ขอเวลานอน ห้าชั่วโมง (เฮีย:ภาค)

ตอน : ขอเวลานอน ห้าชั่วโมง (เฮีย:ภาค)

"เห้ยไอ้คุณชายชาเย็น! นั้นมึงจะไปไหนวะ! พวกกูจะไปก๋งเหล้าเคล้านารีนะเว้ยเห้ย!!" ไอ้มิกกี้ตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดังเมื่อผมเดินแยกออกมาจากเพื่อนๆ

วันนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้ายครับ รุ่นพี่ผูกข้อมือให้รุ่นน้องแล้ว ถือว่าสิ้นสุดการรับน้องแล้วครับ ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าๆ พวกรุ่นพี่และเพื่อนๆผมที่เหนื่อยกันมานานแสนนานเลยตกลงกันว่าจะไปต่อกันที่ผับประจำ

ปกติเรื่องดื่มผมไม่ค่อยชอบแต่ก็ไม่เคยขาด(?) ไปกับพวกมันตลอด แต่ครั้งนี้ผมบายครับ ผมมีนัด สำคัญมากด้วย...ผมมีนัดไปดูอาการของผู้ป่วยที่โรงพยาบาลครับ จะใครอีกล่ะ ก็ไอ้ขี้เซานั่นแหละครับ ขี้เซาไม่พอขี้โรคด้วย ใครเป็นแฟนมันคงลำบากใจน่าดู....

...บางครั้งผมก็อยากลองลำบากใจสักครั้งนะครับ... -///-

"ผมสงครามครับมาเยี่ยมนาย รัตติการ ธาราสวัสดิ์ ครับ" ผมบอกพยาบาลที่ประจำตรงเคาน์เตอร์ โรงพยาบาลนี้เป็นเอกชลครับ ค่ารักษาสูงลิบลิ่ว ส่วนมากก็มีแต่พวกคนรวย ดาราคนดังทั้งนั้น การรักษาความปลอดภัยเลยต้องสำคัญจะเข้าจะออกต้องลงทะเบียนไว้ละเอียดเลยครับ

"คุณรัตติการ ธาราสวัสดิ์ ได้ทำเรื่องขอกลับบ้านไปเมื่อเวลาประมาณสิบหกนาฬิกาแล้วค่ะ"

"กลับไปแล้ว? กลับไปได้อย่างไรครับก็ผมบอกว่าให้กลับเมื่อผมมาทำเรื่องเอง" ผมโวยเล็กน้อยครับ มาบอกว่าไอ้ขี้เซากลับไปแล้วได้ไง ตอนลงทะเบียนผมแจ้งกับพยาบาลไว้แล้วว่าผมจะมารับกลับเองเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย

"ค่ะ แต่สำหรับโรงพยาบาลความต้องการของผู้ป่วยสำคัญกว่าค่ะ แล้วคุณรัตติการก็มาทำเรื่องด้วยตนเอง" คุณพยาบาลยื่นเอกสารการรับรองนู้นนี่นั่น ยืนยันว่ามันกลับไปแล้วจริงๆ แต่นั้นยังไม่ทำให้ผมเงิบเท่ากับคำพูดคำต่อมาของคุณพยาบาลสาว

"ส่วนนี้เป็นเอกสารสำเร็จค่ารักษานะคะ คุณรัตติการได้จ่ายค่ารักษาเพียง 10% ของค่ารักษาทั้งหมด.."

"ส่วนที่เหลือ 90% คุณรัตติการได้ลงแจ้งว่าจะให้ญาติผู้ป่วยมาจ่ายอีกทีค่ะ แต่หากครบสิบวันแล้วยังไม่จ่ายให้ไปปรับจากคุณรัตติการอีกที นี่ค่ะลายเซ็นยืนยันของคุณรัตติการ" คุณพยาบาลสาวยื่นเอกสารที่มีชื่อ รัตติการ ธาราสวัสดิ์ มาให้ผม....

จะกลับบ้านทั้งที...มันยังเหลือหนี้สินไว้ให้ผมอีกนะครับ

นี่ผมโดนหลอกแล้วสินะ - -

เจอเมื่อไหร่กูจะคิดทบต้นทบดอกเลย หื้มมมม!

