ตอนที่6 : อารมณ์ขึ้น Nc

       ร่างบางไร้ประสบการณ์ที่กำลังเคลิบเคลิ้มถูกจับพลิกตัวหันหลังหน้าแนบชิดกำแพงห้องน้ำ อรุณรักกลับมามีสติอีกครั้งก็รีบดันตัวเองออกมาทันทีแต่ไม่เป็นผล

            "ปล่อยนะคะ!"

            "ชู่! เบาหน่อยสิเธออยากให้หวานใจของเธอมาเห็นสภาพเราสองคนตอนนี้หรือไง" คนตัวโตแสนเจ้าเล่ห์เอ่ยขึ้นอย่างถือไพ่เหนือกว่า

            "หวานใจอะไรคะฉันไม่มี" คนตัวโตที่ถูกจับกดแนบชิดผนังห้องน้ำรีบตอบปฏิเสธทันควัน

            "ก็กับไอ้หน้าอ่อนที่เธอกระดี๊กระด๊านั่นไง หรือว่าเธอแอบรักเขาข้างเดียว น่าสงสารจัง" เฉิงฟาหยางพูดเองเออเองจนจบแต่คำพูดของเขาทำเอาอรุณรักหยุดดิ้นได้เพราะกำลังอึ้งที่เขามองเธอออก

            "คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าคุณพลนะคะ" คนตัวเล็กยอมไม่ได้ที่เขามาว่าคนที่เธอรักว่าไอ้หน้าอ่อน

            "โมโหแทนขนาดนี้รักมากเลยหรือไง นี่! ฉันจะบอกอะไรให้นะเด็กน้อยคนอย่างนายนั่นไม่มาสนใจเธอหรอก" มองแค่ปาดเดียวก็รู้แล้วว่าอรรถพลไม่ได้คิดอะไรกับเธอ

            "เงียบแบบนี้แสดงว่าจริงสินะ" คนตัวโตรู้สึกเป็นผู้ชนะขึ้นมาอย่างง่ายดายเมื่อแทงใจดำคนตัวเล็กได้สำเร็จ

            "อ๊าย! คุณจะทำอะไรคะ" เสียงหวานร้องลั่นเมื่อมือหนาของเขาค่อยๆ ลูบวนที่ก้นของเธอเบาๆ

            "ก็แค่ลองจับเฉยๆ เอง"

            "ปล่อยเถอะค่ะ ไม่งั้นฉันจะไปบอกคุณหญิง" อรุณรักยกคุณหญิงวาสนาขึ้นมาอ้างทันควันเพราะคิดว่าเขาคงเกรงใจอยู่บ้าง

            "เอาสิ ขืนเธอบอกไปฉันก็ไม่เดือดร้อนหรอกนะคนที่เดือดร้อนเป็นเธอมากกว่า"

            "เธอคิดว่าคุณหญิงจะเชื่อใครล่ะระหว่างฉันหรือเธอ" ร่างบางทำหน้าคิดตามก่อนจะคิดได้ว่าคุณหญิงคงหาว่าเธอไปให้ท่าเขาก่อนแน่ๆ เพราะในบ้านนี้ไม่มีใครเข้าข้างหรือปกป้องเธอสักคน

            "ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย เราไม่ได้รู้จักกันเสียหน่อย"

            "ก็เพราะไม่รู้จักกัน ฉันไม่ชอบมีอะไรกับคนรู้จักน่ะมันเสียเวลา"คนตัวโตเอ่ยขึ้นมายิ่งทำให้คนตัวโตตาโตเบิกกว้างเป็นไข่ห่าน

            "แต่ฉันไม่ได้รักคุณ"

            "นี่! เด็กน้อยสมัยนี้ใครเขาทำกันเพราะความรักกันล่ะ"

            "แต่ว่า..."

            "เอางี้นะ ถ้าเธออยู่เงียบๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่ใส่มันเข้าไป" ร่างสูงยื่นข้อเสนอให้เธอแต่รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์จะเชื่อถือได้หรือเปล่า

            "ไม่ทำเลยไม่ได้เหรอคะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ" คนตัวเล็กที่ถูกคนด้านหลังดันชิดผนังแถมมือของเธอทั้งสองข้างยังถูกมือใหญ่ของเขารวบเอาไว้อีก

            "อย่าต่อรอง ฉันทนไม่ไหวแล้ว" คนตัวโตที่อดกลั้นอยู่นานเริ่มทนไม่ไหวใช้มือข้างเดียวดึงกางเกงขาสั้นของเธอลงมาอย่างง่ายดายก่อนจะใช้นิ้วเกี่ยวแหวกกางเกงชั้นในของเธอเพื่อให้ส่วนนั้นออกมารับลม

            "อื้อ! ไอ่เอา" มือหนาปล่อยมือของเธอออกมาปิดปากเธอเอาไว้แน่น คนตัวเล็กส่ายหน้ารัวๆ พยายามใช้มือดันผนังเพื่อจะหนีแต่ก็ถูกคนตัวโตค่อมเอาไว้ขาแกร่งหนีบขาเล็กของเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นส่วนมือข้างที่ว่างก็ค่อยๆ ลูบไล้ที่เนินอูมของเธอช้าๆ

            "อ๊ะ..อื้อ!"

