ท้อง

ตอนที่ 3

ท้อง

ฟ้าลดาตรวจพบว่าตัวเองท้อง เนื่องจากเมื่อเช้าเธอเวียนหัวมากจนต้องล้มตัวลงนอน กว่าอาการ บ้านหมุนจะหายดีก็หลายชั่วโมง เธอจึงตัดสินใจเดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายก่อนพบว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง

ฟ้าลดารู้สึกเครียด ไม่รู้จะเริ่มต้นบอกศตวรรษอย่างไรดี ถ้าเขาไม่พอใจที่เธอปล่อยให้ตัวเองท้อง เธอจะต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน หญิงสาวคิดไม่ตกเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง โดยไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เธอปกปิดอยู่ชายหนุ่มนั้นรู้หมดแล้ว

ฟ้าลดาอยู่ในสถานะลูกหนี้ ไม่ว่าเธอจะเดินทางไปไหนหรือทำอะไร คนของเขาก็จะแอบติดตามไปเสมอ เมื่อศตวรรษรู้ว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังท้อง เขาก็นิ่งไป ชายหนุ่มกำลังใช้ความคิดในขณะที่หญิงสาวเครียดเพราะไม่รู้จะบอกเขายังไงดี

ศตวรรษเดินทางกลับมาจากโรงแรมเร็วกว่าปกติ เขารีบเข้ามาหาฟ้าลดาในห้อง เพื่อพูดคุยหาทางแก้ไขสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น

เขารู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่เล็กน้อยที่แม่ของลูกดันเป็นน้องสาวของลูกหนี้ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเด็กเกิดมาแล้วเขาก็ต้องรับผิดชอบ เขาไม่ใช่คนใจร้ายขนาดที่จะทิ้งลูกในไส้ของตัวเอง

“มีอะไรจะบอกผมหรือเปล่า”

ชายหนุ่มเอ่ยถาม พลางถอดนาฬิกาข้อมือราคาหลักแสนวางไว้บนโต๊ะภายในห้องหญิงสาว เขามักจะลืมของมีค่าไว้ที่นี่เป็นประจำ แต่ฟ้าลดาไม่เคยยุ่งกับของของเขาเลย ช่วงเวลาหลายเดือนที่หญิงสาวอยู่ที่นี่ทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นคนที่ซื่อสัตย์ ไม่ละโมบโลภมากเหมือนพี่ชายของเธอ

“มีค่ะ”

หญิงสาวตัดสินใจที่จะสารภาพ เพราะต่อให้เขาไม่รู้วันนี้วันหน้าก็ต้องรู้อยู่ดี ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบัง ในเมื่อเด็กในท้องก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเช่นกัน

“ตั้งแต่เมื่อไหร่หมอได้บอกหรือเปล่า”

ชายหนุ่มเอ่ยถามไม่อ้อมค้อม ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอท้อง แต่สิ่งที่อยากรู้มากกว่าคือเขาอยากรู้ว่าเธอท้องตั้งแต่เมื่อไหร่

“ครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกัน ฉันคิดว่าตอนนั้นคุณไม่ได้ป้องกัน ถ้านับจากตอนนั้นก็น่าจะประมาณเดือนนึงเเล้วค่ะ”

ชายหนุ่มมองสำรวจร่างกายหญิงสาว อาจเป็นเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงร่างเล็ก เขาเลยยังดูไม่ออกว่าตอนนี้ฟ้าลดากำลังท้อง อีกอย่างอายุครรภ์แค่เดือนเดียว ท้องคงจะยังไม่ใหญ่มาก

“ความจริงสัญญาของคุณมันใกล้จะสิ้นสุดแล้ว แต่ผมคงยอมให้เธอพาลูกผมไปไม่ได้”

ชายหนุ่มเอ่ยตามตรง ลึกๆหญิงสาวรู้สึกน้อยใจ เขาไม่ได้แคร์เธอ แค่ต้องการลูกเท่านั้น ฟ้าลดาสะบัดศีรษะเล็กน้อยเมื่อคิดอะไรฟุ้งซ่าน เธอเป็นแค่ลูกหนี้ ไม่ควรมีความรู้สึกเกินเลยกับเขา

“คุณเป็นอะไร”

เห็นท่าทางแปลกๆของหญิงสาวชายหนุ่มจึงเอ่ยถาม

“อ๋อ คือช่วงนี้ฉันเวียนหัวบ่อยค่ะ”

“ถ้าเวียนหัวก็ควรจะนอนพักไม่ใช่สะบัดหัวแบบนั้น เอาเป็นว่าถ้าคุณอยากได้อะไรก็บอกคนของผม ช่วงนี้อย่าเพิ่งออกไปไหน ผมเป็นห่วงลูกในท้อง”

เขาย้ำเสียงประโยคสุดท้าย ต้องการให้เธอเชื่อฟังและไม่ทำในสิ่งที่เขาห้าม ทั้งสองตกลงที่จะทำสัญญากันใหม่ หลังจากที่สัญญาเก่าสิ้นสุดลง ตอนนี้เธอเป็นอิสรภาพแล้ว แต่เพราะลูกที่อยู่ในท้องทำให้ยังคงติดอยู่ที่นี่

