Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
7 เข้าตรงจุด
เจโรมนั่งดื่มอยู่คนเดียวที่เคาน์เตอร์บาร์ในห้องพักของโรงแรมหรูระหว่างรอรับสายจากเหมือนแพรและเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขาก็รีบกดรับสายเพราะอยากรู้ว่าแผนที่วางไว้เป็นไปตามที่คิดหรือเปล่า
“แพรเองนะคะคุณเจโรม”
“ครับ เป็นไงบ้างได้เจอพ่อไหม” เขาถามอย่างร้อนใจ
“ค่ะ แพรจอดรถตามจุดที่คุณบอก พอรถท่านผ่านท่านก็จอดแล้วลงมาทักทาย”
เหมือนแพรเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เจโรมฟังอย่างละเอียดเพราะนั่นหมายถึงเงินที่เธอจะได้จากเจโรมด้วย
“คุณเก่งมากครับ คุณคิดว่ามีโอกาสที่พ่อผมจะล้มเลิกงานแต่งไหม”
“ตอนนี้แพรยังตอบไม่ได้หรอกค่ะ แต่แพรจะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดนะคะ”
“ถ้าแผนเราไปได้สวยและทุกอย่างสำเร็จผมจะให้เงินโบนัสคุณด้วยนะ”
“ขอบคุณมากนะคะแต่ตอนนี้แพรมีเรื่องหนักใจอย่างหนึ่งค่ะ”
“เรื่องอะไรครับ”
“ก็คุณอนันต์ชวนแพรให้ไปทำงานเป็นผู้ช่วยเลขาของท่านค่ะ แต่แพรไม่เคยทำงานพวกนี้มาเลย แพรเคยทำแต่ประชาสัมพันธ์ค่ะหรือแพรจะปฏิเสธดีคะ”
“ไม่นะครับ เรื่องนี้ผมช่วยคุณได้” เจโรมเห็นเป็นโอกาสดีที่เหมือนแพรจะได้ใกล้ชิดกับบิดาของเขา
“แต่แพรกลัวจะทำงานได้ไม่ดี”
“คุณอยากทำงานนี้ไหมล่ะครับ เงินน่าจะดีกว่างานเดิมนะครับ”
“อยากสิคะ”
“ไม่ต้องกังวลครับ คุณบอกพ่อผมว่าขอเวลาเพื่อเตรียมตัวสักหนึ่งอาทิตย์ระหว่างนี้ผมจะให้คุณเรียนรู้งานเลขา คุณคิดว่ายังไงล่ะ”
“ถ้ามีคนสอนฉันก็คิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้ แต่ระหว่างนี้คุณก็ต้องติดต่อพ่อผมตลอดนะ อย่าเว้นช่วง”
“จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าหากว่าพรุ่งนี้ แพรจะแวะไปบอกเรื่องนี้กับท่านและถือโอกาสขอบคุณที่ท่านช่วยไว้เมื่อวาน”
“ดีมากครับคุณแพร ไปตอนใกล้เวลาพักนะครับ จะได้ชวนท่านออกมาทานอาหาร”
“คุณว่าท่านจะว่างไหมคะ”
“เรื่องนั้นผมจัดการเองครับ คุณแค่แต่งตัวสวยๆ ไปชวนท่านก็พอ พ่อผมชอบทาอาหารจีนนะครับ”
“แพรจะลองหาข้อมูลดูนะคะว่ามีร้านอาหารจีนที่ไหนละเมนูไหนน่าสนใจบ้าง”
“เยี่ยมไปเลยครับ ขอบคุณนะครับที่โทรมาแจ้งข่าว”
“ก็คุณเป็นเจ้านายนี่คะ คุณมีอะไรจะถามหรือบอกแพรเกี่ยวกับพ่อของคุณอีกไหมคะ”
“ตอนนี้ไม่มีครับ ผมขอวางสายก่อนนะครับคุณจะได้พัก”
“ค่ะคุณเจโรม”
ชายหนุ่มยิ้มหลังจากเหมือนแพรวางสายไปแล้ว แผนของเขากำลังก้าวหน้าไปอีกขั้น เขารู้ว่าผู้หญิงอย่างเหมือนแพรนั้นควบคุมได้ด้วยเงิน เมื่อวันที่แผนสำเร็จและบิดายกเลิกงานแต่งเหมือนแพรอาจจะเข้ามาแทนที่ศศิภัทรและเขาก็คงจะไม่ขัดขวางเพราะอย่างน้อยเหมือนแพรก็อายุพอๆ กับเขา
ชายหนุ่มเชื่อว่าถ้าเหมือนแพรไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ บิดาของเขาบ่อยๆ ศศิภัทรก็คงจะเริ่มไม่พอใจและอาจจะยอมถอยไปเอง
วันต่อมาเหมือนแพรไปหาคุณอนันต์ที่บริษัทส่งออก เธอสวมเดรสเข้ารูปสีครีมดูสวยสง่าแต่ก็แฝงไปด้วยความเซ็กซี่เพราะกระโปรงที่ยาวคลุมเข่านั้นมันแหวกขึ้นสูงเหนือต้นขา
ใบหน้าของเธอยิ้มแย้มเมื่อเดินมายังหน้าห้องทำงานของคุณอนันต์ประธานบริษัทส่งออกรายใหญ่ของเมืองไทย
“สวัสดีค่ะ ฉันมาคุณอนันต์ค่ะ” เหมือนแพรทักทายเลขาหน้าห้องที่คิดว่าอีกไม่นานคงจะได้ร่วมงานกัน
“สวัสดีค่ะ คุณนัดไว้หรือเปล่าคะ”
