ข้ามฟ้ามาตามรัก

*** ทักทายคร้า วันนี้เอานิยายสนุกๆ เรื่อง ข้ามฟ้ามาตามรัก มาเสิร์ฟให้ทุกคนได้สนุกกันคร้า ฝากนิยายด้วยนะคะ***

เสียงทะเลาะวิวาทดังมาจากหัวมุมถนนทางเข้าหมู่บ้าน ทำให้คุณครูอัมพรซึ่งกลับมาจากสอนหนังสือต้องรีบเดินเข้าไปดู และก็พบว่าเด็กวัยรุ่นที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านสี่คนกำลังรุมทำร้ายเด็กลูกครึ่งคนหนึ่ง ที่นอนสลบอยู่กับพื้น ใบหน้าแตกยับ ริมฝีปากบวมเป่ง ตามเนื้อตัวมีรอยช้ำไปทั่ว

“นี่หยุดนะ!”

กลุ่มเด็กวัยรุ่นที่กำลังรุมกระทืบร่างเด็กผู้เคราะห์ร้ายต่างหันมามองต้นเสียงของคุณครูอัมพร พอเห็นว่าเป็นเสียงใคร พวกมันต่างวิ่งไปหลบหลังลูกพี่รูปร่างสูงใหญ่ผิวคล้ำที่ยืนมองอัมพรอย่างไม่สะทกสะท้าน

คุณครูวัยกลางคนมองร่างของแทนไท แล้วมองลูกศิษย์ที่เธอพร่ำสอนให้เป็นคนดีอยู่เสมอๆ แต่กลับมาทำตัวเป็นนักเลงเสียเอง

“อย่ายุ่งดีกว่าน่าครู” ไอ้ฤทธิ์ที่ทำตัวเป็นลูกพี่ใหญ่เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เด็กคนนี้ทำผิดอะไร ทำไมถึงต้องลงไม้ลงมือกันหนักขนาดนี้ พูดจากันดีๆ ไม่ได้เลยเหรอ ใช้กำลังแบบนี้ถ้าเขาตายไปจะทำยังไง” อัมพรย่อตัวลงช้อนศีรษะของแทนไทขึ้นมา

“พูดจาดีกับมันไม่ได้หรอกครู ไอ้เนี่ยมันติดหนี้ผมแล้วไม่ยอมใช้ มันก็ต้องโดนแบบนี้แหละ ว่าไหมพวกเรา” ไอ้ฤทธิ์หันไปหาแนวร่วมอีกสามคนที่ยืนก้มหน้าหลบอยู่ข้างหลัง

“ไม่จริงครับ ผมไม่เคยติดหนี้พวกมันเลย พวกมันจะบังคับให้ผมขาย” แทนไทพูดยังไม่ทันจบ ฤทธิ์ก็ตวาดสวนกลับมาทันที

“หยุดนะมึง! ถ้ามึงไม่หยุดพูด คราวหน้ากูจะกระทืบให้ตายคาตีนกูแน่ๆ” มันตวาดเสียงดัง แววตาที่มองเด็กชายแทนไทน่ากลัวและโหดเหี้ยมเกินเด็ก

อัมพรมองเหตุการณ์อย่างไม่สบายใจ

“เด็กคนนี้ติดหนี้เธอเท่าไหร่”

“สองพัน ครูจะจ่ายให้รึไง” ฤทธิ์มอง ท่าทางยียวน

อัมพรเปิดกระเป๋าถือใบย่อม แล้วยื่นแบงก์พันสองใบส่งให้

“เอ้านี่ เงินสองพัน ครูจ่ายแทนเด็กคนนี้ ขอให้เลิกแล้วต่อกันนะ”

ฤทธิ์ยิ้ม รีบคว้าเงินมาแล้วยกขึ้นจูบอย่างดีใจ สายตามองร่างจ้อยของแทนไทที่พยุงตัวขึ้นยืนโงนเงนไปมา ส่วนสายตาคมสีน้ำตาลของแทนไทก็มองฤทธิ์ด้วยแววตาดุดัน

“วันนี้ถือว่ามึงโชคดีที่แม่ครูรับใช้หนี้ให้ คราวหน้าถ้าติดหนี้กูอีกแล้วไม่จ่าย รับรองมึงได้เจอบาทากูแน่” ฤทธิ์กล่าว แววตาเย้ยหยัน ก่อนจะพาลูกสมุนเดินจากไป

“ขอบคุณมากครับที่ช่วยผมไว้”

อัมพรรับไหว้ มองใบหน้าเขียวช้ำอย่างสงสาร

“ทำไมครูต้องเอาเงินให้ไอ้ฤทธิ์มันด้วยครับ”

อัมพรประคองร่างเด็กหนุ่มไว้ ก่อนจะตอบออกไป

“เธอติดหนี้เขาไม่ใช่เหรอ”