เช้าวันต่อมาาาา~~~

ตุ๊กแก๊ ตุ๊กแก๊ ~

เสียงสัตว์ชนิดเดียวกันกับจิ้งจกแต่คนละสายพันธ์ปลุกให้ผมตื่น (ไก่กับนาฬิกามันเชยแล้วครับ) วันนี้ผมมีเรียนบ่าย กะว่าจะไปคิดบัญชีที่มันทำไว้ครับ เดิมทีผมก็ไม่คิดจะให้มันจ่ายอยู่แล้ว แต่ที่ผมต้องเปลี่ยนบทเป็นนายหนี้(?) เพราะผมอยากเจอมันน่ะครับ

อาจจะเร็วไปสักหน่อยแต่ผมว่าผมชอบไอ้ขี้เซานั่นแล้วล่ะ ตอนนี้ยังแค่ชอบครับ...และผมว่ามันอาจจะเปลี่ยนไปเป็นรักในเร็วๆนี้

....ซึ่งตรงนี้แหละครับที่ผมยังทำใจไม่ได้- -...

"กูว่าเมลิคได้ชัวร์!"

"น้องเนมไง กูว่าน้องเขาน่ารักดี"

"เหอะน่ารักจริง แต่แค่หน้าตาอ่ะดิ้ มึงดูที่นิสัยเถอะ เข้ามาได้ไม่ถึงเดือน แดกผู้ชายคณะเราไปเกือบครึ่ง- -"

"เออเนอะ แม่งแดกพี่ปลื้มอนาคตผัวกูแล้วด้วย"

"แต่กูว่าไอ้คิรัว คิริวอะไรนั่นก็หล่อนะ"

"ส้นตีน อย่างคิริวเขาเรียกว่าสวยเว้ยยย อืมมม แต่กูว่ามันก็มีสิทธิ์นะ"

ผมมาถึงคณะก็ได้ยินเสียงฝูงหมาเห่าใส่กันอยู่ข้างล่างตึก ปกติพวกนี้มันมาเช้าครับ เช้ามาก ผมที่ว่าตื่นเช้ายังมาสายกว่าพวกมันเลย- -

"อ้าวชาเย็น เออ! น้องกูฝากซื้อชาเย็นนี่หว่า ตายละ กูไปก่อนนะเว้ย" ไอ้เมตรทักผมก่อนมันจะลนลานลุกไปซื้อน้ำในร้านกาแฟข้างๆ ตึกให้น้องชายมัน

ไอ้นี่มันรักน้องมันครับ รักมาก หวงมาก ใครแตะตายครับ ถ้าน้องมันหุ่นเล็กไซต์มินิผมว่ามันต้องคิดไม่ซื่อกับน้องแน่ๆ แต่เพราะน้องชายมันน่ะสูง ล่ำ ดำ บึกบึน กล้ามใหญ่กว่าผมอีกครับ แต่รวมๆ แล้วมันหล่อครับ หล่อแบบเถื่อนๆ สมัยนี้ผู้หญิงชอบครับ พวกหล่อๆเหมือนโจรอ่ะ คุณๆเขาปลื้ม เจอทีไรกรี๊ดทุกที (หลังจากนั้นก็วิ่งตัวใครตัวมันฮ่าๆ)

"ไอ้แอร์ ในฐานะที่มึงเป็นคนฉลาดที่สุด(เกรดเฉลี่ย 2.97- -) มึงลองบอกมาสิว่าปีนี้ใครจะได้รับเลือกเป็นเดือนคณะ" ไอ้มิกกี้ถาม ที่จริงผมชื่อเล่นชื่อ

สงคราม

นะครับ แต่พวกเพื่อนๆ พี่ๆ ส่วนใหญ่ที่สนิทจะเรียกผมหลายอย่าง เช่น ชาเย็น(เย็นชา),แอร์(มันบอกอยู่ใกล้ๆแล้วหนาว),ตายด้าน(ผมไม่ค่อยยิ้มหรือหัวเราะ),เตารีด(เนียบ เรียบร้อยครับ) และอีกหลากหลายฉายาที่พวกมันจะสรรหาได้

"ไม่รู้จักสักคน" พอผมตอบไอ้พวกนี้ก็พากันถอนหายใจดัง เฮือกกก แล้วกรอกตามองบน ประมาณว่า 'เออใช่ กูลืมว่าคนอย่างมึงไม่น่ารู้จักใครหรอก'

ถ้าผมรู้จักน่ะสิแปลก- -

"อะนี่ พวกกูเล็งไว้สามคนที่จะเป็นเดือนปีนี้ คนนี้ชื่อเมลิค สายกูสืบมาว่าเป็นลูกครึ่ง ครึ่งไรไม่รู้แหละ เนี่ยๆ มึงจำได้ไหมคนที่รับน้องวันแรกแล้วมันมาสายวิ่งรอบตึกคณะห้าสิบรอบอ่ะ มึงดูหุ่นน้องมัน อื้อหื้อออออ น้ำลายหก-,,-" อีพีช(เรียกซะ) มันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มครับ แมนมาก มีเรื่องทีไรมันนี่ตัวเก็งนำทับทุกที แต่มันนั่งยัน นอนยัน ตะแคงยันครับว่ามันชอบผู้ชาย ถึงจะชอบแอบดูขนาดไซต์หน้าอกผู้หญิงก็ตาม....

