ของรักซาตาน

“อืม”

“อ๊ะ อ๊า ลี เจ็บ!”

ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวขณะแอ่นกายรับแรงถาโถมจากคนข้างบนที่ทำรุนแรงกว่าปกติ ทั้งที่อยากขยับหนี แต่ร่างกายไม่รักดีกลับแอ่นสู้ ตอบสนองทุกสัมผัสของเขาอย่างเคยตัว บีบรัดตัวตนของเขาไว้แน่น ขณะที่ร่างกายเริ่มทะยานขึ้นสูงจนเกือบแตะฝั่งความฝันที่ร่วมกันทำ

“อ๊ะ! พอก่อน! ลี เจ็บ เจ็บ!”

หลงลีไม่คิดจะฟัง มองคนที่รับแรงถาโถมอยู่ใต้ร่างด้วยแววตาเฉยชา ขยับตัวตนเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะปล่อยทุกหยาดหยดเข้าหาร่องรักคับแน่นที่บีบรัดตัวเหมือนจะตามเขาติดๆ เมื่อปล่อยทุกอย่างออกไปจนหมดแล้ว ก็ผละออกไปอาบน้ำทันที ปล่อยให้ใบหน้าสวยมองอย่างโกรธเคือง ด้วยอารมณ์ของคนที่ยังไม่ถึงจุดหมาย

“คนบ้า! ไอ้…ไอ้บ้าลี”

โรสสบทอย่างหัวเสียอยู่ลำพัง คว้าหมอนฟาดไปในทิศทางที่ลีเดินหายไปด้วยความหงุดหงิด คว้าเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกห้องอย่างเคยชิน

ใบหน้าสวยขมวดมุ่น ขณะจ้องมองตัวเองที่สะท้อนในกระจกขนาดใหญ่ ที่จริงเธอก็สวยนะ ตาคมจมูกโด่ง ผิวขาว ทุกอย่างบนใบหน้าไม่ได้ด้อยเลยสักจุด ซ้ำยังสาวด้วย ทำไมถึงยอมเป็นของเล่นให้ผู้ชายอย่างหลงลี ให้เขาย้ำยี่ทั้งร่างกายและจิตใจแบบนี้

รักเหรอ? ก็รักแหละ แต่เขาเคยมองเห็นหรือเปล่าล่ะ เธอควรหันกลับมารักตัวเองได้แล้วไหม ก่อนที่จะไม่เหลืออะไรเลย

“ความอดทนฉันหมดลงแล้วลี”

ใบหน้าสวยดูแน่วแน่มั่นคง ต่างหากหัวใจที่สั่นไหวไปมา แต่ตั้งปณิธานไว้อย่างแน่วแน่แล้ว ว่าต่อไปเธอจะไม่ยอมเป็นของเล่นเขาอีก ถ้าพยายามแล้วแต่เป็นของรักของเขาไม่ได้ ก็คงต้องยอมถอยไปสักที ดีกว่าอยู่แล้วถูกลากมาปู้ยี้ปู้ยำแบบวันนี้

โรสจัดการตัวเองในห้องน้ำเกือบชั่วโมง พอออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของลี เห็นเพียงเช็คเงินสดตัวเลขเท่าเดิมวางอยู่บนเตียง ยิ่งย้ำว่าเธอใกล้เคียงผู้หญิงขายตัวเข้าไปทุกที

“มันจะมากไปแล้วนะลี”

โรสกำกระดาษแผ่นเล็กไว้แน่น คิดถึงความรู้สึกแรกที่มีต่อเขาแล้วรู้สึกเจ็บขึ้นมาในอก เขาเป็นคนขอคบเธอเองนะ ก่อนจะเปลี่ยนสถานะให้เธอเป็นเพียงแค่ของเล่น ทิ้งขว้างเธอเหมือนสิ่งของไม่มีราคา ตราหน้าว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงหิวเงิน เอากันเสร็จเขียนเช็คไว้ให้ จะดูถูกกันไปถึงไหนก็ไม่รู้

