ตอนที่ 3 อยากมีความรัก

“แม่ก็ไม่รู้นะ ตั้งแต่จอนนี่ มอร์แกนเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว เขาก็เข้ามาบริหารงานเอง” วิกตอเรียเอ่ยบอก

“ได้ค่ะ หนูจะไปค่ะ” แคนรี่เอ่ยบอก ไม่ได้เจอกันเกือบสองปีจะเป็นอย่างไรบ้างนะเพื่อนสาว เขาเป็นคู่เกย์กับมาร์กใครๆ ก็รู้ก็เขาไปไหนก็ไปด้วยกัน

“สองวันนะ ให้คาเมลล์ ไปกับลูกนะ” วิกตอเรียเอ่ยบอก

“ไม่เป็นอะไรค่ะ หนูขับไปเองได้” แคนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ก็ได้ขับรถระวังด้วยนะ แม่เป็นห่วง เธอกับเอ็ดเวิร์ดขับรถเร็วราวกับว่าจะไปไล่ใคร” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยความเป็นห่วง เมื่อเธอให้ลูกสาวหรือลูกชายขับรถให้นั่งด้วยกันทีไร หัวใจจะวาย

“ค่ะแม่ หนูจะขับไม่ให้เร็วเกินหนึ่งร้อยสามสิบ” แคนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“เดี๋ยวจะโดน ที่พูดเพราะแม่เป็นห่วงเรานะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ค่ะ คุณแม่” แคนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน และสวมกอดเธอ

“กอดกันกลมเชียวแม่ลูก” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ก็เผยรอยยิ้ม

“กลับมาแล้วหรือคะ” วิกตอเรียเอ่ยถามเขา

“ผมพึ่งมาถึง วันนี้ต้องบินไปนอร์เวย์ คุณไปกับผมนะ” เฮนรี่เอ่ยบอกวิกตอเรียด้วยรอยยิ้ม

“ให้แม่อยู่กับหนูสักครึ่งวันไม่ได้หรือคะ นานๆ ได้เจอกัน เดี๋ยวแม่ก็ต้องไปหาเอ็ดเวิร์ดกับเบลล่า” แคนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับว่าเธอกำลังน้อยใจ

“ไปเดือนเดียว เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และขยี้ผมหยิกหยักศกเป็นลอนสีน้ำตาลของเธอ

“ค่ะ คุณพ่อ” แคนรี่เอ่ยบอก

“แม่ไปก่อนนะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกเธอ แล้วเดินออกจากบ้านไปพร้อมเฮนรี่

อิจฉาจัง รักกันมายี่สิบเก้าปี เธอไม่เคยเห็นเขาสองคนทะเลาะกันแม้แต่ครั้งเดียว ฉันอยากมีความรักแบบเขาสองคนจัง