหันหลังกลับไปมองเมื่อไม่เห็นเด็กหนุ่มเดินตามมา

“แทนไปได้แล้ว”

พอได้ยินเสียงเรียก แทนไทจึงออกวิ่งให้ทันผู้เป็นป้า

สองป้าหลานเดินคุยกันมาเรื่อยจนเกือบจะถึงหน้าบ้าน อ้อยใจหยุดเดินแล้วหันไปมองเมื่อแทนไทจับมือนางไว้ เด็กหนุ่มมองกลุ่มของฤทธิ์ที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

อ้อยใจมองตามอย่างสงสัย พอเห็นคู่อริของคนที่เธอเอ็นดูเหมือนหลานในไส้ เลือดสาวห้าวในอดีตก็เข้าสิงทันที สายตาของหญิงวัยกลางคนมองหาเครื่องทุ่นแรง พอเห็นท่อนไม้ขนาดกระชับมือจึงหยิบขึ้นมากำไว้แน่น

“เฮ้ย! มันอยู่นั่น” เสียงฤทธิ์ตะโกนบอก แล้วพรรคพวกทั้งสามก็รีบวิ่งกรูกันเข้ามา

อ้อยใจดึงแทนไทมาหลบอยู่ข้างหลัง ยกไม้ขึ้นตั้งท่าเตรียมพร้อม

“แทนรีบหลบไปก่อนเร็วเข้า เดี๋ยวป้าจัดการพวกมันเอง รีบไปเร็ว!” อ้อยใจสั่งหลานเสียงดัง

“ไม่ครับ แทนจะไม่หนีไปไหน”

“อย่าดื้อสิ รีบหลบไปก่อนแล้วค่อยเจอกันที่บ้าน ป้าจะขวางพวกมันไว้ก่อน” อ้อยใจผลักร่างผอมสูงให้ออกวิ่ง

แทนไทละล้าละลัง แต่พอได้ยินเสียงตะคอกไล่ของผู้เป็นป้าอีกครั้งก็รีบวิ่งกลับไปเส้นทางเดิมที่เพิ่งเดินมา

“เฮ้ย! คิดหนีเหรอ เร็วพวกเรา จับมันมาให้ได้!”

ฤทธิ์ตะโกนบอกลูกน้อง แต่พอเห็นอ้อยใจถือไม้ยืนขวางอยู่พวกมันก็เบรกแทบไม่ทัน

“พวกแกจะทำอะไรหลานข้า ต้องเจอข้าก่อนโว้ย” อ้อยใจหวดไม้ใส่ไม่ยั้ง พวกของฤทธิ์กระโดดหลบแตกกระเจิง

“อะไรกันเนี่ยป้าอ้อย ผีเข้ารึไง” ฤทธิ์ว่าพลางกระโดดหลบไม้

อ้อยใจมองไปข้างหลังไม่เห็นแทนไทแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะหันมาอาละวาดใส่กลุ่มของฤทธิ์ที่มองหาแทนไทอย่างโกรธแค้น

“แล้วพวกแกจะตามรังควานไอ้แทนมันไปถึงไหน”

“จนกว่าจะตายไปข้างหนึ่งนั่นแหละป้า ถ้าป้ายังปกป้องมันป้าจะเดือดร้อน ที่ฉันเตือนเนี่ยเพราะหวังดีหรอกนะ”

ฤทธิ์ยืนประจันหน้ากับอ้อยใจ ก่อนจะมองเลยไหล่บางของนางไปที่ถนนที่แทนไทเพิ่งวิ่งจากไป จากนั้นฤทธิ์และลูกน้องก็พากันกลับไปด้วยความโกรธแค้น...

*** ขอบคุณคร้า ***