EP6

"อย่ามาพูดว่าต้นเหตุที่เธอนอกใจมันเป็นเพราะฉัน ต้นเหตุจริง ๆ ของมันเป็นเพราะว่าเธอร่านต่างหากอีผู้หญิงไม่รู้จักพอ" พี่ดอนตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังกดแรงมือย้ำ ๆ มาที่แก้มของฉันจนฉันรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแก้ม

พี่ดอนจ้องหน้าฉันตาเขม็งคล้ายว่าเขาอยากจะฉีกตัวฉันออกมาเป็นชิ้น ๆ ยังไงยังงั้น

"หนูเจ็บ" ฉันบอกเขาเสียงแผ่วพลันน้ำตาก็ไหลออกมา "อ๊ะ" พี่ดอนเหวี่ยงตัวฉันอย่างแรงจนฉันล้มลงไปนั่งกับพื้นดินฉันแหงนหน้ามองเขาทั้งน้ำตาพลางคิดในใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำรุนแรงกับฉันถึงขนาดนี้ด้วย

"อย่ามาบีบน้ำตาใส่ฉันเพราะฉันไม่มีวันสงสารผู้หญิงมารยาเยอะอย่างเธอ"

".........."

ฉันเลือกที่จะสงบปากสงบคำพลางพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนโดยมีพี่ดอนยืนกอดอกมองด้วยสายตาสมเพช

"สิ่งที่พี่ทำกับหนูเมื่อกี้มันเกินไปนะคะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับหนูด้วยซ้ำหนูสามารถแจ้งความจับพี่ได้ข้อหาทำร้ายร่างกายกัน" เมื่อลุกขึ้นยืนได้ฉันก็หันไปพูดกับเขาที่ยืนมองฉันอยู่

สิ่งที่ฉันพูดฉันแค่พูดขู่เขาเท่านั้นไม่ได้จะแจ้งตำรวจมาจับเขาจริง ๆ หรอกก็แค่พูดขู่ให้เขากลัวเผื่อว่าคราวหน้าคราวหลังถ้าเกิดฉันและเขาบังเอิญเจอกันเขาจะได้ไม่มาทำรุนแรงแบบนี้กับฉันอีก แต่ฉันคงลืมไปว่า...

"เหอะ" พี่ดอนแค่นหัวเราะเยาะพลางยักไหล่อย่างไม่แยแสต่อคำพูดของฉัน "จำเป็นต้องกลัวไหม"

"........." ฉันคงลืมไปว่าคนแบบเขาไม่เคยกลัวอะไรเลย

"อ้าวไอ้ดอนมึงมายืนทำอะไรตรงนี้" เสียงเอ่ยทักดังมาจากทางด้านหลังก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินตรงดิ่งเข้ามาหาฉันกับพี่ดอนที่ยืนอยู่ พี่ยิมมองหน้าฉันสลับกับพี่ดอน "มึงมาหาเรื่องอะไรน้องแซนอีก"

"หาเรื่องอะไรอย่ามาใส่ร้ายกู กูแค่เดินสวนทางกับมันเฉย ๆ ใครอยากจะอยู่ใกล้ผู้หญิงพรรค์นี้"