มันยื่นมือถือเข้าแอปพลิเคชันสีน้ำเงินก่อนกดนู่นนี่แล้วขึ้นรูปผู้ชายคนนึง ผมจำได้ครับถึงจะไม่อยากจำก็เถอะ มันคือคนที่โดนลงโทษคนแรก และเป็นคนที่ไปนั่งเบียดแนบชิดสนิทหนังกับไอขี้เซา (ที่ผมเดาว่ามันไม่รู้ตัว)

"อีชะนีนี่อวยเหลือเกินนะ อะดูนี่คนนี้ นางชื่อมายเนม ตัวเล็กน่ารัก ขาวเนียนนุ่ม กูชอบนางนะแต่ติดตรงที่นางแรงนี่แหละ

ข่าวบอกว่านางกินผู้ชายเกือบครึ่งคณะเราแล้ว แถมยังไปแดกเด็กแพทย์ในห้องน้ำคณะนั้นอีก แซ่บซี๊ดอย่าบอกใครแต่มีคนบอกว่านิสัยนางจริงๆน่ารักนะ ฉันก็ไม่รู้อ่ะ สายข่าวฉันตามสืบอยู่"

ไอ้ป่านหรืออีปุ่นมันเป็นตุ๊ดครับ ตุ๊ดคนเดียวในกลุ่มเหมือนกัน แต่เป็นตุ๊ดมีระดับคือไม่ได้วี๊ดว๊ายให้เสื่อมเสียตระกูลตุ๊ด มันกับอีพีชนี่ตัวดีตีกันเลยครับ อยู่ใกล้กันทีไรมีเรื่องทุกที แต่มันรักกันนะครับแค่ความคิดเห็นไม่เหมือนกัน

...ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าผมคือน่ารักมากครับ มองแวบแรกนึกว่าทอม หรือพวกผู้หญิงที่แต่งคอสเพลย์เป็นผู้ชาย หน้าหวานตาโต จมูกนิดปากหน่อย แก้มแดงๆ หุ่นบางๆตามรูปนั่น สเปคเพศผู้เลยครับ ว่าก็ว่าเหอะต่อให้เป็นชายแท้มาเจอคนนี้ ร้อยทั้งร้อยก็ต้องรีบสวมถุงอ่ะครับ -,,-

"จ้องใหญ่เลยนะพวกมึง- - อีพวกผู้นี่มันเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยรึอย่างไร! พี่ปลื้มกูก็คนนึงแล้ว กูสวยขนาดนี้อ่อยมาเป็นปีเสือกเล่นตัว เจออีนี่หน่อยวิ่งไปหามันเชียว! อีเหี้ยคราม!หยุด! เลิกมอง!!" อีตุ๊ดปุ่นปรามผม แหม่ผมมองแค่นิดเดียวนะครับก็กำลังคิดอยู่ว่าน้องมันมีสิทธิ์เป็นเดือนคณะหรืิอเปล่า....เท่านั้นเอ๊งงง

"ไม่ต้องดูหรอกคนนี้อ้ะ นี่อีกคน คนนี้้เจ๊ปุ่นนำเสนอออออ" อีปุ่นเก็บมือถือไปก่อนจะกดหยุกหยิกๆแล้วยื่นมาทางผม

"นี่ชื่อคิริว ไทย-ปุ่น หน้าเรียวสวยโคตร อัธยาศัยดี มีมนุษย์สัมพันธ์ ถามใครในคณะส่วนใหญ่รู้จักหมดอ่ะ น้องมันยิ้มง่าย คุยง่ายเป็นกันเอง นี่สวยมากกก สวยจนผู้หญิงอย่างอีพีชแทบกราบตีนอ่ะ"

"แหมอีสัด สวยกว่ามึงเหมือนกันแหละเป็นตุ๊ดดีๆไม่ชอบ เสือกอยากเป็นพลาสติก" คำด่าของพีชทำให้ปุ่นมันโกรธมากครับ ก็มันไปทำศัลยกรรมมาเกือบทั้งตัว ตา จมูก หน้าผาก แก้ม ปาก คาง นม ปกติมันผอม ขาว ครับพอมันทำมาทีนี้ สวยเลย แต่มันก็ยังมีตรงนั้นเหมือนพวกผมนะ- -

...ผู้ชายที่อยู่ในมือถือถ้าผมจำไม่ผิดคิดว่าน่าจะเป็นคนที่นั่งข้างๆไอ้ขี้เซา คนที่แหย่มันจนมันต้องโดนลงโทษน่ะ เออจริงสิ ผมจะมาคิดบัญชีแค้นหนี้แค้นสินกับมันนี่หว่า ลืมเลย แต่ไม่รู้ว่ามันมีเรียนไหม เรียนห้องไหน เลิกหรือยัง

จะว่าไปผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย....แม้แต่ชื่อมันผมยังไม่รู้...

