ตอนที่ 4 สาวน้อย

แคนรี่ให้ช่างทำผมแต่งหน้าที่บ้าน เพราะอะไรนั้นหรือ ส่วนมากฉันจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีนเป็นประจำ แทบจะไม่ค่อยแต่งตัวเท่าไหร่ พ่อบอกว่าฉันเหมือนแม่ตอนสาวๆ ไม่มีผิด แม่ไม่ค่อยแต่ตัวเท่าไหร่ มีแต่พ่อซื้อเสื้อผ้าให้ใส่ แม่ก็บอกพ่อว่าเสียดายตังค์ หลังๆ มาแม่ก็แต่งตัว เพราะออกงานบ่อยขึ้นนั้นเอง

“สวยมากเลยค่ะ มิสโนเวล” มาเวลเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม เธอเป็นช่างแต่งหน้าและทำผมประจำตัวของวิกตอเรีย

“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้มผ่านกระจก มาเวลเธอเป็นเกย์ที่หล่อมากใสไร้หนวดเครา

“บายจ๊ะ สาวน้อย” มาเวลเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้ม แล้วเธอโบกมือให้เขา แล้วเขาก็เดินออกจากห้องเธอไป

แคนรี่นั่งรถเก๋งหรู โดยมีบอดี้การ์ดเป็นของเธอเป็นคนขับมายังห้างโลวาลา พร้อมด้วยรถบอดี้การ์ดสีดำสองคนที่ประกบหน้าและหลังเช่นทุกครั้งที่เธอออกจากบ้าน

วันนี้เธอสวมใส่ชุดเดรสยาวสีแดงสด ลักษณะของเดรสยาวจรดปลายเท้า โชว์หลังแผ่นหลังเปลือยเปล่าจนถึงสะโพก ด้านหน้าของฉันเป็นคล้องคอเปิดเนินอกอวบอิ่ม

หลังจากลงจากรถพร้อมบอดี้การ์ดสองคนก้าวบนพรมแดงมาในโรงแรม พนักงานก้าวเดินมาหาเธอ และรับบัตรเชิญจากบอดี้การ์ด พนักงานจึงพาเธอขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสี่สิบเก้าเป็นชั้นบนสุดของโรงแรมแห่งนี้ เธอเห็นว่ามีดาราเซเลปในชุดหรูหราเต็มไปหมด เธอนึกถึงโรงแรมกาสิโนที่พ่อของเธอพึ่งเปิดใหม่ที่ลาสเวกัส พ่อเธอก็เชิญดาราดังและเซเลปมาเช่นเดียวกัน เธอมองเข้าไปในงานเห็นถึงไลฟ์ไตล์ของผู้จัดเป็นอย่างดี เพราะเป็นสไตล์เรียบแต่คลาสสิก ในงานเป็นโทนสีเทาและขาวทั้งหมด