เรื่องที่ต้องกลับไปสะสาง

“อันตรายนะลี คนในนี้คงเห็นหมดแล้วตอนที่สั่งให้ลากตัวเธอไป”

“รู้น่า!”

ร่างสูงพิงหลังเข้ากับโซฟาหลับตาลงอย่างหงุดหงิด แค่คิดถึงภาพร่างกายของเธอในชุดแบบนั้นเขาก็รู้สึกห่วงจนแทบบ้า รู้ว่าไม่ควรให้แดเนียลไปลากเธอมา แต่เขาปล่อยให้เธอนั่งล่อสายตาโลมเลียของผู้ชายคนอื่นไม่ได้จริงๆ

“ตระกูลเฟ่ยไม่น่ากลัวนะลี เพราะบ้านนั้นมีแต่ผู้หญิง แต่ตระกูลอื่นที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเราแบบโจ่งแจ้งนี่สิ”

เฉินพูดอย่างหวั่นใจ ช่วงนี้การแข่งขันทางธุรกิจค่อนข้างสูง การปะทะกันระหว่างตระกูลใหญ่ที่เป็นผู้นำทางเศรษฐกิจมีบ่อยมาก เขาเองไม่ค่อยเดือดร้อนหรอก เพราะเป็นคนจากตระกูลรองที่อยู่ภายใต้การปกครองของตระกูลหลง แต่ลีที่เป็นสายเลือดโดยตรงนี่สิ ท่าจะรับศึกหนักหลายทาง

“คนที่น่ากลัวคือคนที่อยู่อย่างมิตร แต่คิดแทงข้างหลังอยู่ตลอดต่างหาก”

ลีลืมตาขึ้นมองใบหน้าของเฉินนิ่งๆ ที่ให้เฉินมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ว่าไว้ใจ แต่เพราะรู้ดีว่าเฉินไม่กล้าลงมือที่นี่ เพราะกฎหมายที่นี่มันอ่อนกว่าที่นู้นมาก ถ้าเฉินทำอะไรขัดใจเขา เขาสามารถฆ่าเฉินทิ้งได้ทันที เพราะเหตุผลนี้ การให้เฉินอยู่ที่นี่ จึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด

“พูดซะน่ากลัว!”

“ก็พูดให้กลัว อย่าทำอะไรเธอเป็นอันขาด” ลีย้ำอีกครั้ง ส่งสายตาให้แดเนียลอย่างรู้กัน เฉินเป็นมือดีทางธุรกิจก็จริง แต่คนที่ลีไว้ใจที่สุดกลับเป็นแดเนียล

“ใครจะกล้าทำเพื่อนสนิทของผู้หญิงที่ตัวเองสนใจกัน”

“เตรียมตั๋วเครื่องบินด้วย จะบินเย็นนี้เลย”

ลีสั่งงานแดเนียล ให้เขาช่วยจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบิน รวมทั้งออกไปจัดหาคนมาเฝ้าดูเฉินและคอยตามประกบโรสด้วย ช่วงที่เขาไปนู้น เขาต้องเตรียมพร้อมไว้แบบนี้เสมอ เพราะมันกลับมาไม่ได้อย่างใจคิด เผื่อเกิดอะไรไม่คาดคิดขึ้น คนของเขาจะได้เข้าช่วยเธอได้ทัน

แดเนียลรีบออกไปจัดการตามคำสั่งและคำไล่กรายๆของเจ้านาย ปล่อยให้ลีกับเฉินเผชิญหน้ากันตามลำพัง เพราะยังมีหลายอย่างที่ลีต้องการรู้จากเฉิน

“การอยู่ใต้อานัตของพี่ชายตัวเองมันแย่ขนาดนั้นเลย” ลีถามอย่างสงสัย มองใบหน้าที่เป็นสายเลือดเดียวกับตัวเองครึ่งหนึ่งไม่ละสายตา พ่อเขามีภรรยาสองคน เขาเป็นลูกที่ถูกต้องทางกฎหมาย มีสิทธิ์ทุกอย่าง แต่ไม่เคยทิ้งขว้างพี่น้องในสายเลือดเลยสักครั้ง

“ก็ไม่ได้แย่ แค่ถูกเปรียบเทียบตลอด” เฉินยักไหล่ เมื่อก่อนแย่มาก แต่ตอนนี้เริ่มชิน และเพราะความคิดที่โตขึ้นด้วยเลยไม่ค่อยรู้สึกอะไรเหมือนเมื่อก่อน

“เปลี่ยนกันไหมล่ะ?”

“ไม่อะ เหนื่อย”

“งั้นก็ช่วยหยุดกลุ่มคนที่เคลื่อนไหวสักที รำคาญ!” ช่วงนี้มีคนในตระกูลเริ่มเคลื่อนไหว และเขารู้ว่าเฉินอยู่เบื้องหลัง มันก็ไม่มีปัญหามากหรอก แต่งานเขาเยอะ เขาขี้เกียจตามแก้ปัญหาจุกจิกแบบนั้น มันน่ารำคาญ

“รู้เหรอ!”