“ไม่ได้นัดค่ะ แต่คุณอนันต์บอกว่าถ้ามาแล้วก็เข้าพบท่านได้เลย ฉันชื่อเหมือนแพรค่ะ ไม่รู้ว่าท่านได้แจ้งไว้หรือเปล่า” หญิงสาวถามอย่างสุภาพ
“ถ้าเป็นคุณเหมือนแพรท่านสั่งไว้แล้วค่ะ ฉันขอแจ้งท่านก่อนนะคะ”
เลขาของคุณอนันต์ต่อสายตรงถึงท่านเมื่อวางสายแล้วก็ยิ้มให้กับเหมือนแพร
“คุณเข้าไปพบท่านได้เลยค่ะ”
“ขอบคุณนะคะ” เหมือนแพรกล่าวของคุณก่อนจะเดินไปหน้าห้องเคาะประตูเพื่อเป็นมารยาทก่อนจะเปิดเข้าไป
“สวัสดีค่ะ แพรมารบกวนเวลาคุณหรือเปล่าคะ” หญิงสาวทักทายด้วยรอยยิ้มหวาน
“ไม่เลยครับ วันนี้งานผมไม่ยุ่งเท่าไหร่ เชิญนั่งโซฟาดีกว่านะครับ” คุณอนันต์ลุกจากเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานแล้วผายมือให้หญิงสาวไปนั่งที่มุมห้องที่จัดไว้เป็นมุมรับแขกเล็กๆ
“ขอบคุณค่ะ”
“คุณแพรมาหาผมที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”
“แพรจะมาขอบคุณเรื่องเมื่อวานค่ะ”
“เรื่องแค่นั้นเองคุณไม่ต้องมาขอบคุณถึงนี่ก็ได้”
“คุณอนันต์ทำเหมือนไม่อยากเจอแพร แพรต้องขอโทษด้วยนะคะ แพรทำให้คุณไม่พอใจใช่ไหม” เธอถามด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คุณแพรอย่าเพิ่งเข้าใจผมผิด ผมแค่ไม่อยากให้คุณเสียเวลา อีกอย่างเรื่องเมื่อวานมันก็เป็นเรื่องเล็กน้อย คุณโทรมาก็ได้”
“แต่แพรอยากมาขอบคุณด้วยตัวเองค่ะ”
“เอางั้นก็ได้ครับ แล้วรถคุณซ่อมเสร็จหรือยังครับ”
“ช่างบอกว่าน่าจะอีกหลายวันค่ะ”
“แล้วคุณแพรมายังไงครับ”
“แพรนั่งแท็กซี่มาคะ”
“โธ่...ไม่น่าลำบากเลยนะครับ”
“ไม่ลำบากเลยค่ะ ที่แพรมาวันนี้ก็อยากจะมาคุยเรื่องงานที่คุณอนันต์บอกแพรเมื่อวานด้วยค่ะ”
“คุณตกลงไหมครับ”
“ตกลงค่ะ แต่แพรขอเวลาสักอาทิตย์หนึ่งได้ไหมคะ ถึงตอนนั้นรถของแพรก็คงซ่อมเสร็จพอดี”
“ได้สิครับ คุณพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกผมได้เลย ผมจะสั่งสาธิตผู้ช่วยของผมไว้นะครับ เขาจะเป็นคนจัดการเรื่องเอกสารและประสานงานกับฝ่ายบุคคลให้ ส่วนเรื่องเอกสารต่างๆ เดี๋ยวผมจะให้เขาติดต่อคุณแพรอีกที”
“ได้ค่ะ แพรขอบคุณมากๆ นะคะ นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วคุณอนันต์ไปทานอาหารกับแพรหน่อยได้ไหมคะ แพรอยากเลี้ยงขอบคุณที่คุณช่วยแพรและยังให้แพรได้ทำงานที่นี่ด้วย”
“ผมเองก็กำลังหาเพื่อนทานอาหารอยู่พอดี”
“เดี๋ยวนะคะ แพรลืมไปค่ะ แพรว่าแพรไม่ชวนคุณดีกว่า”
“ทำไมล่ะครับ”
“แพรกลัวคุณจะมีปัญหากับแฟน”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ซีซีเธอเข้าใจและไม่ขี้หึงครับ”
“แน่นะคะ”
“แน่สิครับ ว่าแต่คุณแพรอยากไปทานร้านไหนล่ะครับ”
“แพรอยากไปทานอาหารจีนค่ะ แถวนี้มีร้านที่เปิดมานานแล้ว แต่แพรยังไม่เคยไปทานเลยค่ะเพื่อนๆ ของแพรไม่ค่อยชอบทานอาหารจีนเท่าไหร่ แพรจะไปนั่งทานคนเดียวก็รู้สึกแปลกๆ ค่ะ”
“คุณแพรชอบทานอาหารจีนเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ คุณอนันต์ชอบไหมคะ”
“ชอบสิครับ”
“ดีจังเลยค่ะที่คุณชอบ”
“ถ้างั้นเราไปกันเลยไหมครับคุณแพร”
“เอ่อ...คุณอนันต์เรียกว่าแพรๆ เฉยๆ ก็ค่ะ คุณเป็นผู้ใหญ่กว่าแพรนะคะ แล้วอีกไม่นานแพรก็จะมาเป็นลูกน้องของคุณด้วยค่ะ”
“ก็ได้ครับแพร” คุณอนันต์ตอบด้วยรอยยิ้มอบอุ่น เขาดีใจที่จะมีเพื่อนไปทานอาหารจีนด้วยกันเพราะที่ผ่านมาผู้หญิงที่เขาคบด้วยนั้นมักไม่ชอบและบ่นว่าอาหารเลี่ยนไม่ถูกปาก
การได้ไปทานอาหารที่ชอบกับผู้หญิงที่สวยและเซ็กซี่แบบนี้ก็ทำให้เขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
