9 แผนสุดท้าย

เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบวันงานแต่งงานก็จะถูกจัดแต่แผนการของเจโรมยังไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ แม้ว่าเหมือนแพรจะใกล้ชิดกับบิดาของเขามากกว่าปกติแต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ศศิภัทรหึงหวงและถอยออกไปอย่างที่คิด เพราะหญิงสาวยังคงเชื่อใจบิดาของเขาและงานแต่งก็ยังคงจะเกิดขึ้นตามกำหนดเดิม

“คุณบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้เองนะซีซี” เจโรมพึมพำกับตนเองใบหน้าของเขาเวลานี่เต็มไปด้วยความโกรธ

ศศิภัทรทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนลูบคมและเธอคงมองออกแล้วว่าเหมือนแพรเป็นคนของเขาจึงไม่โกรธหรือทะเลาะกับบิดาของเขาแม้แต่ครั้งเดียว

เขาจึงโทรศัพท์ไปหาบิดาของเขาเพื่อแผนการสุดท้ายที่ต้องให้บิดามีส่วนร่วมโดยที่ท่านไม่มีทางรู้ว่าทุกอย่างเพียงเพื่อจะให้งานแต่งงานถูกยกเลิก

“มีอะไรถึงโทรหาพ่อแต่เช้า” คุณอนันต์ถามลูกชายด้วยความแปลกใจ

“ผมจะบอกพ่อว่าผมเห็นรูปถ่ายพรีเวดดิ้งของพ่อแล้วนะครับ”

“เป็นยังไงล่ะว่าที่เจ้าสาวของพ่อสวยไหม” เขาถามอย่างภาคภูมิใจ

“สวยครับ แต่ผมว่ารูปมันดูแข็งๆ ไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ พ่อน่าจะไปถ่ายนอกสตูดิโอนะครับ”

“พ่อก็อยากไปถ่ายที่ทะเลนะ แต่ซีซีเธอกลัวว่าพ่อจะเสียเวลา”

“พ่อครับ ผมรู้ว่าคุณซีซีเธอเป็นคนขี้เกรงใจคงไม่อยากรบกวนเวลางานของพ่อ แต่ถ้าพ่อเอ่ยปากชวนเธอเองเธอก็คงดีใจ”

“แกคิดอย่างนั้นเหรอ” คุณอนันต์ลืมคิดเรื่องนี้เพราะครั้งสุดท้ายที่แต่งงานก็จัดแค่งานเล็กๆ

“ครับ พ่อลองชวนเธอสิครับไปถ่ายทางใต้ก็ได้ทะเลช่วงนี้สวยมากๆ ถ้าพ่อจะไปผมจะจัดการเรื่องโรงแรมกับร้านพรีเวดดิ้งที่นั่นให้ ผมมีคนรู้จักทำธุรกิจนี้อยู่”

“ตอนแรกแกไม่อยากให้พ่อแต่งงานกับเธอแต่ทำไมวันนี้ถึงสนับสนุนล่ะ”

“ก็ผมเห็นแล้วว่าเธอดีกับพ่อและดูจะรักพ่อมากๆ ผมอยากมอบสิ่งที่เป็นของขวัญให้พ่อครับเพราะผมมีงานที่ต้องรีบกลับไปจัดการ คงอยู่ร่วมงานแต่งงานขอพ่อไม่ได้”

“พ่อนึกว่าแกจะมาร่วมงานแต่งงานของพ่อ”

“ผมก็อยากไปแสดงความยินดีกับพ่อนะครับ แต่พอมาคิดดูดีๆ แล้วผมกลัวว่าคนอื่นจะนินทาว่าแม่เลี้ยงน่ะครับว่าเด็กกว่าลูกชาย ผมคิดว่าคุณซีซีคงต้องอึดอัดแน่ๆ”

“ขอบใจนะเจโรมที่นึกถึงความรู้สึกของซีซี”