ร่างสูงเหมือนนางแบบเดินออกจากห้องพักสุดหรูที่หลงลีเป็นเจ้าของ ด้วยท่าทางมาดมั่น เธอตั้งใจแล้วว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมาเจอผู้ชายชื่อลี ต่อไปนี้ก็ทางใครทางมันละกัน

รถBMW รุ่นล่าสุดขับออกจากลาดจอดรถชั้นเดียวกันกับห้องพักด้วยความรวดเร็วในเวลาใกล้รุ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอออกมาจากที่นั่นด้วยอารมณ์นี้ แม้ทั้งคืนจะเต็มไปด้วยความสุข แต่ครั้งสุดท้ายที่เขาปลุกเธอขึ้นมาทำอย่างเอาแต่ใจ เขาทำให้เธอไม่เสร็จ และอารมณ์นั้นมันทำให้เธอพาลหงุดหงิดไปเสียทุกอย่าง ทั้งๆที่เขาก็ทำตัวแบบนี้กับเธอเป็นปกติอยู่แล้ว

สามวันต่อมา

โรสยังคงใช้ชีวิตปกติ ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะปกติเท่าไหร่ ทุกครั้งที่เธอมาร้าน เธอมักจะเปิดอ่านข้อความเดิมๆซ้ำๆที่เคยคุยกับลี แต่สามวันมานี้เธอกลับไม่แตะต้องโทรศัพท์เลยสักนิดและคนที่เห็นความผิดปกติเล็กน้อยนั้น ก็ได้แต่มองใบหน้าสวยของเพื่อนแล้วถอนหายใจ

“โรส! ถ้ามึงคิดถึงเขาก็ติดต่อไปหาเขาสิ จะรอให้เขาติดต่อมาอย่างเดียวเลยหรือไง”

น้ำทิพย์ เพื่อนสนิทเจ้าของร้านกาแฟที่โรสหุ้นด้วย เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆเพื่อนที่ทำหน้าที่รับออเดอร์อยู่หน้าเคาน์เตอร์

“กูคิดว่ากูควรพอแล้ว”

“หะ! พออะไร?”

“กูจะเลิกเป็นของเล่นผู้ชายแบบนั้นแล้ว”

โรสมองหน้าเพื่อนด้วยแววตาแน่วแน่ หลังจากรอให้เขาติดต่อมาง้อเธอ แต่กลับไม่มีแม้แต่ข้อความ โทรไม่ต้องหวัง ถ้าไม่หิวลีไม่โทรแน่ และลีไม่ใช่คนขี้xเท่าไหร่ ปกติเขากับเธอจะมีอะไรกันแค่เดือนละสองหรือสามครั้ง แต่ทุกครั้งลีจะทำหนักมากๆ เหมือนคนตายอดตายอยากงั้นแหละ

“แน่ใจนะโรส กูเห็นมึงพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว นี่ก็เข้าปีที่สามแล้วมั้ง”

“เออ ครั้งนี้เอาจริง กูหาคนใหม่ได้แล้วด้วย”

“เห้ย! จริงอะ เร็วไปไหม”

น้ำทิพย์ตกใจกับคำว่าคนใหม่ของเพื่อน แต่ก็แอบดีใจนิดๆ ที่เพื่อนมูฟออนออกจากสถานะของเล่นของผู้ชายชื่อลีได้

หลงลี นักธุรกิจเจ้าของคาสิโนในสิงคโปร์ เธอเจออยู่ไม่กี่ครั้ง เลยบอกไม่ได้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน ถ้าดูจากภายนอกก็ผู้ชายที่หน้าตาดีมาก นิสัยเป็นปริศนา เพราะทุกครั้งที่เจอ เขาอยู่ไม่ถึงสิบนาทีก็หิ้วเพื่อนเธอหนีไป ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าลากไปทำอะไร เธอเลยไม่ค่อยเห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนทำมาตลอด แต่ก็ไม่เคยห้ามเพราะมันเป็นสิทธิของเพื่อน