"ไอ้ขี้เซา..." ผมเรียกมันด้วยคำนี้ตลอดเพราะมันนอนได้ตลอดแม้จะทำกิจกรรม ขนาดตอนที่ผมตัดสินใจพามันไปหาหมอ ตอนแรกคุณหมอตกใจ ต่อว่าผมใหญ่ว่าทำไมไม่พามาเร็วกว่านี้ แต่เพราะผมบอกเหตุผลไป หมอก็ทำหน้าเหนื่อยใจ ตอนนั้นอาการมันทรุดนิดนึงครับ เห็นบอกว่าหอบหืดและกล้ามเนื้ออ่อนแรงกำเริบ แถมยังมีไข้ด้วย หมอเลยให้ดูอาการต่อ ขนาดใกล้ตายมันยังนอนหลับไปเกือบสองวัน จนผมกลัวมันตายจริงๆครับ แต่หมอบอกปลอดภัยแค่ร่างกายต้องการพักผ่อน(นอนทั้งวันมันยังไม่พักอีกหรอครับ?)

ผมที่ต้องหอบเสื้อไปเฝ้ามันนี่สบายเลย แม้แต่ฉี่มันยังไม่ปวด ไม่ต้องลำบากผมลุกขึ้นมาช่วย- -ผมรู้จักชื่อมันก็เพราะค้นดูในกระเป๋ามันมีกระเป๋าเงิน บัตรต่างๆและบัตรประชาชน

...ก็รู้แค่ข้อมูลตามบัตรแหละครับ เห้อ...

"ไอ้ขี้เซา? อ๋อ น้องคนที่นอนในแถวอ่ะหรอ อืม ก็หน้าตาดีนะ" หื้อ?

"อะไร ก็คนที่หลับตอนรับน้องใช่ไหม ไอ้ขี้เซาที่มึงว่าอ่ะ?" ไอ้มิกกิ้ที่เงียบตั้งนานถาม

"กูยังไม่ได้พูด" ผมยังไม่ได้พูดเลยนี่ครับ งงกับพวกมันจริงๆ

"ไม่พูดเหี้ยไร มึงพูดอยู่เมื่อกี้ว่าไอ้ขี้เซา ใช่ไหมคุณผู้หญิงทั้งสอง" ไอ้กี้หันไปหาแนวร่วม ตุ๊ดปุ่นกับหญิงพีชก็พยักหน้าหงึกหงัก

..เวร นี่ผมคิดเรื่องมันมากจนเผลอหลุดปากเรียกเลยหรอวะ เหี้ยเหอะ -///-

"มีไรกันวะ" เสียงเหี้ยๆของไอ้เจดังขึ้นมาจากด้านหลัง พอหันไปก็เห็นเหี้ยเจและเมียมันเดินมาคู่กัน โดยมีออร่าสีม่วงและรังสีสีรุ้งเต็มไปหมด - -

"เอ๋ น้องคนนี้ใช่คิริวป่ะ เมื่อกี้เห็นเดินอยู่ในโรงอาหารภาคอ่ะ ยังคล้องป้ายชื่ออยู่เลย ฮ่าๆ" คิดตี้นั่งลงข้างๆ ไอ้พีช พอดีกับที่มันถือมือถือเปิดดูรูปเด็กนั่นอยู่

"ป้ายชื่อ?" ตุ๊ดปุ่นถามก่อนจะแย่งขนมจากมือไอ้ตี้แต่ก็โดนไอ้เจแย่งกลับไปให้เมียมัน ของเมียครับใครแตะไม่ได้ มันอยากให้เมียมันมีความสุข ไอ้ตี้นี่เวลาเจอขนมมันจะโคตรอารมณ์ดีเลยครับ นี่ก็คงแบกสังขารไปซื้อมาจากโรงอาหารภาคนั่นแหละถึงมาสายขนาดนี้

"เห็นน้องแม่งบอกว่ากลัวคนจำไม่ได้ว่าชื่อคิริว เรียกมันว่าคิรัวตลอด กูจะบ้า หน้าด้านเกิ้นน" ไอ้เจตอบพร้อมป้อนปีโป้สีม่วงให้เมียด้วย

....ตี้ มึงเป็นง่อยหรอ?