“ตกลงพ่อจะทำตามที่ผมเสนอไหมครับ”

“อือ พ่อว่ามันเป็นความคิดที่ดีเลย พ่อจะเดินทางไปวันไหนจะให้เลขาโทรไปบอกนะ”

“ได้ครับพ่อ”

คำพูดของลูกชายทำให้คุณอนันต์คิดว่าตอนนี้เจโรมยอมรับศศิภัทรในฐานะแม่เลี้ยงแล้วเขารู้สึกสบายใจเป็นอย่างมาก เมื่อถึงเวลาพักกลางวันเขาจึงโทรไปนัดเธอออกมาทานอาหารเย็น

วันนี้ศศิภัทรขับรถของเธอมายังร้านอาหารเองเพราะร้านนี้อยู่ไม่ไกลจากหอพักของเธอเท่าไหร่

หญิงสาวมาถึงก่อนเวลานัดและสั่งอาหารโปรดไว้รอ ไม่นานนักคุณอนันต์ก็เดินเข้ามา

“สวัสดีค่ะคุณอา นั่งก่อนนะคะวันนี้ เหนื่อยไหม” หญิงสาวทักทายด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เธอไม่ได้ยกมือไหว้เขาเหมือนกับการเจอกันครั้งแรก เพราะคุณอนันต์ห้ามเอาไว้

“เห็นหน้าหนูอาก็หายเหนื่อย” เขาเดินมาจับมือเธอและจูบไปบนหลังมือเธอเบาๆ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งฝั่งตรงข้าม

“คุณอาปากหวานและใจดีกับซีซีตลอด ซีซีมีความสุขมากเลยค่ะ”

“อาก็มีความสุข อามีอะไรอยากจะบอกซีซีด้วยนะ”

“อะไรคะ”

“สุดสัปดาห์นี้อาพอมีเวลาว่าง อาว่าจะชวนซีซีไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกันดีไหม อาอยากจะไปพักผ่อนสักหน่อย ซีซีลางานได้ไหม” เขาไม่บอกว่าจะไปถ่ายพรีเวดดิ้งเพราะอยากจะเซอร์ไพรส์

“ได้ค่ะ” ศศิภัทรตอบอย่างไม่ลังเล หญิงสาวอยากจะตามใจเขาให้มากที่สุด

“อาจะให้เลขาจัดการเองตั๋วเครื่องบินกับที่พักให้นะ พรุ่งนี้อาจะให้เขาโทรหาอีกที”

“ได้ค่ะ เอ่อ...คุณอาคะ ซีซีนอนคนละห้องกับคุณอาได้ไหมคะ”

“ได้สิ อาไม่ลืมเรื่องที่เราตกลงกันไว้หรอกนะ”

“ขอบคุณมากนะคะคุณอาที่เข้าใจซีซี แต่ถ้าแต่งงานแล้วซีซีจะทำหน้าที่ภรรยาที่ดีของคุณอาค่ะ ซีซีอยากให้คืนเข้าหอของเราเป็นคืนที่มีความหมายมากที่สุดของเราสองคนค่ะ” หญิงสาวอ้อนเสียงหวาน

เรื่องนี้เธอตกลงกับคุณอนันต์ตั้งแต่แรกแล้วว่าจะไม่นอนกับเขาก่อนแต่งงานอย่างเด็ดขาดเพราะจะเก็บความสุขนั้นมอบให้เขาในคืนวันแต่งงาน

“อาเข้าใจนะ อาหารมาแล้วเรารีบทานกันเถอะ”

ตลอดมื้ออาหารศศิภัทรดูแลและเอาใจคุณอนันต์อย่างเต็มที่เพราะเหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่วันงานแต่งงานก็จะถูกจัดขึ้น ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วจะรอก็แค่เวลาเท่านั้น

“เรื่องคลิปพรีเซ็นต์เตชั่นหนูซีซีจัดการแล้วใช่ไหม”

