ขอเวลานอนหน่อย

ตอน : ขอเวลานอน หนึ่งชั่วโมง (เฮีย:ภาค)

"คุณรู้ไหมครับ ว่าเพราะคุณคนเดียว ทำให้เพื่อนทั้งภาคเดือดร้อน!!!" เสียงตะเบงของเฮดว๊ากดังสนั่นก้องไปทั่วบริเวณใต้ตึกกิจกรรม

"ไหนคุณบอกผมสิ ว่าคุณจะให้เพื่อนทุกคนรับผิดชอบแทนคุณ หรือว่าคุณจะรับผิดชอบแทนคนเดียว" เสียงทุ้มยังคงตะเบงลั่นใส่หน้ารุ่นน้องผู้ชายคนนั้นอีกครั้งอย่างไม่กลัวท่อเสียงจะแตก

"....." และทั้งๆที่ไอ้รุ่นน้องคนนั้นโดนตะโกนใส่หน้าขนาด มันกลับยังทำหน้าตานิ่งเฉย ไม่มีแววกลัวเฮดว๊ากสักนิด กวนส้นตีนได้อีก- -*

"ตอนนี้คุณทุกคนในที่นี้เป็นศิษย์ของที่นี่แล้ว พวกคุณคือเพื่อนกัน พวกคุณคือครอบครัว ถ้ามีใครทำผิด ก็ต้องรับผิดชอบทั้งรุ่นเพื่อแสดงให้พวกผมเห็นว่า พวกคุณสามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้!"

เฮดว๊ากหน้าโหดยังตะโกนใส่รุ่นน้องคนนั้น พลางมือก็ชี้ไปทางกลุ่มรุ่นน้องนับร้อยที่นั่งเรียงแถวเงียบสนิท ไม่มีใครกล้าพูด ไม่มีใครกล้าต่อต้าน เพราะพวกเขารู้ดีว่าถ้าทำให้เฮดว๊ากคนนี้โมโห จะต้องเจออะไร....

"ผมจะรับผิดชอบคนเดียวครับ" รุ่นน้องคนนั้นปริปากพูดเสียงหนักแน่น แต่ใบหน้าที่นิ่งเฉยกับน้ำเสียงที่หาความสำนึกผิดไม่เจอยิ่งทำให้เฮดว๊ากโมโหเข้าไปใหญ่

"ดี! วิ่งรอบตึกคณะ ห้าสิบรอบ" สิ้นเสียงเฮดว๊าก เสียงฮืิอฮาจากนักศึกษาทุกคนทั้งปีหนึ่งที่นั่งรับการอบรม ปีสอง สาม สี่ ที่มาดูการอบรมครั้งนี้ ทุกๆคนต่างพากันหน้าซีดหน้าเซียว ก็แหงล่ะ ตึกของคณะเรามันกว้างมากหนึ่งรอบก็สองกิโลเมตรกว่าๆ ถ้าวิ่งห้าสิบรอบ....ก็ไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยกิโล หนักเกินไปแล้ว!

"ครับ"

แต่รุ่นน้องคนนั้นก็ยังคงสีหน้านิ่งเฉยได้อีก หึ! มันไม่กลัวเลยสักนิด ถึงแม้หุ่นมันจะบ่งบอกว่าออกกำลังกายมาอย่างดี แต่การวิ่งในระยะหนึ่งร้อยกิโลเมตรนี่ก็มีล้มพับกันบ้างแหละ ขนาดผมก็ยังต้องพักหายใจตั้งหลายรอบ...

"ไอ้ สงคราม แกช่วยน้องหน่อยดิวะ น้องมาสายแค่ห้านาทีเองนะเว้ย จะลงโทษโหดไปแล้ว" พีช เพื่อนผมพูดขอ มันคงสงสารน้องนั้นแหละครับ แต่ทำไมต้องเป็นผมล่ะ ผมไม่ได้สงสารมันนิ- -

"ไอ้คราม มึงช่วยมันหน่อยนะ นอกจากมึงแล้วไอ้เจมันก็ไม่ฟังใครเลย เมียมันก็ไม่อยู่อีก" ปุ่นเพื่อนอีกคนก็หันมาขอความช่วยเหลือจากผมเพราะสงสารน้องมัน ในขณะที่รุ่นน้องคนนั้นวิ่งครบหนึ่งรอบก่อนจะออกตัววิ่งต่อด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง คนแบบนั้นมันน่าสงสารหรอวะ?

"คราม.." และอีกหลายๆเสียงที่เรียกชื่อผม เรียกให้ผมไปขอยกเลิก หรือผ่อนบทลงโทษนี้ แต่กูอยากถามหน่อย ทำไมต้องเป็นกู? กูไม่เข้าใจว่ะครับ?