            "อยากครางล่ะสิ" ว่าจบก็ยอมปล่อยมือที่ปิดปากเธอเอาไว้แล้วจับใบหน้าของเธอหันมารับจูบที่เขากำลังจะมอบให้

            "โอ๊ย..ชิทเจ็บนะเว้ย กัดทำไม" ร่างสูงร้องเสียงหลงเมื่อโดนคนตัวเล็กกัดเข้าที่ปากอย่างแรง

            "ก็ปล่อยฉันสิ"

            "ไม่มีทาง" คนตัวโตเริ่มโมโหที่โดนทำให้เจ็บ นิ้วใหญ่ที่ลูบไล้ก่อนจะกดเข้าที่รูสวาทเล็กอย่างกะทันหันโดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

            "อ๊ะ..เจ็บ..ฮึก" น้ำตาเม็ดไหลร่วงหล่นออกมาเมื่อความเจ็บเข้ามาแทรกซึม

            "ฟัค! แค่นิ้วยังแน่นขนาดนี้" คนตัวโตสบถเสียงดังเมื่อนิ้วชี้ใหญ่ที่เข้าไปถูกตอดรัดจนแทบขยับไม่ได้

            "ฮึก..เอาออกไปเถอะนะคะ ฉันเจ็บ"

            "อย่าบอกนะว่ายังไม่เคย" ร่างสูงแช่นิ้วค้างไว้ก่อนจะก้มกระซิบถามเธอ ร่างได้แต่ส่ายหัวรัวๆ แทนคำตอบ

            "หึ! จะเก็บไว้ให้ไอ้พลหรือไง" เฉิงฟาหยางแกล้งถามทั้งๆ ที่ก็รู้อยู่แล้ว อรุณรักส่ายหน้าเธอไม่ได้จะเก็บไว้ให้ใครทั้งนั้น

            "อ้าขาออก เร็ว!" เมื่อหมดทางเลือกคนตัวเล็กจำเป็นต้องยอมทำตามที่เขาสั่ง ขาเล็กค่อยๆ อ้าออกช้าๆ นิ้วโป้งใหญ่ค่อยลูบเม็ดติ่งที่ยื่นออกมาพร้อมกับนิ้วชี้ที่ขยับเบาๆ ในร่องสวาท

            "อื้ม.."

            "เสียวเหรอ" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเธอเบาๆ ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ร่างบางหลับตาส่ายหน้ารัวๆ เธออยากให้เรื่องนี้เป็นแค่ความฝัน มือใหญ่ข้างที่ว่างปลดกางเกงตัวเองลงจนแก่นกายใหญ่ออกมาทักทายโลก

            "เอามือมา" ว่าจบก็รีบจับมือของเธอมาคว้าหมับที่แก่นกายของตนเอง มือเล็กพยายามจะหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่ของเขารวบเอาไว้ ภาพที่เห็นตอนนี้คือเธอยืนหันหลังจับแก่นกายใหญ่ของเขาเอาไว้โดยมีเขาที่ช้อนอยู่ด้านหลังของเธอและนิ้วใหญ่ของเขาที่เสียบคารูสวาทของเธอไว้อย่างนั้น

            "ขยับมือสิ ขยับเหมือนที่ฉันทำ" พูดไม่ทันขาดคำก็ค่อยๆ ขยับนิ้วใหญ่เข้าออกรัวๆ รูสวาทเริ่มมีน้ำหวานไหลซึมออกมาเมื่อโดนกระตุ้น

            "ขยับสิ ฉันไม่ไหวแล้ว" เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเธอ แม้จะมองไม่เห็นแต่เธอสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตที่อยู่ในมือของเธอแถมมันยังกระตุกสั่นหงึกๆ คามือเธออีกด้วย

            "ฉันบอกให้ขยับ" มือเล็กเริ่มขยับขึ้นลงช้าๆ ด้วยความประหม่าเธอไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของมันไม่รู้ว่ามีหน้าตาแบบไหนทำได้แค่ขยับชักขึ้นชักลงตามที่เขาสั่ง

            "อื้ม..ดี..แบบนี้แหละ..อ๊าง" คนตัวโตเริ่มเคลิ้มมือของเธอช่างนุ่มอะไรขนาดนี้ถ้าเป็นโพรงปากคงดีกว่าไม่น้อย

            "อ๊า.." นิ้วชี้ใหญ่ยังคงทำหน้าที่ไม่ได้หยุดพักและมันยิ่งทำให้คนตัวเล็กมีอารมณ์ ทั้งสองผลัดกันทำให้กันอยู่หลายนาทีจนในที่สุดก็ถึงเวลาที่เหมาะสม

            "ไม่ไหวแล้ว..อ๊า" แก่นกายใหญ่กระตุกสั่นก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือของเธอ เมื่อตนเองเสร็จสมเขาไม่รอช้าที่จะทำให้เธอสมหวังด้วย

            "อ๊ะ..มัน..อื้ม..แปลกๆ" คนตัวเล็กตอนนี้เป็นฝ่ายโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียว ตาเริ่มพร่ามัวในหัวโล่งสนิทพร้อมกับใจที่หวิวราวกับจะหยุดหายใจ ตอนนี้เธอไม่อยากสิ่งไหนอีกเลยนอกจากได้ปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ภายในของเธอ

            "อ๊าย..จะออกแล้ว..อ๊า" คนตัวเล็กกระตุกตัวโยนก่อนจะปลดน้ำหวานออกมาจนนิ้วใหญ่ของเขาเคลือบไปด้วยน้ำของเธอ

            "แฮ่กๆๆ" ร่างบางหอบเหนื่อยอย่างหมดแรงก่อนจะทรุดนั่งกับพื้นจนคนตัวโตต้องดึงเธอขึ้นมา

            "นี่ขนาดไม่ได้ใส่นะยังหมดแรงเลยเหรอ หึ!"

            เพียะ! ฝ่ามือเล็กขึ้นตบใบหน้าของเขาอย่างแรงก่อนจะรีบแต่งตัวของตัวเองให้เรียบร้อยแล้ววิ่งออกจากห้องของเขาไปด้วยสภาพที่ไม่สู้ดีโดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนเห็นว่าเธอออกจากห้องของเขาในกลางดึกเช่นนี้