“เปล่าครับครู พวกมันบังคับให้ผมส่งยา พอไม่ยอมมันก็รุมผมอย่างที่ครูเห็นนี่แหละครับ”

“อะไรนะ! เด็กพวกนั้นส่งยาเหรอ” อัมพรอุทานออกมา เรื่องนี้เธอได้ยินมาอยู่เหมือนกันว่าเด็กนักเรียนบางกลุ่มในโรงเรียนที่เธอสอนเป็นทั้งผู้เสพและผู้ค้า แต่ทางโรงเรียนก็พยายามตรวจเช็กอยู่ตลอดเวลา

“ผมกลับก่อนนะครับ ขอบคุณคุณครูอีกครั้งที่ช่วยชีวิตผมไว้” ว่าแล้วแทนไทก็หันหลังจะเดินจากไป แต่เสียงเรียกของคุณครูวัยกลางคนก็ดังขึ้นเสียก่อน

“แล้วเธอจะไปไหน”

“ยังไม่รู้เลยครับ” แทนไทเอ่ยน้ำเสียงเศร้าสร้อยจนคนฟังรู้สึกได้

“ทำไมไม่กลับบ้าน นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วด้วยนะ”

น้ำเสียงที่ถามอ่อนโยนจนดวงตาคมเข้มมองอย่างตื้นตัน ในชีวิตของเด็กกำพร้าอย่างเขา เพิ่งได้สัมผัสแววตาอบอุ่นอ่อนโยนครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้

“ผมไม่มีบ้านหรอกครับ เพิ่งหนีออกมาจากบ้านสงเคราะห์เด็กเมื่อสองเดือนก่อน” แทนไทยกมือกุมท้อง เดินโซซัดโซเซไปช้าๆ

“งั้นไปทำแผลที่บ้านครูก่อนดีกว่า ปล่อยไว้จะติดเชื้อเอาได้”

อัมพรเดินไปจับแขนแทนไทพาเดินเข้าไปในซอย ผ่านคฤหาสน์หลังใหญ่สีขาวที่ตั้งตระหง่านบนเนื้อที่หลายสิบไร่

แทนไทมองผ่านซี่ประตูเหล็กบานใหญ่ที่มียามยืนเฝ้าอยู่ ก่อนจะเดินต่อไป

ไม่นานอัมพรก็พาแทนไทมาถึงบ้าน เด็กหนุ่มมองบ้านไม้สองชั้นสีครีมเบื้องหน้า แล้วหันไปมองตึกสีขาวหลังใหญ่ที่อยู่ติดกันทำให้บ้านไม้ของครูเล็กไปถนัดตา

“พี่อัม ทำไมวันนี้กลับค่ำจัง”

อ้อยใจร้องทักพี่สาวเมื่อได้ยินเสียงประตูบ้านเปิด

ร่างผอมบางเดินออกมาจากห้องครัว พอเห็นหน้าแทนไท นางก็ยกมือขึ้นทาบอกร้องออกมาอย่างตกใจ

“ว้ายตายแล้ว!”

“ยังไม่ตายหรอกอ้อย แต่ถ้าไม่ได้ล้างแผล เด็กคนนี้ติดเชื้อตายแน่ๆ ไปเอายาล้างให้พี่หน่อยเร็ว”

อ้อยใจรีบไปหยิบชุดปฐมพยาบาลมาให้พี่สาว แล้วทรุดนั่งบนเก้าอี้หวายตรงข้ามกับแทนไท อัมพรเลยเอ่ยแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน

“นี่ป้าอ้อยนะ น้องสาวครูเอง”

แทนไทยกมือไหว้อย่างเด็กมีสัมมาคารวะ

“ไปฟัดกับใครที่ไหนมาล่ะเอ็ง หน้าถึงได้เยินขนาดนี้” อ้อยใจมองหน้าคมเข้มอย่างเวทนา

“กับไอ้ฤทธิ์ลูกตาชมนั่นแหละ” อัมพรตอบแทน ขณะติดพลาสเตอร์ที่หน้าผากให้แทนไทอย่างเบามือ

หนุ่มน้อยหลับตาลงอย่างเจ็บร้าวไปทั้งร่าง เพราะโดนกระทืบหนักไปทั้งตัว

“ไอ้นี่ก็แปลกคนนะพี่ มีเรื่องกับชาวบ้านไปทุกวัน...กินข้าวกินปลาก่อนนะไอ้หนู แล้วค่อยกินยา”

“ขอบคุณครับป้าอ้อย” แทนไทเอ่ยเสียงแหบ แทบไม่อยากขยับตัวแม้แต่น้อย

จากนั้นอ้อยใจก็ดึงแขนพี่สาวมาคุยกันในห้องครัวเรื่องแทนไท จนรู้ที่มาที่ไปของเด็กหนุ่ม...

*** ขอบคุณคร้า ***