"เออเห็นพวกพี่ษาแกบอกว่าปีนี้มีแต่คนหล่อๆมาลงเดือนคณะหรอปุ่น" ตี้ถาม พี่ษาเป็นพี่รหัสของตี้มันครับ

"อือ เปิดรับสมัครเมื่อเช้า คนสมัครเยอะมาก ปีหนึ่งรุ่นนี้มีแต่คนหล่อๆ ฉันคิดว่ามีแต่ปีเราที่มีแต่คนหล่อ" ปีผมน่ะมีแต่คนหล่อครับ และไม่อยากจะบอก พวกเรามารวมตัวเป็นกลุ่มเดียวกันหมด

ส่วนเดือนคณะปีผมคนที่ได้คือ เพื่อนสนิทผม มันชื่อศิลป์ และเป็นแฝด(อีกแล้ว)กับ นาฏ (นาด) นาฏเป็นผู้หญิงครับเรียนอยู่อักษร รายนั้นได้เป็นดาวคณะเหมือนกัน

ปีที่แล้วผม ไอ้ศิลป์ ไอ้พู่กัน (น้องชายไอ้ศิลป์ครับแต่เป็นน้องบุญธรรม เรียนปีเดียวกัน) ต้องแข่งกันเป็นเดือนคณะเพราะพวกรุ่นพี่เลือกไม่ได้และเราสามคนก็ไม่อยากเป็น จะสละสิทธิ์เฮียภาคที่เป็นประธานรุ่นก็โห๊ดโหด

สุดท้ายวันที่แข่งผมดันป่วยเป็นอีสุกอีใส ส่วนไอ้พู่กันแกล้งป่วย ลงทุนถึงขั้นกินยาถ่ายเข้ารพ.เอาใบรับรองแพทย์ครับ ส่วนไอ้ศิลป์รายนั้นหล่อครับ แต่มันซื่อตามคนไม่ทันโดยเฉพาะน้องมัน สุดท้ายมันก็กลายเป็นเดือนคณะโดยปริยาย

แต่ก็ดันไปแพ้คณะบริหารตอนเข้ารอบชิงชนะเลิศเดือนมหาลัยนั่นแหละครับ ได้ที่สองไปควง

"เมื่อกี้กูได้ยินว่าไอ้ขี้เซาด้วย มันลงชื่อหรอวะไอ้คราม?" ไอ้เจหันมาถามผม หูเสือกของมันนี่ยังใช้การได้ดีอยู่เสมอเลยนะครับ

"กูจะรู้หรอ" ถามกู กูจะตอบได้ไหมละ กูก็ตามหามันอยู่เนี่ย

"แต่ถ้าน้องมันลง เราเชียร์น้องมันนะ เราว่าน้องมันน่ารักดี มองดีๆก็หล่อ อ้ะ! เจตีตี้หรอ!!" เพราะไอ้ตี้ชมคนอื่นหล่อปฏิกิริยาหึงหวงสุดฤทธิ์ของเหี้ยเจก็เร็วขึ้นมาทันที ฟาดเข้าที่แขนตี้จนแดงเลยครับ แหม่ นานๆจะได้เห็นเหี้ยเจตีเมียครับ เสียดายถ่ายรูปไม่ทัน น่าจะขายได้ราคาดี - -

"วันนั้นกูไม่เห็นหน้าน้องว่ะ ข้อมูล เฟสบุ๊คอะไรก็ไม่มี มึงอะพีช" ตุ๊ดปุ่นบ่นๆแล้วหันไปถามศัตรู(?)

"กูเห็นไม่ชัดว่ะ แว็บๆ ไอ้เหี้ยเจบังกูหมด พอจะมองตอนเหี้ยเจออก น้องมันก็หันไปทางอื่น แต่หุ่นดีนะ แบบพวกเคะร่างโปร่ง" อีพีชพูดพลางทำหน้าครุ่นคิด พอถึงประโยคสุดท้ายมันก็หน้าแดงบิดตัวไปมาก่อนจะตีไอ้มิกกี้จนมันร้องลั่น

....ใครที่บอกว่าผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแอ คุณควรเลิกคิดแบบนั้นแล้วเปลี่ยนคติใหม่นะครับ ปัจจุบันผู้หญิงน่ะ แข็งแกร่งและโหดเหี้ยมยิ่งกว่าเพศผู้อย่างพวกผมสะอีก อาเมน...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...