“อืม”

“หูตาไวนะ แล้วรู้หรือเปล่า ว่าพี่จินกำลังกวาดล้างคนที่ก่อความวุ่นวายอยู่ที่นู้น”

เฉินหยิบเหล้ามาเท ทั้งที่ดื่มไปมากแล้วตอนอยู่กับเพื่อนสาวของผู้หญิงที่ลีสนใจ แต่ตอนนี้เขาเครียดมาก เพิ่มแอลกอฮอล์ลงไปอีกหน่อยน่าจะดี และไม่ลืมเทมันให้ลีด้วย

“อืม จินนี่ก็ขยันหาเรื่อง”

ลีนึกถึงวีรกรรมของพี่ชายคนโตอย่างหลงจินแล้วรู้สึกปวดหัวขึ้นมา จนต้องยกแก้วเหล้าที่เฉินยื่นมาให้ขึ้นดื่มจนหมด ในขณะที่เขาพยายามหาทางรักษาสันติระหว่างตระกูลใหญ่ๆ พี่ชายก็เอาแต่ทำลาย กวาดล้าง และรวบรวมพรรคพวก เข้าใจว่ามันจำเป็น แต่เขาไม่เห็นด้วยกับการเข่นฆ่าเท่าไหร่

“เรื่องผู้สืบทอดเอาไงอะ จะยกให้พี่จินจริงดิ”

เฉินถามอย่างสงสัย เทเหล้าลงคออีกครั้งจนหมด พลางมองหน้าลีเขม็งเพื่อรอคำตอบเรื่องสำคัญ ลีกับพี่จินเป็นตัวเต็งที่จะได้รับการสืบทอดทั้งหมด แน่นอนเขาเชียร์พี่ชายคนนี้มากกว่าพี่ชายคนโตที่เป็นหัวโจกแก็งมาเฟีย

“พี่จินเหมาะสมแล้ว”

ลีหลับตาลงช้าๆ เพื่อผ่อนคลายความรู้สึกหนักอึ้ง ถ้าเป็นเมื่อสองปีก่อน เขาคงทำทุกทางเพื่อแย่งตำแหน่งผู้สืบทอดมา แต่ทั้งหมดมันเปลี่ยนไปแล้ว เพราะผู้หญิงที่เขาเคยช่วยไว้เมื่อสองปีก่อนอย่างโรส ภาพร่างกายเปลือยเปล่าเปื้อนเลือดติดตาเขามาจนวันนี้ จนเขาไม่อยากเห็นเลือดของใครอีกแล้ว

วันนั้นเขาตามไปฆ่าคนที่มันสังการส่งคนมาลอบฆ่าเขา ในขณะที่กำลังจะเหนียวไกปืน ก็มีผู้หญิงร่างกายโชกเลือดวิ่งมาชน ใบหน้าซีดเผือดน่าสงสาร ร่างกายที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดดูสวยงาม แต่น่ากลัวในเวลาเดียวกัน เขาช่วยเธอไว้ แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วย เพราะหลังจากนั้นเขาก็ย้ำยีเธอไม่เหลือชิ้นดี เพราะเธอทำให้เขาพลาดเป้าหมายที่ส่งคนมาลอบฆ่าตัวเอง

แรกๆยอมรับว่ามีเธอไว้เพื่อระบายความโกรธ ไม่คิดอะไรทั้งสิ้น กินทิ้งกินขว้าง แต่กลับกลายเป็นว่ารสชาติเธอหวานล้ำตราตรึงจนเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เมื่ออันตรายใกล้ตัวมากขึ้น เขาจึงหาเรื่องส่งเธอกลับที่ไทย เพราะไม่อยากให้ใครพรากเธอไปไหนได้อีก คนพวกนั้นยังคงลอยนวล คนที่อยากจะฆ่าเขา และคนที่จะพรากความสาวของเธอด้วย เพราะแบบนี้เขาถึงต้องกลับไปจัดการพวกมันที่กบดานอยู่ที่นู้น เขาลบอดีตให้เธอไม่ได้ แต่อย่างน้อยมันน่าจะช่วยให้เธอฝันร้ายน้อยลง

เย็นวันนั้นลีออกเดินทางในช่วงดึก ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงก็มาถึงสิงคโปร์ เขาไม่มีเวลาให้เขาไปทักทายคนในครอบครัวก่อน ตรงไปยังบ้านตระกูลเฟ่ย เพื่อสืบหาข้อมูลด้วยตัวเอง โดยมีแดเนียลตามไปด้วย

หลังจากสำรวจรอบบ้านหลังใหญ่ที่การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาเสร็จ ลีก็กลับไปพักที่คอนโดของตัวเองที่ตั้งอยู่กลางเมือง ย่านเศรษฐกิจหลักของสิงคโปร์ ตั้งใจว่าจะโทรกลับไปหาคนที่อยู่ที่นู้น แต่เมื่อคำนวนเวลาที่ไม่ค่อยเท่ากันก็ต้องตัดใจ เวลานี้เธอคงนอนหลับอยู่ ซึ่งต่างกับเขาที่เวลากินกับเวลานอนแทบจะไม่มี

เช้าวันรุ่งขึ้น ลีออกจากคอนโดแต่เช้า โดยไม่มีคนติดตามเลยสักคน สำหรับเขาร่างกายและความสามารถคืออาวุธ ไม่เคยพกใครไปไหนมาไหนเพื่อเสี่ยงตายด้วย มีเพียงแดเนียลที่พูดไม่ค่อยฟัง แต่หลังจากแยกกันที่บ้านตระกูลเฟ่ยเขาก็สั่งแดเนียลให้หยุดงานถึงสองวัน วันนี้จึงต้องไปไหนมาไหนคนเดียว แต่เขาก็เคยประมาท เตรียมอาวุธพร้อมใช้ตลอดเวลา