“ค่ะ แต่ซีซีว่าคงต้องให้เพิ่มเติมอีกหน่อยค่ะ”

“มันยังขาดอะไรอีกเหรอแล้วคิดว่าจะทันไหม”

“ทันสิคะคุณอา ครั้งนี้เราไปเที่ยวทะเลกันซีซีเลยว่าจะถ่ายรูปมาเพิ่มด้วยคุณอาว่าดีไหมคะ”

“ดีสิแต่อาว่าให้ร้านพรีเวดดิ้งช่วยทำอีกแรงดีไหม”

“คุณอาไม่ไว้ใจซีซีเหรอคะ”

“ไว้ใจสิ แต่อากลัวหนูซีซีจะเหนื่อย”

“ไม่เลยค่ะ ซีซีเต็มใจทำและอยากให้แขกในงานประทับใจมากที่สุด”

“อาเห็นความตั้งใจของซีซีแล้วชักอยากจะให้ถึงวันนั้นเร็วๆ จังเลย” คุณอนันต์ไม่ได้สนใจเรื่องงานแต่งเท่าไหร่ สิ่งที่เขาต้องการและอยากให้เกิดขึ้นเร็วๆ ก็คือการได้เขาหอกับเธอต่างหาก

เขาไม่เคยรอคอยที่จะนอนกับใครสักคนนานขนาดนี้ แต่เพราะศศิภัทรตั้งเงื่อนไขไว้จึงยอมทำตามและคิดว่าถ้าถึงคืนนั้นเขาคงมีความสุขมากที่สุด ว่าที่เจ้าสาวของเขาสวย อ่อนหวานและดูน่าค้นหากว่าทุกคนที่ผ่านมา เขาไม่หวังให้เธอยังบริสุทธิ์ขอแค่ไม่ได้ผ่านอะไรมาอย่างโชกโชนก็พอ

กำหนดการเดินทางของศศิภัทรคือเย็นวันศุกร์รถของคุณอนันต์มาจอดรอที่หน้าหอพัก

สาธิตผู้ช่วยของเขาลงมาจากรถและช่วยหญิงสาวยกกระเป๋าไปเก็บพอเธอเข้ามาในรถก็ต้องแปลกใจเพราะไม่เห็นคุณอนันต์นั่งมาด้วย

ศศิภัทรยังไม่ทันถามเสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น เธอรับรับสายเพราะคนที่โทรเข้ามาคืนคนที่เธอกำลังนึกถึง

“หนูซีซี สาธิตไปรับหนูหรือยัง”

“มาแล้วค่ะคุณอา ตอนนี้ซีซีอยู่บนรถค่ะ คุณอาล่ะคะ”

“อาขอโทษนะที่ไปพร้อมกับหนูไม่ได้ ให้หนูไปก่อนเลยนะพอไปถึงที่นั่นคนจากโรงแรมจะพาหนูไปที่พักเอง พอดีว่าลูกค้าคนสำคัญเลื่อนนัดมาทานข้าวเย็นนี้ ซีซีอย่างโกรธอานะ”

“ซีซีไม่โกรธหรอกค่ะ ซีซีเข้าใจแต่พรุ่งนี้คุณอาจะตามไปใช่ไหมคะ ซีซีไม่อยากเที่ยวคนเดียว” หญิงสาวโกรธที่ถูกทิ้งให้เดินทางตามลำพังแต่ก็เก็บอาการไว้

“พรุ่งนี้อาจะรีบตามไปแต่เช้าเลยนะ”

“ก็ได้ค่ะ อย่าให้ซีซีรอเก้อนะคะ”

“อาจะไปตามสัญญา แต่ตอนนี้อาขอไปคุยกับลูกค้าก่อนนะ”

“ได้ค่ะแล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ” เมื่อวางสายแล้วเธอก็ทำหน้านิ่งเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้นเพราะรู้ว่าถ้าแสดงอาการไม่พอใจออกมาผู้ช่วยต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกคุณอนันต์แน่ๆ