บทที่ 5 ห้องของเรา

ห้องนอนของเรา

หลังจากทีผลอหลับไป เพราะความล้า ทำให้ตื่นมาในสภาพที่ทำให้หัวใจ แทบหยุดเต้นที่ต้องอยู่ในอ้อมกอดเจ้าชาย และดูเหมือนเราเองก็กอดเขาซะเน้นเลย สงสัยคงฝันถึงคนในครอบครัวอีกตามเคย แล้วจะปลุกเขาดีไหม หรือจะให้เขานอนต่อดี แต่ถ้าให้นอนต่อเราก็ต้องอยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้ ไม่ดีต่อหัวใจแน่ ได้แพ้ทางเขาพอดี ห้ามเด็ดขาด เพราะเขาคงไม่ได้เรารักจริงอย่างที่เรารู้สึกหรอก เอาไงดีน่าเราก็ไม่อยากขัดจังหวะเขานอน แต่ก็ไม่อยากให้เขาดกอดแบบนี้ด้วย ในระหว่างที่เด็กสาวคิดอยู่นั้น เจ้าชายนั้นรู้สึกตัวนานแล้วแต่เป็นเพราะ สาวเจ้ายังกอดอยู่เลยไม่อยากขัดการกอด และชอบที่นางกอดมันรู้สึกดี เลยทำเป็นหลับต่อ ทำให้ได้เห็นคนบางคนที่ปากกับใจไม่ตรงกัน เลยอดขำไม่ได้

"นี่ หน้าเจ้าเวลาที่กำลังคิดหนักแบบนี้ มันทั้งน่ารัก และตลกดีนะ ว่าไหม"

"นี่หมายความว่า ตืนนานแล้ว ทำไม่ไม่บอกปล่อยให้คิดหาวิธีปลุกอยู่ได้คนยิ่งเครียดอยู่.

.ก็เจ้าทั้งน่ารัก และก็ตลกไปในตัว คนอะไรปากไม่ตรงกับใจ ปากบอกไม่อยากนอนด้วยกันแต่ตลอดทั้งคืน เราไปไหนไม่ได้เลยไม่รู้ว่ามือหรือ กาวกันแน่นะแกะไม่ออก จนต้องนอนกอดตอบให้สมกับที่เจ้าอยากกอดเรานะ แต่ว่ามันเป็นคืนนที่หลับสบายมาก มีเจ้าอยู่ข้างกายขนาดไม่ได้อาบนำ้กันเลย ตัวเจ้ายังหอมชื่นใจ "

"พอๆง้นก็ปล่อยได้แล้ว มานาจะไปอาบนำ้ สายแล้วเราต้องไปเรียน ไม่ได้ซื้อวุฒินะ เราใช้ความสามารถถึงจะจบได้นะ"

"งั้นให้มองใหม่ ว่าใครกอดใครอยู่ "

"เอ้อ ปล่อยแล้วก็ได้คะ งั้นก็ลุกไปอาบนำ้ก่อนเลยมานา ขอเช็คทุกคนก่อนว่า ตื่นกันยัง"

"เราว่าพวกเขาคงตื่นกันแล้วหละ เจ้าพวกนั้นตื่นเช้าอยู่แล้ว คู่เราน่าจะสายสุด เพราะมีคนขี้เซ้า แต่ชอบน่ารักดี ได้นอนด้วยกันนานขึ้นด้วย"

"งั้นอีกครึ่งชั่วโมง เจอกันที่ห้องรับแขกนะ"

ได้ ไม่ต้องรีบขนาดนั้น เดี่ยวได้หกล้มกันพอดี ยิ่งซุ่มซ้ามอยู่ด้วย ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆนะเรานี่"

"เอ๋ ที่ว่าไม่เปลี่ยนนี่มันคืออะไร เราเคยรู้จักกันด้วยหรือไม่เห็นจำได้เลย"

"เอ้อ ไม่มีอะไรหรอก รีบไปอาบนำ้เดี่ยวสายนะ"

" สายแน่ๆ อาจารย์เอาตาย ไม่เคยสายด้วย"

"คิดว่าทุกคน ก็คงตกใจ อีกเยอะแหละ วันนี้"

จากนั้น เราสองคนก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวกัน และรีบที่จะลงไปรวมตัวกันที่ห้องอาหารของโรงแรม

เพราะจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้า ก่อนที่จะไปมหาลัย แต่ทำไมทุกคนถึงมองเราแปลกๆนะ

ในหน้าเรามีอะไรติดเหรอ ถ้ามีพวกนั้นต้องบอกแล้วสิ แต่นี้เล่นหน้าแดงกัน มันคืออะไร

"เมื่อเช้าอาบนำ้รีบขนาดนั้นจนไม่รู้ว่า ตัวเองมีอะไรเปลี่ยนไปขนาดนั้นเชี่ยว"

"ก็เพราะนาย ทำให้มานาตื่นสาย เลยต้องรีบอาบไม่ได้มีเวลาแต่งตัว เพราะทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรงอกออกมาจนผิดสังเกตุสักหน่อย มีอะไร ตกลงหน้ามานาเป็นอะไร ทำไมทุกคนถึงมองแบบนั้น"

เฮ้อ เป็นที่ขี้เซ้าไม่พอ ยังเป็นคนที่ไม่ช่างสังเกตุอีก แล้วเข้าคณะนี้ได้ยังนะ "

"แรงไปไหม แค่ไม่สำรวจว่าตัวเองแต่งตัวถูกไหม หรือมีอะไรแปลกไปแค่วันเดี่ยว ไม่ได้เป็นตัวพิสูตรว่า ไม่คู่คควรกับคณะนี้สักหน่อย เขาวัดหลายอย่างจ้าถึงเข้ามาได้นะ"

"รีบกีนกันดีกว่า เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ถ้าสายทั้งๆ ที่พวกนายเข้าเรียนวันแรก จะยากเอานะ"

"ก็เพราะใครหละ "

"รู้แล้ว ขอโทษ ก็มันเหนื่อยนี่เลยนอนนานไปหน่อย"

"ขนาดนั้นเชี่ยวเหรอมานา มิน่าถึงเอ้อเปล่าหรอกไม่มีอะไร รีบกินรีบไปกันดีกว่า รู้สึกว่าพวกเราทุกคนจะเด่นเกินไป ทุกคนหันมาทางพวกเราหมดเลย"

หลังจากนั้น พวกเราก็ขึ้นรถไปมหาลัย เพื่อทำให้พวกเขาเข้าใจ ชีวิตของสาวๆมากขึ้นว่าในแต่ละวันทำอะไรกันบ้าง การเดินทาง การเรียน การใช้ชีวิต ซึ่งความจริงแล้วพวกเขามาที่นี่ เพราะต้องการมาเรียนรู้ และรู้จักพวกนางมากขึ้นก่อนที่ จะมาขอไปเป็นชายาของพวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขายินยอมพร้อมใจ กันมาแบบไม่ได้นัดหมาย การเรียรู้เ่รื่องความรักกำลังจะเกิดขึ้น แต่ฉันก็ถูกทุกคนมองด้วยสายตาที่ สับสนบ้าง ตกใจบ้าง งงบ้าง คือแล้วตกลงหน้าฉันมันมีอะไรแปลกเหรอ หรือฉันใส่เสื่อผิดก็ไม่นี้น่า ไม่คิดแล้วตั้งใจเรียนดีกว่า