บทที่ 1 เชลยสาว (5)

“ไม่” หญิงสาววิงวอนเมื่อชายหนุ่มถอนจุมพิตออกเพื่อหายใจ

“เธอไม่มีสิทธิ์สั่งฉันนะคนสวย” ชายหนุ่มเลียริมฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวเพื่อละเลียดชิมความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ ขณะเดียวกันมือหนาได้ลูบไล้อกอวบของหญิงสาวราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ จากนั้นเขาจึงกระชากชุดว่ายน้ำออกจากร่างกายของหญิงสาว!

“อย่า!! กรี๊ด” หญิงสาวส่งเสียงร้องห้าม พยายามดันแผงอกกว้างออกไปแล้วทุบกำปั้นรัว ๆ ใส่แผงอกกว้าง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอาเรโซ่แข็งแรงกว่าเธอมาก ที่สำคัญเขาฉลาด และรู้ว่าเธอจะเล่นงานเขายังไง!

“อย่าหยุดใช่มั้ย?” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“ไม่! ฉันขอให้คุณหยุด ได้ โปรดเถอะ” อารยาวิงวอนน้ำตาคลอเบ้า เพราะตอนนี้มือหนาแสนซุกซนของอาเรโซ่ไม่หยุดที่อกอวบของเธออีกแล้ว แต่มือหนาได้เลื่อนต่ำลงมายังสะโพกอย่างอ้อยอิ่ง และลูบไล้สะโพกของเธออย่างถือสิทธิ์!!

“เธอไม่ต้องการให้ฉันหยุดจริง ๆ หรอก”

น้ำเสียงเย็นเยือกแฝงฝังความเอาแต่ใจกระซิบแผ่วข้างหู ลมหายใจอุ่นเป่ารดผิวแก้มที่เห่อร้อนเพราะการกระทำของเขา จากนั้นจมูกโด่งจึงฝังลงที่ซอกคอของหญิงสาวอย่างจงใจปลุกเร้าอารมณ์ อารยาดิ้นประท้วง ทั้งนี้เพราะไม่เพียงเธอจะถูกไซ้ซอกคอเท่านั้น แต่มือหนาของชายหนุ่มได้ล่วงล้ำยังจุดซ่อนเร้นที่ไวต่อสัมผัสด้วย!!!

“อย่า!” หญิงสาวกรีดร้องพยายามดิ้นขัดขื่น แต่ก็ไม่เป็นผล ซ้ำการดิ้นรนของเธอยิ่งทำให้เธอเปลืองเนื้อเปลืองตัวมากกว่าเดิม

“เปล่าประโยชน์น่าอารยา ห้ามไปก็เท่านั้น ทางที่ดีเธอควรให้ความร่วมมือกับฉันมากกว่า แล้วเธอจะมีความสุขกับสิ่งที่ฉันจะมอบให้” ชายหนุ่มเปลี่ยนมาขบเม้มติ่งหูของหญิงสาวเบา ๆ ส่วนมือหนาได้ลูบไล้อกอวบราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เขารู้ว่าทำเช่นไรให้หญิงสาวพ่ายแพ้ต่อตัวเอง และดูเหมือนเขากำลังได้รับชัยชนะในครั้งนี้!

อารยาแขม่วท้องและเกร็งร่าง เธอพยายามต่อต้านความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเอง แต่เธอก็ทำไม่ได้เพราะร่างกายกำลังทรยศจิตใจ เธอกำลังพ่ายแพ้แก่อาเรโซ่ และพ่ายแพ้ต่อธรรมชาติของตัวเอง!

นี่คือการกระทำที่น่าอับอายที่สุด แต่ทำไมร่างกายของเธอถึงทรยศและเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาด้วยเล่า จากที่ต่อต้าน กลับเป็นโอนอ่อนผ่อนตาม ซ้ำร่างกายยังอ่อนปวกเปียกราวขี้ผึ้งลนไฟ

“ได้โปรด... หยุดเถอะ” หญิงสาววิงวอนเสียงแผ่วใบหน้าแดงปลั่ง หัวใจเต้นแรงเมื่อรู้ว่าเธอต้องตกเป็นของเขาแล้วจริง ๆ

เธออ่อนไหวไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน จุดที่ไวต่อสัมผัสร้อนผ่าวราวมีไฟสุม ซ้ำเธอยังอยากให้เขาเดินหน้ามากกว่านี้อารยารู้ดีว่าปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับเธอเป็นผลมาจากการกระทำที่จัดเจนของอาเรโซ่ทั้งสิ้น ทว่าการอ้อนวอนของเธอกลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้ใจมากยิ่งขึ้น

“ให้ความร่วมมือกับฉันซะเถอะ” ชายหนุ่มพึมพำราวกับสะกดจิต เขาลากริมฝีปากร้อนผ่าวไปบนผิวกายของหญิงสาวอย่างเชื่องช้าอ้อยอิ่ง ก่อนหยุดลงที่ยอดอกอวบสีชมพูซึ่งชูชันเพราะน้ำมือของเขา

“สวย... สวยเหลือเกิน”

คำชมยิ่งกระตุ้นเลือดในกายของหญิงสาวให้ร้อนฉ่ากว่าเดิม พอลิ้นชื้นทรงอานุภาพของชายหนุ่มตวัดเลียที่ยอด อกอารยาถึงกับสะท้านเฮือก ความอุ่นซ่านจากลิ้นชื้นทำให้เธอสูญเสียการควบคุมตัวเอง หญิงสาวแอ่นกายขึ้นและบิดตัวไปมา พร้อมกับฝังคมเล็บเป็นรอยยาวไว้บนแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน

อาเรโซ่ไม่หยุดทรมานเธอแค่นั้น ยิ่งได้ยินเสียงหายใจและเสียงร้องของหญิงสาว กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์มากขึ้น ชายหนุ่มใช้ความจัดเจนและประสบการณ์ที่มากกว่าเล้าโลมหญิงสาวอย่างใจเย็นและต่อเนื่อง...

“หยุดเถิด... ได้โปรด” อารยาครางเสียงแผ่วปรือตามองชายหนุ่มที่กำลังเพลิดเพลินกับร่างกายของเธอ ยิ่งเห็นเขาเล้าโลมเพื่อปลุกอารมณ์ปรารถนา ความสามารถควบคุมอารมณ์ยิ่งหมดไป

เธอเป็นอะไรไปแล้ว?!

อารยาส่ายหน้าไปมา ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่างจนเธอต้องขยุ้มผ้าคลุมที่นอนเอาไว้แน่น ชายหนุ่มยังดื่มด่ำร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง เขาจุมพิตที่ท้องน้อยแบนราบ โดยหยุดอยู่ที่สะดือซึ่งถูกเจาะและสวมเครื่องประดับชิ้นน้อยเอาไว้ ขณะเดียวกันมือหนาของเขายังลูบไล้สะโพกผายวนไปวนมา...

“รู้มั้ยอะไรทำให้ฉันสนใจเธอ?”

อารยาส่ายหน้าไปมาเฉกเช่นเคย