“หนี้สินของพี่ชายคุณ ผมจะยกให้ทั้งหมด ได้ยินว่ามันเป็นหนี้การพนัน เสี่ยเจ้าของบ่อนกำลังตามตัวมันอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะเอาเงินผมไปหลายล้าน แต่ที่ผ่านมาคุณก็ชดใช้เป็นอย่างอื่นให้แล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้คุณไม่ได้อยู่ในสถานะลูกหนี้”

ชายหนุ่มเซ็นชื่อในสัญญา ส่งเอกสารให้ หญิงสาวโดยไม่ลืมบอกให้เธออ่านรายละเอียดให้ดีๆ แต่ฟ้าลดาไม่ได้สนใจเนื้อหาในสัญญา เธอแค่เซ็นชื่อให้มันจบๆไปก็เท่านั้น

“ผมจะเพิ่มเงินรายเดือนให้คุณ เพราะถือว่าตอนนี้คุณไม่ใช่ลูกหนี้แล้ว คุณอยู่ในสถานะแม่ของลูก ถ้าอยากได้อะไรก็บอกไม่ต้องเกรงใจ”

หญิงสาวไม่รู้ว่าความต้องการลึกๆในใจของเธอคืออะไร ทั้งๆที่เขาสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่มันเป็นคำสัญญาที่ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีเลยสักนิด

เมื่อหมดสถานะลูกหนี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้เรือนร่างเพื่อล้างหนี้อีกแล้ว นับตั้งแต่วันที่เขารู้ว่าเธอท้อง ชายหนุ่มก็ไม่เคยแวะมาหาเธออีกเลย จนตอนนี้เวลาผ่านมาหลายเดือน ทั้งเขาและเธอเปรียบเสมือนคนแปลกหน้า ในหนึ่งสัปดาห์เธอจะมีโอกาสเจอเขาแค่สองสามครั้งเท่านั้น

หญิงสาวรู้สึกเหงา ในใจของเธอเรียกร้องหาเขา แต่ไม่มีสิทธิ์ที่จะบอกใครได้เลย ได้แต่เก็บทุกความรู้สึกเอาไว้ในใจไม่กล้าพูดไม่กล้าบอก

วันเวลาผ่านไป ฟ้าลดาก็คลอดเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่มีผิวพรรณเหมือนกับเธอ แต่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกับพ่อของเขา น้ำตาแห่งความยินดีของเธอไหลพรากเมื่อได้เจอหน้าเลือดเนื้อเชื้อไขเป็นครั้งแรก

ถึงแม้ว่าเด็กน้อยจะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่ฟ้าลดาสัญญากับตัวเองว่าเธอจะมอบความรักทั้งหมดที่มีให้กับเด็กหญิงคนนี้

ความสัมพันธ์ของหญิงสาวกับชายหนุ่มห่างเหินกันมากขึ้นเรื่อยๆ รอยยิ้มของเขาสงวนไว้ให้แค่ลูกสาวเท่านั้น แต่เมื่อหันมามองหน้าเธอรอยยิ้มก็เจือจางหายไป หลายครั้งที่ฟ้าลดารู้สึกน้อยใจแต่พูดอะไรไม่ได้ ได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่กล้าแสดงออกด้วยซ้ำ ว่าเธอทุกข์ใจมากแค่ไหนที่ได้อยู่แค่ในสถานะแม่ของลูก แต่ไม่ใช่ภรรยาของเขา

ศตวรรษอุ้มลูกสาวออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่เขาไม่ได้เอ่ยชวนฟ้าลดาออกไปด้วย ตั้งแต่มีลูกเขาก็หมดความสนใจในตัวเธอ แม้ว่าตอนนี้เด็กหญิงตัวน้อยจะอายุสี่เดือนเเล้ว และร่างกายของหญิงสาวก็พร้อมสำหรับเรื่องแบบนั้น แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยเหลียวแล ไม่เคยคิดอยากจะหวนกลับไปนอนกับเธออีก

ฟ้าลดานั่งอยู่ริมหน้าต่าง จู่ๆเธอก็คิดถึงช่วงเวลาที่มีกับชายหนุ่ม และอยากให้เวลาเหล่านั้นหวนกลับคืนมาอีกครั้ง หลายเดือนที่อยู่ด้วยกันมาทำให้เธอค่อยๆผูกพันกับเขา จนถึงตอนนี้หัวใจของเธอก็กลายเป็นของศตวรรษไปแล้ว

น้ำตาหญิงสาวค่อยๆไหลอาบแก้ม เธออยากให้เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักแบบนั้นบ้าง แต่มันก็เป็นเพียงความฝันลมๆแล้งๆที่เธอไม่มีวันได้รับจากผู้ชายที่ชื่อศตวรรษ