ผ่านไปสักพัก การรับน้องก็เริ่มต้นอีกครั้งเพื่อไม่ให้เสียเวลา เพราะกิจกรรมนี้จะจัดกันหลังเลิกเรียน ทำให้ต้องรีบทำเวลาหน่อย ไม่งั้นจะดึกสะก่อน

"คุณ!! นี่คุณ!! แถวริมคนหลังสุด ลุกขึ้น!!!" เสียงไอ้เจเพื่อนสนิทผมที่รับบทเป็นเฮดว๊ากดังขึ้นอีกครั้ง ผมมองไปตามที่มันพูดและสายตาของมันที่ดูโมโหไม่ต่างจากตอนที่มันยื่นบทลงโทษให้รุ่นน้องคนนั้น

อ่า แถวริม คนหลังสุดหรอ อืม.....ชัดเลย ชัดเลยครับ จากจุดที่ผมอยู่เห็นได้ชัดเลยว่าไอ้รุ่นน้องคนนั้นมันทำอะไร....มันหลับครับ หลับแบบไม่สนใจใครเลย มือข้างหนึ่งตั้งฉากกับเข่าเพื่อเป็นฐานในการวางศีรษะไม่ให้ตก และเพราะหน้ามันหันมาทางฝั่งผม ผมเลยเห็นหน้ามันชัดๆด้วย (ผมอยู่ใกล้ๆ แถวริมแต่เป็นช่วงกลางๆครับ)

ขาว...ขาวมากครับ หน้ามันขาวมากๆ พอเลื่อนลงมามองมือของมันที่โผล่มาจากเสื้อนิดหน่อยก็ขาวเหมือนกัน แสดงว่ามันต้องขาวมากทั้งตัวแน่ๆ-,,- มันอาจจะเป็นเชื้อสายคนจีนก็ได้

หน้าตาของมันเหมือนผู้ชายที่นิยมทั่วไปครับ จะมองว่าหล่อก็หล่อ จะมองว่าน่ารักก็น่ารัก รวมๆ มองมุมไหนก็ดูดีครับ ยิ่งตอนที่มันหลับตาพริ้มแบบนี้แล้ว ผมว่ามันดู...เซ็กซี่เป็นบ้า -,,- แต่ที่สะกดจิตสะกดใจผมมากกว่าความเซ็กซี่คงเป็น

"แม่ง ไอ้เจตะโกนเสียงดังขนาดนี้ น้องมันยังหลับลงอีกหรอวะ" ใช่ครับ....ทั้งๆที่เสียงไอ้เจเฮดว๊ากหน้าโหด มันดังก้องไปทั่วทั้งตึกแต่มันยังคงนอนหลับได้อีกหรอ เกินมนุษย์แล้ว...

"นี่คุณ! คุณ!!!" ไอ้เจคงทนไม่ไหวเดินไปหารุ่นน้องคนนั้นทันที พอเห็นรุ่นพี่เดินลงไปพวกรุ่นน้องคนอื่นๆก็เริ่มขยายวงกว้างไม่เป็นแถวแล้วครับ สงสัยกลัวโดนหางเลขไปด้วย เป็นผม ผมก็ไม่อยู่ครับ- -

"นี่คุณ!" เฮดว๊ากสุดโหดของพวกเราไม่รอช้าพอเดินไปถึงน้องมันก็กระฉากแขนที่ตั้งฉากนั้นก่อนจะฉุดให้น้องมันลุกขึ้นตามแรงกระทิงเหล็กของตัวเอง

"อ้ะ" น้องมันร้องเบาๆ ติดรำคาญก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองคนที่บีบแขนตัวเองแน่น เซ็กซี่ชะมัด!!

"อ่า อรุณสวัสดิ์..."

เงียบกริบ....อรุณสวัสดิ์ หรอ? ตอนหกโมงเย็น? หึ หน้าไอ้เจตอนนี้ค้างไปแล้วครับ ปากที่กำลังจะด่าน้องมันอ้าค้างกลางอากาศเลย ก่อนที่มันจะรู้สึกตัวและโมโหหนักกว่าเดิม

"คุณ!!! คุณคิดว่าคุณเป็นใครห้ะ! อรุณสวัสดิ์บ้าบออะไร!!! คิดว่าตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่!! มารยาทน่ะมีไหม!!!...อย่ามา.."

ไอ้เจน็อตหลุด ตะโกนด่ารุ่นน้องด้วยใบหน้าแดงกร่ำ มันโกรธครับ คงโกรธมากด้วยแหละ แต่ยังไม่ทันที่มันจะด่าจบ พวกเราทุกคนก็ต้องเหวออีกครั้งเมื่อน้องมันพูดว่า

"ฝันดี...." พูดด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ ก่อนจะหลับตาแล้วทิ้งน้ำหนักไปที่เฮดว๊ากทันที

เหวอสิครับ...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...