บทที่ 1 เชลยสาว (6)

“ความสวยไงล่ะ เธอสวยบาดตาบาดใจฉันนัก” ชายหนุ่มชมเปาะแล้วยิ้มกริ่ม ก่อนดึงบิกินี่ตัวจิ๋วออกจากสะโพกโดยที่หญิงสาวไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน ทว่าเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นขัดจังหวะซะก่อน อาเรโซ่ถอนหายใจหนัก ๆ อย่างหงุดหงิดเมื่อถูกขัดขวางช่วงเวลาแห่งความสุข

“มีอะไร?!”เขาตะโกนถามโดยที่ยังไม่ผละไปจากร่างบาง

“เรียนนายท่าน โทรศัพท์จากในคฤหาสน์ครับ”

อาเรโซ่กลอกลูกตาไปมากับรายงานของบอดี้การ์ดคนสนิท ก่อนทอดมองหญิงสาวในอ้อมอดที่กำลังเคลิ้มไปกับสัมผัสปลุกเร้าของเขา

พับผ่าเถอะ! เธอช่างเซ็กซี่นัก น่าเสียดายที่เขาต้องยุติทุกอย่างลงเท่านี้ก่อน

“ขอตัวสักครู่นะคนสวย ขออภัยที่ทำให้เธออารมณ์ค้าง” บอกแค่นั้นอาเรโซ่จึงยันกายลุกขึ้น แล้วโยนผ้าห่มปิดร่างที่เกือบเปล่าเปลือยให้หญิงสาว จากนั้นเขาจึงออกไปจากห้องพร้อมปิดประตูเข้าหากันจนสนิท

พอห้องตกอยู่ในความเงียบ สติที่กระเจิดกระเจิงจึงค่อย ๆ กลับคืนมา อารยาถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเธอรอดเงื้อมมือจากอาเรโซ่ได้อย่างหวุดหวิด หัวใจของเธอยังเต้นรัวแรงไม่หาย...

นี่ไม่ใช่จุมพิตครั้งแรกในชีวิต เธอไม่ได้ไร้เดียงสาและอ่อนต่อโลกจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอปล่อยให้ผู้ชายถึงเนื้อถึงตัวจนเกือบจะเสียพรหมจรรย์ให้เขาไป ซ้ำร้ายผู้ชายที่ล่วงเกินเธอ ยังเป็นคนแปลกหน้าด้วยซ้ำ!!!

“ขอบคุณพระเจ้า” หญิงสาวพึมพำเสียงแผ่ว พลางสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วถอนหายใจหนัก ๆ ออกมาอีกครั้ง

พอสติที่กระเจิดกระเจิงกลับคืนมา อารยาจึงรีบลุกขึ้นมาหยิบบิกินี่ที่ถูกเหวี่ยงไว้ข้างเตียงมาสวมใส่มือไม้สั่น ชุดว่ายน้ำของกองประกวดแทบปกปิดร่างกายแทบไม่ได้เลย ซ้ำเวลาที่ใส่ชุดนี้เธอยังดูยั่วยวนอีกด้วย!

อารยาถอนหายใจอีกเฮือกมองหาเสื้อคลุม แต่ก็ไม่พบ เธอจึงแก้ปัญหาด้วยการนำผ้าห่มมาพันร่างกาย จากนั้นเธอจึงสำรวจห้องเพื่อหาเสื้อผ้าสวมใส่

ไม่สนุกเลยที่ร่างกายของเธอยังฟื้นไม่เต็มที่ เธอยังเวียนหัว มึนงง อาจเพราะฤทธิ์ยาที่เธอสูดเข้าไปยังไม่หมดฤทธิ์ดี อารยาหันมาสนใจข้าวของเครื่องใช้ที่อยู่รอบตัว ห้องที่เธออยู่มีขนาดกะทัดรัด มีข้าวของอำนวยความสะดวกครบครัน

ที่สำคัญเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนแต่มีราคาแพงและหรูหรามากนัก การตกแต่งห้องยังสะท้อนถึงความเป็นอยู่ของเจ้าของได้เป็นอย่างดี และที่นี่น่าจะดัดแปลงมาจากตู้คอนเทนเนอร์

อารยาลองเปิดประตูที่อาเรโซ่เดินออกไป น่าเสียดายที่ประตูล็อกจากทางด้านนอก เธอจึงไปไหนไม่ได้

ใช่แล้ว เธอถูกขังอยู่ในนี้! นี่คือการตอกย้ำให้รู้ว่าเธอได้ตกเป็นเชลยของอาเรโซ่แล้ว!

“บ้าชะมัด!” หญิงสาวสบถหัวเสีย พลางระบายอารมณ์หงุดหงิดด้วยการเตะประตู แต่กลายเป็นว่าเธอเจ็บเท้าเสียเอง

พอทำอะไรไม่ได้เธอจึงหันมาสนใจประตูอีกบาน ซึ่งอยู่ทิศทางตรงกันข้าม พอเปิดเข้าไปอารยาจึงพบว่าเป็นห้องน้ำ ช่างโชคดีเหลือเกินที่มีเสื้อคลุมถูกแขวนอยู่ในนั้น เธอจึงถือวิสาสะหยิบเสื้อคลุมมาใส่

พอจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงเดินมาหยุดที่กรอบหน้าต่าง มองออกไปภายนอก อารยารู้ว่าเธออยู่ท่ามกลางความแห้งแล้ง ตอนนี้สิ่งที่เห็นมีเพียงเม็ดทรายจำนวนมหาศาลที่กินอาณาบริเวณกว้างสุดลูกหูลูกตาเท่านั้น

แน่ล่ะพื้นที่ของประเทศคาเธียร์เป็นท้องทะเลทรายซะเป็นส่วนใหญ่ และเพราะลักษณะภูมิภาคของประเทศเป็นแบบนี้ ประเทศคาเธียร์จึงเป็นประเทศเล็ก ๆ ที่ส่งน้ำมันดิบออกขายติดอันดับของโลก แต่นั่นไม่น่าตกใจเท่ากับเธอกำลังหลงทางและไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

พระเจ้าทรงโปรด! เธอถูกดึงให้มาอยู่ดินแดนล้าหลังและอยู่ในเงื้อมมือของอาเรโซ่ ผู้ขึ้นชื่อว่าเพลย์บอยตัวพ่อแล้วหรือนี่!!

“ให้ตายเถอะ!!” หญิงสาวทุบกำปั้นหน้าต่างบานเล็ก ก่อนทิ้งตัวลงบนพื้นพรมแล้วร้องไห้ออกมา